“Ik ben een beetje jaloers” - Academiejaar SchrijversAcademie van start
Zaterdag 7 september was voor dertig aspirant-schrijvers een spannende dag: ze zakten af naar het Letterenhuis in Antwerpen voor de start van SchrijversAcademie. Tijdens die driejarige opleiding hebben ze les van publicerende auteurs, maken ze kennis met de interne werking van het boekenvak en zetten ze hun eigen schrijfproject op punt. De dag begon met een introductie van de aanwezige docenten en vloeide meteen over in het eerste lesmoment. Wij, medewerkers van Creatief Schrijven, keken gretig toe. Benieuwd wat op dag één zoal werd gedeeld? Lees verder.
De dag begint in het auditorium van het Letterenhuis. Een leren stoel houdt het raam open. De wind speelt met het gordijn dat binnen-buiten, binnen-buiten, binnen-buiten danst. Het is niet moeilijk om een van de vele auteurs wiens werk de archieven vult in gedachten op de stoel te plaatsen. Een echte schrijversstoel. Thomas Abelshausen, medewerker van het Letterenhuis, opent het introductiemoment. “Ik ben een beetje jaloers op jullie. Ik heb zelf SchrijversAcademie gevolgd. Jullie staan aan het begin van een heel mooi verhaal.”
Dat verhaal wordt meteen vormgegeven door de aanwezige docenten. Enkelen van hen nemen het woord, lichten toe wat hun studenten mogen verwachten. Willem Van Zadelhoff, docent proza, moedigt alle schrijvers aan om de pen nu al bij de hand te nemen. “Denk niet te veel na maar begin te schrijven. Hoe meer woorden, hoe minder wit op het blad of scherm.”
Over die keuze voor blad of scherm vertelt ook docent Peter De Voecht meer: “Er zijn zoveel methodes als er schrijvers en projecten zijn.” Of hoe de perfecte methode misschien niet bestaat, en schrijven dus vooral starten is. We halen een notitieboekje boven.
Peter Holvoet-Hanssen, docent poëzie, wijst op de vervoering die literatuur met zich meebrengt. “Humor en ontroering. Daar begint het mee. Je komt in een gedicht en je stapt er anders uit.” Zonder twijfel stappen ook wij deze avond anders uit het Letterenhuis, niet op zijn minst doordat we licht nerveus zijn door mogelijke geesten. “Als je hier ‘s avonds rondloopt en je stil bent,” deelt Thomas Abelshausen, “hoor je de auteurs in het archief tegen elkaar fluisteren.” Niet helemaal zeker of we dat wel wilden weten.
Het brengt ons wel spontaan bij de volgende rode draad van de opleiding: hoe literatuur zich niet noodzakelijk op het blad alleen afspeelt. Docent John Vervoort heeft het over “de confrontatie tussen literatuur en het echte leven. Ook dat verkennen we.” Maarten Inghels, docent van het vak 'Grenzen van de tekst’, verkent die grenzen. “Hoe kan de literatuur overspringen naar andere disciplines? Hoe komt literatuur tot buiten het boek?”
Wat de studenten dus mogen verwachten? Ze zullen leren twijfelen. Oud-student Jos Simons verwoordt het als volgt. “Het goede is dat je hier zal twijfelen. Schrijven is twijfelen. Je leert twijfelen. Je doet het samen in groep. Dus geniet ervan.”
Hij sluit het gezamenlijke moment af met een goedbedoelde herinnering voor gejaagde schrijvers - of een hart onder de riem voor uitstellers. “Ik zocht op wanneer Hugo Claus debuteerde. 20. Dat zou ik niet halen. 25 dan maar. Ik kreeg een druk sociaal leven. 30. Bouwgrond. 35. Twee kinderen. 40. Uiteindelijk gaf een vriendin me een folder over een schrijfopleiding. Die helpen. Die laten het schrijven vlotten. De roman is een work in progress. 50.” Applaus. Keuvelen. Eten in de zon, bovenopen de kelders vol literair archief. Het heeft iets poëtisch.
We verlaten het Letterenhuis terwijl de eerste sessies starten. De docenten nemen plaats bij hun schrijvers. We sluiten zacht de deuren van elke workshopruimte. We passeren langs het auditorium en halen de schrijversstoel vantussen het raam. Vanaf nu hebben onze schrijvers hem nodig.
Meer weten over SchrijversAcademie? Ga naar schrijversacademie.be
Vanaf maart 2025 kan je je opnieuw kandidaat stellen.
Beelden Giséla Dheedene
