Zoeken

TUNNEL OF PEACE PLEASE

3 0

L'HOMME DÉCOUVRE UN CŒUR DE FLEUR

1 0

Dood aan alle oliebollen

Eerst was ik Napoleon, maar dan met drie armen. Ik was veel sterker dan de rest. Ik durfde alles. Brak de nek van koppige giraffen, groef een graf voor alle dogma's. Zelfs in het Huis van alle Doden kon men mij niet kraken en de Witte Nachten wisten het. Ik was zwart genoeg om een raaf met vrees te slaan wanneer ik door zijn hemel vloog. Bovendien. Daarnaast. Als ik U een pil mag aanbevelen, dan is het wel die rode. De blauwe is voor slappe romantiek en klef gekwezel over mistige illusies. Echt. Dat rood deed goed. Ik vocht met alleman. De blinde was een makkie en de gelovige, die had zichzelf al half vermoord om van dat lijden mee te proeven. De goedkope fascisten hebben nooit gezien hoe ik ze sloeg en die salonmarxisten hadden nog nooit moeten plooien voor een held zo lekker eenzaam strijdend. Toch werd de wereld groter dan mezelf, te smerig voor mijn blik. Ik kreeg een klop van molens die mij vonden. Ik heb mijn lichaam op een dag verkocht aan een vervelend circus. De illusionist mocht ermee doen al wat hij wilde. Zelf moest ik verder in mijn epos, vond een kermis met een spookkot, een echt monster mocht ik zijn en ware moorden plannen. Dat hoort een j, bij mij, de vijand van het alledaagse, van de goegemeente met haar plat vertier en vette oliebollen. uit de reeks 'Ignace Somers'

EN TOEN ZONG GUIDO BELCANTO ROME BIJ NACHT

2 0

Carrier

neen echt ze rammelen niet deze koeloplegger heeft luchtvering zelfs de baby's wenen niet er is een slaapcabine voor de hoop er is ook een goocheldoos doch die openen wij niet er is al genoeg gevierendeeld vooraleer we verderrijden naar het Rijk der Maden kunnen we stoppen madeliefjes plukken wow die Lederhosen van de slachter allemachtig en het is de sheriff die ingrijpt alle beesten stopt langs de weg intussen groeit echt alles dat probeert sterk te leven applaus welgeëerd publiek en adacadabra wat een mooie koeloplegger zonder lijken nog éên spreuk voor elk spook om de ochtend te halen terwijl niets nog ademend terugkeert uit de reeks 'Reizen met Ricky'

Bevrijdingslaan

mensenmenners wel, die zijn daar zeker gepasseerd, in lelijke colonnes zelf schapen nooit, die heeft de Herdersbrug te Dudzele nog nooit gezien zij moeten dringend voort, die slecht behaarde wezens met hun luid gebrom zelf heb ik alle tijd, die ging ik toen besteden aan een rustig onderzoek in de Bevrijdingslaan, die weg met al zijn manke iepen heb ik rondgevraagd mijn enquête naar begrip van vrijheid verliep zoals blinde eb zich schuw gedraagt het is niet goed gesteld, die zielen zoeken slechts naar divertissement, me dunkt ik trok verder naar, die Passiedreef en vroeg daar aan een oudje op een bank wordt hier veel gemind, de kunst van schone minne mag zijn zeer vredig bestaan ook dat mocht niet, de lust hij gaat met alle zachtheid aan de haal wat mij nog rest, die doling verderzetten tot einde verhaal misschien vergeet dat maar, de spinnen in mijn hoofd zij mijden voortaan wegen dat zijn te foute webben, die naar nergens leiden zelfs het middelpunt is zoek uit de reeks 'Reizen met Ricky'

2 U - MAR 25

4 0

STUDY OF THE MILKY WAY 2025

3 0

Costa Fresca

Prometheus met 2 promille, in zijn linkerhand pastis, zijn rechterpoot verbrand aan ijzerrood aan het strand kijk daar, op een vlotje wordt de as van een verkoolde zot het westen opgestuurd een uur misschien, veel langer zal het echt niet duren of het ding zal kapseizen en de malloot verrijzen naar het niets wat nam ik mee op deze reis, een valies met vals geloof in beterschap, een grap heb ik voorzichtig opgeplooid morgen, aan de kassa van het leugenpaleis, zal ik de cassière in de ogen kijken, licht gehurkt, ik wil de kleinste zijn verkoopt u hier ook reddingsvesten, barbecuehandschoenen groot genoeg voor hem die mensenleed blakeren wil ik heb dat niet en zoek het niet te ver, probeer de overkant niet te bereiken in te schele dromen de zon zij vindt de crème die wij verkopen lang niet straf genoeg, kom vanavond bij me langs help me eerst om eindelijk hetgeen al lang niet meer mocht zijn, voorzichtig op te ruimen meisjelieg, ik wist niet dat je hier in deze winkel werkte, werkelijk bestond, ik koop alvast wat muntjes voor dat fris gezoen meer kan je niet doen, mijn Ricky, ik ben zo blij dat je gekomen bent, je liep zo wreed verloren, reisde door het dorre land tot je dan die branding zag en hoorde dat grillfestijn niet voor de aangespoelde vreemde was, wel voor de ijverige wezens die met vlees proberen te worden, later willen knagen op het bot intussen wachtte ik op jou, ik had reeds zotte lippenstift gekocht, vanavond schat, teken dan een hartje op mijn buik, duik diep in die toekomst, waar ik je graag vangen zal je vleugels zullen lichter zijn dan dons en soms wanneer mijn oog plots niets meer voelt kus me dan uit de reeks 'Reizen met Ricky'

2 0

De overtocht (slot)

William Cuthbert Faulkner, door ons zijn personages altijd aangesproken als Willy Whiskey, hij is een wanky wannabe zuiplap en notoire vrouwenzot William met al zijn jachtgeweld, die ziel gelaagd in duizend schijven, hij heeft daar in dat boerenhol een zeer vervallen herenhuis het ding biedt uitzicht op die blinde kinderlol, dat muffe park, een grafveld naast de kerk wij hopen dat hij met die zere rug, dat lijf rondom die zeer aparte geest, de put heeft kunnen delven want de wolven ruiken ons al dagenlang, zij volgen graag nakende dood wij vieren niets en toch, zijn schrijverspootjes zullen flessen, vele bottles mogen openen de toost en ongeremde dronk op aangetaste lijken mag er eeuwig blijven duren uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

2 0

De overtocht (6)

te Petit Paris, een ogenschijnlijk vroom gehucht bij Veurne, daar hield die hufter van een apotheker lelijk thuis de foetus kwam er dan toch uit, de tang werd afgespoeld en Pietje de Eeuwige Dood mocht opnieuw verschijnen hij was het danig moe om overal te komen waar weer leven werd ontnomen, mensentreurnis heerst in overmaat het verliep altijd van lust over verderf kommer en kwel ontbering naar geweld, finaal de ondergang één plank hebben we dan losgemaakt, de foetus naast zijn grootmoeder gelegd, het lijkenhout mocht schoon weer toe toch moeten wij, zullen wij geraken in dat zeer beroerde Adinkerke, de grafkist viel nog niet uiteen, nog een geluk sleuren zeulen slepen, lege magen norse hoofden, omwille van wat brandhout werd wij bijkans beroofd uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

De overtocht (5)

dagen plukken wij al lang niet meer, ook niet onderweg naar Adinkerke, hoogstens bramen donkerpaars en zelfs de rode zijn er om te overleven het paard dat hebben wij verkocht, de kist zullen we moeten sleuren over landwegen waar vreemden naar ons staren en de geur moeilijk verdragen wij weten veel niet meer, het nut niet noch wie in een dronken bui Allison dat jonk weer heeft bevrucht, god, zij wil het kwijt, we stoppen bij een apotheker! zoals dat gaat met mannen is die vent gelijk zo velen heel gewoon een stuk crapuul, eerst een wip daar in die zieke kelder en de smeerlap kiest de kont uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

De overtocht (3)

elkeen mag zijn wie hij is kwal of rotte vis in al zijn nare lagen iedereen moet ooit terug laat onderweg de kist niet vallen stook ook nergens vuur in schuren zelfs de bliksem zou ik kelen al die beesten rare wezens kennen reeds de route via Zeveren en Zwijndrecht Zottegem Zoutleeuw doe normaal gij zieke worm een dode houdt niet meer van lariekoek of raadseltjes heeft iemand al beslist die ever mafkees leeuw het varken hebben al gekozen echt het lijk die kist en Addie moeten simpelweg naar Adinkerke gatver Jonathan dat is een wreed ellendig oord met uitgemoorde bijen muffe honing Plop salamiland uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

3 0

De overtocht (2)

As I lay dying. zomaar kunnen sterven is een waar talent, het is veel meer dan slechts een handigheidje die vader is geen visser ook geen timmerman, Jonathan hij maakt de kist, de nagels wachten beslist, hij moet echt in dat ding vandaag, wie zal kransen vullen met de vuilste bloemen meneer Vertriest hij wil een koets boetseren, nonkel Nero is een specialist in taaie wielen treurigheid wil nog bewegen krampen voelen, kan op het einde iemand mij de ogen sluiten ik zie blikken die zich langzaam afwenden, met één nekdraai van mij afscheid nemen het is stokoud ongenoegen dat me achterlaat, ik hoor het in de verte doodkalm hinniken dit paard dat me goed kende, desalniettemin mij goed verdroeg toen ik in het zadel zat ik voel pijnlijk vocht en al het grondwater wil liefst in ongeziene richting stromen Byebye to loneliness and harsh existence. I shall meet my hideaway, never nor today. uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

De overtocht (1)

my mother is a fish de vader bijtend slijm dat haar altijd bekladt troebel is zijn zicht die oogbollen zij zien de boel lelijk verkeerd het pad die gladde reis naar zoet en reiner sop wie leidt ons onderweg de wintertijd hij denkt dat niets zal loslaten er komt nooit opluchting intussen wordt het vocht grondeloos gelost en hij die snoodaard snottermuil hij houdt niet op terwijl het einde lacht spartelt lijdt opnieuw het waterdier aarzel niet maak die kist ik wil dit huis verlaten nagel alles proper dicht laadt het ding op de kar die lijdenswegen vindt het is genoeg geweest uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood' 'De overtocht' is een kortverhaal bestaande uit een reeks gedichten. Het is een bizar eerbetoon aan William Faulkner (1897-1962)

5 0

Tip

Down under

Hij had het downsyndroom. Zij was een gewone vrouw. Sjiek gekleed, gouden ringen, dure tassen en exclusieve schoenen. Ze reisden net als wij, eerste klas. De trein van Brussel naar Eupen. Met half dichtgeknepen ogen observeerde ik het tafereeltje. Ik was moe van een weekendje overdadig eten in Brugge. Dus tijdens de rit naar huis, zweefde ik tussen waken en dromen. Nu, een week later, vraag ik me nog steeds af of ik gehallucineerd had. Mijn eerste indruk was dat dit een begeleidster was met een mindervalide. Maar naarmate de reis vervolgde veranderde het beeld. Ze voerden een vrij normale conversatie, rustig, over koetjes en kalfjes. Hele simpele koeien en kalveren weliswaar. Op een gegeven moment viel mijn oog op de trouwring die hij droeg. Zij had dezelfde ring om. Onnodig te vermelden dat ik onmiddellijk klaarwakker was. Ik probeerde zo onopvallend mogelijk te kijken. Popcorn was het enige wat nog ontbrak. Ik ving op dat ze hem verzocht om haar de volgende ochtend te laten uitslapen, terwijl ze in haar tas dook en hem een fles champagne liet zien. ‘Die is voor jou’, zei ze.‘Mag ik er dan ook kaviaar bij’, vroeg hij lachend.Als je mij laat slapen morgen’ antwoordde ze, terwijl ze onderuit zakte en haar voeten naast hem op de bank legde. Enthousiast legde hij ze op z’n schoot en trok haar sokken uit. Met een hartstocht en toewijding die ik nooit eerder gezien had, begon hij haar voeten te masseren. Smakkend, bijna kwijlend wreef hij z’n vingers tussen haar tenen, waarna hij ze aflikte. Alle tien.‘Niet doen’, kirde de vrouw. Het soort nee die eigenlijk ja betekent… Ze sloot haar ogen en onderging het. ‘Mag ik naar het toilet’, vroeg hij ineens, waarmee zij instemde. Een beetje verwilderd kwam hij even later terug en pakte teder haar gezicht in z’n handen. Ze kusten elkaar innig. Een getrouwd koppel. Ik heb er een hele week over lopen piekeren…

Heidi Schoefs

48 1

Ricky's reisgids

Witte lammetjes uit Zwitserland. Flamingo's uit Angola. In die oranje jerrycan zit nog een beetje nafte voor zijn brommer. Tristan is mijn maat. Hij is een held. Ik zit straks achterop en onderweg kopen we drop We zullen sigaretten roken, ongeluk een kopje kleiner maken met een mes. Het is zo. Alle dieren in dit prentenboek zijn echt. Reebokken en evertjes. Ze houden van de vrijheid in de bergen. Kraanvogels, zij worden wel eens opgelicht door valse bouwbedrijven. Terwijl men niets vermoedt. Hier op deze pagina gebeurt het. De eerlijkheid zit in een plooi te lachen en ik wacht gewoon. Op Tristan. Die rook in de verte. Ik hoor zijn kracht. Ik zie de wolk die hij met stof verwekt. Soms draagt hij een sjaal maar nooit een helm. Gras, riet en halmen langs de weg houden wel van avontuur en zien hem vaak passeren. Groeten doen enkel de zwaluwen wanneer zij met hun staartjes zwaaien. Isolde. Zij weet dat wij komen. Ik schreef een brief terug, maar veel kan ik niet zeggen. Zij kweekt gewoon vlinders. In bokalen. Vandaag is de dag. Bloemen verwachten niets en toch zullen ze komen aangevlogen. Ja. Ik ben mal genoeg om haar te willen helpen. Tristan zal me voeren want zij woont ellendig ver van hier. Achter die heuvelrug, voorbij de meren met hun vogels op één poot en wees gerust. Tristan heeft een zeer groot hard. Hij is niet bang van de ravijnen. Of ik terug zal keren. Dat weet ik nog niet. Daarom neem ik hem mee. Mijn bundel dierenprenten, tekeningen die ik maakte toen mijn ziel geen mens meer kon vertrouwen. Isolde houdt ook veel van al wat stoer de lucht trotseert, een brommer kan berijden en toch. Het deert mij niet. Verleiding kan de zon niet snel bezeren. Tristan is daar. Hij stopt en wenkt. We moeten gaan. Isolde heeft reeds alles klaargezet. Glaswerk vol met kleuren, ook een lieve lach voor Tristan. Ze zal mijn ogen nemen, wijzen naar die witte schaapjes, zeggen dat de hemel mij verdragen kunnen. uit de reeks 'Reizen met Ricky'