Zoeken

De mens gered door de natuur.

We zijn dieren die een raamwerk/huis gevonden hebben dat ons doet overleven. Dieren leven niet volgens het raamwerk. Gedomesticeerde dieren persen we in ons raamwerk. Ik denk dat we alle nog beschikbare wilde aarde moeten teruggeven aan de dieren.De mens zal zich moeten terugtrekken uit de natuur, totaal.. Wat vroeger in een zoo kon, gluren naar dieren, zal in de toekomst alleen mogelijk zijn via grote doorzichtige wanden, doorzichtige buizen. Zonder dat de natuur in contact komt met de mens. Het landschap verandert wereldwijd. Oude steden worden wooneilanden, evenals de torengebouwen, evenals een kleinere stad op een buiten de stad gesitueerd wooneiland. Ieder van die door mensen bewoonde wooneilanden is omringd door een muur die de natuur scheidt van de mens. Doorzichtige muren stellen de bewoners in staat de natuur te bezichtigen en er in vele gevallen mee samen te leven. Met dien verstande dat de mens niet uit zijn hok kan. De verbinding tussen de wooneilanden gebeurt door buizen die hoog boven de natuur de wooneilanden met elkaar verbinden. De voeding van de mens wordt niet meer uit de natuur gehaald. Alles wordt gekweekt. Zelden wordt uit de natuur, buiten, iets gehaald wat dan verder gekweekt wordt. Het meeste werk wordt verricht door bacteriën. Gekweekte voeding wordt in enorme opslagruimtes samengebracht met bacteriën. De voedingsstoffen zijn een bron voor de bacteriën die zich dan massaal vermenigvuldigen. Zoals in het verleden yogurt werd gemaakt. Doordat de bacteriën de voedingsstoffen reeds verteerd hebben is de voedingkwaliteit meerdere keren hoger dan de voedingsstoffen die verwerkt zijn. Snelgroeiende harde zwammen zorgen voor hardere materialen. Spinnen en termieten leren de mens bouwen met elastische lijm. Er is een volkomen evenwicht bereikt. Het was 5 voor 12 geweest. Wilde de mens de totale vernietiging van de dieren stoppen dan moest de mens zich afscheiden van de natuur. In steden leven en alles wat de mens produceert recycleren. Op vele plaatsen leeft de mens onder de grond, zo gebruik makend van de natuurlijke isolatie. Boven die huizen zorgen toestellen er voor dat de stralen van de zon zich in een punt concentreren. Die hitte wordt via uiterst doorzichtige geïsoleerde buizen de wooneilanden binnengeleid en staat ten dienste van de industrie en het individu. Bovengronds boven al die enorme steden zijn panelen geplaatst die zonlicht in energie omzetten. Ieder gebouw is niet alleen zelfvoorziend in hun energieverbruik. Alle gebouwen produceren ook stroom die ze dan verkopen. Op die reststroom draait de nog bestaande industrie. Reizen worden tot een minimum beperkt wanneer de 3D-capsulle een bijna lichamelijk contact mogelijk maakt met mensen op verre afstanden. Zeppelins zorgen voor verre reizen. Snel vervoer gebeurt via magneettreinen in doorschijnende tunnels in doorschijnende voertuigen. Een hele belevenis met een snelheid van 1000 km per uur. De meeste ouderen zitten thuis in hun kring op hun wooneiland. De jongeren die nooit de natuur gekend hebben buiten het zicht op die natuur. Die jongeren ontdekken een nieuwe wereld; ze reizen van de ene virtuele date naar de volgende. Tijdens de verplichte werkjaren waarbij hij zijn uiteindelijke opleiding krijgt moet hij stand-by zijn. De nieuwe mens, zich onderdompelend in de chaotische verscheidenheid van de mens. Biologen zorgen ervoor dat het dierenrijk in al zijn facetten bekend is aan de mens maar hij grijpt niet meer in. De natuur regelt zichzelf.Zo wordt onze planeet gered door de natuur!   Men heeft uitgerekend: moesten alle mensen op 1 plaats wonen, men kan iedereen onderbrengen op de plaatsen waar nu Frankrijk, Italië, Spanje ligt. DE VOLLEDIGE MENSHEID. Of in twee Amerikaanse steden. Wat rest is vrije natuur.

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
10 0

De dialectiek van de vrijheid: COBRA en de strijd om waardevorming

Mijn liefde voor deze avant-gardistische stroming ligt in eerste instantie niet zozeer in de inhoud van de werken, al beantwoordt die in esthetisch opzicht uiteraard wél aan mijn fascinatie. Wat mij vooral aantrekt, is mijn blijvende voorliefde voor mensen die de moed hebben zich te verzetten tegen het heersende patroon van hun culturele context. De mens in opstand. In dit geval gaat het om een schilderkunst die gelaagd is en waarin, onder de paradigmatische golven, een strijd woedt om waardevorming, een strijd die, zoals in alle culturele lagen, anticipeert op de vraagstukken van het actuele maatschappelijke landschap. Historisch gezien ontstond deze naoorlogse schilderstroming kort na de Tweede Wereldoorlog. Binnen de kunstgeschiedenis speelde op dat moment De Stijl nog een prominente rol als internationaal invloedrijke beweging van geometrische abstractie. Het verzet tegen deze streng gestructureerde opvatting van vormvrijheid kreeg in de COBRA-beweging een tegenbeeld: de vrijheid van het onmiddellijke. De vrije, kinderlijke sfeer van COBRA weerspiegelde een verzet tegen de alledaagse bureaucratische gelijndheid. De beweging speelde met de intensiteit van kleuren, liet deze samenvloeien met emotionaliteit en werd zo een kunststroming in opstand, een rebellie tegen haar bredere artistieke geboortegrond, volwassen geworden door haar overwinning op wat eraan voorafging. Juist dit maakt de stroming bijzonder intellectueel. Het esthetische aspect wekt bij mij zeker verwondering, maar is eerder een bijsmaak dan de kern. De essentie schuilt in de waarden die zij uitdraagt: waarden die culturele gevoeligheid oproepen en ons laten nadenken over de structuur van ons huidige bestaan. Zo is er bijvoorbeeld de vrijheid om te benoemen wat kunst eigenlijk definieert. Daarnaast stelt de stroming ook de intellectuele vraag naar het verschil tussen hoe wij kunst waarnemen en hoe wij kunst interpreteren. Een essentiële nuance ligt in de vrijheid van het kunstwaarnemen. Deze vrijheid loopt niet parallel aan de onbevangenheid die kinderen ervaren bij het schilderen. De wetende mens is -onder meer door de rede- beperkter dan het kind in het volledig realiseren van deze vrijheid. Precies dat maakt het voor de mens wezenlijk moeilijk om die existentiële ruimte te bereiken. Deze laissez-faire in de kunst getuigt niet enkel van creatieve durf, maar ook van de hoogmoed van elke kunstenaar om zich te verzetten tegen de drogreden dat de mens kunst slechts bedrijft als regressie naar de eigen jeugd. Vergeten we ook de complexe eenvoud niet van deze stroming, de knipoog naar de meergelaagdheid die zij met zich meebrengt. Het gebaar van vorm dat zij zich eigen maakt door radicaal en tegenstrijdig te zijn tegenover de tijdsgeest, die onmiskenbaar drukt op de waardevorming. Het maakt het beoefenen van kunst tot een hogere les: je strijdt tegen je eigen culturele liefde, of toch tegen de herinnering aan de kunst an sich.

Niels Lievens
4 0

Obama Hip Hip

    Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,vvHoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera, ,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,vvHoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera, Hip Hip? Opeens werden de leugenaars, SJOEMELAARS, bedriegers, OPKOPERS, omkopers, . Samen met de hypocriete christelijke verenigingen  die ook wel eens kinderverkrachters genoemd worden "we zijn tegen sex voor het huwelijk maar onze geliefde TRUMPIE  mag alles"  en andere religieuze verenigingen. De anti-abortus groepen ook wel eens vrouwen moordenaars genoemd. WAKKER. Ze werden 1 in de strijd.   ******************************************************* encyclopedische mens

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
7 0

kapitalisme

HET DORP flandre profonde ****************************************************************Ik kocht tien kleine krokante broodjes, wat beleg en servetten die ik met elastiekjes rond de broodjes hield. Ik hees me in een koksmaatjeskostuum en verkocht de tien broodjes in een nabijgelegen café. Met de winst kocht ik er twintig, en dan veertig.Na een jaar zo te hebben rondgelopen kreeg ik een aanbod. Een bekend en berucht café was de tijdsgeest van dat moment niet zo genegen. De boîte, DE MUZE  waar een tijdje terug rijkelijk spenderende achtenzestigers vervuld van liefde hadden rondgelopen, was nu gevuld met de nieuwe generatie agressief uitziende jongeren met hoog opgekamde haren vol zeepresten. De ouderen, die in vreedzame meditatie verkeerden, vluchtten resoluut de deur uit. Een slechte zaak voor de eigenaar. Zijn leningen moesten immers worden afbetaald. "Als je gebruik maakt van het raam, kun je zowel buiten als binnen je broodjes verkopen," zei hij. Er waren twee ramen. "Als het lukt, dan bouw ik je een keuken." Een jaar lang stond ik daar. Op een dag zag ik in de Japanse keizer en zijn keizerin in twee aparte wagens op twee meter van mijn raam voorbijsnellen. Twee Amerikaanse dames die in Amsterdam logeerden kwamen eventjes een koffie drinken. Een jaar lang stond ik daar iedere dag. Ik opende mijn venster stipt om twaalf uur 's middags. Ik bleef tot de laatste man. Kotsbeu werd ik het. De redder in nood, de witte ridder op het witte paard, verscheen in de gedaante van de eigenaar van een ruïne op het Zuid. In een van de leegstaande pakhuizen had die man een studentenfeestzaal ingericht. De PARADOX. Of ik daar mijn handeltje wilde verder zetten. Het beloofde keukentje was er nog altijd niet. Ik gooide al het aanwezige vlees in de diepvries en trok de stekker uit. Twee jaar lang verkocht ik hamburgers in de feestzaal. Op een dag vroeg iemand me of ik wilde meewerken aan De Laatste Nacht. Als ik eten maakte voor de artiesten, mocht ik broodjes verkopen op het evenement. Na enige navraag leek het me doenbaar. Het jaar ervoor waren erop een uur tijd vijfhonderd broodjes verkocht. Ik mikte op tweeduizend broodjes. Voor de artiesten dacht ik aan lamsribbetjes met frieten en salade. Maar het was nieuwjaar, en in Antwerpen bleek geen enkele lams rib meer te krijgen. Varkensribben dan maar, gestoofd in kruiden, uien, look enander lekkers. Wie zou het merken. Om tien uur stond alles klaar toen de organisator mij kwam melden dat de heren nog eventjes wensten te wachten. Mij goed. Alles werd koud. Om twaalf uur stond alles her opgewarmd klaar. De kleur van de varkensribben was veranderd. Zeker de aanhechting van het vlees aan het been was problematisch geworden. De organisator kwam mij verwittigen dat de groep wel honger zou hebben over een uur, nadat ze nieuwjaar hadden doorgezwolgen.Ze hadden honger. Ondertussen was lamsrib totaal uit mijn woordenschat verdwenen. Een paté kregen ze, met krokante frieten en verlepte in de dressing verdronken sla. Een tijdje later werd ik getrakteerd op champagne, ik werd de eetzaal bijna rondgedragen. Omdat het zo lekker had gesmaakt. In totaal verkocht ik vijftig broodjes. ********************************************************* BANK hieren

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
1 0

rasisme

  ………………Ik had de eerste opleiding die de toenmalige vdab organiseerde voor vrachtwagenchauffeur gevolgd. Na een jaartje in Leuven te hebben gewerkt bij een wijnhandelaar vond ik werk in Brussel, bij de werkgever waar ik een paar jaar vroeger een vakantie job had verricht, maar er was een conflict gerezen tussen de twee broers. De twee eigenaars, van de ene mocht ik met de camion rijden van de andere niet een onhoudbare situatie die opgelost werd door mijn vriend een leeftijdsgenoot van Marokkaanse origine. Zijn vader was camionchauffeur in Nederbrakel ik kon daar direct beginnen. Als chauffeur van een Volvo , enen met een grote snuit, moest ik vuilnis containers in Brussel en omstreken ophalen. Ik had een verblijf gevonden bij een man van Algerijnse origine, die naar eigen zeggen de studentenrevolte in Parijs had meegemaakt die ik had ontmoet op de vroeg markt we deelden een appartementje in Laken. S ‘morgens ging ik de vader van mijn Marokkaanse vriend ophalen, met mijn ondertussen aangekochte auto, en we reden samen naar ons werk. Na ons werk voerde ik hem terug naar zijn woning en iedere avond werd ik uitgenodigd om iets te eten of om nana thee te drinken. Na het eten gingen ik en mijn vriend samen met een paar andere vrienden in een cafeetje een cola-tje drinken, alcohol was totaal uit den boze. De zaterdag ging ik samen met de familie uitgebreid boodschappen doen. Abdelmalik, mijn vriend, had twee broers en twee zussen een broer was afgestudeerd als elektrieker, zijn andere broer werkte. Voor hem was de universiteit gepland, de twee zussen waren haarkapsters, lang zwart harige, langbenige, kortgerokte vrouwen, waar menig man lichtjes tureluurs van werd. De zondag namiddag werden ze allemaal fanatieke voetballers en moest ik ze naar een locatie rijden waar ze met een andere café ploeg samen driftig tegen een bal konden sjotten. Maar mijn grootste afgrijzen gebeurde de zaterdag avond, toen gingen we samen op stap, naar Halle. Tot mijn verbazing, want in Brussel konden ze nergens terecht en in Halle gebeurde op sommige plaatsen hetzelfde. Ze mochten niet binnen. Een racisme dat mij, een nuchter West-Vlaminske deed steigeren, zij vonden het niet zo erg want dat waren ze gewoon. Mijn vrienden waar ik met een gerust hart mijn bezit had aan toevertrouwd werden behandeld als de eerste de beste gangsters.    Lambermontplaats A'pen 2004 ************************************************************** FOTO GALLERY Verf ed https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/   Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig.   ******************************************************************* http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e ---------------------------------------------------------------------------------- foto gallery  https://www.2dehands.be/q/verf+ed+bloemenkleuren/

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
0 0