Zoeken

Gedeconstrueerde sestina

Bekwaamheid in hun vak verkreeg                                                                            spelling                                                  Het Vlaams heet zangerig te zijn. Woorden de Vlaamse intellectueel                                                                                           uitspraak                                                 waarderen hun accent op en hop! van leraar Nederlands Berode,                                                                                 prosodie                                                 op zinsniveau weergalmen zo akkoorden, aldus getuigden Claes, Becaus                                                                                 woordenschat                                                benoorden onbekend, haast agitprop. en Tanghe. Heimwee naar de jaren tachtig                                                            woordvorming                                                Randstedelingen doen alsof 't niet stoorde. bekruipt de kijker altijd nog.                                                                                   zinsbouw   Maar in de blauwe enveloppen                                                                              spelling                                               Zo ondermijnt heel traag het Belgisch-Nederlands belandden briefjes die de uitspraak                                                                       uitspraak                                              de algemene taal. De Randstad ziet geen kwaad van licht gediftongeerde 'ee's'                                                                               prosodie                                              in veelvoud van accenten. Standaard staat en 'oo's' de doodsteek gaven. Al                                                                           woordenschat                                              erboven, is verheven, meent zij voorshands. te Hollands was de kijker niet ter wille.                                                                 woordvorming                                             Zij merkt niet: spoedig stinkt haar bed naar wants. De Vlaamse taalpaus nam een draai.                                                                    zinsbouw   Van foutloos Nederlands verlegde                                                                       spelling                                             De Vlaming leert zijn taal nog vaak uit boeken, de adviseur voortaan zijn nadruk                                                                         prosodie                                            hanteert onwetend plaatselijke ritmes. Hij stond een Vlaams register voor,                                                                     woordenschat                                            Patronen zijn beperkt en gaan vervelen. maar welke woorden tot die standaard                                                               woordvorming                                            Hij gaat nog liever af op algoritmes behoorden, kon hij niet vertellen.                                                                        zinsbouw                                            dan baat bij Nederlands model te zoeken. De columnist zag heel wat mist.                                                                          uitspraak   Halfslachtig blijft de Vlaamse voortgang.                                                            woordenschat                                            Wat is Vlaams anders dan een mengelmoes, Zelfs vooraanstaande sprekers vallen                                                                  zinsbouw                                            een regiolect, een tussentaal, een kroes op onbewaakte ogenblikken                                                                               spelling                                            van overblijfsels, zuiver dienend als smoes ontroerend door de mand. Icoon                                                                        uitspraak                                            om luie, emotionele sprekers de indruk Martine Tanghe gleed vertederd                                                                         prosodie                                           te wekken mee te tellen in de roes? met 'schatteke' haar pensioen in.                                                                        woordvorming   Beslagen Vlaamse bollebozen                                                                            spelling                                          Waarschijnlijk is 'een tussentaal' wat streng bewaren fijntjes hun spagaat:                                                                            zinsbouw                                          als 't om 't gepraat van studax-luitenants cliché-injecties uit het noorden,                                                                         woordenschat                                          in openbare functies gaat. O Vlaming, meng terugval op hun taalvariant.                                                                               uitspraak                                          toch wens en feit niet! Vlaams en Nederlands Is dit het Vlaamse eindstation?                                                                          prosodie                                          zijn geen varianten. Scheiden voelt zo eng! Volstaat die surreële houding?                                                                          woordvorming   Voor postmodernen zeker wel:                                                                         uitspraak                                          Martine Tanghe speelde met haar kale stijl veredeld regiolect ontroert,                                                                              prosodie                                          in 't land der blinden vorstin Eenoog. verstikt of drijft tot razernij.                                                                              spelling                                          Haar zeurderige toon beloofde heil. Soms staren onverdraagzaamheid                                                                   woordvorming                                          Miljoenen kijkers gingen voor de bijl. en achterdocht ons om de hoek                                                                      zinsbouw                                          Haar imitators werken zich omhoog. vanuit de Vlaamse navel aan.                                                                           woordenschat                       O zuiders kruim, hoelang beweren:                            vernieuwing                     ons Vlaams kan naast AN vigeren?                             stijl                     Hoelang de waan: wij excelleren?                               ontroering

Robert de Roek
29 1

RESPECT VOOR ERIK

In mijn droom was ik te gast bij De slimste mens ter wereld. Erik Van Looy presenteerde mij als laatste van de drie kandidaten: “De volgende gast is een schrijver en u kent hem wellicht van het filosofisch-culinair traktaat ‘Het verband tussen Spinoza en spinazie’, waarmee hij een van de best verkopende boeken heeft geschreven van het moment. Welkom Lennart Vanstaen.” Er klonk applaus. “Beste Lennart, alles goe me u?” vroeg hij in zijn typische Brabantse tongval. Ik antwoordde dat alles prima ging. “Heb je last van stress?” Ik zei hem dat dat wel meeviel, maar dat ik hoopte dat ik geen vraag kreeg over mijn boek, omdat ik bij god niet wist waarover het ging. Erik schoot in een van zijn lachaanvallen. Na de eerste ronde stond ongeveer iedereen gelijk. Ik voelde me niet dommer of slimmer dan de andere kandidaten, hoewel ik net niet dacht dat ik gemiddeld zou scoren, eerder erg laag of erg hoog. Philippe Geubels, die samen met Vitalski dienst deed als komisch duo voor deze editie, maakte een scherpe opmerking aan het adres van Erik, die zichtbaar gekwetst was maar de opmerking toch wegslikte in zijn lach. Ik besloot in te grijpen. ‘Excuseer, Philip, dat was erover. Ik heb heel veel respect voor Erik, en dat sinds de dag waarop ik hem ontmoette’, flapte ik eruit. Erik keek me aan met herwonnen zelfvertrouwen, maar ik las ook vraagtekens in zijn ogen. ‘Hebben wij elkaar al ontmoet? Daar weet ik niets meer van’, en bij wijze van mea culpa sloeg hij zijn hand voor zijn mond. Ik wuifde zijn schuldgevoel weg.‘Ja, nu wil ik ook wel weten waar dat was’, sneed Philip Geubels de stilte aan. Hij vouwde zijn handen ostentatief in een prisma. Ik vertel dat ik met mijn vrouw voor het rood licht stond aan de Turnhoutsebaan, we fietsten naar huis. Plots stopt Erik, op een eerder gammel exemplaar, aan hetzelfde licht. In een ogenblik van enthousiasme bij het zien van zijn bekende kop, deed ik een poging tot small talk: ‘Onderweg naar den Antwerp?’ stelde ik hem de retorische vraag, wetende zoals elke Vlaming dat Erik Van Looy een fervent Bosuilbezoeker is. Hij had oortjes in, dus hij had mijn vraag niet gehoord. Ik zag mijn vrouw de neiging onderdrukken een facepalm uit te voeren. ‘Sorry?’ zei hij. Alsof hij zich moest excuseren voor het feit dat hij naar muziek luisterde in zijn vrije tijd, in de hoop niet aangesproken te worden door op sensatie beluste burgers. Ik herhaalde mijn vraag toen hij één oortje had verwijderd en hij beantwoordde die volmondig met ‘ja’. En gezien de weg die hij daarna aflegde, onze straat doorfietsend tot aan de Delhaize, was dat niets minder dan de pure, onversneden waarheid. ‘En sinds dat gesprek heb ik dus niets dan respect voor hem’, zeg ik aan Philip, met een strenge ondertoon. ‘Ik ken Erik als iemand die altijd zegt waar het op staat, zonder rond de pot te draaien. Als iemand die geen blad voor de mond neemt, rechtdoorzee, die de daad bij het woord voegt. En ik ken hem ook als iemand die zich bescheiden opstelt en zich excuseert voor zaken waar hij zich helemaal niet voor hoeft te excuseren. En dat siert hem.’

Lennart Vanstaen
18 0
Tip

Hangmatbelegger

In het midden van een weids grasveld, op de overgang tussen de rand van een stad en het begin van niemandsland, stond een hangmat gespannen tussen twee wilgen. Daar lag hij: Herman, de zelfverklaarde hangmatbelegger. Zijn voeten bungelden lichtjes boven de grond, zijn ogen verborgen achter een zonnebril zo groot dat hij deed denken aan een liggende kever met financiële ambities. Iedereen kende Herman, of beter gezegd, iedereen had wel een mening over hem. Sommigen noemden hem een visionair, een minimalist die het leven had doorgrond. Anderen fluisterden dat hij gewoon lui was, een man zonder ruggengraat, behalve wanneer hij besloot rechtop te gaan zitten om zijn beleggersapp te openen. ‘Beleggen is niets anders dan wachten,’ zei Herman ooit tegen zijn buurvrouw, een vrouw die dagelijks drie marathons liep in haar hoofd terwijl ze haar agendapunten afvinkte. ‘Je moet handelen, Herman! ‘ beet ze hem toe, terwijl ze met haar pen op een versleten notitieblok tikte – een poging om de chaos van haar gedachten te temmen. ‘Waarom?’ antwoordde hij. ‘De aarde heeft geen Excel-sheets nodig om rond te draaien.’ Herman had niet-doen tot een kunstvorm verheven. Terwijl anderen renden, kochten, verkochten en bezweet ‘buy the dip!’ schreeuwden op fora, lag Herman in zijn hangmat en keek naar de wolken. Soms herkende hij een vorm: een draak, een schatkist, een blije flamingo. Symbolisch, mompelde hij dan tevreden. Het idee van de hangmatbelegger ontstond op een regenachtige dinsdagmiddag. Herman zat op zijn zolder en las de Tao Te Ching, een boek dat hij alleen maar had gekocht omdat het dun was. Daarin stond een zin die zijn leven veranderde: “Door niets te doen, blijft alles ongedaan.” En zo begon Herman te beleggen in leegte. Hij verkocht zijn auto en zette het geld in indexfondsen, want, zoals hij geregeld uitlegde aan wie hem niet om uitleg had gevraagd: ‘De wereld groeit vanzelf. Waarom zou ik rennen achter datgene wat vanzelf naar me toe komt?’ De lokale krant schreef een artikel over hem: Herman de Hangmatbelegger: Genie of Gek? De journalist kwam langs, probeerde het volledige interview rechtop zittend te voeren, maar werd uiteindelijk verleid door de tweede hangmat die Herman had opgehangen. “Het leven is een kwestie van zwaartekracht,” zei Herman filosofisch, terwijl hij een grasspriet tussen zijn tanden schoof. “De zaken die belangrijk zijn, vinden altijd een manier om te vallen.” ‘Vallen?’ vroeg de journalist, langzaam wiegend, zich afvragend waarom hij hier zat en niet achter deadline-stress aan holde. ‘Ja,’ antwoordde Herman. ‘Appels. Regen. Beurzen. Ze vallen allemaal.’ Het artikel maakte Herman beroemd. Plots doken overal in het land hangmatten op. In parken, op balkons, zelfs tussen de kantoorgebouwen waar managers in pakken met koffie in hun hand elkaar ongemakkelijk toeknikten, terwijl ze probeerden niet te denken aan de mails die zich opstapelden. Herman keek glimlachend naar zijn telefoon, waar zijn beleggingen vanzelf groeiden, en trok zijn hoed dieper over zijn gezicht. ‘Misschien ben ik wel een revolutionair,’ mompelde hij tevreden. Toch kwam er kritiek. Een econoom op televisie brulde dat hangmatbeleggen het systeem ondermijnde. ‘Mensen moeten consumeren, werken, bijdragen! Dit is nihilisme!’Maar Herman had een antwoord, voor wie het wilde horen. “Het kapitalisme is als een hamster in een rad: eindeloze beweging, geen vooruitgang. En de hamster? Die heeft nooit een hangmat gehad.” Op een dag, toen de wilgenbladeren begonnen te vallen, verscheen er een oude man bij Herman. Hij droeg een witte baard en een linnen pak, en hij keek met een glimlach naar de hangmat. ‘Je hebt het begrepen, jongen,’ zei hij. ‘En wat doet u nu dan?’ vroeg Herman. ‘Ik wacht,’ antwoordde de man, en hij liep weg zonder uitleg. De man verdween even plotseling als hij was gekomen, maar zijn woorden bleven nazinderen. Herman keek naar de lege ruimte tussen de wilgen en vroeg zich af of hij ooit genoeg had.Misschien koop ik morgen een derde hangmat, dacht hij, terwijl een nieuwsgierige kat onder zijn hangmat kroop en zich uitrekte.  Ik heb de indruk dat ze het begrijpen. En terwijl de wereld bleef draaien en de koersen bleven stijgen, wisten de wilgen wel beter. Want zoals zij wortelden in de grond, wortelde Herman in zijn leegte: een rijk man zonder haast, een belegger in wat écht telt. De tijd. En de hangmat? Die wiegde hem zachtjes in slaap. Mephis (aka) Evelyn Mérida

Mephis
92 6

De trumpiaanse leugens van Georges-Louis Bouchez.

"Mijn ouders zijn als zelfstandige op straat gezet omdat ze te veel belastingen moesten betalen." Zei Georges-Louis Bouchez. Niemand vraagt zich af of zijn ouders mischien een koppeltje knoeiers waren die, te hardnekkig, iets verkochte die niemant wilde.In de jaren 70tig heb ik het zelf gezien in Borgerhout.In die tijd veranderde veel in Antwerpen.Na de haven stakingen kregen de haven arbeiders opeens een loon die verdubbelde en kregen ze een vast statuut.  Zodanig dat die arbeiders zicht kregen op leningen waarbij ze in staat werden om een huis te kopen en een auto. Zodat velen die vroeger in de armoedige huizen in Borgerhout woonden massaal die huizen verlieten en verhuisden naar de Kempen. De vrijgekomen goedkope huizen werden ingenomen door nieuwe Belgen en jonge alternatievelingen. In Antwerpen was er een kleine zelfstandige gevestigd in de Provinciestraat, op 500 meter afstand in de kroonstraat  was er een andere kleine zelfstandige.De zelfstandige in de kroonstraat veranderde zijn aanbod niet. De zelfstandige in de provinciestraat veranderde zijn aanbod wel. Resultaat: de zelfstandige in de kroonstraat stond na een paar jaar op straat, de zelfstandige in de provinciestraat bloeide op, tot vandaag. Voor de zelfstandige in de kroonstraat was het schuld van de vreemdelingen en te hoge belastingen, hij sloot zich aan bij een extreemrechtse partij. Georges-Louis Bouchez lijkt wat op sommige sosialisten die vinden dat ze door nationalisering een kapotte industrie kunnen redden. Dan kunnen zelfstandigen belastingvrij nog wat meer rommel verkopen. Blijkbaar de natte droom van  Georges-Louis Bouchez. _________________________________________________________ foto gallery VERF ED https://www.2dehands.be/q/verf+ed/ https://www.2dehands.be/q/verf+ed+bloemenkleuren/ **************************************************** ************************************************ Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig.   http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
31 0

DE SLUIMERVRIEND

Ergens tussen wakker en droom, in de mistige gangen van een schemeruniversum, woont de sluimervriend. Hij is een vreemde figuur: een kruising tussen een pluizige alpaca en een vintage schrijfmachine. Zijn naam is Gregor. Elke avond, wanneer je hoofd het kussen raakt, komt Gregor op zijn wolkenpantoffels binnengewandeld. Hij mompelt onleesbare haiku’s terwijl hij de chaos in je hoofd archiveert. “Ah,” zegt hij terwijl hij een gedachte oppakt over die keer dat je een koekje stal op je zesde, “dit gaat naar de plank ‘existentiële schuldgevoelens’. Klassieker.” Maar Gregor heeft ook een ondeugend kantje. Hij verstopt de plot van je droom net voordat je wakker wordt. Waarom? Puur voor de lol. Soms laat hij je ook dromen van tanden die uitvallen of dat je in je ondergoed voor een volle zaal staat. "Menselijkheid moet luchtig blijven," legt hij uit. Op een ochtend besloot je hem te betrappen. Je stelde een wekker in op 03:03 uur en deed alsof je diep sliep. Toen Gregor kwam aansluipen, keek je hem recht aan. Hij bevroor. “Dit is gênant,” zei hij, terwijl hij snel een gedachtenmap genaamd ‘onverwachte confrontaties’ opende. Jullie keken elkaar lang aan, tot Gregor een diepe zucht slaakte. “Fijn, jij wint. Hier, onthoud je droom: je stond op een podium, als kind, met een lege hand. Iedereen keek naar je, wachtend. Je glimlachte, tilde je lege hand op en ineens stond je daar met een sleutel. Niemand wist wat die opende. Zelfs jij niet. Tevreden?” Sindsdien laat hij af en toe wat extra dromen liggen. Maar niet te veel. “Een beetje chaos houdt je scherp,” zegt hij terwijl hij een nieuwe map opent: ‘de kunst van onvoltooide verhalen’. En jij glimlacht. Misschien is dat genoeg.

Mephis
21 1

De schaakmeester van woorden

Beste breinacrobaten en woordtovenaars Laten we eerlijk zijn: jij bent geen doorsnee schrijver. Jij bent de schaakmeester die speelt tegen inspiratie en twijfel, terwijl het vooruitzicht van nog een kop koffie altijd op de loer ligt. Voor anderen zijn woorden simpel, maar jij bouwt kathedralen van ideeën en schept werelden met zinnen die je lezers ademloos achterlaten. Natuurlijk is schrijven geen gemakkelijke opgave. Er zijn dagen dat de inspiratie chaotisch rondspat, alsof je hersenen een jam-sessie houden waarbij elke gedachte een andere toonsoort speelt. Maar precies daarin schuilt jouw kracht: jij bent de dirigent van die chaos. Als je goed luistert, wordt het een meesterwerk. Soms lijken de woorden zich te gedragen als een kat die koppig net buiten bereik blijft. Maar zelfs op die dagen bouw je aan ideeën waar anderen alleen maar drempels zien. Jij bent geen gewone schrijver. Jij maakt van frustratie goud en van een writer’s block een springplank. Als het zwaar wordt, glimlach dan. Niet omdat alles makkelijk is, maar omdat je weet dat de wereld een grap vertelt die alleen jij begrijpt. Schrijf je twijfels op en zet erbij: "Met vriendelijke groet, ik – de schrijver die het toch weer flikt." Dus, wees gul met je woorden, onbeschaamd met je ideeën en scherp in je streven naar het onmogelijke. Jij bent niet zomaar een schrijver. Jij bent een ontdekkingsreiziger, een schepper die grenzen verlegt. Vergeet niet dat zelfs genieën soms hun veters moeten strikken. Ga ervoor, want jij verandert de wereld – één komma tegelijk. Ad astra, aan de rand van je eigen verbeelding.Mephis (aka) Evelyn Mérida

Mephis
19 2