Zoeken

Ganzenbord

Gekleurde gansjes bij de start Kijken vrolijk naast elkaar Gezellig spel al eeuwen lang En het maakt je dromen waar Van eindelijk de winnaar zijn Maar al doe je nog zo je best Het lot doet steeds zijn eigen zin Alea iacta est   Ganzenbord, ganzenbord Leven dat is ganzenbord Heb je geluk dan kom je ‘r wel En anders, och ’t is maar een spel   ‘k Wou op een onbewaakt moment Eens even vriendelijk zijn Zo belde ik een eenzaat op Hing uren aan de lijn Mijn telefoon deed wonderen Hij werd een ander mens Zijn leven kreeg een nieuwe start En alles ging naar wens   Maar ik was door die telefoon Finaal geruïneerd Dat bellen naar het buitenland Heb ik nu afgeleerd Een torenhoge schuldenlast Mijn wereld stortte in Dan help je iemand uit de put En zit je ’r zelf weer in   Ganzenbord, ganzenbord Leven dat is ganzenbord Heb je geluk dan kom je ‘r wel En anders, och ’t is maar een spel   Na jarenlange arbeid Was het boek dan eindelijk klaar De schrijver bracht tevreden al zijn Vrienden bij elkaar Maar aan hun lachen merkte hij Er was iets grondig mis Hij had een boek geschreven dat Al lang geschreven is   Hij was totaal vergeten Z’n geheugen was een zeef Dat Marx in achttien en zoveel Het Kapitaal al schreef Dus alles was voor niks geweest Het leuke was er af De schrijver dacht toen laconiek Nu kan ik terug naar af   Ganzenbord, ganzenbord Leven dat is ganzenbord Heb je geluk dan kom je ‘r wel En anders, och ’t is maar een spel   Mijn leven was een ganzenbord De dobbelsteen mijn ziel Totdat ik zoekend naar iets meer Verbaasd van ’t bord af viel Nu zweef ik door het ijle heen Kies zelf de cadans Ik weet bij god niet wie ik ben Maar ik ben dan toch geen gans

Annemie Corens
0 0

Enkel lucht

Kijk me niet aan Je zal me niet zien Je kan me niet vatten Ik ben alweer weg Vergeet me nu maar En doe wat je moet doen Iedere keer Ontglip ik je weer   Want ik ben de wind Ik waai door het leven Vluchtig ongrijpbaar En altijd op zoek Naar nieuwe ideeën En oude verhalen Maar wat ik ook doe Ik blijf enkel lucht   Ik weet dat het dwaas is Je leven te dromen Hemelsver weg Van de werkelijkheid Maar wat is er mooier Dan je ogen te sluiten En jezelf te verliezen In wat nooit zal zijn   De richting verandert De tijden verglijden De wereld gaat verder Het duister wordt licht Geluid wordt muziek Een kind wordt volwassen De toekomst ligt open Verlangen gaat stuk Maar ik ben de wind Ik waai door het leven Vluchtig ongrijpbaar En altijd op zoek Naar nieuwe ideeën En oude verhalen Maar wat ik ook doe Ik blijf enkel lucht   Zo ben ik niet meer Dan een trilling een zucht Of wat er ontstaat Als je de snaren aanslaat   Ik ben de wind Ik waai door het leven Vluchtig ongrijpbaar En altijd op zoek Naar nieuwe ideeën En oude verhalen Maar wat ik ook doe Ik blijf enkel lucht

Annemie Corens
10 0

Breekbaar en zacht

Misschien dacht je wel Dat mijn vlijmscherpe woorden Of mijn schaamteloos zwijgen Een teken zou zijn Van gebroken verlangens En uitzichtloos dwalen Van een leven vol leegte En knagende pijn   Misschien dacht je wel Dat verwarde gedachten Mijn hart zouden sluiten Voor ieder gevoel En dat ik in staat was Een leven te leiden Ver van een ander En zonder een doel   Maar het is niet omdat mijn woorden Soms bitter zijn en koud Dat ik niet dezelfde warmte voel Die de dromen levend houdt   Het is niet omdat mijn handen De jouwe niet vinden Dat ik niet zoek naar dat Wat ons samen kan binden   En het is niet omdat ik zeg Dat ik niet kan geloven Dat ik niet bid voor jou En voor het vuur in je ogen   Want het is breekbaar en zacht Intens en verloren Geborgen en doelloos Bitter en zoet Vertwijfeld en tastend Ongrijpbaar dichtbij Beklemmend en luchtig En stamelend mooi  

Annemie Corens
21 0

De dans

Het was een kind als zo velen Dat de gave bezat Om het leven te spelen Ook al was het van glas Hij was vrolijk vol verbeelding Wat schuchter misschien Wie hij was had hij verzonnen Tegen beter weten in  Hij kon urenlang kijken Naar het razen van de wind Die alles doet dansen En met elkaar verbindt En hij danste vol vuur Met de wind mee en dacht Ooit dans ik de dans Waar de wereld op wacht  Dus hij stormde langs de hemel En hij speelde met de tijd Hij vergat hoe klein zijn hart was En hij dronk de eeuwigheid En hij proefde van de sterren En hij zweefde door de nacht Want hij zocht naar de dans Waar de wereld op wacht De dans waar de wereld op wacht  Zo verloor hij zijn kalmte Hij had nog maar één doel Alle mensen vervullen Met het warme gevoel Dat de dans hen zal redden Van ellende en pijn Door zijn dans zou alles Anders zijn  Na eindeloos zoeken Kwam toen de dag Dat hij dwars door het duister Het nieuwe licht zag Hij voelde heel zijn lichaam Leven en dacht Dit is de dans Waar de wereld op wacht  Dus hij stormde langs de hemel En hij speelde met de tijd Hij vergat hoe klein zijn hart was En hij dronk de eeuwigheid    En hij proefde van de sterren En hij zweefde door de nacht Want dit was de dans Waar de wereld op wacht De dans waar de wereld op wacht  Alle mensen juichten luid Toen hij de planken betrad En hij voelde de roem Die de twijfels vergat En hij dankte het lot Dat hem zo ver had gebracht Hij was klaar voor de dans Waar de wereld op wacht  Maar toen ging de hemel open En de zoete wind viel neer En bewoog zich door de bomen Net zoals die éne keer En betoverd door die schoonheid Viel hij lachend neer en dacht Dit is niet de dans Waar de wereld op wacht  Zo verdween hij van de planken Hij liet alles achter zich Zijn verbeelding en illusies En vraag op zijn gezicht Maar diep in zijn hart Bleef de onrust bestaan En zo werd hij een zwerver Die steeds verder moest gaan  En zo kwam hij op een nacht Op een plek ver weg van hier Waar geen mens ooit geweest was Waar niemand hem zou zien En hij zag weer hoe de bomen Dansten in de wind Hij dacht weer aan vroeger En zijn hart werd weer licht  En toen stormde hij langs de hemel En hij speelde met de tijd Hij vergat hoe klein zijn hart was En hij dronk de eeuwigheid En hij proefde van de sterren En hij zweefde door de nacht En hij danste de dans Waar de wereld op wacht De dans waar de wereld op wacht

Annemie Corens
6 0

Denk dan aan mij

Als je ’t hoog in de bergen hoort waaien En de wind je verhalen vertelt Die ik nooit met mijn woorden kon halen Omdat alleen maar het ruisen telt Als je ’s morgens de zon op ziet komen En haar warmte met warmte begroet Als de wolken je vluchtigheid tonen Als je zwijgen de nevel ontmoet  Denk dan aan mij Aan de snelheid van de straten Aan de stad die altijd lacht Aan mijn zoeken naar verbeelding Aan mijn dwalen door de nacht Aan mijn honger naar erkenning Aan de plannen in mijn hoofd Aan ’t geluk van zeker weten Dat ik mezelf heb beloofd  Ik die voor altijd had gezworen Nooit zo’n dwaas te zullen zijn Die de eenvoud is vergeten Van de berg en de woestijn Ik die voor altijd zou geloven In de taal van de rivier Vind mezelf hier nu terug In een wereld van papier  Als de rotsen het water doen stromen Als de bergbeek je hart zingen laat Op het ritme van klaterend dromen Waar geen twijfel of zeker bestaat Als de bomen je leren vertrouwen Dat gegrond zijn je levenskracht geeft Dat de Aarde je altijd zal dragen Als je dicht bij haar wijsheid leeft       Denk dan aan mij Aan de snelheid van de straten Aan de stad die altijd lacht Aan mijn zoeken naar verbeelding Aan mijn dwalen door de nacht Aan mijn honger naar erkenning Aan de plannen in mijn hoofd Aan ’t geluk van zeker weten Dat ik mezelf heb beloofd Aan mijn laaiend enthousiasme Voor dat wat nog niet bestaat Maar wat ik morgen zal bereiken Omdat de tijd hier nooit stilstaat  Ik die voor altijd had gezworen Nooit zo’n dwaas te zullen zijn Die de eenvoud is vergeten Van de berg en de woestijn Ik die voor altijd zou geloven In de taal van de rivier Vind mezelf hier nu terug In een wereld van papier  Maar die wereld is zo broos En de stilte laat zich zien En brengt me op een leeg moment De herinnering De herinnering wordt een lied Dat ik meegeef met de wind Die het zacht en zonder woorden Daar in de bergen voor je zingt  Dus als je ’t hoog in de bergen hoort waaien En de wind je verhalen vertelt Die ik nooit met mijn woorden kon halen Omdat alleen maar het ruisen telt  Denk dan aan mij

Annemie Corens
22 1

Sloompie de Slak

SLOOMPIE DE SLAK Sloompie de slak sloefte op haar gemak. Ze voelde zich een wrak            bij dit regenweer.  (regenweer) Ze slikte weer een slok regenwater en een stok lag in haar weg, en "POK"!            Dat was al negen keer,  (negen keer) dat Sloompie tegen stok- ken sloefte, en ik gok dat niet de laatste "POK"            weerklonk, integendeel!   (tegendeel) Sloompie zag een slak, dat was haar schoolvriend Jacques. Ze sleurden aan de tak,            maar ze zegen neer.  (zegen neer) REFREIN:  Sloompie, sluwe sloeber,                  sla toe,                  sla af.                  Sloompie, slappe slak,                  sla om! De slakken lagen daar, ze voelden zich zo raar. En Jacques verloor zijn haar            bij een bliksemschicht.  (bliksemschicht) Sloompie op haar beurt was helemaal verkleurd, en ook was dit gebeurd:            ze kreeg een beetje jicht.  (beetje jicht) Ze lagen gans de nacht, het gras dat was niet zacht: geen slak die dan nog lacht!            En het werd weer licht.  (werd weer licht) Ze lagen in een wei, heel netjes, zij aan zij, en Jacques schoof naderbij:            nu lag hij heel dicht!  (hij heel dicht) REFREIN De wolken schoven weg. Sloompie trok zich recht, en Jacques zei:  "Sloompie, zeg,            zie je die zonneschijn!?"  (zonneschijn) "En zie de lucht hoe blauw!" repliceerde Sloompie gauw, ze zei: "Ik hou van jou!"            En dat vond Jacques fijn.  (vond Jacques fijn) Zijn haar dat groeide terug, vanboven op zijn rug. En ook Sloompie was al vlug            zonder jicht en pijn.  (jicht en pijn) Ze trokken aan de tak, die meteen in stukken brak, en vervolgden op 't gemak            hun weg naar de r   a                                                 v                                                   i                                                    j                                                    n                                                  

Mon Bax
0 0

Pokdalig en Vermorzeld

POKDALIG EN VERMORZELD Pokdalig was hij, en vermorzeld. Pokdalig was hij altijd al geweest... Vermorzeld was hij pas sinds gisteren: vermorzeld door een olifantenbeest! Hij voegde zich bij een safari, daags voor het tragisch ongeval. Het gebeurde ergens in de Serengeti: ik schets u de details van dit geval... De nijlpaarden konden hem al niet luchten: vervaarlijk toonden zij hun open bek! Toen moest hij snel zijn LandRover zien in te vluchten: hij struikelde, en brak bijna zijn nek! Daar lag hij uitgeteld op tien voet van zijn wagen. De krokodil, die kwam al aangerend: zij wou hem opeten, zonder het eerst te vragen, tot zij schrok van deze pokdalige vent! Pokdalig was hij, echt afzichtelijk: de krokodil, die moest hem al niet meer! Deze keer was het zijn redding, versuft plofte hij zich in zijn LandRover neer... Traag reed hij voort op de savanne. Een wrattenzwijn ging lopen van zijn smoel. Op de koop toe viel zijn LandRover in panne: hou op die manier je hoofd toch maar eens koel!... ...Al is dat pokdalig, vol kraters en vol bulten: een maanlandschap, dat komt haast in de buurt! De leeuw begon van ver op hem te brullen, alsof die zeggen wou: "Blijf jij maar uit mijn buurt!" Er was geen enkel dier dat hem nu nog zag zitten: de gnoes, impala's, zebra's renden weg! Enkel een olifant, die was nog wat aan 't pitten, en lag wat verder, enkele meters naast de weg. Hij besloot de slapende stil te benaderen, zijn camera, die had hij al gereed, maar die liet hij vallen!  Zijn bloed stolde in zijn aderen, want u kunt al raden wat de olifant toen deed! Pokdalig was hij, thans vermorzeld! Pokdalig was hij altijd al geweest... Vermorzeld was hij nu, en zéér vakkundig: vermorzeld door een olifantenbeest!!

Mon Bax
0 0

De Tarantula

DE TARANTULA Een tarantula met acht harige poten kroop langzaam op het dijbeen van mijn lief, die lag te zonnen op een strand met vissersboten. Zij dacht dat ik haar streelde - arme lief!... De tarantula kroop steeds verder op haar lichaam: zij bevond zich thans reeds in de lendestreek. Mijn liefje fluisterde, slaapdronken, zachtjes mijn naam. Even slaapdronken vroeg ik haar, "Waarnaar ze keek?!" De tarantula zat nu voluit op haar navel, en bewoog zich verder naar haar linkerborst. Nog even, en dan zou ze lopen langs haar tepel... Mijn lief zei: "Ik kijk niet, maar slaap.  En ik heb dorst!" "Wil jij je hand eens even wegdoen, en een cola voor mij gaan halen aan de strandbar verderop?" Het drong slechts langzaam tot me door, toen dacht ik: "Hola!" "Mijn handen liggen saamgevouwen langs mijn kop!?" "Hoezo!?" "Wordt mijn liefje dan misschien gestreeld door een andere hand!?" Een fractie later had ik reeds mijn ogen open, de spin zat ondertussen stevig op haar hals!... "Liefje, het kriebelt, zeg!  Toe, ga een cola kopen!" Ik liet een gil: een hoge fa, maar wel wat vals!... Mijn lief schrok wakker, maar de spin bleef rustig zitten. Ook mijn lief slaakte een gil, en veerde op! Maar de spin bleef stevig aan mijn liefje klitten, zij gilde luider en steeds roder werd haar kop! Zij gilde luider en nog roder werd haar kop! Zij gilde al iets minder luid en purper werd haar kop! Zij gilde al niet meer en...

Mon Bax
0 0

De Dikke Raket

DE DIKKE RAKET De dikke raket haalt onvoldoende snelheid om het aardse universum te verlaten! De dikke raket, een miskleun van een ruimtetuig: veel te zwaar en ook nog vol verroeste gaten!... De dikke raket, wie heeft haar ooit ontworpen? Op welke tekentafel is zij toch ontstaan?! De dikke raket: ineengeflanst door knoeiers! Zoveel tijd en geld en ijzer naar de maan! Refrein: De dikke raket              Retteketetteketetteketetteketet!              Enkel voor dunne astronauten!              De dikke raket              Retteketetteketetteketetteketet!              Bijeengeschroefd met veel te zware bouten! De dikke raket tart elke verbeelding! Wie is verantwoordelijk voor deze klucht!? De dikke raket: bij haar eerste lancering bleef ze drie seconden hangen in de lucht... De dikke raket vervolgens is ze ontploft! Wie ontwierp dit stuk verdriet?! De dikke raket: te stompzinnig voor woorden, nog net geschikt voor dit onnozel lied!              De dikke raket              Retteketetteketetteketetteketet!              Enkel voor dunne astronauten!              De dikke raket              Retteketetteketetteketetteketet!              Bijeengeschroefd met veel te zware bouten!              (X 2)

Mon Bax
0 0

Emmekik

Ze moe ni kunnen koken Mijne was ni doen Mij me nen dweil bestoken Zwemmen in de poen   Oh ja, oh nee, emmekik helemaal ni vandoen Oh ja, oh nee, zen kik al tevreden me ne zoen   Ik ken echt niks van elentrik En kan tgras ni maaien Dus vinde mij nen dommerik Dan kank da wel beamen   Oh ja, oh nee, dan edde mij helemaal ni vandoen Oh ja, oh nee, goodbye, saluut en ne vluchtige zoen   Maar houd ge van muziek Int schoon Nederlands Dien kik u van repliek Int algemeen beschaafd vaderlands   Oh ja, oh nee, al zijn wij beide niet tot dat in staat Oh ja, oh nee, toch sta ik voor jou altijd paraat

meanderthaler
0 0

Liedje schreien

Ze beslaat het zitje rechtover dat van mij in een trein die zowel haar als mijn station aandoet. Ze is niet ver, maar ik kom nooit naderbij. Zo dadelijk haar halte en weet niet meer hoe ’t verder moet Laat me rustig turen door het vensterraam alsjeblief. Probeer mijn neuriën te verduren, nooit had iemand me echt lief. Laat me een liedje schreien, zo zachtjes dat niemand ’t kan verstaan. Mijn gezicht zal niet verblijden dus laat mij maar begaan.   Ik weet nog goed die dag op het perron, jouw matte afscheidskus kon niet behagen. Van toen af, wiste ik dat nooit iets kon en dat ik het je dus ook niet meer hoef te vragen. Laat me onrustig snikken op een bankje in ’t station. Probeer je blik niet op mij te richten, ‘k weet ook zelf niet hoe ’t begon. Laat me tranen huilen en kom toe, vraag me niet waarom. Ik moet nu in een hoekje schuilen voor een wereld die ik zelf verzon.   Weet nu goed, vannacht in mijn bed, ik zal weer rusteloos heen en weer zitten draaien. Te zwak voor de strijd, ik pleeg geen verzet, hopend dat een  nieuwe wind ooit mag komen waaien. Het lusteloos herkauwen van een schamper stukje brood. Niemand meer om van te houden, voel precies ook niet die nood. Laat me eenzaam wezen en kom echt nooit meer naar hier. Probeer mijn gedachten niet te lezen … maar doch zet ik de deur weer op een kier. En toch zet ik de deur weer op een kier. Maar toch zet ik de deur weer op een kier.

meanderthaler
0 0

Alcohol

Ik voel de alcohol burpen, achteraan in mijn keel was er soms iets nastrevenswaardig? ik weet het niet of ik weet net te veel mijn hoofd een tol verstrikt in alomtegenwoordige waarheid   een drankorgel begeleidt mijn lieflijk gekwijl pietpraatakoorden vormen een melig melodie metrumloze onverrichte zinnen mijn stijl niets of niemand die ik vannacht ontzie   abé abé abé abé daar kan je altijd op terugvallen toch liever een zanger die zijn eigen liedjes verkracht de nachten duren alsmaar langer het utopische streven naar die ene volmaakte nacht

meanderthaler
5 0

Teveel knopen in haar lijf

De zon schijnt een vlek in mijn oog metaal in haar neus blinkt mijn gat is nat, het gras nog niet droog weiland dat naar koeienmest stinkt   er groeien knoppen aan de bomen teveel knopen in haar lijf ik kom zacht tegen haar aangekropen natuur weet met zichzelf geen blijf   een madeliefje zal gaan beslissen over al dan wel of niet me snel van een antwoord vergewissen voor het kaalgeplukt sterft van verdriet   onder de bomen in de grote laan regent het bloesems, roos en wit en het valt amper te verstaan dat het hier nu zo meezit

meanderthaler
0 0
Tip

Man man man (songtekst)

Heel de wereld draait verkeerd De mensen hebben niks geleerd Het is maar goed dat ik er ben Dat ik mijn pappenheimers ken  Ieder denkt artiest te zijn Etaleert zijn zielenpijn Elke zot speelt kunstenaar En de massa komt al klaar   In mijn eentje roep ik dan: je kan er echt niks van   Man man man Dat is niet origineel Man man man Zo conventioneel Man man man Veel te commercieel Man man man Wil je dat ik me verveel?   Ik zit klaar in het publiek Ik ben de koning der kritiek Ik heb het allemaal gezien Steeds hetzelfde stramien   Wat je ook doet, ik ga niet mee Doe geen moeite, ik zeg nee Geen gevoel, geen sentiment Ik ben veel te intelligent   Geen emoties, geen verdriet Asjeblief, dit kan echt niet   Man man man Je weet echt niet wat je doet Man man man Het zit je niet in je bloed Man man man God wat een overmoed Man man man Je doet dit echt niet goed   Nooit of nooit geef ik mij bloot Nooit of nooit, dat werd mijn dood      Ik wil dat niemand aan mij raakt Ik ben de man die jou afkraakt   Zie dat nu toch eens aan Ik had daar moeten staan Een talent verloren gegaan Man, ik wens je naar de maan   Als ik maar eens mocht, ja dan Dan kon je zien wat ik kan                  Man man man Ik zit bij jou in de zaal Man man man Wat sta je daar voor paal Man man man Doe toch eens normaal Man man man Je bent keimarginaal Man man man Je vindt jezelf speciaal Man man man Maar dat vinden wij allemaal Man man man Je bent een Jan Modaal Man man man Wegwerpmateriaal Man man man Het is een echt schandaal Man man man Je afgang is totaal Man man man Al maak je veel kabaal Man man man Wij negeren je straal Man man man Je staat voor het tribunaal Man man man We klasseren je verticaal Man man man Je krijgt een nul op de schaal Man man man En dan zijn we nog royaal Man man man De moraal van het verhaal Man man man Ons ego is monumentaal Man man man Zing maar mee massaal: Man man man (fade out) Wat zijn wij fenomenaal Wat zijn wij fenomenaal Voor de allerlaatste maal Wat zijn wij fenomenaal  

Hazelof
17 1

Online cursus

Avontuurlijke reis doorheen de poëzie

Online cursus

Avontuurlijke reis doorheen de poëzie