Zoeken - Creatief Schrijven

iedereen kan dansen

Als papier dat zojuist nog onfeilbaar was, dat zojuist nog alles in zich droeg, en nog alles worden kon, versier ik het met dansende woorden. Ze zijn met veel en zeggen zo weinig, schieten tekort en altijd net te lang. Ze zijn niet waar, want ik lieg nooit. Ze maken vlekken (concentreer je nu toch!), en sierlijke krullen die om complimenten vragen. Woorden kunnen toch niet dansen? Iedereen kan dansen, kind.

vannella noir

8 1

Staatsvijand

als wanhopige ben ik natuurlijk een staatsvijand de goegemeente burgemeester politie, zij willen dat niet ook aan de rand moet het rustig blijven zelfs windmolens zij zullen hoog hun droge rondjes draaien zonder meer het wordt mij aanbevolen om thuis te blijven ook bij nacht er is nochtans geen avondklok voor die gestoorde mij in deze categorie ben ik officieel beland, zegt men meestal overal word ik gevolgd, dat gevoel, heb ik aanvaard ik moet evenwel blijven, proberen, de macht, de nare orde omver te werpen, ja dat, het is mijn taak als staatsvijand kon dat maar, ik moet het, aanvaarden, die status mijn eenzaamheid, zij dwingt mij, alles te verbergen uit de reeks 'Waanhoop'

Bernd Vanderbilt

1 0

Carrier

neen echt ze rammelen niet deze koeloplegger heeft luchtvering zelfs de baby's wenen niet er is een slaapcabine voor de hoop er is ook een goocheldoos doch die openen wij niet er is al genoeg gevierendeeld vooraleer we verderrijden naar het Rijk der Maden kunnen we stoppen madeliefjes plukken wow die Lederhosen van de slachter allemachtig en het is de sheriff die ingrijpt alle beesten stopt langs de weg intussen groeit echt alles dat probeert sterk te leven applaus welgeëerd publiek en adacadabra wat een mooie koeloplegger zonder lijken nog éên spreuk voor elk spook om de ochtend te halen terwijl niets nog ademend terugkeert uit de reeks 'Reizen met Ricky'

Bernd Vanderbilt

0 0

Artiest worden

Ik heb iets geschilderd Mijn gevoel is een beeld geworden Nu ben ik voor altijd afhankelijk van hoe mooi mensen mij vinden God verandert toch ook gewoon in een boom als je gelooft dat hij bestaat Zijn bestaan is impermutabel Waarom is God afhankelijk van ons perspectief voor zijn fysieke integriteit Het antwoord is schoonheid Ken je die lichtflits van schuldgevoel die je ervaart algemene moeder Wanneer ik voor de spiegel sta en mezelf vanuit mijn linkerooghoek als mijn eigen idee probeer te beschouwen Er zijn artiesten waarvoor de tijdsgeest de idee draagt En artiesten waarvoor niet Als mediator voel ik mij dik en onomwonden Ik ben niet de orchestrator van een toneel dat ik opvoer Ik ben ooit eens in Berlijn geweest Het tegendeel verhief zich in mijn handen toen ik als dakloze een stokje van mijn handen probeerde vast te houden om een dirigeerzaal in een openbare ruimte te bewegen En ik was trots op mezelf

Robijn Bodijn

0 0

Het bonzen van scherven

Het verschil nam ruimte in,waardoor zelfs de kleinste spiegeltjes hun reflectie verloren.Die wilden niet breken en gaven toe aan een stukje ommuurd bestaan. Achter elke muur, beklad met een onleesbare kreet,woonde er een ander verhaal. Niemand gaf gehoor aan het bonzen van scherven.Elke herkenning gleed onopgemerkt voorbij. En zo werden alle scherven stille splinters. Toch ging er niets verloren van wat niet begrepen werd.Stond alles precies op de plaats van gisteren en daarmee was het onmogelijke gezegd.En het gangbare doorboord. Nu, zo hol als een buis, zet je geen leven meer voort.

KarolienDeman

9 1

Ochtendgedicht

terwijl ik woorden sprokkel,strekt een zachtroos begin zich uit tussen stille reuzeneerst brandend aan de randen, dan zoet goud dat naar buiten smelt wat er nu gezegd wordt,heb ik zachtjes moeten loswrikkenzonder teveel te woelen in ongeschreven diepgangmet grof gesleten geduld dat in zinsnedes uitloopt de vroegte brengt de blootvoetse vrijheid van wat nog kanwat nog kan uitgesteld of afgezegdwat niet ongedaan kan worden gemaakt,ligt gehavend aan de poort van vandaag deze dag,die zijn naam nog nergens heeft gehoord, hangt al in mijn klerenademt doorheen de kieren van een onderdrukt gevoelhet tocht en trekt in de zinvulling van ongeplande leegtesen wil niet worden gedicht

KarolienDeman

4 1

Collectief tuintje

klein wintergraf - een houten naambord in een kaal bloembed

Margaretha Juta

2 0

Te laat...

Mist blazen in sociale media hoofden uithollen met charme hun boodschap zetten ze gevangen in een vergrendelde groef. Opnieuw opnieuw, opnieuw en luider luider uit de grammofoon-leugen die de verborgen swastika uitbraakt. Ze breiden grenzen uit, tekenen lijnen uit hun nostalgische rechterarm verborgen in blinkende hoes-pakken. Gedraaid kies-vee volgde hun meedogenloos ritme, maar ik haperde en mijn stem kraakte te laat.

Mainscript

28 0

Onder huid en bast

natuurlijk holt de wilg zich uit het volle is te walgelijk stel je voor een nacht die zich niet slapen laat binnen in het donkere wil leemte nochtans liever leven schat, mijn zoete Maya onder bast en huid streelt mij soms de winterrust blijf bij het plan spreek met de uil is wat de maan mij aanbeveelt kruip daarna in de wilg hij wurgt niemand en wacht tot je iets voelt het zullen wortels zijn en heel voorzichtig zuigen ze je leeg uit de reeks 'Duim voor Dimitri'

Bernd Vanderbilt

1 0

Uitkijken naar nieuw lief

uwe kop laten zot maken het verval vergeten vergeten het verval wie weet wat la futura es hoy uitpakken waarom achteruit kijken? uwe kop laten zot maken ge kijkt ge ziet verliefd in’t geniep alleen gij la futura es hoy

Casper Hoogenboezem

5 0

Overal raar

De Duitse Las Vegas band brengt seven years in a coffin Vierentachtig maanden zijn dat Mij bevalt dit wel op het jaarlijks hoogtepunt in Gierle Amuseer ik me wel Nu dat ik drink Geen idee wat ik dacht of denk of zal denken Een hoopje volgesnoten snotvodde zakdoeken Ik hoest Ik rook Personeelsvergadering betreden vijftien minuten na dat ze begonnen is Dan toch afspreken in het museumcafé we krijgen korting De rest jetons Een doodlopende straat met vluchtwegen De mensen zijn raar raar overal Authenriek raar ben ik Overal raar

Casper Hoogenboezem

4 0

De frivole genadeslag

We graven allemaal graven Onder het maanlicht digging a grave onder het maanlicht Dat licht is agressief, plots en onverwacht De frivole genadeslag Boven dit alles De zwevende hemel Eergisteren zag ik overal zit mens Jazeker, speelbal die een put In de grond graaft Zich afvraagt waarom zo absurd Voor mij overal zit mens pech Voor zichzelf overal zit mens dikke pech Voor een ander overal zit mens mooi zo Een graf voor tijdens het leven Dat van na de naakte dood On verra bien we zien het licht misschien Dat licht De frivole genadeslag Boven dit alles De zwevende hemel

Casper Hoogenboezem

0 0

Mijn muze

Mijn muze zit in een klein, groen doosje Met roze details dertig tabletten oraal gebruik Ze is op medisch voorschrift Enkel als ze in goede vorm is werkt het truucje En geeft ze me eerst vermoeidheid Daardoor valt de rede stil Mijn muze kent alle surrealisten en psychiaters persoonlijk Daarna moet ik kwetsbaar blijven En schrijven schrijfschrijfschrijf Of Ik zal verdrinken in Duits drakenbloed of twee blikjes Gordon Finest Gold (50cl) Mijn muze zegt nooit: ‘betaal of eruit’ Soms roept ze: ‘ga slapen!’ Tjonge, tjonge ze is meedogenloos hulpvaardig Op het einde van de rit val ik in slaap Echte slaap Alles echtecht alles slaapslaap

Casper Hoogenboezem

4 0

Is dichten oproerkraaien?

Als ik de amateurdichtertjes, kloothommeltjes eerste klas, hier in de stad Bezig zie hoor ik ze magistraal stamelen Ze zingen zelfs niet als een vogel Ik ga ze vermorzelen met iets nieuws Overstijgen Daarna boor ik gaatjes in hun hoofden Ik blijf mijzelf mijzelf zelf mij Zelf zelf doe ik iets nieuws ik probeer Ja, dichten is oproerkraaien Let op of ik sla U op uw bakkes

Casper Hoogenboezem

4 0

Hart spreuk (1)

Door het verleden dwalen Om verhaal te halen Is verloren tijd Kostbare, verloren tijd

Elle Hart

2 1

De parade van de uitgedroogde liederen

Dit gedicht is een uitgedroogd lied Om de vergankelijkheid van mijn standpunt te verankeren bevestig ik je niet, aderlating van afwezigheid Ik mag ergens niet over spreken De passievrucht ontgaat mij schierbloesemend in een uitgedroogd lied van vier ambrozijnen kleurintervallen, lichtinvallen die jou nog steeds aanbidden Ik ben alleen op een kamer achtergebleven waar de tijd langer stilstond dan een hamer Toch heb ik je fort verdedigd terwijl je weg was Bevat jouw hart nog steeds een flexibele omranding waarin ik mezelf mag te slapen leggen Het mag niet baten Ik eet nog steeds van mijn hoofdkussen terwijl ik slaap Een cerebrale viering die mijn tong niet durft verlaten Dit zijn allemaal eufemismen Allemaal verbloemingen van zelfverantwoording die zichzelf in stand moeten houden wanneer het licht inslaat Er is niets zo volledig dat kan beschrijven hoe ik dit moet overleveren Dat is de betekenis van praten Het is zinloos dat ik je ooit aanraak met woorden Maar ik probeer in bedoeling een troost te scheppen dat praten nodig is Ook al zag ik je gezicht en werd ik op slag verliefd op zwijgen Praten is hierom een contradictie met romantiek Het was ook niet mijn eerste act als kind En dat heeft het jammerlijk lot dat ik nu alles uit moet stellen

Robijn Bodijn

0 1

Meditatie

voor het Boeddha beeld een man in meditatie - vogel op zijn hoofd

Margaretha Juta

1 0

Verf

Waarom droogt de verf niet, hoe dan verder gaan, hoe dan verder laag Op de vorige, onder de volgende, natte vlekken op elkaar, lijkt er op, niet op, dan in? Wachten, schilderen intussen, tussen schilderen door en tussen, luisteren inrond Tijd eromheen, recht door het heen heen of omgekeerd, omkeren, hoe te weten Hoe te weten of door, onder, rond of boven, een drogen en een wachten Alle lagen drogen één voor één in één keer, tegelijk Niet kunnen zien en daarom zien zonder kijken, zie ik binnen, buiten Zie ik buiten van binnen of door ramen kijken naar binnen Maar binnen is buiten met muren er om heen, dacht ik denk ik

Lore T.

20 3

Want wij zijn vrouwen

We houwen en we trouwen we verliezen en we rouwen aan de ring geklonken met een zoen Want wij zijn vrouwen En dat is wat vrouwen doen We bloeden en we broeden we hongeren en we voeden bijten ons een weg door de citroen Want wij zijn vrouwen En dat is wat vrouwen doen We bouwen huizen op het zachte florerend in de overdracht van dansmuiltje naar voetbalschoen Want wij zijn vrouwen En dat is wat vrouwen doen We praten en we zwijgen waar we onszelf overstijgen volle glorie op ’t randje van fatsoen Want wij zijn vrouwen En dat is wat vrouwen doen We vechten op de barricades voor een morgen zonder zorgen vastberaden in het garnizoen Want wij zijn vrouwen En dat is wat vrouwen doen Voor Internationale Vrouwendag 2025 Meer lezen? Welkom op Instagram

Amanda Bos

28 5

Het kind in mij

door roest verslonden, maar als ik het klimrek zie, ben ik weer een kind

Margaretha Juta

2 0