Zoeken - Creatief Schrijven

de fanfare van de halvegare

Koen Vlerick

4 0

we lay in the field at night pz

Koen Vlerick

21 1

the outsider himself

Koen Vlerick

10 1

Vlaanderen in actie.

Op 5 mei de dag dat in de meeste beschaafde Europese steden de overwinning op het fachisme wordt gevierd. Onder de mom van gezonde sportbeleving. Werd Brussel overspoeld door vlomse knokploegen die met matrakken hun idee van beschaving wilden opleggen in het door een man met oranje haarkleur hel hol genoemde internationale gedeelte van de vlomse hoofdstad. De West-Vlaamse boerkens bezochten de stad Brussel. De plaats waar een vlomse socialist zich niet thuis voelt.Terwijl in gedeelten van Brussel tonnen coca niet aan te slepen zijn worden voor het oog van de camera armen, bruin en alternatievelingen in vergeetputten gedropt omdat ze liever eventjes van de wereld weg zijn niet met alcohol, het bloed van Christus, maar met een joint.Terwijl Knokke-Heist zichzelf bevredigend met de zoveelste zeefdruk van Panamarenko die hij achterliet in de kelders van zijn voormalige gallery. Beseft blijkbaar niemand in Knokke-heist dat er geen kat in de wereld een panamarenko wil hebben. De prijsberekening gebeurt door de verschillende omhooggevallen witteboordencriminelen levend in knokkel-heist. ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ FOTOGALLERY verf ed https://www.2dehands.be/q/verf+ed+poppy+2006/ https://www.2dehands.be/q/verf+ed/ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

32 1

little jump now

Koen Vlerick

4 0

little escape now

Koen Vlerick

6 0

the sweet tender house of life and death

Koen Vlerick

4 0

TUNNEL OF PEACE PLEASE

Koen Vlerick

8 0

L'HOMME DÉCOUVRE UN CŒUR DE FLEUR

Koen Vlerick

3 0

EN TOEN ZONG GUIDO BELCANTO ROME BIJ NACHT

Koen Vlerick

5 0

2 U - MAR 25

Koen Vlerick

7 0

STUDY OF THE MILKY WAY 2025

Koen Vlerick

6 0

Costa Fresca

Prometheus met 2 promille, in zijn linkerhand pastis, zijn rechterpoot verbrand aan ijzerrood aan het strand kijk daar, op een vlotje wordt de as van een verkoolde zot het westen opgestuurd een uur misschien, veel langer zal het echt niet duren of het ding zal kapseizen en de malloot verrijzen naar het niets wat nam ik mee op deze reis, een valies met vals geloof in beterschap, een grap heb ik voorzichtig opgeplooid morgen, aan de kassa van het leugenpaleis, zal ik de cassière in de ogen kijken, licht gehurkt, ik wil de kleinste zijn verkoopt u hier ook reddingsvesten, barbecuehandschoenen groot genoeg voor hem die mensenleed blakeren wil ik heb dat niet en zoek het niet te ver, probeer de overkant niet te bereiken in te schele dromen de zon zij vindt de crème die wij verkopen lang niet straf genoeg, kom vanavond bij me langs help me eerst om eindelijk hetgeen al lang niet meer mocht zijn, voorzichtig op te ruimen meisjelieg, ik wist niet dat je hier in deze winkel werkte, werkelijk bestond, ik koop alvast wat muntjes voor dat fris gezoen meer kan je niet doen, mijn Ricky, ik ben zo blij dat je gekomen bent, je liep zo wreed verloren, reisde door het dorre land tot je dan die branding zag en hoorde dat grillfestijn niet voor de aangespoelde vreemde was, wel voor de ijverige wezens die met vlees proberen te worden, later willen knagen op het bot intussen wachtte ik op jou, ik had reeds zotte lippenstift gekocht, vanavond schat, teken dan een hartje op mijn buik, duik diep in die toekomst, waar ik je graag vangen zal je vleugels zullen lichter zijn dan dons en soms wanneer mijn oog plots niets meer voelt kus me dan uit de reeks 'Reizen met Ricky'

Bernd Vanderbilt

2 0

De overtocht (slot)

William Cuthbert Faulkner, door ons zijn personages altijd aangesproken als Willy Whiskey, hij is een wanky wannabe zuiplap en notoire vrouwenzot William met al zijn jachtgeweld, die ziel gelaagd in duizend schijven, hij heeft daar in dat boerenhol een zeer vervallen herenhuis het ding biedt uitzicht op die blinde kinderlol, dat muffe park, een grafveld naast de kerk wij hopen dat hij met die zere rug, dat lijf rondom die zeer aparte geest, de put heeft kunnen delven want de wolven ruiken ons al dagenlang, zij volgen graag nakende dood wij vieren niets en toch, zijn schrijverspootjes zullen flessen, vele bottles mogen openen de toost en ongeremde dronk op aangetaste lijken mag er eeuwig blijven duren uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

Bernd Vanderbilt

2 0

De overtocht (6)

te Petit Paris, een ogenschijnlijk vroom gehucht bij Veurne, daar hield die hufter van een apotheker lelijk thuis de foetus kwam er dan toch uit, de tang werd afgespoeld en Pietje de Eeuwige Dood mocht opnieuw verschijnen hij was het danig moe om overal te komen waar weer leven werd ontnomen, mensentreurnis heerst in overmaat het verliep altijd van lust over verderf kommer en kwel ontbering naar geweld, finaal de ondergang één plank hebben we dan losgemaakt, de foetus naast zijn grootmoeder gelegd, het lijkenhout mocht schoon weer toe toch moeten wij, zullen wij geraken in dat zeer beroerde Adinkerke, de grafkist viel nog niet uiteen, nog een geluk sleuren zeulen slepen, lege magen norse hoofden, omwille van wat brandhout werd wij bijkans beroofd uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

Bernd Vanderbilt

0 0

De overtocht (5)

dagen plukken wij al lang niet meer, ook niet onderweg naar Adinkerke, hoogstens bramen donkerpaars en zelfs de rode zijn er om te overleven het paard dat hebben wij verkocht, de kist zullen we moeten sleuren over landwegen waar vreemden naar ons staren en de geur moeilijk verdragen wij weten veel niet meer, het nut niet noch wie in een dronken bui Allison dat jonk weer heeft bevrucht, god, zij wil het kwijt, we stoppen bij een apotheker! zoals dat gaat met mannen is die vent gelijk zo velen heel gewoon een stuk crapuul, eerst een wip daar in die zieke kelder en de smeerlap kiest de kont uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

Bernd Vanderbilt

0 0

De overtocht (3)

elkeen mag zijn wie hij is kwal of rotte vis in al zijn nare lagen iedereen moet ooit terug laat onderweg de kist niet vallen stook ook nergens vuur in schuren zelfs de bliksem zou ik kelen al die beesten rare wezens kennen reeds de route via Zeveren en Zwijndrecht Zottegem Zoutleeuw doe normaal gij zieke worm een dode houdt niet meer van lariekoek of raadseltjes heeft iemand al beslist die ever mafkees leeuw het varken hebben al gekozen echt het lijk die kist en Addie moeten simpelweg naar Adinkerke gatver Jonathan dat is een wreed ellendig oord met uitgemoorde bijen muffe honing Plop salamiland uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

Bernd Vanderbilt

3 0

De overtocht (2)

As I lay dying. zomaar kunnen sterven is een waar talent, het is veel meer dan slechts een handigheidje die vader is geen visser ook geen timmerman, Jonathan hij maakt de kist, de nagels wachten beslist, hij moet echt in dat ding vandaag, wie zal kransen vullen met de vuilste bloemen meneer Vertriest hij wil een koets boetseren, nonkel Nero is een specialist in taaie wielen treurigheid wil nog bewegen krampen voelen, kan op het einde iemand mij de ogen sluiten ik zie blikken die zich langzaam afwenden, met één nekdraai van mij afscheid nemen het is stokoud ongenoegen dat me achterlaat, ik hoor het in de verte doodkalm hinniken dit paard dat me goed kende, desalniettemin mij goed verdroeg toen ik in het zadel zat ik voel pijnlijk vocht en al het grondwater wil liefst in ongeziene richting stromen Byebye to loneliness and harsh existence. I shall meet my hideaway, never nor today. uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood'

Bernd Vanderbilt

0 0

De overtocht (1)

my mother is a fish de vader bijtend slijm dat haar altijd bekladt troebel is zijn zicht die oogbollen zij zien de boel lelijk verkeerd het pad die gladde reis naar zoet en reiner sop wie leidt ons onderweg de wintertijd hij denkt dat niets zal loslaten er komt nooit opluchting intussen wordt het vocht grondeloos gelost en hij die snoodaard snottermuil hij houdt niet op terwijl het einde lacht spartelt lijdt opnieuw het waterdier aarzel niet maak die kist ik wil dit huis verlaten nagel alles proper dicht laadt het ding op de kar die lijdenswegen vindt het is genoeg geweest uit de reeks 'Schrijfoefeningen voor de dood' 'De overtocht' is een kortverhaal bestaande uit een reeks gedichten. Het is een bizar eerbetoon aan William Faulkner (1897-1962)

Bernd Vanderbilt

5 0

Tip

Down under

Hij had het downsyndroom. Zij was een gewone vrouw. Sjiek gekleed, gouden ringen, dure tassen en exclusieve schoenen. Ze reisden net als wij, eerste klas. De trein van Brussel naar Eupen. Met half dichtgeknepen ogen observeerde ik het tafereeltje. Ik was moe van een weekendje overdadig eten in Brugge. Dus tijdens de rit naar huis, zweefde ik tussen waken en dromen. Nu, een week later, vraag ik me nog steeds af of ik gehallucineerd had. Mijn eerste indruk was dat dit een begeleidster was met een mindervalide. Maar naarmate de reis vervolgde veranderde het beeld. Ze voerden een vrij normale conversatie, rustig, over koetjes en kalfjes. Hele simpele koeien en kalveren weliswaar. Op een gegeven moment viel mijn oog op de trouwring die hij droeg. Zij had dezelfde ring om. Onnodig te vermelden dat ik onmiddellijk klaarwakker was. Ik probeerde zo onopvallend mogelijk te kijken. Popcorn was het enige wat nog ontbrak. Ik ving op dat ze hem verzocht om haar de volgende ochtend te laten uitslapen, terwijl ze in haar tas dook en hem een fles champagne liet zien. ‘Die is voor jou’, zei ze.‘Mag ik er dan ook kaviaar bij’, vroeg hij lachend.Als je mij laat slapen morgen’ antwoordde ze, terwijl ze onderuit zakte en haar voeten naast hem op de bank legde. Enthousiast legde hij ze op z’n schoot en trok haar sokken uit. Met een hartstocht en toewijding die ik nooit eerder gezien had, begon hij haar voeten te masseren. Smakkend, bijna kwijlend wreef hij z’n vingers tussen haar tenen, waarna hij ze aflikte. Alle tien.‘Niet doen’, kirde de vrouw. Het soort nee die eigenlijk ja betekent… Ze sloot haar ogen en onderging het. ‘Mag ik naar het toilet’, vroeg hij ineens, waarmee zij instemde. Een beetje verwilderd kwam hij even later terug en pakte teder haar gezicht in z’n handen. Ze kusten elkaar innig. Een getrouwd koppel. Ik heb er een hele week over lopen piekeren…

Heidi Schoefs

70 1