Zoeken

De slaapster die het bekende sprookje droomde

Wat voor zin had het om de lippen te stiften? Wat voor zin had het om haar haar in een suikerspinachtige dot op te steken? Wat voor zin had het om sexy kleedjes te dragen?   De online-filmpjes van haar schaterlachende vriendinnen en de overvloedige, klotsende alcohol, maakte haar dorstig. Maar een krachtige stem tegen haar conservatieve ouders ontbrak. Haar leegte vulde zich op door het aanbod van zakjes met kleurrijke pilletjes die lef in haar lichaam zouden gieten. Nadat de giftige regenboog zich met haar bloed had versmolten, dijde de zwarte poel van haar pupil uit, en durfde ze ongemerkt het huis verlaten, en morgens terugkeren voor de zon de aarde kuste, tot op een dag haar hart hysterisch begon te pompen, het schuim van haar lippen vloeide, en haar zware ogenleden de donkerte naar zicht toe zogen.  De coma had de dagen, weken, maanden en jaren opgeslorpt.  De slaapster die in haar ziekbed verdronk, droomde over opsluiting. De slaapster die de stromende geluiden opving van logistieke karren droomde over spinnenwielen. De slaapster die nachts de vochtige lippen van een perverste verpleger onderging, droomde over een prins, tot op een nacht het ritmische gepiep van de monitor overging naar een aanhoudende toon.   Wat voor zin had het om zich te laten prikken aan de roesdoornen? Wat voor zin had het om haar ouders achter te laten in een overwoekerende stilte? Wat voor zin had het om als zestienjarige eeuwig te slapen?            Illustratie van Gustave Doré

Mainscript
5 0

Dissociatieve amnesie

Misschien ligt het op jullie lippen, Dat de Israelische Palestijnse conflicten, Vervullen een oud en bekend citaat, Wat gij niet wilt dat u geschiedt, Doe dat ook een ander niet, Zeker wanneer de geschiedenis zich herhaalt. Wij worden herhaaldelijk en terecht, Herinnert aan de afschuw van de menselijkheid, Van de 80 jaar geleden afgesloten genocide, Op een volk dat werd uitgeroeid met pesticiden. Hun ontmenselijking, hun vervolging, Gedenigreerd en gedesintegreerd, Wensen wij niemand aan, al dat menselijk leed, Wij zijn getuigen geweest van de dehumanisering.  Bang waren zij en tot vandaag blijven zij, Want hun angst is duidelijk lang niet voorbij, Herinnerd worden aan hun slachtpartij, Met onderhuidse inkt en gele sterren in hun laden, Het blijft nog iedereen verbazen, Hoe hun aardse gezellen, Deze horror konden navertellen.  Daarom blijft iedereen stom verbaasd, Als dit getroffen volk hun aangedane leed herhaald,  Het nabootsen van hun vernietiging, Op onschuldigen wezens zonder verdediging,  Bezwaren en kritieken correctief weerleggen, Terwijl wij hen naar hun trauma's wijzen, Dat zij zich schuldig maken aan gelijke slachtpartijen, Onschuldigen kinderen met massa's af te knallen, Om de daders en soldaten doeltreffend te doen vallen.  Wat deze schrijver bedoelde, Door met zijn woorden te laten voelen, Is niet de goedgelovige of het volk te appelleren, Maar de ultra orthodoxe en de machthebbers te corrigeren, Een beeld te geven van hun beulen die zij gewetenloos kopiëren, Zodat zij zouden schrikken van hun daden, Want wij denken met hartzeer dat zij in amnesie baden.   Maar met welke politieke druk heeft doen beslissen,  Om een schrijver zijn expressie naar hun zin te doen schikken, Dit is een schande en precedent voor een ieder die vrij zou willen spreken, Dit voelt als chantage om ons aan ons historisch aandeel te doen herinneren.  Europa zou op haar achterste poten moeten staan, Maar de antagonist weet als geen ander, Dat onze schuld nog jaren blijft hangen, Om voorzichtig met onze mening om te gaan.  Maar het tij is aan het keren, Als zij dit maar beseffen en niet weren, Europa, een méli-mélo aan diversiteit, Die hun houding en keuzes niet delen, Want zij vernietigen hun geloofwaardigheid.  Hoe harder u aan de vrijheid toornt, Hoe sneller het in uw gezicht terugkomt.  Laten wij weer terug leren samen te leven,  Want dat lijkt vandaag een uitzonderlijk privilege.  Silex  Nieuwgierigheid in verschilligheid.   

Silex
0 1

Eren boven het leven

Lieve dochters, schattige kroost, Ik kan me als vader niet inbeelden,  Ik kan mij nog minder inleven,  Om een vader te zijn, Die zijn eer prevaleert,  Boven uw eigen welzijn.  Wat gaat er door mijn hoofd,  Als ik u vanaf uw geboorte,  U een gelukkig leven heb beloofd,  En toch ervoor kies,  Om vanaf uw tiener jaren,  Uw leven volledig te bepalen.  Laat ik een conflictueuze daad proberen,  Om mij te laten meeslepen,  In het hoofd van een vader’s eer zonder geweten:  “Het is tijd dat jij een hoofddoek gaat dragen, Want hier in huis kan ik een hoer niet verdragen. En je hoeft ook niet meer alleen naar buiten, Waar elke ongelovige jongen jouw zou nafluiten, En wat zou de ganse familie niet zeggen,  Dat mijn dochter zich gedraagt als een kechse.  Je blijft maar elke dag binnen, Zoals alle vroomse gezinnen, Om je zonde te bezinnen.  En een vrouw mag niet studeren, Want deze duivelse maatschappij,  Wil jouw gedachten bekeren.  Als je mij durf te vragen om naar een feestje te gaan, Dan verzeker ik jou dat ik je hardhandig zal slaan.  Ge moet naar de huiselijk mannen luisteren, Uw vader, uw ooms en uw broer hebben de wijsheid, Om de vrouwen te laten gehoorzamen en te schikken, Kinderen baren en het eten klaarmaken is uw dagelijkse plechtigheid.  Lieve dochter u bent nu dertien jaar, Er staat een oude man voor uw klaar,  Het huwelijk is zonder uw toestemming voltrokken,  Want papieren heeft hij nodig om naar Europa te komen. Mocht u toch nog kiezen voor uw eigen mening, En de eer van de familie schenden, Dan zal ik gewetenloos mij tot God wenden, Om u te doden met zijn goedkeuring.” Deze inleving was een zeer pijnlijke oefening, Om als vader zijn twee nazaten quasi te vervloeken,  Uit eer, uit imago, bang wat de ander zou denken,  En zich zo los te maken van ouderlijk liefdeszin.  Zouden deze vaders niks hebben geleerd,  Van hun moeders met hun natuurlijke genegenheid,  Die hen met zoveel liefde hebben geëerd,  Zij beseffen zich niet te onteren aan hun eigenheid.    Silex Is gekant tegen eerwraak en zeker in naam van geloof en imago.      Illustratie: Father love by Archana

Silex
0 1