Zoeken

Transformator

  met wat licht gemaakt door wezens   of het kan zijn dat in een droom ik plots meer zie   voor pijn die gloeit groeien de ijskegels warmte komt daar niet door beterschap   er zijn ook egels voor wie durft ik had eerst de hond geknuffeld zacht   dooi niet lieve wintertijd wees hard stekels laat nooit los verberg wat er in die cabine op ons wacht   het niets wil zich nog niet verraden alle draden zoeken nog naar koude stroom       uit de reeks 'Waanhoop'  

Bernd Vanderbilt
0 0

Rol

Ze vergeet dat bureaucratie geen mens is Dat alles al gezegd, alles al gehoord werd Alle reacties al gegeven, elke grap Al om gelachen   Ze vergeet dat in die rol een mens zit die Wel degelijk een mens is en de vragen Gevraagd worden om het antwoord te Ontdekken dat ze graag zou willen krijgen   Ze vergeet dat geen antwoord zal volstaan Want voor haar kwamen mensen en na Haar zullen mensen en ze grappen en ze Vragen en ze zeggen en ze dwalen   Maar de rol zal blijven rollen en de Vragen blijven komen en geen Mens noch rol kan reiken Aan een eindeloos ver weten

Lore T.
17 2

Tussen wit en roze

  Natuurlijk is de vrouw een hoger wezen. Heeft U zuipend varken, beer en gulzig zwijn daar ooit aan getwijfeld? Zelfs de grootmoeder. Die rond middernacht mijn kamer binnenkwam met een klysmabuis. Zij had mij goed begrepen. Toch was het slechts een droom. Ook een vergissing. De nacht weet van de maan hoe zon verblindt. Het stervende kind. Dat wegens gedwongen geboorte voedsel weigerde. Het lag in een andere kamer. In de ochtend. Toen ik wakker werd. Voelde ik geen honger meer. Zelfs die laatste levenslust bleek uitgeblust. Mijn vel was bleek. Tussen wit en roze. Ik mocht mee met Persephone. Zij nam mijn hand. Ik mocht nog door die tuin. Waar vrouwen tederheid omhelzen. Zij kunnen elkander werkelijk zomaar aanraken. Op een manier. Die mij huilen doet. Van onschuld. Ik kon enkel hopen. Dat zij vlees aten. Al hield ik ook van die zinloosheid. Van het bestaan.     uit de reeks 'Hormonoloog'      

Bernd Vanderbilt
2 0

Relatieverwerking is een procedure die reversief terugslaat

De verhouding van het vierkant inverteert uitwaarts tot het niet meer weet dat het bestaat Ik probeer reliantie te zoeken op lagere velden Afscheid nemen van je geliefde is al moeten bestaan in de derde gradatie Waarom zijn daar woorden voor De breuklijn is gestorven in zijn zoektocht naar een hogere associatie Teleurstelling is de veroorzaking van het denken Daarom hebben we de gallionische empirsche data verschreden zonder versteklijn Mijn eerste verlangen was metafysica en geen vrouw Daarom heb ik al mijn fysicaliteit verloren Ik wil het terugbrengen, dat gevoel De initiële associatie is verloren tegenover een veld van invalshoeken In een logische interferentie heb ik al gezegd dat je niet op aarding mag horen Dat is slechts een summerische these van een samenvatting Daarom geloven jullie mij niet zonder overweging Ik wil het terugbrengen, dat gevoel De logica van het noodlot is een toevallige toekomst van onoordeelkundigheden Die samenkomen in een nulpunt waarin mijn geloof zich sterkt Het is niet schoon het is een contradictie Uit het laten wegvallen van de verbinding ontstaat jullie gevoel in de eerste plaats Het was ofwel ik of de manier waarop We verstaan elkaar op de verkeerde manier als jij zwijgt terwijl ik spreek Het tegendeel van jullie gevoel Relatieverwerking is een procedure die reversief terugslaat Toch ben ik algemeen gebleven voor mijn emotionele ontroering Woorden zijn eigenlijk nieuwe zinnen als je ze construeert Die vrijheid hebben wij al lang niet meer, nieuwe woorden Als iedere determinant niet op een punt zou eindigen, dan zouden woorden zelfs niet eens bestaan

Robijn Bodijn
8 0

Cursus

Schrijven bij kunst: Hasselt

Start op 30 mrt 2025

Regio Limburg

Cursus

Schrijven bij kunst: Hasselt

Start op 30 mrt 2025

Regio Limburg

Herse͠nsp͡rinkeltje

    Het weekend kent geen zorgen  De week die snakt naar morgen   We leven op een trein  Het spoor zo nauw en klam   We gaan van plaats naar plaats,  Verzetten kilometers in seconden   En toch voelt die beweging kalm  als een kosmos zonder zorgen     Bedrukt, en belagen  en geknaagd  en verlaten. De maatschappij heeft verloren  wat BEWUSTZIJN had geboden     en nu,  als je er bij stilstaat:     Zijn wij  weer even   dichter bij de zon.      

Kakofoon
7 0

Tramrit

mes in de jaszak, op haar hoede voor aso’s - stille tramrit   

Margaretha Juta
6 0

Cum Laude

Slechts een drager van emotie Een gelaagde kat in al zijn motie Ondergeschikt aan het verslagen van zijn glorie zonder enige.. echte.. diepgaande commotie altijd.. en voor eeuwig.. verborgen in.. een vonnis

Kakofoon
24 2

Harem

Ik ben maar een hartvan ziel Ik ben maar een mandie hard is Ik ben alles wat jij wil,dat je veracht van wat niet  verzacht is.

Kakofoon
13 2

Schouwte

In elke storm schuilt een hart,in elk oog steekt een spijker. Wat als jij alles mag, wordt de wereld dan rijker?

Kakofoon
12 2

Cursus

Poetry Club: Sesa

Start op 29 mrt 2025

Regio Antwerpen

Cursus

Poetry Club: Sesa

Start op 29 mrt 2025

Regio Antwerpen

Vergankelijkheid

het leven is kort - de soldaat draagt met trots zijn bloesem op zijn pet     Tegenwoordig dragen soldaten van de Japanse Zelfverdedigingsmacht (JSDF) verschillende emblemen, afhankelijk van hun eenheid en rang. Het meest voorkomende symbool is echter een gestileerde kersenbloesem (sakura), die zowel op uniformen als insignes wordt gebruikt. Dit verwijst naar de traditionele Japanse symboliek van vergankelijkheid en eer.              

Margaretha Juta
3 0

Alles dat rijmt op '-ist' (Stoute Versie)

Ik ben geen socialist, ik ben geen communist Noch een ramptoerist of een alcoholist Ik ben geen oncoloog ofte een kankerspecialist  Maar voel me wel als een wetenschapper en 'scientist'  Ik zie mezelf graag, maar ben ik daarom een narcist? Ik ben allerminst een vechter maar word je agressief naar mij toe  Dan roep ik: 'Joeng, wadist?!' Maak dan maar kennis met mijn 'fist' (En misschien word ik zelfs een beetje sadist  Dan zal je wegrotten in je kist Voor ze je zullen vinden ben je jaren vermist  En ik zal er voor zorgen dat ik me niet van lijkzak heb vergist) Ik ben noch god, de messias of de antichrist  Ik ben geen vrolijke frans, een humorist of een goedlachse tist  Ik ben geen kapitalist, racist of een fascist  Heb ik mij ervan vergewist dat ik  Mijn computer bestanden heb gewist? Ik weet wel dat ik tussen de plantjes van het bloemenperkje heb gepist  Omdat ik geen klote zag door de dichte mist  Ik weet dat voor de rest de dag Veel goeds brengen zal  Ik wil het zonnetje zijn in mensen hun bestaan  (Met andere woorden een eeuwige optimist) Maar nu moet ik dit gedichtje beëindigen  Omdat ik mijn eigen weg moet gaan  'Scalle', 21/3/2025©   (Gepubliceerd in 'Briefnieuws' De Hulster vzw- april 2025)  

Canniball
14 1

Regenboog

Regenboog! 🌈 - Vanuit het bootje - drijfnat kijken.  14/3/2025

Sarah
5 1

grauwe lamentijn

      het zit van binnen                                                                                                                                                    het is als gods hartslag horen                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      en je wil er iets mee kunnen doen                                                                                                                      er een geluidsopname van maken                                                                                                                                                                                                                                                                                                            of zoiets   haar dagelijks non-stop afspelen en geleidelijk                                                                                                                                                                                                                                                                                                          je eigen angstzweet zien opdrogen                                                                                                                                                                                                                                                                                helemaal opgesloten in het muffe zolderkamertje                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   met het laatste stompje kaarsvet  dat  bleek en                                                                                                                                                                                                                                                                                    verlegen in je handpalm rust                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

Katherina
0 0

Wij voor ons

  tederheid kwam langs en heeft de romantiek gedood omdat zij loog   kunnen wij nog wegkruipen een aanraking vermijden zonder brandwonden zonder randverschijnselen die ommewegen hebben zichzelf aangeduid tijd wil armen strekken glijden over heupen van de onschuld en de bulten in het landschap   aan de einder fluistert een verlegen horizon dat hetgeen erachter ligt reeds lang bestaat toch wil ik reizen in jouw geest mijn liefste kleed je terug aan het vuur in mij zoekt enkel littekens die ooit door onheil zijn geschreven   in de woonkamer die stoelen vond voor stilte voor haar vriend geduld is niets dat luidop zwijgt ik heb het bord alvast versneden hongerig wil niet ik nu blijven anders grolt helemaal niets is er geen poesje bang   tederheid is huiverig mijn schat omdat zij liever schuchter leeft we zullen wachten dacht de spin die webben weeft voor schone vlinders   kaarslicht rest ons in de duisternis ik kan je blik zien zonder  kijken vergeleken met een blinde heb je mooie ogen echt ik hoop dat je het durft het mesje neemt die ader oversnijdt waarin een glimlach zich verscholen hield misschien ook wij voor ons       uit de reeks 'Majnun, het gebrabbel van een gek'  

Bernd Vanderbilt
1 0

Adieu

Zure haring Zure haring. Kwijlende monden. Week bleek vlees tussen kiezen Tandenstokers en brokken. Herkauwen bij de televisie. Beter is een tandeloze mond. Mosterd na de maaltijd. Blijf volharden in die zwarte spelonk.   Voor de tandarts ben je uitschot. Niks meer te trekken, of te boren. Kunstgebitten klepperen. Treinen razen voort. De dentist kijkt naar buiten. Een reiger schiet voorbij. Boeren vee staat in de wei. Paardenvijgen wijd verspreidt Krioelende vogels, lekkernijen. Geef mij maar zacht gebakken lever,   Berliner art met uien en een spiegelei. Stukjes paardenworst, geurend naar antibiotica uit de manege. Giechelende meiden op dampende knollen, draven over uitgerolde rolmopsen. De directeur van het abattoir stelt hen gerust. Zijn paardenhoofd gloeit van medeleven. Angstig gehinnik en paarden die zweten..      

Krasslanskyp0⁰
10 1

Boeken

Stille getuigen van kennis en tijd,Verdichte verhalen in frasering en schrift.Banden gebonden, bladen verscheurd,Een unie van vertelling en stof. mistige omhulsels, ooit helder geweest,Drijvend op de geur van gedroogde inkt.Vleugjes liefde gedempt tussen de pagina’s,Herinneringen verscholen, verzonken en bleekjes. Roem en vergetelheid, hand in hand,Doen de grens tussen mij en het bestaan vervagen.Alleen de stilte verbreekt deze dans,Waar bestaan tot woord wordt, tot rust en balans.

Piet V.
0 0

Zomp

Ze zijn er niet of wel, gek Hoe meer ik zoek, meer vraag Hoe verder weg ze drijven, hoe Meer ze mij weg drijven van Wat ze zijn en waar  Modder zonder zicht noch lens Kompas, sans vuur, de vraag zegt kom Spring verder daar de zomp in, want Zinken is nooit zinken Is nooit ver en nooit een -gaan  Een verder gaan dan durf, dan wat En enkel zien en dan Blijkt dat ik kan ademen Waar licht nooit kwam en  Lucht nooit was en Zeggen dat  De zomp geen golven heeft Waarop gekout kan surfen 

Lore T.
11 2

Wedstrijd

Grote Gedichtenwedstrijd

Deadline 30 apr 2025

Wedstrijd

Grote Gedichtenwedstrijd

Deadline 30 apr 2025

Laad meer ...