Zoeken - Creatief Schrijven

laatste bloei

ik lig in het doorzichtige dat uit mijn takken vloeit een lange wind stolt het laatste hars uit mijn gevelde stronk borrelend asfaltpuin vult mijn holtes - het huis van een zwarte specht, boommarter, lentebloesems - ik voel het bos over mijn rug vertrekken

Pieter Kesselaers

13 0

Hand

hij telt drie vingers aan opa’s knoestige hand - handschoen met gaten

Margaretha Juta

3 0

voor de eerlijke vlinder

er is geen bestaansbewijs gevonden voor uw vroegtijdige aanwezigheid, eerlijke vlinder terwijl ik nog altijd op mijn noodlot wacht de ramptoeristen staan aan hun opgehoogde kaai van verwachting te attenderen op verdienste het blijft een constructief verhaal over misdaad waarin je iets positiefs kan vinden en het daarna terug opeten alsof het niets was hoe moet ik dan aan de natuur van de mensen dit fenomeen toedichten, vanuit hun perspectief ben ik al lang verloren in de specifiteit van een geval door hun stilstaande voorbijgang ik zie tenminste nog de singulariteit van een plant in nee, als ik zou praten tegen een plant zou het inderdaad een plant worden in plaats van die mooie orchideester in welke ik nu hun laatste achterdocht zie verschijnen ze kunnen niet de avond van mijn dauwlippen verlangen terwijl ze zelf op hun woorddorst staan te wachten dit voor de eerlijke vlinder omdat de mens mij opgemerkt heeft in een tweedeling waardoor hij nu deel uitmaakt van mij en zij van zichzelf

Robijn Bodijn

10 1

Zonnen

de weerkaatsing van de zon in het water - twee stralende zonnen

Bert Depoorter

6 0

's ochtends op 't perron

's ochtends op 't perron een meeneemkoffiezoals die meisjes in de plaats een platte banden een vastgevroren rem foto: @tamarabellis

Lazy Midday

22 0

Rietsigaar

de ochtendlucht wit van rietsigaren zaadjes - één landt op mijn voet

Margaretha Juta

5 0

Nosferatu

ik wist niet goed wat ik ondertekende tussen morgen en gisteren de verschillen waren groot en er was al helemaal geen sprake van een grijze zilvervis meer nog: het laatste exemplaar was lang uitgestorven en verder was er niemand thuis, het was mijn broer echter die vrijwel ongemerkt de duffe kamer was binnengeslopen met die foutief gedragen blik van hem en ik had zijn bloed wel kunnen opdrinken daar ik goed wist dat hij ervan zou genieten de kleine vampier

Katherina

0 0

het zien

het grijze huis is al wat schijnt beneden in het groen getinte landschap binnen komt het donker eerst dat weet de vrouw gebogen in rimpels zij en het huis hebben geen kunstlicht nodig met het haakwerk op haar schoot een haakwerk dat niet hoeft zit ze voor het raam kijkt naar buiten haar hoofd blijft stil enkel nog haar adem en ergens haar bloed in het donker worden kijkt ze naar het blauw boven het groen de maan in het schijnsel van een verborgen zon wat sterren de gebogen vrouw in rimpels, met adem en bloed het haakwerk op de schoot ziet alles

sacul

9 0

druipstenen

gekleed in koude huid laat ze vensters en deuren open de winter komt binnen het dak houdt ze op de muren op de vloer bouwt ze druipstenen naar boven die als onleesbaar alfabet het huis doen zwijgen en de grot doen praten in het onvertaalbare dat elkeen verstaat

sacul

9 0

het lijf daar

aan de kant van het zwijgen had hij zich gezet als een paard in een weide kijkend uit een lijf waarvan de vacht een ruimte neemt die niemand neemt zacht en onaanraakbaar, kijkdicht zonder meer zonder tijd en ik die hem aan de andere zijde van het onzwembaar water zag wou zijn vacht gevoelen in de tijd dat hij er stond ik kon alleen maar kijken hoe hij zweeg dat ik moest schrijven

sacul

6 0

briljante zin #5

Zij lag op het verkeerde sterfbed, hij kwam en klapte haar dicht, vouwde haar vijftig jaar later open in het juiste.

Stijn Caron

7 0

Loodlicht

Zet een stoel op de evenaar en neem plaats. Z i t m u i s s t i l g e d u r e n d e é é n u u r. Mooi werk. Je hebt zonet zestienhonderdzeventig kilometer om de aardas gezoefd. Tegelijk ben je met bol en al honderdenzevenduizend tweehonderdeenendertig kilometer om de zon geraasd. Het zonnestelsel nam je stoel bijna achthonderdduizend kilometer mee in zijn vlucht om het centrum van de Melkweg heen. Die is intussen twee komma zestien miljoen kilometer opgeschoven, aangetrokken door de zwaartekracht van andere sterrenstelsels. Toch ging de tijd traag. Voor maanlanders was er op onze blauwe planeet niets te beleven dan een langzame omwenteling; water dat in een haperende-filmgolf leek bevroren; wolken, uitwaaierend in luie weerkaartspiralen. Geluid was afwezig, jij en jouw stoel veel te klein voor astronautenogen. Maar ook onopgemerkt mocht je een deel van het rondreizend spektakel zijn. Dit was, is, blijft vooralsnog, het bonte wonder dat we thuis noemen. Waar we tijd meten en afgelegde kilometers. Waar we stoelen maken en gedichten. Soms lukt ons dat binnen het uur. Zelfs zonder een poot te verzetten. © Marc Terreur, Sint-Niklaas, 16 februari 2025

Marc Terreur

49 1

Oversteken

warm ingeduffeld hand in hand overstekend op het zebrapad

Bert Depoorter

4 0

Tip

Halverwege

Ik ben nu halverwege met twijfels die van zichzelf zijn gaan houden,genesteld op plaatsen die ik nooit zelf heb bedacht ik demonteer mezelf,tracht het geheel te overzien,maar hier ter plaatse ben ik voor meer dan de helft blind mijn voertuig lekt een geweten, sputtert als prille dromenen valt stil bij het doorkruisen van ondiepe wensen ik takel mezelf,maar voor het woord dat in mijn keel blijft steken,komt alle hulp te laat in de afstand tussen wat ik denken wat zich nooit voordoet,zit het verlangen naar een thuiskomst geklemd

KarolienDeman

97 6

Bank

iemand verdeelde de stenen bank in tweeën - muurtje van keien

Margaretha Juta

5 0

nucleaire zomer

vijftien februari geen thee deze keer wel duizelingwekkend veel chocolade en voze donkerheid, de schrik die om het lijf danst onafgebroken ver van mijn hele kunnen niemand wacht op je ginder lichtjaren van mezelf verwijderd niemand hongert naar je inktspoor de meeuwen hebben hem besmeurd met hun witgeel gevoeg kotsvermoeid van mijn gebedel en de luide bochel op mijn rug

Katherina

4 0

gezondheidzorg

Gezondheidszorg Uitgeputte levende lijken krom getrokken door morfine. Beddenwit met gele vlekken. Arrogante medische kwasten in rood gespatte witte jassen. Verlopen chirurgen met drankproblemen amputeren verkeerde benen. Behaarde lesbische verpleegsters stalken bevallige collega’s. Psychiaters verstrekken verdovende medicijnen en misbruiken wilsonbekwame jonge meiden. De conciërge eet zijn boterham met pindakaas En verkracht de werkster in de bezemkast. Toegedekte doden in koude laden. Ziekenhuis bobo’s in dikke auto’s. Geknakte bloemen en opgelapte zwervers. Bloedtransfusies en jehova’s die sterven. Luizen, wondkoorts en ongeneselijke trauma’s. Geestelijke verzorgers. Zalvende woorden. Gods wegen, en een ziel verminkt door zonden. Krioelende bacteriën en slappe koffie Geen doorgekookte spruitjes meer voor tante. Toch nog onverwacht. Ze heeft het niet gehaald. Bedankjes voor het personeel een krans ligt op haar graf. Mooie woorden in de krant. Alleen het goede wordt vermeld hoewel het toch een loeder was. Urnen, kisten, plakjes cake. In de aula huilt haar broer en laat zijn zus een zachte scheet.

Krasslanskyp0⁰

10 2