Zoeken

liefde bestaat niet

Liefde en passie zijn met stip (dus op nummer één) het minst interessante onderwerp voor poëzie of wat voor verhaal dan ook. Liefde bestaat niet. Liefde is een illusie. Liefde is zinsbegoocheling. Liefde is kortsluiting. Liefde is tidee dat telt. Liefde is fata morgana. Liefde is hormonen, hormonen, hormonen, hormonen hormonen, … Liefde is chemische vergiftiging. Liefde is waanbeeld. Liefde is durchfall zonder toiletpapier. Liefde is giftige genetica. Liefde is de sprong en de lozing. Liefde is psychische hysterie. Liefde bevat meer dan zeventig stoffen die kanker veroorzaken. Liefde is een medische aandoening. Liefde heeft een bankrekeningnummer en een postadres. Liefde is vapeurkes op jonge leeftijd. Liefde is een op hol geslagen neurotransmitter. Liefde is bla, bla, bla, bla.   Passie heeft meer met discipline en volharding dan met liefde te maken.  

Casper Hoogenboezem
6 0

liefdesprestatiemodus

het bier van de paters stinkt naar zweetvoeten het is straf   ze komt klaar dankzij een acquariumpomp-uitvinding haar vriendinnen ook een seksspeeltje het is straf   de andere machines doen het ook goed de ijskast, de computer, de microgolfoven, m’n gsm, de verwarming, de dampkamp, de bluetoothbox, de radiowekker, mijn balzak de batterij is bijna leeg (17%) ik ga naar energiebesparingsmodus de Navo drijft de spanning op door schepen en straaljagers te sturen   haar zweetvoeten stinken naar bier haar ademt stokt   OH LA LA   Klaar!              

Casper Hoogenboezem
7 0

clichés

Ik hou van je Ik zie u graag Je bent zo mooi Ik vin(d) je zo lief Ik hou van je Gelukkig zijn er nog die borsten als rijpe pruimen

Casper Hoogenboezem
7 0

De pijnlijke letters

Wanneer begon schrijven zo’n pijn te doen, eerlijk zijn tegen mezelf zo moeilijk? Mijn woorden vloeiden in zonsondergangen, manen, zonsopgangen, schemeringen en dergelijke, maar wanneer werd het lichamelijk zo moeilijk, zo zwaar om eerlijk te zijn tegen mezelf? Misschien was het toen ik besefte dat de alledaagsheid van het leven het graf van mijn ziel is, dat geld voor mezelf hebben niet zo geweldig was? Misschien besefte ik toen dat kunst om de kunst alleen maar tot wanhoop leidt? En toen besefte ik uit pure wanhoop tegen mezelf te liegen, het verhaal in stand te houden. Ik was wanhopig alleen, wanhopig vechtend bang. Wanneer realiseerde ik me dat ik een kikker op de bodem van een put was en mijn slachtoffermentaliteit misschien een verzinsel van de verbeelding? Was alles wat er met me gebeurd was zo erg? Is er iets mis met me? Ik was bijna overtuigd en toen voelde ik mijn hart echt versplinteren. Ik realiseerde me dat ik er eigenlijk niet toe deed.

Autisme Storm
20 0

Onze televisie

Een twaalftal zenderknoppen heeft onze televisie, gelijk verdeeld over twee horizontale rijen in het paneel rechts van de beeldbuis. Elk van de ellipsvormige, uit harde kunststof vervaardigde knoppen verschaft toegang tot één zender. Na ouderlijke instemming kan de televisie aan. Gedurende een periode van enkele weken bekijk ik dagelijks -ongeveer één uur na schooltijd- een episode van de serie met als hoofdrolspelers de helvetische kruisboogschutter, zijn minderjarige zoon en de kwaadschikse wetsdienaar. Het huiswerk gaat even aan de kant en ik geniet met volle teugen. Wat buiten het beperkte bereik van de zenderknoppen valt kan ontdekt worden op het mozaïekbeeld en alsnog ontgonnen worden door middel van een ouderlijke tussenkomst: door manipulatie van knoppen die verscholen liggen achter een klepje in het paneel naast de beeldbuis brengt mijn vader de in een hevige strijd verwikkelde indianen en noordelijken van het mozaïekbeeld naar het grote scherm. Op het einde van de film zetten de ruiters hun galop in naar de herinneringen van mijn jeugd.

Brecht Fevery
15 1

Koud

De winter sneed door mijn polsen Krassen bezoedelt vrieswater die mij deden huiveren dat het einde slechts het begin was van een seizoen dat mij smoorde . De winter wurgde mijn strottenhoofd Als een volmaakte killer zonder ooggetuigen, weg van de commerciële zender en breedbeeld-tv . Als winters konden praten, dan zwegen ze … . Als winters konden geeuwen, dan spuwden ze vuur . Maar winters zijn bedrogen minnaars die auto’s bekrassen des avond, brand stichtten met een kaars en lippen verdrinken met vurige mond . Gemeen als een kogel verborgen een vogel geen leven mag komen alleen sterven daarboven . Winters zijn gemeen als een slang in november die blijft kronkelen tot maart . Winters lijken eeuwig en eeuwig is lang . https://wordpress.com/view/autismestorm.home.blog

Autisme Storm
5 0

Churchill zijn hond zag zwart

Vandaag niet opgestaangeen verse klerennoch schoenen aangedaanniet voor de spiegelnoch in de douche gestaan& niet naar m'n ellendige job gegaangeen vijf minutenop een stoel gezetengeen banaan gegeten             niet ontbetende ochtendspits vermedengeen andere fietsers aangeredenvandaag alleen maar stilgezetengeen belachelijke smalltalk gevoerdgeen hallotegen die strontvervelende buurvrouw gezegdvandaag niet door muziek vervoerd                                      of ontroerdvandaag alleen de telefoon afgelegd                 & alle afspraken afgezegd                         op meerdere vlakkenpermanent onbereikbaarzonder één woord te zeggenniet voor mij & Eline gekooktniet haar saaie verhalen aangehoordvandaag mij niet aan schoolkinderen gestoordvandaag schreef of hoorde ik geen woordvandaag voor de verandering geen sigaret gesmoordgeen kutmuggen vermoordgeen gaten in de muur geboordvandaag geen vitamine D gepaktgeen koffie rap naar binnen gekwakt& niet lekker liggen dagdromenvandaag was een dag voor spek & bonenvandaag geen gedichten vertaaldniet te fel in mijn hoofd gemaaldgeen mottige rekeningen betaaldgeen Libanees eten afgehaald& over het algemeennougatbollen uit de dag gehaaldmaar wel het eindevan de dag gehaald

Schrikkentist
7 0

Ultrakorte kenschets van de allemansvriend

Ja knikkennee denken

Schrikkentist
18 0

Mijn parachutespel

In geprogrammeerde patronen dalen de digitale parachutisten neer. De heen- en weer glijdende reddingssloep vangt hen op. Met vlotte duimbewegingen beantwoord ik de tempoversnellingen die elk nieuw honderdtal op de teller voorafgaan. Ik ga foutloos voorbij de kaap van de tweehonderd. Een gunstig voorteken in dit spel waar elke aarzeling resulteert in een zwemmende, aan de genade van de haai overgeleverde parachutist. Wanneer de teller vijfhonderd bereikt pauzeert de wereld op het schermpje nog éénmaal. Parachutisten hangen in het ijle tussen helikopter en sloep. De twee met parachutist-zwemmers verzadigde haaien knipperen in de rechterbenedenhoek alvorens van het scherm te verdwijnen. Wanneer het spel na enkele seconden hervat komen de parachutisten in dichte drommen op het water af - als door een briesje uit de helikopter geblazen. Het ritme van de dans stagneert niet langer tussen de opeenvolgende honderdtallen. Mijn zintuigen worden één met het stukje elektronica. Is dit mijn dag? Soepel navigeer ik de sloep naar de magische horizon van duizend.

Brecht Fevery
22 1

Alles is heimwee

Alles wat je vast pakt, daar zit een herinnering aan. De stomste dingen brengen een reactie te weeg. Wat doe je met al die spullen. Sommige dingen kunnen weg maar even zoveel dingen wil ik echt niet missen. En dat heeft niks met financiële waarde te maken. Die oude winterjas. Zoveel gedragen. Die oude slippers. Zo versleten. Maar ook de verzameling zakmessen. Iedere vakantie kwam er weer één bij. De verzameling Spaanse messen, zorgvuldig ten toon gesteld. Nooit mee gesneden, daar waren ze te kostbaar voor. Dierbare spullen, ze worden zorgvuldig weggeborgen. Natuurlijk blijven er ook veel spullen gewoon op hun plaats staan. De verzameling Ernie-poppen. De hele slaapkamer staat er mee vol. De karikatuurprent die ik heb laten maken bij zijn koperen jubileum. De verzameling foto’s. Het gereedschap in de garage, zo zuinig onderhouden. Ach, zoveel dingen. Zeker, er zijn ook zaken die weg kunnen. Daar zit geen emotionele waarde aan. Ik hou niet minder van mijn maatje als ik die weg doe. Of de dingen met een vraagteken. De luchtbuks van opa, wat moet daar mee gebeuren. Ik heb geen idee, voorlopig ligt hij nog veilig op zolder. Er zal vast wel een oplossing voor komen. Het heeft ook helemaal geen haast. Herinneringen zijn een ongrijpbaar iets. Ze laten zich niet sturen. Ze dringen zich ook aan je op tijdens momenten dat je er niet op bedacht bent. Soms als een mokerslag maar soms ook als een lentebriesje. En altijd is daar weer dat weten. Het zijn herinneringen, het komt niet meer terug. Alleen de heimwee, die blijft.    

Machteld
9 0

Cursus

Zo begin ik aan mijn boek - wachtlijst

Start op 11 jan 2022

Regio Online

Cursus

Zo begin ik aan mijn boek - wachtlijst

Start op 11 jan 2022

Regio Online

De teleurstellende kunstwereld

Kunstonderwijs, dat was voor mij een vanzelfsprekendheid. Het was het transcendentale aspect van kunst dat mij aantrok. Hoe kunst de grenzen van het alledaagse kan overschrijden. En tegelijk daarmee het alledaagse op ongeziene wijze zichtbaar maakt.  Met de kunstenaar als onderzoeker en interpretator, gezegend met een geest die het voor de hand liggende steeds een stap voor is. Deze persoonlijke definiëring kleurde de keuze van mijn studietraject. Van mijn ervaring met het kunstsecundair onderwijs rest er enkel nog eelt op mijn ziel. De opleiding schoot schromelijk tekort omdat de waarde van het creatief denkend brein werd onderschat. Het kso is als een restafvalbakje waarin de leerlingen die zich niet vlekkeloos in het onderwijssysteem laten gieten worden gekieperd. Men reduceert kunsteducatie tot veredelde handenarbeid en plaatst het onderaan de sociale ladder der studierichtingen, op gelijke hoogte met het beroeps en technisch onderwijs. Ik zat het uit, zes ellendige puberjaren, met mijn hoop en verlangen gericht op meer verzadiging in het hoger onderwijs. Daar kon ik uiteindelijk smullen van vakken zoals filosofie, psychologie en literatuur. Vakken die mij ook evidente input hadden geleken tijdens mijn middelbare opleiding. In de hoge school is kunsteducatie weer serious business. De marginale positie van de kso-er wordt prompt ingewisseld voor de status van iemand die het zich kan permitteren om hogere studies te doorlopen in een vakgebied dat in essentie enkel als spielerei in de zijlijn van het echte leven bestaat. Alleen wie het overleven heeft overstegen, heeft de tijd en ruimte om diepgaand over kunst te contempleren. Van de vele door studenten opgezette toonmomenten in de aanwezigheid van koffie slurpende juryleden, grootmeesters in gewichtig doen en bedenkelijk kijken, leerde ik dat een hoge score vaak school in de overtuigingskracht van de presentatie en niet zozeer in de kwaliteit ervan. Charismatisch gelul gehuld in een hip kunstenaarsjasje van pedante onverschilligheid haalde het vaak van een kwetsbaar oprecht onderzoeks- en ontwikkelingsproces. Er werd languit gekauwd op het concept achter de bewegingen van de maker, dewelke men graag vertaald zag in een zo droog en complex mogelijk uitgeschreven filosofisch essay. Ondanks het gevoel onder een elitaire stolp te vertoeven, smeerde ik de hogere kunstopleiding breed uit over mijn twintigerjaren en verteerde zowel een master, postgraduaat als lerarenopleiding. Totaal vervreemd van de praktische realiteit en gebrainwashed in mijn ideeën van wat kunst en het kunstenaarschap eigenlijk inhoudt, opende ik samen met mijn voormalige partner een kunstgalerij waar we laagdrempeligheid met kwaliteit trachtten te verenigen. Het was tien jaar lang op verschillende vlakken een mooie oefening in het worden van wie ik vandaag ben. In een wereld waarin namedropping een sport is, gelakte puntschoenen en opzichtige brilmonturen inspiratieloze uitingen van artistieke apartheid zijn en cirkels bewust klein gehouden worden, heb ik niets (meer) te zoeken. Mijn weerstand wordt in het licht van de huidige crisis alleen maar bevestigd, want ook nu lijkt het zelfzuchtige behoud van status en de exclusieve bubbel de koers van de kunstwereld te bepalen. Gedwee worden de absurde en discriminerende maatregelen van de overheid opgevolgd. Men laat zich voorliegen, muilkorven, isoleren, commanderen en chanteren. Ziel en gezond verstand worden voor een appel en een ei verkocht zodat de show onverstoord door kan gaan. Want de plannen waren al gemaakt, de contracten reeds getekend. Ook in de kunstwereld, staat succes gelijk aan een drukke agenda. Er rest geen tijd om plots opdoemende barsten in het systeem nader te onderzoeken. En als scheuren kloven worden, dan zijn er de talrijke drogredenen om deze tot de laatste snik te overbruggen en negeren. Geoccupeerd en afgeleid door de kleine warme interne keuken, heeft de hedendaagse kunstenaar en zijn entourage niet gemerkt dat ook zij gehypnotiseerd werden door het verhaal dat in de marge van hun verheven wereldje stond te flikkeren. Het storende en onvermijdelijke poppenspel krijgt een boze blik toegeworpen, maar helaas wel voor waar aangenomen. Mits het toepassen van opgedrongen aanpassingen waarmee een resem grenzen en rechten worden overschreven, krijgt men de toelating om zichzelf weer vrolijk te verliezen in zoete dikdoenerij en de verkoop van gebakken lucht. En daar lijkt men zich warempel gelukkig mee te prijzen, want halleluja, de deuren van de sacrale white cubes mogen weer open. Ik ben er mij bewust van dat mijn relaas hier door verdomd korte bochten vliegt, wat enkel maar bijgedragen heeft aan de ontlading en het plezier van dit schrijven. Ondanks de teleurstellingen die de zich consequent afzijdig houdende kunstwereld mij bracht, blijft mijn creatiedrang en liefde voor kunst onaangetast. Enkel mijn reeds gehavende beeld van gerenommeerde kunstinstellingen en hun aanhangers is verder de dieperik ingetuimeld. Dit is een tijd waarin de onderliggende structuren en hun mankementen bloot komen te liggen. Het rammelt en kraakt langs alle kanten en status biedt niet langer een betrouwbare houvast. Het ziet ernaar uit dat ook de kunstwereld dit op hardhandige wijze zal moeten ondervinden.https://www.karoliendeman.com/blog/2022/1/3/de-teleurstellende-kunstwereld-onverstoorbaar-afzijdig

KarolienDeman
33 1

Cursus

Bye 2021, hello 2022

Start op 28 dec 2021

Regio Oost-Vlaanderen

Cursus

Bye 2021, hello 2022

Start op 28 dec 2021

Regio Oost-Vlaanderen

Met een “a”

Musicbardude’s log :stardate 23/12/21 – 08:37 Goed, dan noteer ik uw naam als kandidaat voor de functie van part time verkoper bij onze klant in de lingeriesector.Denny ... Ik onderbrak beleefd toch dringend de Nederlandse telefonist.Het is niet Denny maar Danny.Ja, zoals ik het zeg … Denny.. Nee, niet zoals fuckin Denny Christian van de Marsupilami wereldhit. Maar Danny met de “a” van Antwerpen, Anarchie, Arachnofobie, anti-christ, afasie, ad fundum, averechts, andijvie, antropoloog... Ja, hoor..is zo genoteerd maar wij spreken dat zo uit Zucht, Owkay dan.. op hoop van zegen. goede middag nog mijnheer

The Musicbar-Dude
7 0

Booster : my ass

Musicbardude’s log :stardate 20/12/21 – 17:02 Amai, ze konden er niet mee lachen in het vaccinatiekamp bouwcentrum toen ik mijn edel achterwerk halfweg ontblootte voor de boosterprik. Security der bij enzo, afkeurend gemompel bij andere patienten en de vrijwilligers... Nieuw afspraak maken en braaf zijn volgende keer. Nogthans zoals ik probeerde uit te leggen, een betere plek als in de arm.  

The Musicbar-Dude
8 0

Mijn kroegaandelen zijn in goede handen.

Musicbardude’s log :stardate 14/12/21 – 21:06 Daarstraks, rond 15.55 uur en 21 seconden, na een felle wandeling van ruwweg 110 meter stapte ik achteloos mijn stamkroeg binnen. Onmiddellijk maar veel te laat, viel mijn eurocent, ik was binnengestapt tijdens de bestuursvergadering van mijn favoriete etablissement. De penningmeester, de voorzitter en de notaris waren netjes gedrapeerd rond hun favoriete tafel en volop de vergaderingsagenda aan het overlopen. Beschamend zeg, als kleine aandeelhouder ben je altijd welkom om die vergaderingen bij te wonen en eindelijk was ik er eens bij maar was ik te laat. Bovendien zag de bestuursvergadering, aan de lege glazen te zien, er zo goed als afgelopen uit. Het zal me leren om die aangetekende brieven van het bestuur met de datums, uren en vergaderonderwerpen te negeren. De penningmeester maakte nog een grap dat het een goed schrijfsel kon opleveren voor mijn verhalenserie “Dagelijkse kost”. Maar ik twijfelde. Het café heeft ooit een cafébaas annex schrijver gehad en het is een schier onmogelijke taak om in die zijn voetsporen te treden. Zijn boeken zijn ondertussen onvindbaar, dat zegt genoeg. De andere kleine aandeelhouders waren verspreid over het café, een paar op het buitenterras en ik zette me nederig aan de toog. Beduusd liet ik mijn AR code scannen en bestelde gewoontegetrouw een bakje troost. Die vooral Nederlandse uitdrukking kon hier niet beter op zijn plaats zijn. De bitterheid van de koffie was puur psychologisch, dat wist ik, maar tegen mijn meug in gooide ik er toch een half klontje suiker in. De speculaas die ik gewoonlijk links van mijn tas laat liggen nam ik er ook bij. Naast mij aan de bar was er iemand een drankje met ijs aan het bestellen en hij maakte het voor het meisje achter de bar niet makkelijk. “Een ijsblokje meer, nee minder, of toch nog ééntje… ah kweetni. Misschien een ander glas…” Tot overmaat van ramp bleek de verkeerde wijn in de frigo te staan en moest ze die nog even zoeken en aanvullen. De muziek stopte plots ook (einde playlist) en aan de andere kant van de toog stond iemand ongeduldig met een muntstuk op de toog te tikken. De ping van de oven ging dan ook nog eens af en de planten hadden dringend water nodig. Kalm, vriendelijk en onverstoorbaar deed ze haar ding. Ik had al lang 6 willekeurige klanten buitengezet, een onbeluisterbare plaat van Zappa aan een walgelijk volume opgegooid en een shot of 3 tequila binnen gekapt. Er was maar één conclusie : het bestuur was heel bekwaam in zijn personeelsbeleid en mijn klein aandeel was in goede handen. Ik zweer op mijn niet zo smetteloos communiezieltje dat ik nooit meer te laat zal komen.En wat me helemaal troostte was dat er een kwartiertje later, toen de vergadering echt al lang gedaan was, nog een aandeelhouder binnen kwam. Zogezegd juist van zijn werk…Sure.

The Musicbar-Dude
0 0

Writer’s block

Musicbardude’s log :stardate 04/12/21 – 19:16 Lap, mijn eerste writers block in mijn prille creatief schrijven carrière. Smartphone laden met stimulerende muziek, headset op en naar de Scheldekaai hoofd laten leegblazen. Been there, done that. Komt goed. Musicbardude’s log : stardate 07/12/21 – 02:38 Zoals sommigen uit mijn vorige post al konden opmaken, was ik eergisteren slachtoffer van de gevreesde writers block. Zoals iedereen heb ik dat direct gegoogeld en ik was duidelijk niet het eerste slachtoffer. Vele artikels gelezen over dit euvel, er zijn er zelfs die beweren dat het niet echt bestaat... Uitwaaien aan de Schelde met wat muziek zoals ik naïef aankondigde werkte deze keer echter niet. Dus, geprobeerd om te schrijven met een balpen op papier. Nope. Ook niet met een vulpen, potlood, stift, stuk houtskool. Ook niet op de muren, een serviet, een kladblok, A4 printpapier, mijn belastingbrief, op mijn arm tatoeëren en na een paar zinnen gestopt. Hopeloos. Op mijn laptop, smartphone, tablet lukte het ook niet ; telkens die mentale blokkade. Een paar glazen whiskey, nog meer koffie, wat coke en speed, vloeibare xtc, mda derivaten, weed, paddo's, LSD, heroine... Geen effect op mijn blok. Sporten, sex (zowel masturbatie als copulatie), wandelen in de natuur, het kanaal overzwemmen, parachutespringen, darts.... echt niets gekort. Ik was toch stillekes aan hopeloos en aan het wanhopen of ik mijn flow ooit nog terug zou kunnen vinden. Gedeprimeerd lag ik, moe van al die activiteiten s'avonds in mijn heerlijk bad met rozenblaadjes te weken. Een beetje aan het spelen met mijn bad eendjes en toen plots ... Eureka Ik moet gewoon schrijven over mijn writersblock. De vijand benoemen en de demon zo uitdrijven. Hierbij.. gelukt !

The Musicbar-Dude
6 0

Niezen als talent

Musicbardude’s log :stardate 27/12/21 – 13:17 Ik heb een zeldzaam en uniek talent. Nog nooit gehoord dat iemand anders dit talent heeft.Op de meest onverwachte momenten en plaatsen kan ik in een echt verschrikkelijke niesbui belanden. En als ik zeg verschrikkelijk bedoel ik dat zo ook. Het is niet van even een paar keer niezen en kees is klaar.Echt soms minutenlang kan dat duren ; 40, 50 keer is niet uitzonderlijk.Ik denk dat het te maken heeft met mijn overgevoelige sinussen, als kind hebben ze die bij mij al eens moeten dicht branden. Een praktijk die denkelijk vandaag de dag niet meer toegepast wordt...heel pijnlijk ook want ik kan het me nog herinneren.Het is echter maar een klein ongemak en wat lastig in sommige situaties dus ik wil er zeker niet te hard over klagen in deze tijden.Het overvalt me soms als ik aan het afrekenen ben in de winkel, tot groot jolijt van de kassier(ster) minder van die van de wachtende klanten. Oncontroleerbaar en onverbiddelijk moet ik dan het intikken van mijn bankcode halverwege onderbreken onder de vrolijke “gezondheid” kreten.Beleefd als ik ben probeer ik die dan ook met een half niezend , “dank u wel” te beantwoorden. Na een nies of 20 nemen die empathische “gezondheid” bemoedigingen wel af en sluipt zelfs bij de kassier(ster) de twijfel binnen. “Is dat nog wel gezond ? ”, hoor ik ze dan denken.De opluchting die ik voel bij de laatste nies stuiptrekking is niet ver van euforisch. Wow, eindelijk de laatste nies (en dan komt er natuurlijk nog één), de intervallen tussen de niezen worden echter groter maar die laatste nies is soms nog 4 a 5 keer verwijderd.Eindelijk, daar sta ik dan met betraande ogen, papieren zakdoek voor de neus terug in de realiteit aan de kassa,want in die niesmomenten is er geen buitenwereld : alleen jij en de niesbui bestaan nog.Opgelucht en niet alleen ik, ook de nieuwsgierige toeschouwers, reken ik af en neem mijn boodschappen mee. Pfiew…En dat is nog één van de minder gênante situaties die ik omschrijf. Heb het ook al gehad aan de toog als iemand doodernstig zijn zielenroerselen aan mij toevertrouwd. Weg sfeer.Op de tram, en dat in corona tijden, iedereen haat je daar dan ineens.Wandelend door de Hoogstraat, waar de mensenmassa splijt als de zee van Mozes, want ik stop niet omdat ik nog eens een niesbui heb. Ik probeer dat soms keihard te ontkennen en door te lopen.Tijdens een on-line tegen de tijd technische test voor een sollicitatie. Lap weer 10 minuten kwijt en dan toch nog proberen tegen beter weten in niezend te typen.Natuurlijk, waarom niet, tijdens het wateren in de smetteloze mannen urinoir van zo’n chic etablissement waar ‘s middags maar 2 man zit, letterlijk. Daarna snel afrekenen natuurlijk.Tijdens het aannemen van je fritjes in Frituur no. 1. Tot groot jolijt van de frituurist : “Alergisch zeker”. Daar gaat alvast, oncontroleerbaar bevend, de helft van dat pak tegen de koude grond.In de auto tegen een goede snelheid op een stuk waar juist geen pechstrook is.In diverse steden in Nederland waar ze uit de manier waarop je niest kunnen zeggen dat ik een Belg ben, blijkbaar.Net voor je in slaap valt en al halverwege een aangename droom bent. Daarna is het dan natuurlijk onmogelijk om die droom te hervatten.Tijdens een stevige discussie met iemand over een willekeurig onderwerp. Echt een showstopper.Halverwege je schoenen aan het dichtknopen want je bent weer even te laat en moet haast maken.In de stille natuur, vredigheid en rust alom, een paar kwetterende vogels in de verte. Licht geruis van bladeren. En daar ben ik dan, alle fauna verschrikt in alle richtingen opjagend, dat gaat weer even duren eer de natuur zich op die plaats hersteld.Als ze je vragen op een familiebijeenkomst naar je gezondheid en je juist gezegd heb dat die heel ok is. Wat had je gedacht..Maar het ergste en meest gênante heb ik nog voor laatst gehouden.Inderdaad, bij diverse seksuele activiteiten, voor na of tijdens, speelt geen rol. Zorgt voor een lekker awkward sfeertje of laat toch minstens even de tensie verslappen.Al bij al, toch tamelijk uniek die niesbuien. Ze zetten me een beetje met de voetjes op de grond en er zijn zeker erger dingen. Ik kan ze eigenlijk stiekem niet meer missen.

The Musicbar-Dude
10 1

Een gemiste kans ...

Musicbardude’s log :stardate 03/12/21 – 09:06 K3 zoekt K2 maar mij hebben ze blijkbaar niet gevonden. Ik zat al in de 2e ronde voor de pre-preselectie (waarbij je een video van je dansroutine op muziek van K3 moest uploaden) Helaas mijn routine op "je bent mijn Gigi" werd tamelijk kordaat, een beetje boos zelfs afgewezen. Nu pas kan ik er mee in de openbaarheid komen (wegens zwijgcontract) maar het deed wel pijn de andere kandidaten in het programma zo gelukkig te zien doorstromen naar de finale. Ik probeer het te plaatsen en krijg momenteel ook echt wel goede psychologische bijstand. Een gemiste kans is het voor Gert en het K3 concept.Mijn full-body latex dansroutine was op het werk van Pina Bausch gebaseerd en qua kledij op "K3 en het magische medaillon" Het eindresultaat vond ik heel bevredigend en esthetisch. Ook echt niet simpel op dat K3 nummer. Dank ook trouwens aan "Charlotte" één van mijn favoriete opblaaspoppen voor haar niet onverdienstelijke rol als "Gigi". Nee Gert is toch niet dat exploitatie genie dat iedereen van hem maakt. Hij had zijn doelpubliek merkelijk kunnen uitbreiden. Het is een schrale troost dat de video nu op Pornhub staat, die blijkbaar wel kunst en cultuur kunnen smaken. De duizenden likes zijn echter maar een schrale troost. Ach misschien beter een volgende keer als er weer een K vervangen moet worden.  

The Musicbar-Dude
6 0

Bad Call

Musicbardude’s log :stardate 02/12/21 – 19:46 Verdomme, mijn phone die afgaat terwijl ik (internet) research aan het doen was over de Antwerpse kwelgeest “Lange Wapper”. Geen videointerviews, sollicitaties en ook geen werkaanbiedingen die naam waardig op de site van de Vdab en Linkedin. Dus ik gebruik mijn kostbare tijd om (creatief) te schrijven en tegelijk songs voor een nieuwe mixtape (postpunk-new wave deze keer) te selecteren.Naast dit waargebeurd relaas over Lange Wapper (die ik persoonlijk ontmoet heb), switch ik al schrijvende soms over naar mijn Sci-Fi (dat is natuurlijk verzonnen, we kunnen niet tijdreizen) kortverhaal dat zich heel uniek in Antwerpen anno 2145 afspeelt. Mentaal tijdreizen kan gelukkig wel. Waar was ik ? De display voorspelde niet veel goeds : een 02 nummer, zone Brussel. Dan weet iedere ervaren telefoongebruiker dat de kans heel groot is dat het een televerkoper (m/v/x) is. En jawel hoor.. Voorzichtig nam ik af en prevelde met tegenzin mijn naam. “Hallo, mijnheer hebt u een momentje voor mij ?” Een dame met Nederlandse tongval. “Eventjes, misschien, waarom belt u mij”, Ik met mijn beste Antwerpse tongval. Ik pastte me niet aan, tijd dat die Nederlanders onze taal leren. Ooit voor ons beiden een onoverkomelijk obstakel in een vroegere relatie met een vriendin uit Venray, Nederlands Limburg, maar dit terzijde. Ook de vervoerskosten trouwens. “Ik heb een goed voorstel voor jou…”Daar onderbrak ik haar al.“Wat wil je verkopen ? Kan je snel to the point komen ?”“Heb je je energiecontract, gas en electriciteit nagekeken, wanneer het vervalt, wij hebben een interessante aanbieding voor jou” “Ik denk dat niemand van buiten weet wanneer zijn energiecontract vervalt. Maar ik ben tevreden bij mijn huidige leverancier en ik hou mezelf goed op de hoogte”“Ik zie dat je een contract heb met een variabele prijs bij Engie, ons aanbod is interessanter”“Nope, ik heb een contract met een vaste prijs, en ben er erg tevreden over.. Ik ga u moeten laten, ..” Toen werd ze bitsig “Je gaat schrikken straks als je 200 euro moet bijbetalen.”Ze vuurde dit af, bijna als een dreigement. Ik vond het ergens wel grappig, ze had het handboek van de televerkoop even uit het oog verloren, misschien was ze nog een beginnelinge. “Ja, dat kan wel, maar dat wist ik ook al, de prijzen zijn gestegen. Ik ga zeker niet schrikken. Schrikken doe je in een onverwachte situatie, hoogstens zal ik eens diep zuchten bij de afrekening.” “En voor welke firma verkoop jij dan eigenlijk, want ik vind het gesprek niet echt aangenaam meer”Krak.. opgelegd Terug naar Lange Wapper.  

The Musicbar-Dude
3 0
Laad meer ...