Zoeken

De afspraak

Zij maakt mij dagelijks blij, jawel Een blik op haar tovert steeds een glimlach, haast een mirakel   Daar waar ik ga, ver of nabij Krijgt zij aandacht, pronkerij   Samen op stap Daar kijken wij ernaar uit, zet je schrap   Door Belgenland, voluit Of waar dan ook, maakt niet uit   Zachtjes genietend Langs bos en weiland, dromend   Een afspraak maken Eenmaal per jaar is een noodzaak, moeten   Zonder Verlies ik haar, loser   Vandaag is het de grote dag Geslaagd, een topdag   Nog één jaar, telling Dan rij ik opnieuw met mijn voiture naar de autokeuring

Guy Van Damme
52 1

't is maar een luchtbel

Steeds het groot woord willen hebben en de hele reut verknoeien Zich bezighouden met zaken van een ander, daar hoeven zij zich niet mee te bemoeien Denken dat ze onmisbaar zijn zonder iemand te boeien Acteren enkel in het bijzijn van iedereen om anderen te vermoeien Dringen zich ongevraagd overal op, maar ’t is eerder loeien Willen ten koste van alles in de gunst van de baas komen, 'k voel iets broeien  Alles beter weten en nooit doorgroeien   Dit ego-ballonnetje wordt echter vlug doorprikt, 't is maar een luchtbel

Guy Van Damme
17 0

Honneurs aan Frederik

Het moet mij van het hart Al lang loop ik met het idee rond, bedaard Iemand verdient meer dan een bloemetje, awel Het is Frederik, jubel Hoe moet ik het zeggen, oftewel   Wel, hij is...   Een kerel uit de duizend, vertel Ja, toch wel n'en echte Hollander bijna Amsterdammer Eerlijk en recht door zee, logicaal Heel joviaal   Grappenmaker en leuten om mensen te verblijden en dichter bij elkaar te brengen Voor Frederik, heel vanzelfsprekend, ageren   Veel levenswijsheid, algoed gegaard door wereldreizen, verwoed Anekdotes in overvloed   Slechte tijding Plots gegrepen door het ongeneeslijk kwaad, fucking Gedreven door positiviteit, feeling Is levensblijheid zijn sterkste troef, sharing Ongeëvenaard, bewondering   Frederik Jij bent een vechter Een zin die jou typeert, temeer "Gelukkig ben ik een positivo", zozeer Een drijfkracht voor velen, waardeer   Fijn dat ik jou vriend mag zijn!

Guy Van Damme
37 1

De buurvrouw van nummer 7

Ooit stond zij in het onderwijs In het kleuteronderwijs Nu is zij grijs en wijs   Bloemen en planten Zonder lanterfanten Worden diamanten   Zij is heel behulpzaam Minzaam Aandachtig bedachtzaam   Haar kinderen en kleinkinderen bovenal Bovennormaal Is haar grootste kapitaal   Een praatje met de buren Over hun reisavonturen Met die van nummer 9, doet zij in haar vrije uren   Hoe is het met Vera? Vraagt zij over de haag Hoe is het met je en Koen? Is de wedervraag Zulk gedrag ziet men graag   En ja… zo is Gerda… de buurvrouw van nummer 7

Guy Van Damme
15 0

Dat gevoel… zalig!

Plots in de nacht… wakker worden Door een onbekende kracht aangetrokken worden om op te staan Op blote voeten wandel je in je pyjama naar buiten in het safari gras Daar sta je dan  Alleen op een hoge heuvel middenin het onmetelijk safaripark Mburo National Park in Uganda Omringd door een ongerepte natuur waarbij het nachtelijk hemellicht afwisselend accenten tovert van schaduw en licht op het heuvelend landschap, haast feeëriek Een heldere nacht, duizenden heldere sterren fonkelen aan de hemel... voor zover ik kan zien Enkel de wind vergezeld van dierengeluiden ... kortbij en verder af... zijn mijn metgezellen Geen enkel teken van menselijke beschaving valt te bespeuren Je voelt je nietig in dit machtig  natuurschouwspel… eindeloosheid Zo moet de aarde bij het begin van het leven eruit hebben gezien Het overmant je, je laat je meeslepen door dit gevoel... onbeschrijfelijk Zalig!

Guy Van Damme
17 0

Cursus

Zomerkamp: 'Ruimtevaarders'

Start op 24 jul 2023

Regio Antwerpen

Cursus

Zomerkamp: 'Ruimtevaarders'

Start op 24 jul 2023

Regio Antwerpen

Aangetast

'Aangetast, niet gebroken. Zacht helen!' eigenliefde heeft gesproken.

Zonsondergangdromen
22 0

De vergankelijkheid van het leven

Ik trek mijn stoute regenlaarzen aan. Met veel moed ga ik op stap. Waarheen? Daarheen waar mijn ogen mijn  voeten leiden. Onbezonnen maar vastberaden om een goed stuk te wandelen. Let’s walk. Romp rechtop, rasse tred, armen slingeren. Stilaan vind ik mijn cadans. Een streepje zon tussen donkere en dreigende wolken tovert het  Vlaamse landschap in een feeëriek schouwspel. Terwijl ik stap dwalen mijn gedachten af  "Lang geleden om niet te vergeten vochten soldaten voor vrijheid en vaderland. Zij zijn gestorven in Vlaamse velden waar dood en verderf hun laatste blik werd". Opgeschrikt door een laagvliegende valk bevind ik mij opnieuw in de realiteit. Weiden, bosjes passeren mijn perifere gezichtsveld. Aan de kant van de weg, een koppel zittend op een bank… zij rusten uit of is het "een liefdesbank"? Aangekomen aan een splitsing sta ik voor een keuze. Deze weg lijkt mij leuk… OK… ik voel mij goed.. ik vervolg mijn weg… daarheen.  Ik stap waar ik wil en geniet met volle teugen. Vogeltjes die fluiten, in de verte een balkende ezel, kikkers die in een poel kwaken dat het een lust is, een koppel wilde eenden vliegen voor mijn neus, wat verder in de wei… een fazant, honden die blaffen, spelende katten, geitjes die bleiten, ver verwijderd… een eekhoorntje die haastig de weg oversteekt. De natuur leeft! Ik ontmoet een man die met zijn hond gaat wandelen, een jogger die mij kruist, wielertoeristen die zich alleen op de weg wanen, de moeder die met een kinderbuggy op stap is. Iedereen heeft een doel.   Heel in de verte bemerk ik de horizon, daar waar de grijze lucht  en een rood tapijt naadloos aan elkaar zijn gebreid. Door nieuwsgierigheid aangetrokken versnel ik mijn wandelpas tot plots één mooie grote klaprozengloed zich tot een ongekende natuurschoon ontpopt. Zo ver ik kan zien, ontelbare  wuivende klaprozen, dansend op het ritme van de wind, zij heten mij welkom. Schuchtere zonnestralen priemen doorheen het wolkendek. Flirtend strelen zij zachtjes de bloemen. Wat een onweerstaanbaar  gevoel van verwondering en bewondering oproept. Stille getuigenis van een onbereikbare droom. Deze schoonheid verbergt op de Vlaamse velden, tevens slagvelden van de Grote Oorlog, ook een zwaar en duister verleden. Heel even dwalen mijn gedachten af en bevind ik mij midden in een strijdtoneel. Ik ben getuige van hevige gevechten, zware artillerie schoten, soldaten die rennen en schuilen in ondergelopen loopgraven en lijken die verdronken  zijn in de modder op een slagveld vol kraters. Een Britse officier fluit en soldaten kruipen, als voer voor vijandelijke kanonnen of wapens, uit hun loopgracht richting de dood. Een mensenleven is niets waard. In Flanders fields. Plots tikt er iemand op mijn schouder. Ik draai mij om en zie een vriendelijke lach. Het is de schim van een gesneuvelde soldaat. Geen Tommy, Poilu of Bosche want zachtjes fluistert hij in mijn oor "Wees niet triestig, wat je hier ziet zijn prachtige poppies en iedere klaproos stelt een gesneuvelde soldaat voor. Zo blijven zij jaarlijks in herinnering aan hen die nog zijn" en hij vervolgt  “Weet je waarom de klaprozen rood zijn?". "Neen" antwoord ik. "Wel" zegt hij "Iedere bloem heeft het bloed van de gevallen soldaat opgenomen". Nu weet ik waarom de klaproos het symbool van de Eerste Wereldoorlog is. Deze bloem is een prachtig symbool voor de vergankelijkheid van het leven, omdat hij verwelkt op het moment dat je hem plukt. “let's not forget” Donkere onweerswolken voorspellen weinig goeds. Stilaan, speelse regendruppels gehoorzamen de zwaartekracht. Een snijdende oostenwind  pijnigt het lichaam. Beklijvende herinneringen neem ik mee als afscheid van mijn wandeling langs de “Vlaamse Velden”. Ik ben aan een heerlijk intens geurende en smakende koffie toe!  

Guy Van Damme
45 2

herinneringen

herinneringen   niet wou hij wat ik wou, al was er een band niet toewijzen konden we die, ongrijpbare onder woorden zetten, kon hij niet, zei hij hij bedoelde, twijfel, kreeg het niet gezegd mijn handen pakte hij, me zoenen wou hij als ik dan niets betekende, waarom was hij   vriendschap dan? hoorde ik, ik in een kramp schoot terug, hoe konden we vrienden zijn?  ongrijpbare was, met vrienden, zoen ik niet mijn hoogste muur zet ik steeds, hen bekend gezien ongrijpbare, geen stenen zou ik vinden jij vrij, ik beknot, wie werd ik dan ineens?   en, verder neem ik geen contact meer met je duidelijk genoeg sloeg ik, hij tot verstomming herinneringen, probeerde hij, een laatste haal dus verwerkte je die nog niet, repliceerde ik hij, zweeg en reed weg, niet keek hij nog om ook aldus kon eindigen, wat nergens begon  

de jutte acrobate
0 0

Een jointje..

  Niet verslavendEerder.. uit nieuwsgierigheidA way to socialize with the localsand to have a laugh and good talkZo heb ik het graag Even trekkenInhalerenI'm not highHet smaakt naar een tweede trekjeIt's time to be chill for real.That’s the way of life in MadagascarMora, mora    

Guy Van Damme
18 0

De kortjan

De 25-jarige dochter van Rachel O. uit Lommel heeft hommeles. Dat leert de publieke omroep ons met de foto van een romantisch bevloeiingskanaal.  Aan de Grote Fossé stond de wandelaarster oog in oog met een Grote Fusee. Een man met een zwarte hoodie die linksaf sloeg terwijl zij rechtdoor ging. Zodat hij zijn kortjan kon opdiepen en zij de tijd had om haar smartphone boven te halen. Om te filmen, niet om te bellen natuurlijk. Toen zij de bocht omging zat hij op een bankje verderop met zijn broek naar beneden. Zo omschrijft de zender van algemeen nut het met een alliteratie voor blozen en bloot. Zij kwam hier elke dag en wist wat de bocht te bieden had, ook al ging ze eerst rechtdoor. Niet echt een bevredigende uitleg. De dochter van Rachel O. stond er samen met haar Rottweiler en pitbull op te kijken. Toch godgeklaagd van die watjes die met wat training mensen in stukken rijten. Iedereen was in shock maar de 25-jarige dochter van Rachel O. bleef koelbloedig. Momenten met eeuwigheidswaarde worden stevig verankerd. Iedere wandelaar aan een plas weet dat zijn mobieltje na 19 uur een intieme vriend is. En het moet niet altijd een hoofdgerecht in een chic café zijn. Een roomtoetje doet je later ook watertanden. Ondanks haar paniek kon de dochter van Rachel O. de man kort filmen. Zo verklaart de staatsomroep nader onder het irrigatiekanaal. Met de woorden van moeder Rachel O. Zonder de beelden van haar dochter X die van ver genomen en onherkenbaar zijn. Nog een geluk dat de wandelende tak niet trilde als een espenblad. Anders had niemand kunnen zien wat de man deed. Want hij deed het, daar kan u van op aan. Hier, maar ook in de Lommelse Sahara en aan het plaatselijke Parelstrand. Natuurgebieden met exotische namen, koortsige aanbiedingen en veel korte jannen. Waar zelfs politiemensen in burger de knijf niet kunnen klissen. Met of zonder Rottweiler, pitbull of getrimde poedel. De roedel met het geschoren gezicht van rond de dertig (sic) zit steevast met zijn blote bips op de bank. De mountainbike naast hem in rust, de grijns onder zijn zwarte hoodie in de aanslag. Driftig zet hij door, in de hoop dat een wandelaar een deftig filmpje van hem schiet. En hem niet opnieuw met wazige beelden bij het politiekorps bespot en op sociale media floept. Hoed af voor het nationale relaas dat leest als een nachtspiegel. Het Warmste Plekje van Vlaanderen heeft zijn naam niet gestolen. Nu is niemand in het asielcentrum Parelstrand nog homeless.  

Dorlan Slefficsroth
9 0

Wedstrijd

El Hizjra Literatuurprijs 2023

Deadline 30 aug 2023

Wedstrijd

El Hizjra Literatuurprijs 2023

Deadline 30 aug 2023

koffiegeluk

koffiegeluk   in ogen brandde licht, passie in helblauwe blik nauwgezet trof me, er open brak ik  naar bonen zachte branden, uitgevloerd werd ik, grijpen naar touw voor mijn klok luiden mijn hart in zijn hemel, wou ik   bonen wezen me weg, in zachte branden herkomst ingewikkeld, verwikkelde me als inpakte me, hij het cadeau, ik dat lint samensmelten boon en pot, koffiekunst verfijnde afdronk, verhaal brandde me   ogen als triangels, er klonken zijn bellen luidden mijn klok, hij meester in smaak helblauw werd mijn avond, zijn kunst in witte haverschuim een frivole vlecht zachte branden, enkel proeven wou ik

de jutte acrobate
3 1

risico

risico je leeft een angst, hoorde ikik beet op mijn lip en doorslikteandere gelijk, scherp het waaromal wou ik vergoelijken me niet die steek voor de vlamniet die olie op vuur, onnodigeverhaal, in vrede wou ik bestaanal verdiende waarheid waarheid ik knikte de gedachte bij me weghield beter stil, verdwalen wou iktussen welles en nietes hing ikaan touwen, wild hield ik vast uitnodiging sleepte me mee, danigalsof mijn schip er zinken zouleven door waarheid veranderdein de ogen keek ik gedachte bevloog me meermaals, liet niet losbeleven me, als dat grotere risicome niet langer verzetten, wou ikspreken mijn waarheid, mijn vrede maar in leven nam ook ik risicoal was het niet immer graagdie nagel sloeg je verkeerd, zei ikstilte werd waarheid, mijn risico

de jutte acrobate
0 0

nooit alleen

er was onderweg en iets dat me vergezelde vleugels zag ik niet, geen doorwinterde elftoch was ik niet alleen, wist ik wat ik wist schreeuw zocht me niet, gematigde lesteal bleef me rusten op schouder, die handwas er, lichte weerstand topte in vingers ik wou tegenaan, liever in andere bekkenneerdalen, overgave kon vergezellen, totiets tokkelde, overdenk, nooit ben je alleen

de jutte acrobate
2 0

bereik

bereik een hoeveelheid woorden wil bereiken me, enkel dewelke, kan ik niet horenin vangen sluwt kunst, somtijds ben ik onbedreven, waarom is me een raadsel uit slaap word ik gehouden, woordenwillen vinden, me op dat blad, hoopligt in papier, al besef ik, ik vang botgeen woorden tegemoet, waaien me ik draai mijn blad om, zet op scherpmijn pen mee, stille vangtocht ideaalde klok die voort tikt veracht ik, lijktuit te dagen, niet genoeg luisteren kan onder mijn hersenpan ruist, een teveeler maalt de waarom, niet vatten kan ikziel er naar woorden, te hongerige mijenkel in vredige zelf ontstaat een creatie ik zet me recht en tuur door het vensterstraks wordt al het licht, grijpt dageraadmijn blik, andere bereik, andere woordende donkere gingen vroeg slapen wellicht

de jutte acrobate
0 0

rek

rek geen rits was er die mezelf dichtbij hieldik spatte uiteen, waarlijk, dat andere beeldwilde ik wekken, geen tijd voor soelaasweinige lag er me voor de voeten, ongezienwas er een veelte, moeilijk kon ik duiden uiteen spatte ik, nam veelal ruimte, zei menverdiend had ik, me wegsprak elke soelaasniets zou ik ervan bakken, overdonderde meniet wetende wat en hoe, leven uitlachte megeen speld hoorde ik er vallen, als dacht men niet wij zijn het, gelukkig, zij sterk genoegniet zij is in nood, in haar net bengelen wijonweten droeg grove geschut, me trof diepik dichtklapte wroed, eigen vel veilige bakenmijn kluwen onsterk, lef uitdaagde in beeld weinige lag voor voeten, ongeziene veelteals dagen verkwikte, niet tijd werd mijn ritsrek opkwam en liet me ineens los, ruimteveelal, ik innam, uiteen spatte meer velspeld niet op grond, meer leven uitlachte me wij hebben geluk, jij aantrok leed, in bulteigen schuld, draag maar lang, wij tijd tekorten ik, werd meester, in verdragen het meestemeer ruimte, in ongeziene veelte creëerde ikrauwe beeld, er bengelen, welkome geschut

de jutte acrobate
0 0

Troosten

Zoekend naar de juiste woorden, diepgevoeld Zij schieten te kort, goedbedoeld   Een arm om de schouder, aaibaar Een veelzeggend gebaar   Stilzwijgend,  er zijn Geeft een warm gevoel, begaan-zijn   Machteloze gevoelens, gedeelde smart Edoch komend uit het hart   Om iemand meelevend te troosten, moedgevend

Guy Van Damme
6 0

Cursus

Zomeracademie 2023

Start op 17 jul 2023

Regio Vlaams-Brabant

Cursus

Zomeracademie 2023

Start op 17 jul 2023

Regio Vlaams-Brabant

Het leven, zo is het nu éénmaal

  De geboorte… het begin van je zijnDe dood… het einde van je zijnDaartussen… je tijdlijnJe leven, je zijnZo is het nu éénmaal Mensen komenMensen gaanSommigen blijven Doch het zijn allen levenspassantenZo is het nu éénmaal Je heden vervliegtTot het verledenVol verwachtingen kijk jeNaar de toekomstZo is het nu éénmaal Vandaag ben je hierMorgen ben je daarEnerzijds een vaste plaatsAnderzijds een tijdelijke plaatsZo is het nu éénmaal Na een traan komt een lachNa regen komt zonneschijnLief en leed delenLiegen en bedriegenZo is het nu éénmaal Hongersnood en ziektesWatersnood en waternoodMensen haten, mensen hebben liefOorlog en vrede… dat is eigen aan de mensZo is het nu éénmaal Eén ding staat vastOp je einde neem jij definitief afscheidVan dit allesMaar voor de rest… alles blijftZo is het nu éénmaal

Guy Van Damme
10 1
Laad meer ...