Zoeken

Spijt

Mijn generatie leeft op nostalgie,ik alleen op spijt.Allemaal verlangen we naar een lang vervlogen tijd.   Ik heb altijd iets nodigom spijt van te hebben.Als niets me spijt, dan is er een spijtdie nooit lijkt weg te ebben.    Spijt dat ik iets niet gedaan heb,spijt dat ik iets niet ken.Spijt dat ik iets gemist heb,dat er een plek is waar ik nu niet ben.   Daarom smeek ik jou: bezorg me spijt.Een spijt die nooit valt te wissen:spijt dat ik niet weet hoe erg het aanvoelt   om jou te moeten missen.

Felix Sandon
0 0
Tip

Misselijk

Weet ge nog dat wij daar alleen met twee waren en dat de ijsbloemen op de ruit onze stemmen deden dampen en wij ons verwarmden aan elkaars schoonste zinnen en stikten van het lachen om zoveel onzin, dat wij ook samen konden zwijgen en dan plots tegelijk de stilte doorbraken en dat toeschreven aan onze perfecte timing, dat wij uren konden rijden ingeblikt in geborgenheid en samen in het donker wachtten om in het licht te gaan staan van stoffige podia en dat we hand in hand handgeklap lieten golven en elkaar aankeken omdat we beiden wisten dat dit was wat we wilden omdat we eenvoudigweg niet anders konden, dat we daarna onze wereld verlieten en voortgingen met een andere en dat dat goed was en beangstigend tegelijk omdat ge nooit weet hoelang iets duurt en ik daarom soms vaak vergat te genieten van wat was. Weet ge dat ik het mis gelijk in misselijk nu ik alles of toch bijna alles verloren ben aan de vanzelfsprekendheid en dat heel mijn lijf de bloedende woorden schreeuwt laat dit alstublieft maar alstublieft terug zijn.

DqM
54 1

Terpsichore

Hoe je opstaat en uit het raam kijkt En beseft dat dit jouw leven is   Hoe je op voorhand niet weet waar je naar op zoek bent Hoe je voeten langzaam de aarde ingroeien Als wortels   Hoe pijnlijk het lostrekken is Maar levensnoodzakelijk Hoe je struikelt omdat niemand je ooit geleerd heeft Hoe je aftast, probeert Hoe je rondrent met jeugdig enthousiasme   En dus dans je   Alsof niemand kijkt   Hoe je dag zegt tegen de buurman Die je eigenlijk niet kent Dag Een klein knikje en enkel vluchtig oogcontact   Hoe je in de kou van de ochtend het snot van je bovenlip likt En daar helemaal niets mis mee is Hoe je het hengsel van je handtas voortdurend verschikt Omdat het van je schouder glijdt En daarbij een klein hupje maakt   En dus dans je   alsof niemand kijkt   Hoe je soms naar woorden zoek die niet bestaan en je je afvraagt wat je eigenlijk zeggen wil   en dus dans je   -ook als niemand kijkt

Cosi Perreth
0 0

Luchtig vluchtig

IkBeschouwd als luchtLuchtig tussendoortjeIndien aandacht nodig wasNu niets meer dan datKleine tussenspelZoals jij daar stond en ik daar zatOch toch een gekwelGij zijt geen metgezelNee toch niet meerWant gij, die daar staatKeer op keerZult vergaan in luchtVanwege gij geduchtVan mijn diepe aandachtToch steeds wegvlucht  

sitse de backer
0 0

Last days of an old man

Young hearts during spring, gather around For the dance of summer’s about to start One Two Three One step at a time And rhythm takes its part But far away, in the background A melody stumbles through the days One Two And it sways Through passed memories of an old man playing chess Pawns moved The king Checkmate But never the less A soft embrace So the man spent his days One And time slammed the door ‘Cause life, people Is just a wonderful punch in the face

sitse de backer
0 0

Go be liberty

My wandering lust Along with pine Love may combust Between your heart and mine Like a thief in the night You stole my breath For I’m now grasping for air And awaiting the dance of moonlight I say Go Be liberty within those eyes And let hearts catch fire ‘Cause no sun Nor song Or heavenly whisper Could ever still this spring’s desire

sitse de backer
0 0

Geheim

‘K wil u graag vertellen Maar ik weet niet te beginnen ‘K heb geen beloftes nodig Maar ik zou u graag beminnen Uw ogen en uw lippen Mijn hart wordt onstabiel  Laat u zachtjes binnenglippen In het diepste van mijn ziel

sitse de backer
0 0

De ochtendstond

Het is te vroeg in de morgenom te denken aan je zorgenLeef de ochtend, leef de dagkortomhoop dat de wereld je vandaag wel mag.  

sitse de backer
22 0

Dagdroom

Zij is gisteren Maar ook zo morgen De tegenstrijdigheid Verwarrend zonder zorgen Door ’t kielzog van m’n juist gewassen gelaat Nog steeds kijkend, gapend door de spiegels heen Vult de diepte, het diepste De staar, de glinster Tijd, de raad Één, geen Geenszins was niets ook alles In het vermoeden van de slapeloze nacht Maar gewoon zijn is een eindeloos gestaar In de ongewone perceptie Niets meer dan een onmacht

sitse de backer
0 0

Het alfabeth van een rekenmachine

“Ah, hey, alles goed? Is dat uw middelste dochter?” “Nee, de oudste.” “Hoe oud ben je?” “Ik ben zestien.” Ogen zo groot als mandarijnen weerspiegelen het ongeloof. “Je lijkt hélemaal geen zestien.”   Een gezichtsuitdrukking lijkend op een nakend onweer verschijnt op mijn gelaat. Zelf denk ik steeds: ik heb nog NOOIT iemand gezien die op een getal lijkt. X of O-benen zijn leesbaar, maar een leeftijd … Waarschijnlijk voldoe ik niet aan de maatstaven van een doorsnee tiener, waardoor er andere leeftijden te pas en te onpas op mijn hoofd worden geplakt. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt.   Is ons alfabet samen met de ijskappen aan het smelten of wensen mensen liever de taal van een rekenmachine te spreken? Wie zal het zeggen, wie zal het weten? Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt.   Op school hebben kinderen en jongeren maar één doel: een zo hoog mogelijke score behalen. Het beheersen van de leerstof en het vergaren van kennis zijn overbodig. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt.   Schreeuwend van de pijn, huilend van miserie … Hoeveel is uw pijn op een schaal van tien? Zelfs in het ziekenhuis spreekt men niet meer van weinig – gemiddeld – veel – ondraaglijk. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt.   Succes is niet langer meetbaar aan de hoeveelheid geluk, maar aan het geld dat er mee te verdienen is. Aan een auteur wordt steevast gevraagd hoeveel boeken hij heeft verkocht. Terwijl, kan je getallen voelen? Nooit zal er worden gevraagd wat het doet met je persoonlijkheid. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt.   Het is een wereldwonder dat de spiegelindustrie nog niet failliet is gegaan, want mensen kijken niet langer naar glas om te weten of ze dik of dun zijn … Enkel het getal op de weegschaal bepaalt het zelfbeeld. Terwijl, als ze vroeger hadden beslist dat 2000 gram gelijk stond aan 1 kilogram … dan woog iedereen de helft minder en zagen ze er toch identiek hetzelfde uit? Een weegschaal spreekt luider dan hetgeen we zien. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt.   Een gerecht in een restaurant, een meisje op het strand, een jongen in de bar, een citytrip … alles wordt gewogen en gemeten … Hoeveel krijgt het op tien? Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt.   Zijn we zover gekomen dat alles in ons leven enkel nog draait om cijfers … om het aantal likes op Facebook? Kunnen we niet gewoon weer onze gevoelens en gedachten uiten via woorden, niet afmeetbare handelingen, met een glimlach of een traan? Want tegenwoordig worden alle woorden ingeslikt en gereduceerd tot een zwijgend niets.

Mille Vermeulen
1 0

Het gevoel van een einde

Vervaag. Word onzichtbaar, word evenwijdig aan me en praat langzaamaan niet meer.   Schrap. Doorkras alles wat de moeite niet waard was, gom alles uit wat binnen de lijntjes bleef.   Blijf. Bevries, versteen, verglas, verwas, blijf als een herinnering, ongrijpbaar en ongelooflijk dichtbij.   Leef niet al dromend. Droom al levend.

Felix Sandon
1 0

Plankgasboetes

Ik wil eens op padIn ‘t kot van de nachtIk wil dat ik wil datHeb ik al zo vaak gedacht Met een rokje tot onder mijn kontZorgeloos aan het wachtenAlsof er op mijn voorhoofd stondJa, mij moogt ge verkrachtenIk wil dan liggen op 't straatNeus naar het asfalt gerichtZien hoe het fout gaatMet groene verf op het rode lichtIk wil dan kei hard brullen:"De Sint bestaat niet moet ge weten"En mijn stem mag de straten vullen Omdat iedereen het uur is vergetenIk wil eens een keer eerlijk zeggenWat ik van een baby vindSchaamteloos uitleggenDat het lijkt op elk ander kindDat zijn ogen er maar raar bij staanHij kijkt een beetje scheelEn over zijn gewicht verdergaanMet 'is dat niet wat veel'De luchthaven laten trillenMet eendags Gilles De La Tourette Vol overgave gillen Allah Akbar, ik bom gezet Ik wil eens één keer diegene zijnDie het kind ermee confronteerdKijk 't is misschien niet zo fijnMaar ge zijt geadopteerdEn negentig jarige man Die sla ik uit zijn loodMet 'amai jong, dan..zijt gij bijna dood.' Elk dreigement op de ritArrogant afkraken Met ' pas op of ik zal van uw gebit.... eens een puzzel maken.'Een kleuter in noodVan het antwoord staven Ja, uw hamster is doodIk heb dat levend begraven Een onbekende vrouw geef ik een briefOver de seks die ik met haar man hadVond je het nu niet een beetje naïefSorry 'ik heb hoofdpijn schat'?Ik wil eens een familiefeest onderbreken Met getik op mijn glasZeggen dat ik toen ze niet keken Aan het masturberen wasGewoon om eens te zien Wat dat geeft qua rampenNonchalant een stuk of tien Joden omver stampen Zonder make-up in 't openbaarOp 'dat ik er wat ziek uitzie'Zeggen 'ja, 't is waar'Aids, griep en een kanker of drieBij mijn Mc Donalds-stopVraag ik weinig beleefdEen eurodeal en of ze de jobVan haar dromen gevonden heeftHet laatste dat ik onthulIs mijn dag als een ventWaar ik rondzwaai met mijn lulAls een volwaardig zedendelinquentSssst  Zit daar nu niet te verkrampenVermomd als kei beleefdGe wou ook al eens iets omver stampenOm te zien of het nog leeft    

Lot
0 0

Zo? Of, meer zo?

Blijkbaar praat ik te veelEn ontbreek ik een paar beleefdheidsvormenNu wil ik me echt wel geheelAanpassen aan andere normenMaar ik leerde meer dan alleenFietsen, stappen en pratenIk leerde kennen, houden vanRoepen en haten Ik leerde te lijkenOp mijn omgevingIk leerde te kijkenEn van wat ik opving Van de plaatsen die ik zagIk leerde blijven of te gaanVan elke slechte dagIk leerde bestaan Van de onbekende mensenDie me aanspraken op de busVan de reactie op mijn nieuwjaarswensenVan de eerste niet-mama-kus Van wat ik goed deedEn vooral van wat foutIk heb muurtjes stukgeslagenEn af en toe heropgebouwd Van wat ik zagVan wat ik kon horenVan elk uur op elke dagDat ik ooit heb verloren Er is een redenWaarschijnlijk een detail, zo kleinWaardoor mijn wilde harenNiet elke dag gekamd zijn Mijn mama treft geen schuldDie deed ze elke dag netjes bij mekaarMet een kam en oneindig veel geduldStoomde ze haar prinsesje klaar En toen kwam ik misschien iemand tegenEn werden knopen plots mijn dingHet maakte me op geen enkel moment verlegenDat het verward op mijn schouders hing Ik ben volwassen voor de wetMaar ben daarom nog nietHelemaal vastgezet Maar ik ben niet zacht meerIk ben een gedane zaakIk neem geen keer Ik zeg al zo lang watIn plaats van wabliefIk ben arrogant en gevatSoms gewoon assertief Ge zijt ergens nog zo kleinEen kind dat een puzzel vraagtOm gewoon juist te zijn Maar, ik zie weinig gelukWant er is geen mens die een kindLaat wroeten aan een stukOmdat hij het juiste niet vindt De puzzel moet maar meebuigenOok al lijkt de wolk een driehoekGe moet er niet op zuigenGa maar verder op zoek Want de man met drie benenStaat met zijn hoofd in een wolkEn dat kindje zal wel wenenZonder mama tussen het volk Ik ga nooit minder woordenGebruiken dan ik wilIk laat alleen de dagen mij vermoordenAlleen de tijd krijgt mij stil Ik ben uw puzzelstukDat ge tot passen verplichtMaar als ik mij erover bukVind ik het geheelAbsoluut geen zicht.

Lot
0 0

Hashtag no filter

Mensen ik weet het, het liefst van alZou ge mij willen zijnIk snap dat Mijn Instagram staat vol met foto’s van het ontbijt op bedDat mijn lief met zijn ‘I LOVE LIESELOT’-truiElke ochtend heeft klaargezet Op Facebook komt mijn huisRecht uit een wooncataloogEn ik bezit nu net die ene manDie nog nooit iemand bedroog Mijn kusfoto’s verraden vol lofDie vibrator in mijn nachtkastjeEn zijn dikke lag stof Online is mijn man zowel nieuw als stoerIk ben niet alleen zijn prinsesMaar ook zijn beste vriendin, zijn mooiste droomEn zijn vuile hoer Aan boeren en scheten doet hij niet mee En ook als er voetbal op TV is mag ik gerust zappenNaar Vitaya of Vijftv Maar helaas… Wat is de waarheid lelijkAfschuwelijk genantZoals elke steak die mijn lief baktIs de waarheid zwart en aangebrand Mijn prins op ‘t witte paardRijdt op een ponyEn lag al in bed met Jan Piet JorisEn met Conny Mijn held kijkt porno en laat schetenEn dat laatste mag ik daarbovenopOok gerust weten Mijn ridder trakteert mij hoogstens op een pintWanneer hij in zijne dunne portefeuilleNog een laatste euro vindt Al mijn kleren zijn op voorhandAl een miskoopEn mijn huis komt hooguit uit een reclameblaadjeVan de eerste de beste kringloop Het haar op mijn benen groeit als het onkruid in mijn hofEn mijn vibrator kent voornamelijk slijtageIn plaats van stof Bij de zoekgeschiedenis van mijn heldSta ik niet van de pornosites maar van hoe kook ik een eiHelemaal versteld Niet omdat hij niet weet hoe hij een ei bakken moetMaar omdat hij blijkbaar toch weerEen bescheiden poging tot koken doet De laatste keer dat hij kookte moest ik wenenWant dat pakte serieus op mijn ogenAl is de rookschade ondertussen verdwenen In tegenstelling tot de kotsgeur naast mijn bedDaar heeft de mengeling van McDonalds en zwaar bierZich voor eeuwig in de grond gezet Nu blijf ik steeds gracieusVerwrongen elegantKheb dan ook geen andere keusDoor die kermisring om mijn hand Ik wil maar zeggen : Tussen blindheid en liefdeIs wel degelijk een verbandWant, een man strooit gegarandeerdUw ogen vol met met zand.

Lot
0 0

Leerkracht

Leer me – jij die zelf nog alle dagen leert   leer me dat fluisteren moeilijker is dan roepen,   leer me dat luisteren moeilijker is dan spreken   leer me hoe groot het universum is en hoe ik dat in al zijn kleurenpracht op een maagdelijk wit blad kan weergeven   leer me hoe ik jou van mij kan laten houden   en waar ik de kracht kan halen om steeds weer bij te leren.

Felix Sandon
0 0

Kiem

Ik boetseerde je uit de leemte die me toen omringde   en schoot een arend wiens ogen je kreeg waarmee je dan haarscherp kon zien   prikte twee wolvenoren in je hoofd die je iedere ritseling lieten horen   en je mond die maakte ik van wel duizend nachtegalen waardoor je ’t dichtste woud zou verlichten   en je hart was dat van een walvis omdat ik geen groter kon vinden   en dan was ik verbaasd dat jij je eigen weg wou gaan

Felix Sandon
0 0

Zonsondergang

  DE LAATSTE ZON gaat ten onder midden bloedrode westelijke wolken en hatelijke wervelwinden. De naakte passie van de zelf-liefde der naties danst in een dronken delirium van hebzucht op de clash van huilend staal en verzen van wraak. Het hongerige zelf van de natie barst los in een geweldadige furie van schaamteloos vreten. Heeft de Moeder zelve tot voedsel gemaakt, likkend kauwend snauwend en slikkend zwelt het op en op en op, tot het midden hoogmoedig ontij hart dichtklapt.   DE RODE GLOED einderend aan de horizon is niet het licht van de dageraad der vrede, maar het schijnsel van de brandstapel vol smeulend wrakvlees, het zelf de liefde der naties dood door mateloze buitensporigheid.   DE OCHTEND wacht in de geduldige donkerte van het Oosten, zachtmoedig en stil. Welstandslaven van welvaart en welbehagen breng offers voor die dageraad, ken geen angst broers en zussen voor hoogmoedigen en machtigen. In een kleed van eenvoud met een kroon van nederigheid is jullie vrijheid de vrijheid van je ziel. Groot is zelden groots in de volmaakte naaktheid van menselijke rijkdom, verwaande hovaardij nooit eeuwigdurend.

Kurt Vervloet
28 0

Allemaal een beetje Hillary

Er bestond geen twijfel over: ze zou winnen. Ik ging dus met een gerust gemoed slapen op dinsdag acht november. Hillary Clinton zou samen met haar Bill weer naar het Witte Huis trekken. De ochtend nadien werd ik wakker in een andere wereld. Ik die dacht dat ik in het breeddenkende Westen leefde, werd ineens geconfronteerd met het feit dat mijn buurman daar wel eens anders over zou durven denken. Aan de reacties op Trumps overwinning op sociale media te zien, was ik niet de enige die een wake up call van jewelste kreeg. De in mij langzaam ingedommelde voor ruimdenkendheid strevende mens, schoot bruusk wakker. Eerlijk is eerlijk, als blanke hetero heb ik relatief weinig last van discriminatie. Wat ik dan wél weer ben, is een vrouw. Erger nog: ik ben een zelfstandige vrouw. Zo eentje die opkomt voor haarzelf. Grab me by the pussy and your balls will be just a good memory. Jawel dames en heren, ik behoor tot de feministen van mijn tijd. Een groep waar Trump en, helaas zo blijkt, heel wat andere mannen het nog steeds moeilijk mee hebben. Soms zijn ze er erg openlijk over, maar nog vaker zit hun seksisme onderhuids. Zo gebeurt het vaak dat een vrouw die zichzelf in eerste instantie niet als feministe beschouwde, er uiteindelijk toch één wordt. Ik ben best een kritische ziel. Als vrouw in deze maatschappij, is dat niet altijd een pluspunt. Begin jaren tachtig werd ik geboren. In die tijd leerde Madonna meisjes ‘to express yourself’. Madge was meteen mijn idool. De impact van de pracht en praal van tutu’s en schitterende oorbellen op de kleine Ans waren groot. Bijgevolg stond ik op als kind in een veel te groot onderhemdje met de paternoster van mijn tante nonneke van ‘Like a prayer’ te doen. De toon was gezet. In de jaren ’90 werd werd er nog een schep bovenop gedaan. De muziekwereld vuurde een fenomeen genaamd ‘The Spice Girls’ op ons meisjes af. Dit was ook meteen het startschot van de ‘Girlpower’. Na het rebelse feminisme dat ik al van Madonna had meegekregen, werd nu de boodschap van onafhankelijkheid voor de tweede keer door mijn puberale strot geramd. Slikken deed ik het maar al te graag. Ik kleurde mijn haar rood zoals Ginger Spice en liep rond in kledij waar Gwen Stefani alleen maar met een goedkeurende blik naar had gekeken mocht ze mij ooit in het echte leven zijn tegengekomen.Dat ik op mijn achttiende met een scriptie over ‘feminisme’ afstudeerde aan het middelbaar, is dan ook geen al te grote verrassing. Maar wat is dat nu net, dat feminisme? Wel eigenlijk is het heel simpel:  “Feminism is the radical notion that women are people” (red. Cheris Kramarae – Paula Treichler)Vrouwen zijn dus mensen, net zoals ook mannen dat zijn. Natuurlijk zijn er verschillen en heeft deze soort mens haar sterke en zwakke punten. Dat hoeft niet per se te betekenen dat het ene geslacht de meerdere is van het andere. En dan ben je een dertiger en staat de grootste staat ter wereld op het punt een vrouw aan het hoofd te krijgen. Eindelijk.Toch gebeurt het dan nét niet en word je wakker in een maatschappij waar het glazen plafond van gewapend glas blijkt te zijn. Het wordt je ineens duidelijk dat het niet voor iedereen normaal is dat Peter en Rik gaan trouwen. Je beseft dat Sumaya elke dag met de vraag worstelt of ze nu wel of niet een hoofddoek mag of in andere gevallen moet dragen. Je komt tot de constatatie dat niet iedereen denkt zoals jij denkt en dat die ‘iedereen’ dichter bij je staat dan dan je had gedacht.Laat ons dus alsjeblief niet op onze lauweren rusten en denken dat de strijd voor verdraagzaamheid reeds gestreden is. Het recht voor iedereen om gewoon te mogen ‘zijn’ moet je blijven verdedigen, elke dag opnieuw.

Ans DB
0 0

enquête van de nieuwe morgen

mag ik u kan ik u zomaar vragenwat u dan zou antwoordenmocht ik u zomaarzou ik u zowaarin het hier en nu wij samengewoon nu en danaf en toe zijn wij meer dande som van een en eenzijn wij samen wijeen drieletterwoord dat ons dragen zal   u magu kan en doet u vooral gerustwat u zo wonderbaarlijk doetvol wondermag u mij steedszo versteld doen staanik smeek het uu kan en u mag altijd zijn wie u bentwie u was en wie u zal wezenzonder zorgenzonder gevaarmag u van mij steedszolang wij   zolang wij samen onze dagen dragenzolang wij samen mogen verlangenzolang wij steeds meer zijn dan de som van een en een   en mag ik dan ook uja uu staat daar ook zo schoonzo schoon als u bent staat u daaru mag ook zoals wij   staat u mij toe u allen uit te nodigenu een stoel aan te biedenuw jas aan te nemenstaat u mij toe u te introduceren aan wat u zich mag verwachtenaan dagen en nachten waaropgeen kind nog hoeft te huilengeen moeder zich nog zorgen maaktgeen vader verdwijnen moetstaat u mij toe u te introduceren aan wat u zich mag verwachtenaan jaren in de nieuwe eeuw waaropwij allen niet langer vrezen voor de ochtendof hopen op het vallen van avond   laat mij u introduceren aan de nieuwe morgenvan ons allen enlaat ons dande som van onze gehelendelen onder elkaarlaat ons meer zijn dan wij ooit voorheen waren

Daan Janssens
0 1

Wat zeg je?

Wat zeg je? Sorry ik heb u niet goed verstaan, kan je dat even herhalen? Wablief? Mensen vinden dat ik stil ben, dat mijn letters klankloos zijn. Ze zeggen dat ze mij niet verstaan, dat mijn woorden hen niet bereiken. Watte? Wat heb je gezegd? Daar is het weer, een vraag om verduidelijking. Een verzoek om luider te praten, om mijn mond wijd open te zetten en mijn klank te laten weergalmen. Een verzoek om mijn stilte te laten vallen en hen te vergezellen in een symfonie van gebrul en getier, Want mijn stilte is een gat in hun geluid en dit proberen ze tevergeefs te sluiten. Ze kijken mij aan met verwarde blikken, opgetrokken schouders, en open handpalmen. Enkel en alleen maar om hun onbegrip voor mijn woorden te laten blijken. Zo blijft het doorgaan, het constant terugkeren van hun vragen. Vragen die vragen voor een herhaling van mijn vraag dat eigenlijk geen vraag was maar een zin dat nooit is toegekomen. Vragen die mij met elke vraagteken dieper en dieper terugduwen naar een afschuwelijke plek. Een plek, waar ik machteloos moet toekijken hoe mijn woorden zich voortbewegen, in kleine groepen hun koppen bij elkaar steken en zinnen trachten te vormen. Maar ieder probeersel loopt drastisch af want de woorden zijn niet meer dan gedrochten. Woorden die op niets slaan, woorden die er maar voor de helft staan, woorden die uit elkaar vallen. Het is een treurig tafereel die ik moet aanschouwen, want ik kan ze niet helpen. Ik ben gebonden aan de grond, mijn lippen gezegeld door de schaamte, mijn tong gedroogd door de twijfel. Ik ben gebonden aan de grond! Terwijl zij zich voortbewegen naar mijn mondholte. Ik zie ze lopen, Ik voel ze lopen, in mijn mond en op mijn tong, Met hun scherpe ‘k’s en hun gladde ‘s’ en, allemaal mooi naast elkaar, Geduldig aan het wachten op de samensmelting die van hen een geheel zal maken, Een prachtig geheel, een antwoord op de vragen. Maar ze blijven wachten want met elke ‘Wablief’ wordt het moeilijker om de woorden te zien, Met elke ‘Wat zeg je’ wordt het moeilijker om de letters te combineren, Met elke vraag wordt het moeilijker om een antwoord te formuleren. Dus blijven ze daar maar staan, met hun puntige ‘i’s en hun bolle ‘o’s, Wachtend op de versmelting die van hen een geheel zal maken.

Brice
1 0
Laad meer ...