De tuin der poëten *
Ge kent dat wel zo’n dag die een oase biedt
Ge kent dat wel zo’n dag waarin ge een doel hebt en daar gaat ge heen of dat gaat ge doen zonder meer gewoonzonder boe, bah weggelaten, komt ge in uw ritme dat ge dan aanhoudt want ge weet dat de koelte, relatief gesproken voor de tijd van het jaarvan korte duur is en ge uw ramen nog moet sluiten om al te veel hitte te voorkomen wanneer de zon daar opwarmtge stapt intussen door, want ge hebt uzelf ook laten verleiden,de stappenteller af en toe controlerend en ja, bijna ja bijna is het zover en ge komt dan voorbij een koel briesje dat u uitnodigt en loktbijna schaamteloos bij zo’n heet voorspelde dag en ge volgt dat en deoase omarmt u en uw ritme blijft uw snelheid smelt en dat is niet erg wantiemand sproeit de oase die al dorstig is en de snelheid spoelt weg en hier en daar in de oase-omhelzing blijft ge stilstaan omdat ge voelt het doet iets met u ge neemt een foto en nog een en bij een gedicht blijft ge staan en de sproeiman isgeduldig tot ge gezien hebt wat ge wilde zien en vastgelegd wat ge wilde vastleggen
Een boom of struik of bloem en een gedicht natuurlijk
Ge kent dat wel zo’n dag die een oase geboden heeft.
* een gedicht van Peter Holvoet-Hanssen (titel van mijn schrijfsel staat in het grote kader)
