Zoeken - Creatief Schrijven

geen geluid

geen geluid er was geen geluid, sprak mijn innerlijke stiltemijn geest door teveel beeld overschaduwddwong me tot denken al modderde ik wat aande klepel van hun klok zocht ik, wou roepenbij momenten verdwijnen, het ontstemde meverbleekte me, als dat ene blad dat vergeeldeafvallen wilde, aan twijg onwetend bengeldeviel en er werd als verloren nut opgeveegd er was geen geluid, het ontstemde door lawaaiin ruimte vulde ik me wild, naar verloren klepelzocht ik, als voor klok er verdwenen onwetendhing mijn geest, en hun overschaduwde deelvragen verdrong ik, twijg noch blad pasklaarer niets anders te doen, wist ik, nut vergeeldemijn schaduw liep er vast, hun klok tikte luiddwong me tot denken, hun deel niet het mijne er was geen geluid, ik was en er teveel beeld

de jutte acrobate

2 0

mijn net

mijn net eigenlijk was er meer, enkel zag ik het niet nog het gordijn bleef gedicht, verdicht doorheen tijd voor woorden geweven, verweven wilde ik net in weelde er gladstrijken, mijn kunstige werk mijn doek laten vallen, voor flinterige gordijn dun door mijn mazen, mezelf verdicht tot meer laken stof van kwaliteit, die weelde mijn kunst voor gladgestreken werk, paste ik om woord er was namelijk meer, enkel zag ik het niet nog dicht voor mijn flinter, gordijn wilde net mijn werk kunstig, geen doek mocht vallen

de jutte acrobate

2 0

lovende woorden

lovende woorden slechts een weinig weet ik hoe ermee omgaanik leerde niet hoeik moest er nederig, nonnig, onderdanig, koestinpakken mijn kreet, wegduwen mijn vreugdezeer zeker niets tonen, snel in de kiem smorenik wist dat lof me ontstelde, wrong uit bochtenzwierde me droog als nimmer voor me bedoeldik leerdedoordoen het liefste, niets aanwakkeren, enkeldie passie en roem voor hoge torens bedoeldvan een ander formaat gezaaid hun bewonerser was geen plaats voor wat in me leefde, geenin hun mand, roem er voor me te hoog gegrepenik zag indat het juiste licht wel vanuit mijn toren scheendat ik mocht doordoen, het liefste aanwakkerenzaaien wat in me leefde, mijn passie, mijn mandtoen ik goed keek, leek mijn toren best hoog alietwat ontsteld wist ik, ooit kreeg ik groen lichtik zei dannu even niet, ik trek me terug, er is teveel lof

de jutte acrobate

10 0

Gezond

"Soms heb ik het gevoel dat ik verdriet diep in mijn botten draag. Dan herinner ik me dat er ook lichtheid is in ons hart. Er is warmte in onze huizen. En dit alles speelt een grotere rol. De liefde die door onze aderen stroomt. Het is dit, dat ons gezond houdt."

Zonsondergangdromen

9 0

delen

delen beduidend warm leek het me bijna heet onder mijn voeten waarom het was wist ik niet als niet te begrijpen, besloot ik iets was me er overvlogen, fel mogelijk wat wilde gedachten als brandende vuur op kolen al heet, moeilijk kon ik koelen iets trok er me bij het nekvel bleek me iets te zeggen willen ik dacht er even na en zag in een glas water verkoeling, kon blussen, dat wilde verzachten en nog, stond ik er als vervlogen met gapende ogen die fonkelden vuur brandde in me te heet hel iets in me wilde vuur, niet dat koelen naar af, niet draaien me binnenste buiten, me wel er doen happen naar lucht, fel niet te blussen, bleek vuur, als deel van mezelf, eigen vel trok ik had het weten kunnen, hel genoeg blonken mijn ogen mijn vuur erin fonkelde wild ik dacht even na en zag in fijn delen van vuur als bevlogen nog meer van die vuren, heet mochten hun kolen best, die konden toch nimmer geblust

de jutte acrobate

0 0

dat passendere woord

dat passendere woord er zit geen Vaart achter, was wat ik zeial bedacht ik meteen eigenaardigheiderin leefden mijn vragen, wat kon Vaart?kon Vaart zitten, iets gewoon achterna?als die Mepper die ene Vlieg achterna?weinig bedoelde ik het aldus, werd Haastmijn passendere Woord, voor Vaart danenkel zeebestendig, immers, aan Landvertoefde ik als die eigenaardigheid, endie Mepper dan wel met zonder Vlieger enkel, Haast zat er niemand achternaals dat passendere woord, heel misschiendan toch niet het juiste bleek, om Vaart?deleten wou ik, het liefste, de Volzinhervinden betere Woord voor de Daader zat geen Vaart achter, gelukkigbedoelde ik het aldus, ik had Tijd

de jutte acrobate

0 0

Cursus

Kom op verhaal in het Arboretum

Start op 23 apr 2023

Regio Antwerpen

Cursus

Kom op verhaal in het Arboretum

Start op 23 apr 2023

Regio Antwerpen

warrig

warrig in de war vertoefde ik meer dan eens somtijds wist ik het, somtijds niet dan ratelde ik, vermoedelijk zichtbaar ontplooide ik mijn innerlijke strijd ik meer benepen zonder weten wilde ontknopen die draad vernestelde zich in mijn ziel zijn haak pijnigde me weer daar waar ik herweten wilde waarom hakige verleden net vlieste beelden als storm voor mijn lens me kleurden onhoorbaar afwezig mijn weten streed voor een plaats in draden verwonderd steken als kruisjes vergat ik nooit als dwingend toen kinderlijke verwondering me werd ontnomen stof was te klein voor grootse dromen mijn deel vergat ik er mijn tenen toen al lang voor onrecht die haak het leeuwendeel vond me toen ratelde ik onzichtbaar wist ik in de war even vertoeven misschien toch wat te lang werd strijden die draad in verknoping toen waardig ontknopen kon als mijn beelden in storm mijn netvlies onhoorbaar weten werd op vandaag tot somtijds warrig ratelen om toen ik in stilte mijn leeuwendeel liet mijn kruisjes om strijd zichtbaar stak kinderlijk streed om verwondering al was stof te klein voor dromen ook toen krulden mijn tenen voor onrecht

de jutte acrobate

9 0

hun verhalen

hun verhalen wat ik hoor hun verhalen soms schrijnend mensen weten niet in te schatten hun impact tegenover zichzelf evenzeer tegenover die ander ik luister en weet iets lijkt niet te kloppen geheim norm besmeurt vertekent beeld gekleurd merk ik voor gehoor weinig betrouwbaars wat ik hoor hun verhalen dwingen tot doordenken die lijst wil men afvinken het liefste die ander zijn beetgraag iets te zeggen hebben voor schone ogen verhalen opschonen koste wat het kost worden gezien meespelen dat nietige spel hun kaartenspel hoog fragiel noem ik het wat ik hoor hun verhalen wij ik mensen weten niet genoeg schatten weetgraag de dreun maar half in we waaien onszelf over meerdere straat onze emmers lopen over we brullen meerdere verhalen bijeen voor gevoelige oren en andere oren niet steeds de zon droogt ons op wat ik hoor hun verhalen soms dweilen we dweil ik mee veel te lang aan die vloer schoon ongewillig de kraan niet weten te vinden de ene wijst de andere verkeerde deuren tot warrige blik het was dat verhaal dat deed klinken ook al was het niet langer dan een ogenblik

de jutte acrobate

6 0

Waar iedereen ze verstopt

(Fragmenten) Pt. I Is het mogelijk? Mijn stem krimpt tot er niets meer over is Tot mijn laatste adem Ik spreek in stilte maar mijn ogen zijn nog steeds een meesterwerk Ze schreeuwen in vreemde talen En alleen jij zult het begrijpen Pt. II Iedereen lijkt de donkerste plekken van hun geest te verbergen. Maar jij en ik, wij dragen ze als een zomerjurk die nooit de krassen en littekens van de hardste winters kan verbergen. Pt. III Mijn gedachten gaan naar plaatsen waar iedereen ze verstopt. Ik fluister alleen, sinds het moment dat ogen voor het eerst botsten, fluister ik. (Vertaalde fragmenten uit mijn Engelstalige songtekst: 'Everyone seems to hide.')

Zonsondergangdromen

27 2

Cursus

Schrijven naar foto's

Start op 20 apr 2023

Regio Oost-Vlaanderen

Cursus

Schrijven naar foto's

Start op 20 apr 2023

Regio Oost-Vlaanderen

Cursus

Schrijven: no more excuses!

Start op 19 apr 2023

Regio Vlaanderen

Cursus

Schrijven: no more excuses!

Start op 19 apr 2023

Regio Vlaanderen

Dol-fijn bewijsmateriaal

‘Loslaten!!!’ tier ik. Een bulderende schaterlach ontsnapt van tussen mijn glimlachende lippen. ‘Het kan me allemaal niet schelen.’ Op dit moment wordt alles overstemd. Ik geniet gewoon. Loom laat ik mijn armen mee wapperen tegen de sterke allesoverheersende zeewind in. Net zoals een kokmeeuw hoog in de wolken scheert, mee op de warme zeebries, laat ik mezelf en mijn zorgen mee drijven op diezelfde verrukkelijke wind. Vanop mijn klif zie ik een groep dolfijnen opspringen uit de kolkende donkerblauwe verte. Ze verdwijnen even snel als ik ze zag. Of ik word gek, of deze indrukwekkende kracht slurpt alles razendsnel op, misschien ook mijn realiteitszin. Toch laat ik me niet kennen, zeker van mijn stuk, geef ik die zes ‘dolfijnen’ in, op iObs. Zo is het goed. Ik ben op vakantie. Niemand weet waar ik ben. Vlug neem ik een foto voor later, hét bewijs dat ik hier wél degelijk was.

Zonsondergangdromen

49 2

Magie

“Wanneer zonnestralen goddelijk rood stralen en liefhebbende harten in het weiland verdwalen, zal daar magie neerdalen.”

Zonsondergangdromen

22 0

Wedstrijd

Open Call Ten Zuiden van het Middaguur

Deadline 1 mei 2023

Wedstrijd

Open Call Ten Zuiden van het Middaguur

Deadline 1 mei 2023

mijn kelk

mijn kelk tot waar de draad hing wilde ikklauteren tot waar mijn zieltussen mijn flarden flaneerdeals bloem aan haar stengelverknocht aan haar meeldradenverwaaid over akkers door wind er heerste stilte weldadigkortzichtig gleed ik er uitover bestoven paden geurendnaar lijflijk bestaan warrigwetend waarom ik verwelktemijn kelk hield er nog stand aan zon kwam ik niets tekortwist ik werd er verblinddat teveel aan zonnestraleneens rechtop tuurde ik weerover mijn veld wilde vierkantmijn zicht kon beter gekaderd hemel wenste ik liep wat snelduikelde mijn tranenveld invloed kwam nooit zonder eb al wilde ik er stralen rechtopgeen tijd sprak er zich uitbeter kon ik verdwalen

de jutte acrobate

2 0

vervolg

vervolg te druk of te normaalik wist niet wat waswel dat er iets wasiets dat me tot onrustdreef ongelijk zettegreep tot schaakmatniet normaal het leekmijn deel niet ik wistniet te bevatten hieldme op grond vertoefdeer in nood hapte ik ernaar adem voor vervolgdruk moest ik stilhoudenme alsof ik eerst diendeweten niet het antwoordkreeg ik te behappenmijn zitbotjes pijnigdenalsof teveel gewichtsleurde me mee normaalniet ik na een tijd stondik recht haalde ik matschouders op en haptedruk of normaal nietsaan zet schaak stil gelijkadem onrust tot vervolgdeel je gewicht grondnooit antwoord sleurje nood niet pijnig jehap niet langer je ietsdat iets is er toch

de jutte acrobate

3 0

R ub

R Mijn hoofdletter overbuigt de tussenstand In sissende slof treinsporen tenen Bolblazen de zeilen en slurken onderlip Proberen Wormtong splijt hun oogkern Fluimkappen trekken over Afgevoerd lantaarnhoop Ik slik de kin in afgeleide tussenstenen Stellingen kapseizen Rug tegen achterstaak Darmlijn schrankt de maat Benen schieten uit mikpunten tilt buik

Robijn Bodijn

5 0