Zoeken - Creatief Schrijven

Solo

Altijd alleen Waarheen hij ook gaat Altijd alleen Niet eenzaam Uiteraard Gewoon Altijd alleen

Eugene

6 1

Kerstkoekjes

30/12/2023 Kerstkoekjes. - Vos en konijn beiden door - mijn hond verschalkt.

Sarah

4 2

Burcht Leiden

in de oude burcht luidruchtige jongeren - zoete geur van wiet

Margaretha Juta

2 0

Moederdag

Voor wie de feesthoed vandaag heeft opgezet Voor wie de feesthoed al lang in de vitrinekast heeft gezet Voor wie nooit een feesthoed wil krijgen toegedeeld Voor wie niet de juiste kaarten van Vrouwe Fortuna kreeg bedeeld Voor wie ze wel kreeg en brutaal weer af moest geven Voor wie een plus voor zijn naam heeft en een hoedje van crêpepapier krijgt voor even Voor wie een echte feesthoed lijkt alsof je iets aan een andere feesthoed tekort zou doen Voor wie moet wachten tot de schopjes in de buik verwelkomd worden met een zoen Voor wie in dubio blijft of een feesthoed niet te veel het feest uit het jonge leven haalt Voor wie tussen bloemen en pralines nog steeds schrik heeft dat ze faalt Voor wie een mama in zich heeft in gelijk welke vorm of op elke mogelijke manier Voor jou is er een plek, en deze plek is hier.

Lizzie

7 0

De lente en het stiertje

De lente is bijna half zo ook het droeve leven van het pasgeboren stierenkalf snel van mama weggerukt al is hij geen wees mag hij nog even voortbestaan voor de productie van zijn vlees Het kleine stiertje verveelt zich rot wat zou ook hij graag spelen maar in zijn veel te krappe kot kan hij haast niet bewegen hij schuurt zijn kopje tegen de kooi verlangend naar het frisse gras wilde hij dat hij nooit geboren was De lente en het stiertje ze leven even lang de lente jong en vrolijk het diertje alleen en bang de lente is er volgend jaar weer maar het kleine stiertje is er dan al lang niet meer Wat men niet weet over de melkindustrie is dat er duizenden stiertjes per jaar als bijproduct vermoord worden. Meer weten?

Woordenwalvis

27 3

Lunch buiten

een witte vlinder smult van een paardenbloem ik van mijn lunch

Margaretha Juta

9 1

Aurora

Wat ze doet, heet passieEen vurige gloed, als een lopend vuur, dat het goed komt. Goedaardige GruzielementenZodat de ander eeuwig leven kan.Beminnelijke broodkruimelsOpdat men altijd vinden zal. Zij vuurt, met sprankel in haar ogen en glinsters in haar spil, komorebi uit haar zielkintsugi in mijn hartDe zonnestraal door mijn duisternis.De gouden verbinding uit haar pracht. Het Noorderlicht in haar naam bevestigt: Zij is mijn kompasNaar waar trauma ooit was.

Wout

2 0

Zomerse taferelen

Zoals elk seizoen Kent ook de zomer zijn charme Gezellige volle terrassen Barbecue feestjes die weer eens uit de hand lopen En nog meer fijne taferelen Die elke zomer weer Tot een zomer maakt om nooit meer te vergeten.

Creatieve held

8 1

Lichteffecten

de zon schijnt door de paardenkastanjeboom - bladerendisco

Margaretha Juta

6 1

Wedstrijd

25° Georges Leroyprijs – 'zeer kort verhaal/gedicht' – “Nachtleven”

Deadline 25 okt 2024

Wedstrijd

25° Georges Leroyprijs – 'zeer kort verhaal/gedicht' – “Nachtleven”

Deadline 25 okt 2024

Ogen in het gras

mijn schaduw heeft sprankelende ogen - grasmadeliefjes

Margaretha Juta

7 1

Vrij

Hij loopt met een vrij hart langs het strand Achter hem in het mulle zand liggen zijn nu al vergeten voetstappen Meeuwen boven hem schreeuwen in koor Loop door Loop door

Elle Hart

10 0

Hard times

Maak ik je aan het huilen ben ik niet wie je dacht dat ik was trek een nummer schuif achter in de rij aan en wacht ik dans op mijn sokken in de keuken drink wodka recht uit de fles gracieus hoor, dat wel er zijn er zo veel en ik ben er vergeten de blonde god de zijdezachte bob het haar op de rug en de penis van een mug darling wie ben jij wie ben ik en hoe kan het zijn? Laat los wat los hoort te zijn het doet pijn ook voor mij maar ik drink tot de onrust verdwijnt en ik dans, ik dans.

Dingen Die Fijn Zijn

17 2

vandaag, en andere dagen die tegen de gang van de zaken in bewegen

Ik voel me, mee met jou, moe van mezelf worden. Het is een gevoel dat krachtiger wordt naarmate je ervan bewust wordt gemaakt. Ik kan me niet bedwingen, en ik zou wel willen maar ik kan ook niet echt op gang komen; tot op volle kracht alle zeilen bijzetten. Waar je me vindt, is waar ik besta, begrijp je dat? Het is een dag zoals alle anderen: kaal en verlaten en leeggeplukt, besta ik weer en weer en weer op dezelfde manier. Ik word woedend wanneer ik daar moeite voor doe, want net dát is reageren: echte emotie bestaansrecht gunnen, het daglicht doen zien, de touwtjes in handen doen nemen. Ik moet reageren want ik veroorzaak niets dat beter is. Alles is beter dan dit. Beledig me door me te ontkennen. Ik wil zelfs minachting voelen; alles heb ik over in ruil voor minder kwetsuur. Minder pijn, prangend is de lokroep van morgen al. Wil je me aub doen vertragen, want ik houd het niet langer. Het is toch duidelijk dat dit gedicht een noodkreet is? Maar wederom is het poëzie; de act van dit geschreven te hebben is dus allesbehalve overtuigend te noemen. Is het artistieke vrijheid die me dwars zit? Dankzij artistieke vrijheid heb ik geen stem. Wel heb ik jou, die in mijn dromen naar me kijkt, door me heen zwaait met de armen, want ik ben er niet, zou er nooit geweest zijn, als ik ik niet ben. Daarbovenop is het een droom, dus was ik er sowieso niet. Vertelt dit gedicht iets over dichten of eerder over pijn, mijn pijn, die nog het luidst van al weerklinkt? Ik altijd met mijn tragische beslissingen en de ontreddering nabij: hier mag een overdreven slotzin zich toch wel beginnen aankondigen, als een soort retrospectief. Allesbehalve beter eindigt het gedicht, de show, de betovering. Lieve jou, ik ben moe. Ik kan schrijven wat ik wil, maar niet willen wat ik schrijf.

Dries Verhaegen

33 2

In alle talen van de regenboog (2)

Ik maak zelden notities. Ik vergeet. Gewoon alles. Soms mijn onderbroek. Zelfs op die schrijfcursus waar ik doorgaans zeer bezopen zit. Behalve toen. Die ene dag. Een letterdokter kwam. Hij noemde zich verwarrend weg, Archibald Algebra. Ik greep mijn pen. "Het is belangrijk dat hetgeen men brengt in een vertekend kader leeft. De achtergrond dient te misleiden. Beperk bij voorkeur sterk het aantal lezers. Schrik ze af. Verdrijf het beest. Immers, bevooroordeeld zullen ze, de meesten zijn. Daarna kan men in vrede, onvrede, in vrijheid, ongebonden schrijven, zwevend boven, toevend tussen, simpelweg misschien zelfs op de lijntjes. Het mag zomaar leugenachtig, lelijk of toevallig prachtig, domweg oerbekend of in een taal dusdanig vreemd. Het is gelijk de liefde en het zal, het mag gewoon gebeuren. Echt en pen met fun, vol zen of onzin. Soms is er een ader die in het verleden springt, het heden troebel maakt. Alles mag vergaan zonder dat getuigen deze ramp moeten beleven." Dit alles stelde mij immens gerust. Daarna ging Archibald nog door, hij sprak. "Beste cyclopen, helderzienden of malloten, wezens met of zonder kloten. Dit is uw opdracht voor vandaag: Try, pretend to be the man himself and write just like my friend. His name is William. His head thinks Shakespeare." Ik deed toen dagen niets en toen de regenboog verscheen, heb ik geschreven voor den uil en voor de lol. oh bee oh bee 'i thou I saw some beauty little beast we prayed in spring loved summer sun found no decay twin halcions sang gospel tunes on happy days now greyish dust and silence loom early evening shades have come faulty flowers fade cruel endings doom oh bee oh nee while I hang shall thou still live shall thou can see black blossoms thrive while I die shall thou try solemnly taste the bitter nectar high up in my dead men's tree Het gedicht 'Oh bee oh beast' verscheen in 'Harmony Gold (1)' en werd gelezen door 4 ramptoeristen.

Bernd Vanderbilt

8 0

Allemaal bomen

naast de boom een kleinere boom - een vrouw doet yoga

Margaretha Juta

14 1

Festijn

qua opsmuk de boom naar de kroon stekend vallen bij de begroeting al de eerste naalden op verstijfd damast legt de tafelschikking de versplinterde stamboom bloot glazen fonkelend in de hand begint de krijgsdans der wespen de fijne vleeswaren uitgestald smullen weekdieren van wat de revue passeert de eerste scheurtjes verschijnen in het pleisterwerk lipstick besmeurt ontblote tanden onder de oppervlakte voeten naast te nauwe schoenen het aansnijden van de taart gaat zoals steeds naar de eter met het scherpste mes een achteloos onthoofde baby van suikergoed wordt door botercrème verzwolgen het ontkurken van het digestief ontketent de laatste spoken

ni_petit

6 0

Tip

#maaimeiniet

Oksels floreren bikinilijnen krullen lies lacht zich een breuk

ni_petit

51 3

Signalen

Jij geeft me signalen Die er lang niet meer zijn geweest Ik kan verkeerd zijn Maar het hangt in de lucht Alleen moet er gewacht worden Tot we eraan kunnen toegeven.

Creatieve held

7 1

1990

Onze blote voeten dwalen het bos in onbesuisd we schreeuwen de bomen omver Waar onze ouders wel niet zijn? Wij zijn de kinderen van de toekomst des enfants terribles Laat ons toch vrij zijn weergaloos dansen Het duurt toch niet lang voor ze ons laten dansen.

Annelies Leysen

2 0