Wanneer het niet vooruitgaat
Tijdens een update blijft het laptopscherm steken op 47%.
De trein rijdt aan een snelheid van 20 kilometer per uur.
De klok is na 2 uur nog geen 5 minuten opgeschoven.
Een lange weg gewandeld, nog een lange weg te gaan.
Wanneer het niet vooruitgaat, dan wil ik het forceren. Ik prop het in een raket en probeer het te lanceren. Ik wil wanhopig de traagheid kunnen weren maar weet dat te snel soms enkel schaden kan.
Ik stamp en schreeuw en jank en vloek en sla en knuppel en stamp nog wat meer. De tijd lacht mij uit, ik spuug op alle klokken. Het moet vooruitgaan of het moet helemaal niet.
Die ene minuut op de prikklok passeert maar niet, alsook die ene minuut op de microgolfoven.
De tijd vliegt vooruit maar mijn vooruitgang stagneert.
De intimiderende stapel boeken op mijn kast blijft alleen maar groeien want ik lees veel te traag.
Ik wou iets borduren maar heb er het geduld niet voor.
En dan is er nog file.
Wanneer het niet vooruitgaat, dan wil ik het forceren. Ik drink liters koffie en ik skip de nacht. Ik koop een racewagen om mijn boodschappen te doen. Ik sla een voorraad Red Bull in en blijf duwen aan de kar.
Maar wanneer de traagheid me bij mijn nekvel grijpt en onze blikken elkaar vinden, dan zie ik hoe de puzzel gemaakt dient te worden. Samen drinken we kamillethee en omarmen we de nacht. Samen blijven we steken en het hoeft plots niet meer snel te gaan.
Wanneer het niet vooruitgaat, dan gaat het maar wat trager, en blijf ik lekker plakken waar de rust me vinden kan.
