🎨 Artistieke vlek
In een hart gesmeekt door onrust zocht ze troost in de omhelzing van kunst, terwijl ze een verborgen oorlog voerde in de vormen van de natuur in het hart.
Ze bewaakte het gevoel als haar maan terwijl ze ongevoelig door zielen doorboorde, maar hun zielen... ooit hemelse bakens... waren nu vergeten sterren, gefluisterd door het zicht van een duisternis.
Door de jaren heen deelden ze melodieën als hemels gefluister, een zuiverheid tot betrouwbaaheid in de kern van het bestaan die hem tegenover haar heen spiegelde wanneer hij met zijn zwaard van de waarheid zwaaide.
En toen hun blikken elkaar spraken glinsterende er een traan die meer dan sterren spraken die onder de ziel was geschonken. De tranen vol liefde.... alsof magie een woord appart gescheiden was door de blauwe vlammen van een hartelijk verhaal.
Ooh.... zachtmoedig hart, ze toonde haar kunst, wisselde tranen uit als transparante vormen in de diepten van een wederzijdse verbintenis, waar waarheden in het strijdlied verweven waren met kunst.
Een rijk, een spreuk die niet hoeft te versnellen, want de liefde komt als een charme dichterbij die ene seconde voor oneindigheid, het zorgde voor hun daden die met warmte langs luchtbellen kwamen in het geheim van deze lofheid.
Dus laat dit gedicht zich spreken in een gedeelde wolk waar onze dromen naast elkaar liggen en slapen, in de betoverende ster van de maan, waar dan toch die magische spreuk van het leven tot adem kan komen
