Zoeken - Creatief Schrijven

Curse tablets, Aquae Sulis te Bath

Schuld viel als dood gewicht op de nachten ik werd wakker in een slotregeldie mij dwong: Lag zij mij op de lever omwille van een vuurdat ik lang geleden van haar roofde,misdaad die ongewild maar noodlottigalle licht en redelijkheid in haar ogen doofde? Het onbewuste is een spons die lekten ik moest mij nog zuiveren, wassenin het orakelbad van de stad, waar ondergrondsewateraders hun gezoem door ijle hoofden jagen, ik moest u nog vragen, o Sulis, wijze godin,om mij bij haar vrij te pleiten, bij leven,van deze onbedoelde diefstal en mij te genezenvan dit vervloekte beven, dit koortsig zweet waarin ik iedere nacht weer badend wakker word.

Erwin Evens

5 0

Dagvlinder

tussen de graven laat een dagvlinder zich niet fotograferen

Margaretha Juta

4 0

Groetjes aan Willem Kloos

Hoe moet ik begrijpen wat ik zie,wie verkijkt zich op wie? Ik loens door vreemde lichtkoepels, staarnaar één ooghoek van de richtingloze kamerhet andere oog verdwalendin een bodemloos firmament. Niets beweegtdoor er lang naar te kijken en ik wenkde alziende vlieg op het plafond Maar de wereld valt van haar rug af,zakt in mijn denken terug. Ik lok de vlieg dan maar met rottende gedachten,sissende ontbinding en goedkoop bederf. Ik wieg mijn honger op het ritme van mijn tijdterwijl mijn huid vanzelf verschiet naar herfst. Ik ben kameleon en kwijl, stamel. Godligt op het puntje van mijn gespierde tong.

Erwin Evens

7 0

Alleen de poëzie ontsnapt aan conformisme

Ik wil. Ik wil niet.Ik wil niet vergeleken wordenen al zeker niet met een dierprotesteert het kind van vierniet in een kooitje op een stokjeniet in een of ander hokjevan het grotemensendenkenIk wil vrij zijn als een vogel

Erwin Evens

12 0

Het Vrouwelijk Lichaam

Het vrouwelijk lichaam, Is een schat, Die je met liefde moet koesteren, En met geduld, gaan ontdekken met jullie twee. Want het vrouwelijk lichaam is zoveel meer, Dan borsten en billen alleen, Het is net een schilderij, Waarvan je moet leren genieten.

Creatieve held

12 0

deemoedigheid

Wees nu nog: even tandeloos, mij voor een moment gespaard. Wees langzaam "voor altijd" (en liefst veel langer). Bezweer ogenblikken tot leven en dán schaarste ze tot onthouding noopt. -steen

Cedric Steenssens

7 0

Activiteit

De Sprekende Ezels Gent

Begint op 8 apr 2024

Activiteit

De Sprekende Ezels Gent

Begint op 8 apr 2024

Rusten

naast haar op de bank haar drinkpakje met fruitsap - rietje in de lucht

Margaretha Juta

4 0

Cocon

De woorden die verschoten zijn krijgen hun oorspronkelijke kleur niet meer terug Wat ik zeer betreur Maar zie hier Aanschouw een maagdelijk wit knisperend papier

Elle Hart

14 2

Sporen

Vanuit het treinraam rollen huizen als een lint uit, slechts onderbroken door de asfaltperken van het volgegoten landschap Een perron werpt zijn wachtenden aan de lijn woon-werk uit, ze azen op een zitplaats tussen vleesgeworden rugzakken en handtassen zonder ticket Gestolde afgestomptheid is waar we samen naar vloeien, stille ergernissen over spoorlopers, niet-van-mijn-tijdmuziek en ja, zelfs kindergeluk, druppelen langs ons Wij zitten op het sociaal gewenste spoor, zo verzekert ons de conducteur

Els Staes

20 1

Tyd

Tyd Alles is wit, inkleurbaar mogelijk, maar zonder lijnen vlak ik uit in het onmetelijke Dagen hebben geen kleurcodes Alleen het eindeloze tik- je-bent-hem van donker en licht spuwt me het bed uit Zondag ligt op de pijnbank verdraagt niet het schijnsel van de nieuwe maan Hoe moet ik aftellen zonder regelmaat?

Els Staes

12 1

Sneeuw eind maart

laat het bloesem regenen- droom, de hemel geeft me sneeuwvlokken! de sneeuw gaat op de aarde liggen en blijft voor één nacht de huizen dragen een witte hoed, de bomen gewichtig een pruik de glijbaan ziet wit van de sneeuw - de dooi zit al klaar naar de volle maan eerdaags nog opkijkend, van nu witte grond het sneeuwt, schreeuwen de kinderen aangedaan - aangeslagen raam de kratten flessen gevuld met scheutjes sneeuw - morgen glasophaal met een enorme klap valt de sneeuw van het dak gemoedswisseling de zwarte kat op de verhuiswagen wit - stille banden de vuilniszak lijkt wel gevangen genomen; sneeuwman in het net! mijn handen geklemd om een kop warme thee de sneeuw zien smelten Leven in Sendai. Noord-Japan. Een paar details. Eind maart zijn de winterbanden al lang vervangen en zie je geen vrachtwagens en bussen meer rijden met kettingen om de banden, wat een hels lawaai maakt. Het verhuisbedrijf Zwarte kat is razend populair in Japan. Maart is de drukste tijd voor verhuizers. In april begint het fiscaal jaar. Ook de scholen en universiteiten beginnen dan weer. Woensdag halen ze het huisafval op in de straat op een daarvoor bestemde plek. Ook glas en metaal. De witte vuilniszakken worden achter groene netten gezet (tegen kraaien) en de flessen, blikjes en pannen in gele kratten geplaatst.

Margaretha Juta

10 0

Strak voorwaarts

Ik kon niet meer terug, enkel strak voorwaartsde omgekeerde wereld leek het. Al leefde ik een visioen of een onderdeel van een ritueelde wind keerde toch en ik kon niet meer terug. Ik worstelde de waarheid overhoopstond oog in oog met de bakovendraaide aan knoppen, drukte de vingers verrot. Ik kon gewoon zijn, als ik was waar ik wasmaar een dappere aasde op uitgebreidere uitrustingenals voor opkomende ceremonies en een oorlogshemd aantrok ik.De berenklauwen duwden me tot het jachtveldde tooi van adelaarsveren me in een heldenrol. Maar de bakoven wilde ook watbleek voor een eeuwige plundertocht vertrokken. Naar de knoppen - schertste ik nog - geen ritueel keerde omrestte enkel een wereld van dappere schijven koekendeegoog in oog met de verrotte waarheid. De berenklauwen duwden strak voorwaarts naar de eeuwige jachtvelden - aasde ik nog.De helden riep ik niet meer terug.

de jutte acrobate

6 1

Analfabeet in Japan

de deur kan niet dicht staat in kanji bij de klink ik trek en duw

Margaretha Juta

6 0

Cursus

Online workshop helend schrijven (halve dag)

Start op 26 mrt 2024

Regio Online

Cursus

Online workshop helend schrijven (halve dag)

Start op 26 mrt 2024

Regio Online

Verlaten huis

bij de buur piepen krokussen uit de grond twee jaar na vertrek

Margaretha Juta

6 1

Waar het ook schuilt

Het was uit de grond van mijn hart. Dat er werd geroofd. Bij nacht. Toen de sterren losvroren. Begaf het firmament. Borden vol geluk. Ze bedelden om scherven. Stukjes glas in melkpoeder. Ik zag twee borsten van een griet voor mij alleen. Daar heb ik van gedroomd. De tureluur zong vals. Één oog kneep ik dicht. Het ander werd gestolen door een storm. Diep in de grond van mijn hart. Daar schuilt alsnog een mol. Hij graaft dieper en gelooft niet meer in warme dagen. Nochtans. De toekomst smelt zeer ijverig het ijs. Heb nog wat geduld. De reis naar beterschap is uitgesteld. Misschien ligt het aan de piloot. Zo spreekt de stewardess. Deze raket keert niet zomaar terug. Laat nu toch los, juffrouw, mijn ziel en lijf. Je nagels zitten door mijn vel. Diep in de grond van mijn hart. Daar mogen enkel zachtellingen komen. Dit alles terwijl iedereen komt opzetten. Driftkikkers, die storm, een olifant die pas zijn trots, een baby en een tand verloor. De oorlog woedt en alles moet eraan geloven. Waar het ook schuilt om snel nog wat te huilen. Zelfs het kleinste wonder zal begeven. Apocalyps met verse lippenstift en glitters. Dat mag ook. Het is die brokkenpiloot of een andere stem. Ik hoor het. Door de intercom. uit de reeks 'Reizen met Ricky'

Bernd Vanderbilt

4 0

Op zijn zondags

Loop deze aarde Dans Vlecht je weg door de lucht Val ondersteboven En sta recht waar je toebehoort Verstrengel me met wat je weet Laat me los met wat je niet weet Houd me vast met al hetgene je bent En al het hetgene dat je niet bent, koester ik met wie ik ben. Is dat het?Delen we een ziel?Of miste ik elke kans?Verloren in mijn fantasie. Laat me nog even slapen dan,op zijn zondags.

Zonsondergangdromen

21 2

Zeg me waarom

de pook van de dichter zalftvindt de verwonde lijven. Het mag in kinderschoenenzolang de maat maar klopthet meer ijs breekt. Het woord draagthet woord geeft. Is het tot waar de keel stropttot waar het sop de knieën raakt? De waarheid kruipt op de tafelwil de brok uit de panraakt daar de snaar soms als blonken helle ogensoms als zong een lied. Daar verliest de sleutel de stookspuugt uit de tafelresten blaast de adem van een kindals pookt het op, de woorden. Zeg me waarom de waarheid kruiptde snaar de tafel ophet kind aanschuifthet gloeien zoekt het sop. Waar de dichter de krassen vindtmag de pook heet als koel. Zolang een tafel vier poten draagtzal er de pan rustende brokken zijn, het kind, de fascinatie.

de jutte acrobate

3 0

Trekkracht

Ik heb alles uitgetrokken. Eerst mijn T-shirt. Daarna een gareel. Het paard was veel te oud. Zijn rug behoorlijk krom. Ik heb niet getwijfeld. Het betrof het stopcontact van de beademing. Een droom lag weer te spartelen. Op een kerkhof werd ik aangesproken. Eerst was het een pasbegravene. Langzaam volgden ze. De zerken van weleer. Ik ben altijd stil. Mijn tong is lang geleden uitgetrokken. Dat ging zonder veel kabaal of luid gedoe. De kannibaal was mild en slim. Met mijn ogen kan ik nu nog spreken. Tot mijn hond, de hoop van zonnestralen, soms een regenboog. Ik heb alles uitgetrokken. Struiken waren droog gestorven en het onkruid in de voegen van de dood, het voelde zich verloren. Op dat kerkhof kwam ik vaker dieren tegen. Eens een luide puit, dan zowaar een ijsvogel. Het vuur blonk in zijn ogen. Daar kroop zelfs een eekhoorn. Zomaar op mijn linkerarm. Ik wist goed waarom. Hij hield van harde noten. Ja. Ik moest. Het paard stond naast mij, kende dat en ik heb toen voorzichtig uitgetrokken. Zieke kiezen. Allemaal. uit de reeks 'Residu'

Bernd Vanderbilt

2 0