Mixtape
Poolse winter bereikt me in de winter verpakt in een mixtape
en lijkt verdacht veel op euforie.
Dan denk ik maar wat: wat hij zou kunnen zijn zonder de codes en algoritmes maar als je enkel en alleen daaruit bestaat moet het leven een geluksbrenger zijn en niet omgekeerd. You depend on me depending on you was tot nog toe de grootse leugen die ik kende maar daar brengt oriëntalisme een verandering in. (Typen volgens de routine: ik schrijf grootse leugens van me af.)
Let's make it lyrics instead:
jij die je bevende handen geruisloos verpakt in vaste materie, vaste niet zo bevende handen die mijn huid aftasten en ik geloof niets of niemand blind en staar me helemaal kwijt in de origami van je hypnose: je die je plooit in je rolletjes, jij, andere medemens maar ik voel me niet langer metgezel noch bovenstel: ik ben onderwezen zonder onderdanig te zijn.
Jou, jij, je stelsel gerelateerde en ondertussen naar gerefereerde rolletjes, waarnaar je verwijst als was het je nu; nu is je nu, kwestie van het je nu te zeggen nu het kan en nu het nog kan.
De mixtape bereikt mijn inner wezen ondertussen en herkauwt mijn ontbijt.Ik tol doorheen de aardse materie op nieuwere beats die al dan niet 180bpm zich boven mij verkiezen.
Het is de alomtegenwoordige technologie die de wezens aan de kaak stelt en vertwijfeld neergooit.
Oké, deze moest je zinnen, these were my lyrics, remember, en bovenal allemaal pure fictie.Mens is geen dier. Dat is een leugen. Geraak daar maar eens aan uit als je boodschap enkel en alleen uit code bestaat.
"10 uren wandelde ik vandaag vooruit, alleen maar om te zien dat de dingen mee bewegen"
Oké, nee, het draait niet om jou, ramp. Daarmee is nog niet alles gezegd: je bent ook nog eens niet noemenswaardig in mijn verhaaltje.
Ik sla de bladzijde om, alleen omdat ik ze geloof. Daarna heb ik de bladwijzer gezocht.
2 dagen geleden vergat ik mezelf. 3 dagen later schreef ik neer, omdat ik geloof dat dat zin heeft. Je moet het zo zien: als je niets kan voorspellen door specualtie gedrag, speculeer ik liefst alles 10 tallen keren, zodat ik mezelf train tot locale god.
Sober is het geen leven om te leven.
En dan: nu.
Ik schrijf niet meer, ik leef. 3 dagen later schreef ik weer.Zo is de fun er snel af; maar ik wéét: schrijven, leven, slapen, schrijnend hard de materie waar ik op sta bezingen.
Hoe dan ook, daarna gaf ze me een kus en wist ik dat ik er geweest was. Da's dan toch het belangrijkste, nee? Weten dat je weet. Weet dat je weet, aha.
Niemand passeert, niemand is in oorlog met elkaar. Dan geeft de wereld het startschot. Poolse vibraties die een stijl beschrijven waarop ik me voortbeweeg.
Binnenin is de mixtape een pak stiller, en dat hoor ik. In de ellenlange gang doorheen mijn verteersysteem ontsnapt er voedsel aan lagere prijzen, alleen maar zodat ik me beter zou voelen, etc. Je kent dat wel, je ego sterft af, waarna je het herkent en aanwijst, telkens opnieuw. Zo ook met je binnenste krochten. Jij kent je ik. Toch?
De mixtape verandert van vorm als ik dat ook doe. Het is leuk te beseffen dat de 'in flux' van hetgene rondom mij mij ook is en ook weer niet, en dat ik deeltje atmosfeer kan zijn, deeltej ervaring, van mezelf en het andere, deeltje interactie.
Het is leuk. Het is ook leuk dit niet te weten en je compleet over te geven aan de dood.
"Ik ben Dries en nooit bang." Hoe lees je zo'n zin correct? Dat je een gedefiniëerde staat bent bovenop je eiland aan wetenschap. Hallooo, ik heb ook een naam hoor. En wat voor één.
Verder vibreren op de staat zijn beleid.
Nee, ik heb je niet -euhm- gekend? Alleen maar verkend.
Ook dat is insinueren dat je dierlijk verward kan zijn.
Ook jij bent te kort geschoten, als het aankwam op luisteren. Luister.
België Polen, nieuwe verbinding, snel. Weet wat je zegt. Waarnaar je je verplaatst.
De speciale mens-wezens die we zijn verwijderen zich steeds verder van wat ik Polen noem.
