Donkerrood
De trein raasde over de spoorwegen, op weg naar de Ardennen. In een tweede klas wagon zat een groep kinderen druk te praten. Boven hun hoofden lagen grote volle rugzakken op het bagagerek. Ze gingen op kamp in Bras.
Een meisje met rosse krullen, groene ogen en een ronde bril, Anna zat naar buiten te staren. Naast haar zat nog een meisje, Eline. Ze was het tegenovergestelde van Anna. Ze had lang blond sluik haar en helderblauwe ogen. Eline lag te slapen op Anna´s schouder en in haar handen had ze een rood teddybeertje dat bestond uit oude lakens.
Anna keek glimlachend naar het teddybeertje. Juist op dat moment reed de trein door een lange donkere tunnel. Het rode beertje draaide zijn kop naar Anna. Zijn ogen waren glimmend groen, hij had een gemene glimlach op zijn genaaide zwarte lippen. Anna kreeg het warm en koud tegelijk haar hart ging wild tekeer. De trein reed de donkere tunnel weer uit. Door het verblindende licht moest Anna haar ogen snel dicht knijpen. Toen ze haar ogen weer open deed keek ze bang naar het teddybeertje. De kop van het beertje hing weer slap en zijn ogen waren weer normaal, knopjes.
De groep was aangekomen op het veld. De zon scheen fel op het grasgroene landschap. De kinderen legde hun rugzakken vermoeid op de grond en wachtte op het middageten. De leiding kwam met een kartonnen doos aangewandeld. Vanaf dat de doos op de grond stond stortte de kinderen zich op de boterhammen en beleg.
De kinderen zaten in kleine groepen rustig te eten. Twee met choco besmeurde messen zaten in een chocopot, op één van de messen genoot een wesp van het lekkers. In de verte loeide luidt een koe.
Die avond toen de schemering kwam om de dag te sluiten, vlocht Anna het lange blonde haar van Eline. Terwijl Eline drie grassprieten vlocht. Krekels sjirpten luidt. Anna dacht na over wat ze gezien had. Het beertje spookte door haar hoofd. Die glimmend groene ogen die haar aanstaarde. Anna schudde haar hoofd. Het zal wel een droom geweest zijn. Terwijl Anna de rekker rond Eline haar haar bond kondigde de leiding aan dat ze moesten gaan slapen.
Anna en Eline stonden rond de bidon hun tanden te poetsen. Anna roggelde en spuugde water.
‘Eline?’ vroeg Anna.
‘Ja.’ Antwoorde Eline nadat ze de tandpasta had uitgespuugd.
‘Ik vind jou beertje schattig enzo maar.’
‘ Maar?’ onderbrak Eline.
‘Maar’ ging Anna verder. ‘Ik had in de trein een enge droom over jou beertje, hij had glimmend groene ogen, zo van die ogen die je doorboren en echt ik krijg er koude rillingen van telkens als ik eraan denk.’
‘ Maar Anna toch, je zult wel moe geweest zijn.’ glimlachte Eline
Het was stil in de groene gammele tent. Enkel een het getsjirp van krekels was te horen. Anna kon niet slapen en staarde naar het donker. Ze kreeg die enge ogen maar niet uit haar hoofd, ze zag ze telkens als ze haar ogen sloot. Ze schrok toen iemand een hand op haar schouder legde. ‘Psst, Anna’ fluisterde Eline.
Emile en ik moeten naar toilet. Kom je mee?
' Uhm…ok…Ik kom mee.' Antwoordde Anna.
Emile, Anna en Eline wandelde naar het toilet. Emile zei dat hij in het bos ging en dat hij ging wachten op Anna en Eline. De meisjes stemde in.
Anna en Eline waren met twee bij het toilet. Het geruis van de bomen werd plots onderbroken door een hoge schelle gil. Eline keek Anna geschrokken aan. Eline zag dat Anna lijkbleek zag. Er liep een koude rilling over Anna´s rug.
Ze spurtte samen het bos in. Plots greep Eline Anna´s hand vast en wees naar boven. Anna keek langzaam omhoog. Ze trok wit weg. Bloed sijpelde lang de wervels van de schors. Emile hing als een pop aan een tak. De tak zat door de borstkas van Emile. Op de bebloede punt zat een teddybeertje gemaakt uit oude rode lappen. Hij had glimmend groene ogen en een gemene glimlach op zijn genaaide zwarte lippen.
