Varkensbaai
Het is uitermate moeilijk. Om eenvoudig te zijn.
Kijk maar naar het zwijn dat zijn tattoo laat zien met zeugenspreuken.
Gisteren nam ik onze haan nog bij de nek en met een schaar heb ik die kam toen afgeknipt.
Het is gelijk een punker die plots skinhead wordt, een zot die al zijn fratsen snel verbrandt.
Kijk ook naar dit zwijn dat in zijn staart een knoopje heeft gelegd.
Noem dan zoiets simpelweg origineel.
Zoveel is er nodig om oud brood nieuw leven in te blazen.
Hitte van een broodrooster, de angst voor harde korsten op een zachte ziel.
Ik weet het nochtans goed. Groots zijn rampspoed en de moed die daarna nodig is.
Een Duitse vriend van mij, hij lacht altijd domweg. Zijn grap vertelt dat zonder Traum een Trauma niet bestaat
Echt. Ik spaar dat allemaal. Vlinderlijken, uitspraken die het vergaten weg te vliegen.
Mijn geest is zo bedrogen als een hoerenhart kan zijn.
Neem nog wat hesp, zegt een witte boterham die uit een zak gekropen komt.
De korsten, geesteling, die kan je sparen voor de varkens, dat mag ook.
Straks smeer ik hem. Wees maar gerust. De vlucht, het brood en zwarte piet met zijn te zoete chocokop ligt lamlendig te wachten op december.
Durf. Dat heb ik nog. De morgen kent mijn ochtendritueel, die wederopstanding.
Elke supermarkt, iedere tegelvloer, enkel broodsnijmachine moet vandaag op zijn hoede zijn.
Ja. Ik heb zoveel ellende verzameld dat het toestel met die vele messen alles mogen kelen.
Camera's die normaal dieven vangen, zullen alles filmen, zien hoe alles schoon wordt verbrijzeld.
Varkens zullen lopen door de gangen. Winkelkarren zullen huilen omdat niemand echt eentonighheid begrijpt.
Daarom, gij beest, gij zwijn, blijft in uw kot op deze dag waarop de hoer van al dat welzijn een dag vrijaf genomen heeft.
Het strand wil immers op zo'n onverlegen dag haar blote kont, die witte billen voelen.
Onschuld komt straks met de vloed en Blankenberge zal een Baai voorzien voor al dat aangespoeld verlangen.
Vissersmeisjes zullen aan de graten likken, hechtingen bevrijdn van de spanning en die roze modderwroeters mogen al mijn littekens verslinden.
uit de reeks 'Over eelt en zurkeltttelt'
