Zoeken

Met één hand (Gedichtendag)

Leven, beval je de man in de gouden lijsthij slikte en knikte stilzwijgendmaar hij gehoorzaamde niethij wist niet hoe, stond er maar te zwetenje vroeg het God, ook al geloof je nietje smeekte, wierp je eigen lichaam voor zijn voetenje offer bleek niet genoegje probeerde het op eenzame hoogtezocht onder zolen van tienduizend stappennee, zelfs in het glasheldere water van een bergstroomwas niets te zienje vroeg het aan anderen, aan eeniederdie wist wat het was, hoe het eruit zaghoe je het te pakken kreegdesnoods hoeveel het moest kostenach, het is een plek, zeiden zeof een bestemming volgens anderendie het einde is van een reisdie je niet op voorhand planten ja, uiteindelijk ben je er geweesthet ruikt er naar aarde maar er groeit nietsstemmen heffen elkaar op tot stiltehet licht is er te fel en eindelooseen gevonden plek die je niet zochtzo weet je waar te kijkenhet leven ligt immers altijd naast jeelke dag streel je haar onvoorspelbaarhedenkam je haar krullerige weerbarstige weerborstelsen zij, zij zoekt nietszij sust jouw geweten met één hand   (Gedichtendag 30-1-2025, als antwoord op dichter Vanessa Daniëls, naar het initiatief van Kenneth Swaenen)

Lennart Vanstaen
29 2

Lang leven

blije monden  trekken mochi aan stukken - winter ozōni *   Ozōni: Meer dan een Nieuwjaarssoep Ozōni is een traditionele Japanse soep met mochi (kleefrijstcake), die tijdens Nieuwjaar wordt gegeten. Dit gerecht is niet alleen een culinaire traditie, maar ook een symbool van geluk, voorspoed en familiebanden. De soep varieert per regio: in Kanto gebruikt men meestal een heldere dashi-bouillon met sojasaus, terwijl in Kansai een witte miso-basis populair is. Naast mochi bevat ozōni vaak ingrediënten zoals kip, vis, daikon, wortel en komatsuna, afhankelijk van de streek en familietradities. Mochi, het belangrijkste ingrediënt , staat symbool voor kracht, doorzettingsvermogen en een lang leven. Omdat het plakkerig en rekbaar is, wordt het gezien als een teken van een langdurig en voorspoedig leven. Het samen eten van ozōni op Nieuwjaarsdag versterkt de familiebanden en markeert het begin van een nieuw jaar vol goede wensen. Daarnaast weerspiegelt het gerecht de waardering voor de natuur en de oogst, omdat veel ingrediënten afkomstig zijn uit de regio waarin de soep wordt bereid. Oorspronkelijk werd ozōni zelfs beschouwd als een offermaal aan de goden, waarbij de eerste hap een spirituele betekenis had. De geschiedenis van ozōni gaat terug tot de Muromachi-periode (14e-16e eeuw), toen samoerai het aten als een voedzame maaltijd tijdens veldslagen. Later werd het een feestelijk gerecht voor de adel en uiteindelijk een vast onderdeel van de Japanse Nieuwjaarstradities. Tegenwoordig is ozōni een gerecht vol symboliek, dat niet alleen de regionale diversiteit van Japan weerspiegelt, maar ook de waarden van het land: respect voor traditie, familie en de natuur.    

Margaretha Juta
0 0

Appelsien

Trotse oranje planeet sierend aan mijn keukenhorizon. Geduldig wachtend, door zon gerijpt, pokdalig als de maan, laat ik je rollebollen dwars over de tafel. Gul vliegt je aroma rond en de zomer waait binnen. Zoet en plakkerig druipt je lava onverbiddelijk het heelal in als een mes je korst afrukt. Onweerstaanbaar gezond landen mijn tanden op jou en bijt na bijt verdwijn je. Verzwolgen in een zwart gat.   Schrijfopdracht bij de online schrijfles van 1: Peter De Voecht - Kwetsbaarheid  https://creatiefschrijven.be/nieuws/online-schrijfles    

Lumes
17 0

Supernova

Hier moeten onze wegen scheiden. Jij zo gezond, ik me met pillen volproppend tegen reflux en hoge druk. Dat straal jij uit. Je hebt je voor me opgebrand. Na de gammaflits ontdekt mijn telescoop de nagloeier van een ver verwijderd sterrenstelsel. Declinatie en rechte klimming zijn bekend.

Robert de Roek
4 1

Fluctuaties

Waren we alleen een higgsveld dat onvermijdelijk naar de vacuümcirkel rolde? Welke ongelijkmatigheden traden op? De verstoringen bepalen, teruggevonden in dit gedicht.

Robert de Roek
4 1

Soba thee

oh zoete soba thee, dampend in mijn handen - sobere winter   Soba-thee (soba cha) is een Japanse thee gemaakt van geroosterde boekweitkorrels. Ondanks de naam bevat het geen theebladeren en is het technisch gezien een kruidenthee. Soba-thee heeft een nootachtige, lichtzoete smaak en wordt zowel warm als koud gedronken. Het is populair in Japan vanwege de gezondheidsvoordelen, zoals het bevorderen van een goede bloedcirculatie en het verlagen van de bloeddruk. Bovendien is het cafeïnevrij, waardoor het op elk moment van de dag gedronken kan worden.

Margaretha Juta
6 1

Brieven aan Layla (6)

  Een roodborstje valt echt nooit zomaar uit de lucht. Neen. Dat gebeurt alleen met vliegtuigen waarvan de bouten veel te moe werden, verborgen bergen te laat zagen. Liefste Layla, het is moedig van klimop. De boomtop is bijna bereikt maar verder zal hij niet geraken. Alle takken onderweg hebben nochtans uitleg willen geven over onnut en de blinde tocht. Zelf praat ik zelden nog. Mijn stembanden vergaten hoe de klanken zich verloren en de woorden werden tekens op een holle wand, de rots weet niet waarom. Onrust twijfel uitwegen, zij hadden mij gevonden. Stadsgeluiden konden mij verjagen omdat zieke torenwachters dag en nacht het orgel bleven geselen. Je bent me niet gevolgd, mijn schat, de vader van het grijze welzijn sloot je op in rijke kamers. Mussen zonder armen tikten op het raam. Het glas brak niet, er stak geen wegbeschrijving in de brievenbus, sterren zonder pijlen hielden slechts de wacht hoog in de zwarte lucht. Ik staar nog wel, mijn ogen lopen over alle bloemen, dove vruchten zuchten als ik niet echt bijten durf. Het roodborstje geeft mij nog hoop op warmte in mijn hart. Hij is alleen, laat zich probleemloos tellen. Ondertussen vliegen witte wolken schoon voorbij. Blijdschap stralingen, de zon probeert het nog om iets te doen, wil duisternissen onderbreken, wekenlang mijn huid een zomerkleurtje geven, wat ik lankmoedig laat gebeuren. Er is hoop, mijn lieveling, want in de gangen van de mol wordt er gefluistert over tederheid, de zachte pels van bange uren, jaren, in de tussentijd zal ik je zien, je huid eens mogen kussen, schoenen kousen voeten vinden die mij zullen brengen, dichterbij.     uit de reeks 'Majnun, het gebrabbel van een gek'      

Bernd Vanderbilt
0 0

Jouw hand op mijn rug

Jouw hand op mijn rugJouw blik op mijn velIk wil rondzwerven in je gedachtenDoor jou gestreeld worden en begrepenBepoteld, geroken of zelfs wat geplooidLeg me desnoods in een ezelsoorzodat ik je kan horenzolang het nog kan

Lennart Vanstaen
20 1

Niemand wil het been

op een tjokvolle tram staat per ongeluk een voet op de voet van een ander een geeuwende sorry achter het stuur een ontspannen tong een gevoelige snaar op de pedaal   ik schuif als eerste per geluk een arm in de arm van een ander  waarmee ik de dans inzet niemand wil het been stijf houden aan halte Borremans stap ik af.  

Ingrid Strobbe
18 0

Winterochtend bij het meer

al in de verte klinkt zijn fluitje; de man  die de vogels voert    

Margaretha Juta
2 0

Traan

Ik wou dat ik een traan was om geboren te worden in je oog en te sterven op je wang. 

amanda allesie
3 2

Varken op vrijdag

Ik kom hier niet meer. De muren zijn wit, de kust is gebetoneerd. De draaideuren kennen maar één richting en de receptioniste zegt dat ik echt niet op de wanden schrijven mag. Bovendien is dokter Olaf Valckenburgh een valsaard. Het varkenshart dat ik kreeg, heeft wel gevoelens. Mijn blik is roze geworden en hij zegt dat zoiets niet kan. Het broze ijs dat in de nacht mijn voorruit vond, het is niet meer. Met dergelijke verliezen moet ik elke dag leven. Hoe moet dit verder, wilde het glas gisteren weten. Ik zat in een kroeg met vroege mensen die koffie dronken terwijl het binnen warm genoeg was. Ik las op mijn gemak de brief die ik bij het ontslag kreeg. De receptioniste had fijn uiteengezet hoe ik littekens best behandel, dat ik beter niet te ver wandel als de zon me niet verleidt naar bloemenperken. Het is winter, schat, heb ik gedacht. Ik zoek echt niet wat niet wil zijn, in mijn gedachten bloeit er wel een kerselaar soms ongestoord, dat hoort gewoon, dat mag. Ik voel aan het papier dat ze de brief zelfs heeft gekust. Intussen streelt een nimfenhand mijn oogleden. Die rust wordt mij gegund omdat zij alles weet. Het spijt mij niet dat ik mijn hart verkocht heb aan een lome droom die stilaan stierf. In die kliniek heeft eerst een apparaat mij snel gered, het ding is dom. Terwijl ik het niet wist, kreeg ik toen dit zwijnenhart. Dat is genoeg voor de paar jaren die mij resten, sprak dokter Valckenburgh. Kom vrijdag weer terug!   uit de reeks 'Ignace Somers'

Bernd Vanderbilt
3 0

Stil lawaai

Zijn ogen gaan langzaam open Het licht dendert langs de kieren van het raam De zon staat al hoog te paraderen, zijn ogen kunnen het niet aan Snel gaan ze nog even dicht, nog even niet, nu nog niet Straks zal het beter gaan, straks zal het beter voelen Toch nog weer in slaap gevallen Haastig opent hij zijn ogen Met een bonkend hart, denkend aan de tijd De tijd die voorbij gevlogen zal zijn maar voelt als een minuutje Niet op de klok kijken, niet op de klok kijken   Straks is nu geworden, het gaan en voelen is niet verbeterd Toch eruit en kleren aan Ellendeling, misbaksel, ongegrond stuk wortel Verkwister van tijd, verloedering van kwaliteit, van menselijkheid Af leiding nemen over hetgeen, moeilijk vooruit te komen Naar beneden kijken, hoofd gebogen, diep beschaamd Zoveel lawaai in zoveel stilte   Ogen weten niet waar ze heen moeten, welke gruwel is waarlijk te zien Oren klepperen in de oorverdovende stilte, weten niet meer wat ze horen Neus ruikt niets, geen geur van bloemen, warme thee of een zoetig broodje Mond houdt zich stil, omdat het niet meer weet wat te zeggen Zoekend naar moed, lef en zingeving bewegen ze door de ruimte De ruimte die zo immens groot is en tegelijk zich op nog geen vierkante meter afspeelt Plots heeft de avond hem ingehaald, het donker klampt zich aan hem vast Eindelijk bevrijd van de dagelijkse strijd De wereld om hem heen beweegt zich nu op zijn tempo, richting het einde   Zijn ogen gaan langzaam sluiten Het donker verwelkomt hem als een oude vriend Snel gaan ze nog even open, nog even niet, nu nog niet Straks is het weer ochtend, dan is er weer een dag gemist Toch nog wakker blijven Haastig sluit hij zijn ogen Met een bonkend hart, denkend aan de tijd De tijd die vliegensvlug voorbij is gegaan, al kroop het overdag Morgen zal het anders zijn

JosLuchtenburg
4 1

Je heft

Je heft het gordijn  op en staart naar de hemel, zo ver het oog reikt.

Bert Depoorter
3 0

Hangmat

Wiegende hangmat. - De maan 🌙 - bij het ontwaken. 

Sarah
10 4

Perspectief

alles is een keus niets is wat het lijkt neem het serieus het is hoe je het bekijkt  niets is een keus alles is wat het lijkt niet te serieus het is hoe je het bekijkt  alles is een keus alles is wat het lijkt neem het serieus het is hoe je het bekijkt  niets is een keus niets is wat het lijkt niet te serieus het is hoe je het bekijkt  alles is een keus niets is wat het lijkt niet te serieus het is hoe je het bekijkt  niets is een keus alles is wat het lijkt neem het serieus het is hoe je het bekijkt  keus of geen keus alles of niets serieus of niet serieus het is maar net wat jij kiest

JosLuchtenburg
4 2

Oververzadigd

Wij maakten kennis aan de kade. Je zag me en je was verblind. 't Was lust waarin je volop baadde, maar seksueel was ik een kind.   Toen ik je in de stad weer zag, stak je je tong rap in mijn mond. Nadien gefluister en een lach. Beducht was ik voor dit gedrag. De vraag die op je lippen lag: mijn aars, is die alleen voor stront?   Je sloeg me plat, ik sneeuwde onder. Ik reageerde dubbelhartig: ik voelde bronst, kon gauw niet zonder, maar vond je aanbod zeker zwartig.   Ondeugend was je, speels en open. Met fantasie en avontuur bestond je het mijn muur te slopen. 't Bestaan heeft zin alleen met vuur.   Wat remmen vielen bij me weg, maar angst bleef grondig aan me knagen. Mijn muur werd spoedig toch een heg. Ik zag je meer als vrouw bij vlagen dan als een tot het eind der dagen. Je kont bleef vrij van mijn beleg.    

Robert de Roek
5 1

Achter de tempel

winterse stilte - tot ijskegels bevroren  de waterval 

Margaretha Juta
4 0

Grootheid

Ik ben gezien als het hof van de paladijn.   Ik ben van uwe hoogheid naar mijne majesteit gegaan. Ik ben de ster van het rijk van het paleis langs de maan.   Ik ben wat ik kon van het paradijs naast de zon.   Ik ben van eenzaam van hoffelijk staan. Ik ben alle kanten opgegaan. Ik ben heer. Ik ben betrouwbaar en nog veel meer. Ik ben het goede in gebaar. Ik ben het zijn en het haar.

Winnie the poem 🧸
7 1

Spreidstand

Tussen ons in staan fles médoc en hersenschim. Fles blikt in de toekomst, kan nog liggen blijven, maar ziet ons liever vroeger bij een glas verenigd. Schim verbiedt je me te zoenen, ook al raak je in extase.

Robert de Roek
3 1
Laad meer ...