Zoeken - Creatief Schrijven

Interview met lange Bob

presentator Vanavond werd in de hoogste klasse van het voetbal, de laatste wedstrijd van de 10e speeldag afgewerkt. Eupen haalde het daarin met 0-1 op het veld van Club Brugge, en blijft dus ongeslagen aan de leiding van het klassement in de Jupiler Pro League. De grote uitblinker bij de bezoekers vanavond, was opnieuw lange Bob. Met zijn treffer in de derde minuut, bezegelde hij het lot van de Bruggelingen. Onze reporter Freddy Dekeutelaere staat bij hem: kun je me horen, Freddy? Freddy Ja, we staan hier bij lange Bob en dat mag u gerust letterlijk nemen, want zijn scheenbeenbeschermer zou evengoed mijn surfplank kunnen zijn. We proberen een reactie van hem los te krijgen, al moet ik daarvoor de hulp inroepen van een hijskraanbestuurder, om de micro tot bij zijn mond te krijgen. ... Ge moogt beginnen hijsen, Martin! / over ... Hoger! / over ... Hoger! Hoger!!! / over ... Martin De micro zit vast in zijn neusgat, Freddy! / over Freddy Omlaag! Omlaag, Martin!!! / over ... Pas op voor die kerktoren! / over ... ... Ja, lap ... ik ga dat niet betalen, zunne!!! / over ... Martin Als ge 't beter kunt, Freddy, kom het dan zelf doen, hé! Naar waar moet ik nu? / over Freddy Ge zit ondertussen al in zijn linkeroor, Martin! Naar rechts!!! / over ... ... Zeg, gaat dat nu nog lang duren? We zitten wel al de hele tijd live op antenne, hé! / over Martin Die kraan trekt echt op geen fluit, zunne! / over Freddy Die kraan komt uit het bouwbedrijf van de Brugse voorzitter, dus da zal wel gene brol zijn! / over Martin De micro hangt voor zijn mond, Freddy! Ik herhaal: de micro hangt voor zijn mond!!! Vlug, stel uw vraag, voor de wind gaat liggen! / over Freddy Bob, hoe neem jij met jouw gestalte in hemelsnaam een douche na de wedstrijd? ... ... Bob? ... Ik heb hem niet verstaan, Martin! Wat heeft hij gezegd? / over ... ... Martin Hij heeft gezegd dat hij de douches gebruikt om zijn tenen af te spoelen, Freddy! / over presentator En ik hoop dat ze daar in Brugge geen al te lange tenen hebben, want ik moet afsluiten; onze tijd zit erop! Ik maak graag een afspraak met u voor de live-verslaggeving van de eerste bergrit in de ronde van Afghanistan! Morgen is dat, vanaf 11 uur in de voormiddag. Tot dan!

Vince

0 0

De Lamborghini van Laurent

secretaresse Ah, mijnheer Vandamme, u bent er. U mag een nummertje nemen, en in de wachtzaal gaan zitten. Vandamme Waar ben ik? Wie zijt gij? secretaresse Ik ben de persoonlijke secretaresse van God, en het spijt me om u te moeten meedelen, dat u zopas overleden bent. Vandamme Wablieft? Hoe kan dat nu?! Ik ben in mijn hele leven nog nooit ziek geweest!!! secretaresse Rustig maar, wat is het laatste dat u zich nog herinnert? Vandamme Euh ... ik was op weg naar mijn werk, toen ik plots werd aangeklampt door een oudje dat me vroeg om haar de straat over te helpen ... en dan ... weet ik het niet meer! secretaresse U bent de straat niet overgeraakt, sorry. Vandamme Hoe, ik ben de straat niet overgeraakt?! secretaresse U bent aangereden door de Lamborghini van Laurent. Vandamme Welke Lamborghini? Welke Laurent? Toch die onnozelaar van dat koningshuis niet, zeker?! secretaresse Ik zou het nochtans een privilege vinden, om door koninklijk volk van de weg gemaaid te worden. Vandamme Ik kan mij echt niet voorstellen dat den diene daar zou rond- rijden, met al die louche bordelen in de buurt? Gij vangt ze, zeker??? secretaresse Hij reed merkelijk trager dan normaal en gelukkig maar, want daardoor heeft dat oudje het ongeluk wel overleefd! Vandamme Wat?! Die oude taart leeft nog??? Dat mens was waarschijnlijk al ver de honderd gepasseerd! secretaresse Ze is daarna trouwens nog gaan lopen met uw portefeuille. Had ze haar kunstheup niet ontwricht door over die haag te springen, de politie zou haar nooit gevat hebben. Vandamme Wacht eens even ... ik herinner mij die Lamborghini! Het was een gele! En er zat een man achter het stuur met een grote witte baard, 100% zeker!! secretaresse Inderdaad, hij was weeral eens vermomd als de kerstman. Vandamme Midden in de zomer? Bij 35°C??? secretaresse Ik ga u hier niet alles vertellen, maar hij is daarvoor in behandeling. U bent zo meteen aan de beurt, we wachten enkel nog op uw pro Deo-beschermheilige. Vandamme Pro Deo-beschermheilige? Word ik hier gedagvaard, misschien? secretaresse Ik vrees dat uw atheïstische levensopvattingen, u de das hebben omgedaan. Vandamme Mijn vrouw heeft vanmorgen wel mijn das omgedaan, hé! Ze doet dat altijd!! En hoe moet dat nu trouwens verder met haar? Ik denk niet dat zij zonder mij kan leven, zunne! secretaresse Ze heeft net uw levensverzekering opgestreken, en vertrekt deze avond nog met haar Italiaanse minnaar richting Côte d'Azur. Vandamme Onmogelijk! Ze heeft geen Italiaanse minnaar!! Het is een Roemeen!!! secretaresse Kijk eens aan, uw tijd is gekomen. U mag naar binnen, mijnheer Vandamme. Vandamme Pfft, en toch blijf ik een atheïst!

Vince

0 1

De Weg

papa Meneer! Meneer!!! Sorry dat ik u stoor, maar ik moet vandaag met de kleine naar Plopsa, en ik ben de weg kwijt! meneer Ah, op stap met de zoon? Het ziet er mij ne flinken uit! Ge zijt content, zekers, dat papa met u naar dat kabouterpark gaat? Ruben Euh ... ja. papa Het is eigenlijk een tweeling, maar den anderen moet thuisblijven, want hij is gestraft! Ruben Jimmy heeft onzen hamster in de wasmachine gestoken! meneer Oei, oei, oei, dat beestje zal dat niet graag gehad hebben, denk ik. Ruben 't Was eerst ne grijze met bruine plekken, en nu is 't ne witten ... zonder tandjes! papa Allez, Ruben, zijt ne keer stil, anders versta ik meneer niet! meneer De weg naar Plopsaland, dus ... Dat is toch nog een eindje van hier, zunne. Ge rijdt door tot aan die verkeerslichten daar, en dan slaat ge rechtsaf. Nee!!! Nee, sorry ... naar links! Eerst naar links!! papa Ge zijt het toch zeker, hé? meneer Ja, ja, en dan rijdt ge onder de spoorwegbrug, voorbij de bedelaars! Ruben Papa, wat is dat een bedelaar? papa Dat is iemand die niet naar Plopsaland gaat. meneer Als ge er één omver kunt rijden, moogt ge zelfs 25 euro van uw belastingen trekken! Ik heb zo al 150 euro bespaard, en 't jaar is nog maar net begonnen! Mais enfin ... daarna is 't gewoon rechtdoor, tot aan Jenny's, dat bekend hoerenkot, waar prins Laurent ooit nog geweest is! Ruben Papa, wat is dat een hoerenkot? papa Dat is Plopsaland voor de grote mensen. Ruben Zouden Gert & Samson daar ook zitten? papa Gert wel, Samson niet. Ruben En waarom Samson niet? papa Ruben, alstublieft, hé! Ge gaat niet beginnen zagen, hé!!! Bon, waar moeten we heen, als we bij Jenny's zijn aangekomen? meneer Dan is 't niet ver meer, zunne, ge draait mee naar links, en als ge die baan ne kilometer of twee aanhoudt, komt ge uit op een rotonde. Pas wel op, want er lopen daar enorm veel heroïne-junkies rond! papa Wat doen die daar? meneer Die lopen gewoon rond diene rotonde, nen helen dag lang! Ruben Papa, wat is dat een heronine-junkie? papa Dat zijn mensen zonder tandjes, gelijk onzen hamster. Ruben Hebben ze die dan ook in de wasmachine gestoken? papa Gaat ge nu een keer uw mond houden, ja! Ik kan ook direct naar huis gaan, als ge dat liever hebt!!! meneer Ge zou toch niet willen dat die Supernanny bij u moet komen, hé manneke? Ruben Bwaa ... nee, zunne! Met al haar domme stickers!!! papa We hebben dat mens al over de vloer gehad, en dat was absoluut geen succes! Het heeft zeker nog een maand geduurd, tegen dat ze terug wenkbrauwen had!!! Enfin, is 't dan nog ver, vanaf die rotonde? meneer Nee, er staat daar een verkeersbord, dat u direct naar de parking leidt! papa Allez, merci hé! We zijn ermee weg, hé Ruben! Zwaai nog maar een keer! ... meneer Stop! Stop!!! Ik ben gemist! Ge zijt op weg naar dat nudistenkamp! Ze dragen daar ook allemaal ne kaboutermuts!

Vince

0 0

Het Keepersprobleem

trainer Amai! Ik begin mij serieus af te vragen of jullie eigenlijk wel kunnen shotten! Dienen eersten helft trok op niks!!! Allez zeg ... 20 tegendoelpunten op amper drie kwartier! 20!! Seffens gaan ze nog denken dat ik foefel, gelijk diene Chinees! Berten 't Is de keeper zijn schuld! Hij heeft ze allemaal binnengelaten!!! trainer Ja José ... 't is niet echt uw dagske hé, vandaag? En ge zijt aan 't flirten met een rode kaart, zunne! Berten Hij was aan 't flirten met die blondine van de cafetaria, ja! José Zeg, bemoeit u een keer met uw eigen affaires! Berten Ik heb geen affaires nodig! Ik heb mijne Lyndsey!!! José Pfft, wie heeft er uwe Lyndsey nog niet gehad? Berten Hou mij tegen, of ik geef hem een lap op zijn smoel! trainer Gaat dat hier nu bijna gedaan zijn, ja! En laat José los!!! We hebben maar ene keper, zunne! Berten En waar is Frankie dan? Normaal staat die toch in de goal?? trainer Frankie heeft vanmorgen een accidentje gehad op zijn werk. Mijnheer is zo slim geweest om met zijn handen in de vleesmachine te zitten, met als resultaat: nen afgekapte pink, in een doosje met paté! Berten Zelfs zonder pink is hij nog beter dan diene vliegenvanger, zunne! Bel hem maar vlug op! trainer Dat zal moeilijk gaan, want hij is nu samen met zijn pa alle Carrefours van 't land aan 't afrijden, op zoek naar dat stukske vinger! Berten Dat wil dus zeggen dat wij hier de rest van de wedstrijd met dat interim-keeperken verder moeten, of wat?! José Ik kom wel van Cruijff's interim, hé! En moest het aan mij gelegen hebben, ik zat hier niet! Ik wilde eigenlijk werken in den bouw, maar ze hebben mij gezegd dat die markt op zijn gat ligt! Berten En 't is niet 't enigste dat op zijn gat ligt! José 't Zou al stukken beter gaan, moest gij niet constant in de weg lopen! Ik zie daar geen bal vanuit mijn positie!!! Berten Ze hebben er nochtans genoeg binnen geschoten! José Ik moet geen lessen hebben, van iemand die in de eerste helft bijna een own-goal heeft gemaakt! trainer Zeg, gaan jullie twee hier blijven leuteren, of hoe zit het?! José jongen ... ik versta dat toch niet goed, zunne! Die mensen van het interim-kantoor hebben mij nochtans gezegd, dat gij ooit op stage zijt geweest bij Jean-Marie Pfaff! Het is nondedomme daarvoor dat ik u gekozen heb!!! José Pfft, Pfaff! Ik heb daar niks van geleerd, zunne! Hij heeft mij trouwens verteld dat de enige ballen die hij ooit gepakt heeft, die van een véél te opdringerige Will Ferdy waren. De rest was gewoon dikke chance! trainer En ge hebt daar niets anders van opgestoken? José Buiten enkele haartips ... nee, niks. Berten En zelfs die hebt ge blijkbaar niet goed verstaan! José Hij heeft die haartechnieken wel aan de universiteit geleerd, hé! Van mij is 't nog maar den eerste keer!!! trainer Bon, we moeten weer gaan shotten! Als ge allemaal een tandje bijsteekt, is 't misschien nog niet verloren! Komaan José, werk aan de winkel! Keepershandschoenen aan, en krulspelden uit!!

Vince

0 0

De Bloedtransmissie

De Bloedtransmissie Pascal Maar wie dat we hier hebben, zeg! Het beroemdste varken van België!!! Geoffry Daar zie! Daar zie! De Pascal!!! Pascal Ge brengt ook een bezoekje aan de veearts, zie ik? Ik hoop dat het niet te ernstig is? Geoffry Nee, nee, ze gaan gewoon mijne krulstaart wat bijknippen. En gij? Pascal Ah, ik word vandaag besneden. Pas op; enkel om medicinale redenen, zunne! Zeg, koerst gij nog? Geoffry Ja, ja, ik heb vorige week Nico Mattan nog geklopt in Gent-Wevelgem, met snuitlengte voorsprong! Pascal Allez, chapeau! En hoe gaat het met de rest van uwen varkensstal? Geoffry Goed, alleen met Margot gaat het wat minder. Pascal Margot? Ken ik die? Geoffry Kent ge de zus van Emilie haar nichtje? Pascal Die rosse zeug met haar moustache? Geoffry Awel, de tante van hare beste vriendin! Pascal Ah, de die! Wat is er met haar gebeurd? Geoffry Den boer heeft gisteren haar keel overgesneden! Pascal Amai, zeg! Hebben ze er koteletten van gemaakt? Geoffry Ze is uiteindelijk op den barbecue terechtgekomen, ja. Pascal Daar gaan ze wel een heel jaar van kunnen eten, zunne! Geoffry Ja, maar ... het beste moet nog komen! Weet ge wat hij nog heeft gedaan? Pascal Nee. Geoffry Hij heeft dat allemaal gefilmd, en op internet gezet! Pascal Wablieft?! Op internet?! Gruwelijk, zeg!!! Welk varken met gezond verstand zou daar naar kijken? Geoffry Ge zou nog verschieten! Pascal Waar gaat dat toch naartoe met de wereld? Ik begrijp dat toch allemaal niet, zunne! Geoffry Tja, dat is de Westvlaamse hormonenmaffia hé, die daarachter zit. Ge kunt daar toch niks aan doen, zunne. Die mannen worden politiek beschermd, hé! Pascal Zeg, over hormonen gesproken ... Mijn neefke zou ook graag beginnen koersen. Gij kunt toevallig aan niks geraken? Allez, ge weet wel ... in verband met zo'n bloedtransmissie. Geoffry Shhht! Ge moet daar mee oppassen, zunne!! Als ze u pakken, is 't meteen gedaan!!! Ge wilt toch niet eindigen zoals Margot, hé?! Pascal Nee, nee ... sorry. Geoffry En hoe oud is dat manneke? Pascal Een jaar of vijftien. Maar hij heeft wel al stevige kuiten, zunne, voor zijn leeftijd! Geoffry Ja, dat kan goed zijn, maar heeft hij al ne koersvelo? Pascal Nee, dat heeft hij nog niet. Geoffry Dat hij dan eerst een keer daarmee begint, hé! Bon, ik mag naar binnen, 't werd tijd! Allez, Pascal, tot de volgende? Pascal Zeg, Geoffry ... Weet ge dat gij op uw achterwerk een grote zwarte vlek hebt? Geoffry Pfft, dat is zo'n domme tatoeage van die dwaze kunstenaar, maar bij mij is die natuurlijk mislukt, omdat mijnheer strontzat was! Geef mij maar de wielersport, in plaats van cultuur! Dat is pas voor echte varkens!!!

Vince

0 0

La liberté retrouvée

“Tu m’as parfaitement compris”, dit-elle les yeux enragés, « tu sais parfaitement ce que je veux dire ». D’un seul mouvement de la main, elle brise la fenêtre qui donne sur le boulevard. A ce moment-là, elle ressentait que la maison se libère de ses angoisses, comme de l’air qui sortait d’un ballon. Devant une telle rage, il ne pouvait plus rien. Il avait tort, il le savait parfaitement. Elle, elle retrouvait sa liberté. Le meurtre parfait de l’âme. Il n’aimait pas crier haut et fort les mots quand ils soulignent la violence des actes. Rien n’est parfait. La réponse serait-elle dans le passé, le plus que parfait ? A Paris on a la réponse parfaite pour tout. « Viens… on rentre ». Il mit ses bras protecteurs et musclés autour de lui. Il commença à pleuvoir. Il commença à pleurer. Il voulait s'excuser mais il sentait qu'il était déjà trop tard. Beaucoup trop tard. Dans cet instant parfait, il l’aimait. Il se sentit protégé et réconforté. Cette nuit-là, pour la première fois depuis longtemps, il retrouva le repos tant recherché. Mais il était trop tard. Il l'avait perdue. http://erwinabbeloos.over-blog.com/

Erwin Abbeloos

0 0

Thriller op het secretariaat

En toen kwam de rekenmachine aan de macht. De nietmachine kon het nog heel even bij elkaar houden en de gum bleef onder de radar zolang de potloden hun overbruggende rol speelden, maar eens de markeerstiften hun intrede deden was het ook voor hen voorbij. De schaar kreeg nieuwe verantwoordelijkheden en door de herstructurering kreeg de autoritaire stempel, en zijn trouwe acoliet het inktkussen, een pak meer werk. De post-it’s raakten niet van hun frivole reputatie af en verdwenen in de overbelastte prullenmand. Alleen een mirakel kon het blanco vel papier nog redden van een geselende passage door de machine en een pijnlijke perforatie. Een roemloos einde in de ringmap leek onafwendbaar. De spanning op het secretariaat bereikte zijn hoogtepunt. De telefoon kon elk moment overgaan en het ontstekingsmechanisme in werking zetten. Maar het bleef stil. Ondraaglijk stil. En alle blikken gingen tegelijk en instinctief de richting uit van de immer stoere redder: de koffieautomaat!

Ivan Seymus

0 0

Diesel-tempo

Nieuwe school, avontuur - Ge wet wel - grote mond. Rondhangen me de vrienden, smore van lampbestuurde grond. Ontgrond, waar ik stond, met tanden van mijn mond, niet gedacht dat het bestond, nog voor dat alles echt begon. Ik moest er nog mee starten, mee aan de slag, “Hallo - ik ben nieuw hier - ja - eerste dag”. Denkte echt dat da mijn woorden werden? Niks wereld-derde, elke dag die fucking Merde, Sorry dak ff hardop lach. Vergelijk me met een beest als een tijger, een vechter, een krijger, altijd eerst op startblokken, de steun van de steiger, Mensen vragen mijn mening, shit - really - ge moogt is raden waarom ik weiger. “Hallo Mevrouw, goeiemorgen, ik zoek het toilet”, Ook zij had mij weer snel met de mond vol tanden gezet, ik zeg ‘halloww.. da’s toch ni zo moeilijk he, zeg me gewoon de weg" Die vrouw bleek dus doof te zijn, en niemand da't da efkes zegt?! Stunt nummer 1, en ik ben een man van vele, zou men stommiteit af en toe moeten kunnen verdelen, lokaal lokaliseren door te transporteren en te transformeren, zodat ik ’t me enkel moet verbeelden. Dromen is erg maar vaak snel over, een soort manier waardoor ik mij naar een universe tover. Daar is het proper, rein en ongelogen, zonder te betogen, zonder ne moskee of synagoge. Helemaal niet, waarom voelt gij u nu aangesproken? Ineens - ver uit het niks - komde gij hier aangekropen, ff kloppe, telefonneke, nee niks late wete, en dan nog verwachte da ge hier ’s avonds me ons mee kunt eten?! Shit weg - die fucking vanzelfsprekendheid, Respect voor mekaar -neje- het volk van vandaag krijgt het schijt, in alle tegenstrijd, niemand is nog toegewijd, ge weet da gij de toekomst zijt, ge hebt zelfs nog geen beetje spijt. Uw ouders - zo hard gewerkt om er voor u te zijn, centjes op de bank gezet voor uw succesje, groot of klein, Gij moet het wete, gij liever dan de mijn want - de mijn doe ik geen pijn, Gij zult het kruisje van het huisje zijn. Sorry mama - ik lust da ni - ik wil alleen echte cola, meende gij da nu - men kind - shit verwende Lola. En Lola krijgt alweer haar zin, dus tegen beter weten in, klop ik vandaag weer op m’n kin omdat’k niet graag van m’n zusje win. Ooit moeten we leren, doen we allemaal, en ’t is gewoon een feit, vandaag elk in ons eigen taal. Fysiek of mentaal, introvert of asociaal. we moeten best massaal, organiseer nogmaals het laatste avondmaal. Ma da's moeilijk want de tafel is te klein, of misschien hebbe we gewoon te weinig plek. Zijn weer maar eens verhuist, alles behalve fijn, weinig ander keus want den Immo ging op z'n bek. Neenee, da's ni wa da'k zeg, hoe wilde da'k het uitleg? Zo da gij mij verstaat, Immo en ik waren beginnen vechten op de straat.

Flashlab

1 0

Hoe moeder stierf en dat dat eigenlijk mijn schuld was

‘Moeder, je zou me toch komen ophalen aan het station? Ik had gezegd om kwart voor twee. Half drie is het nu.’ ‘Moeder, het is drie uur. Waar blijf je? Bel je me?’ Maar moeder belde niet. En ook op de boerderij nam niemand op. Om half vier kreeg ik de jongste broer aan de lijn. Ik zat op de rand van één van de grote bloembakken voor de stationsingang en keek verveeld rond. Na een weekend in Gent het dorp troostelozer dan ooit. Ik keek naar de bussen die af en aan kwam rijden. Naar de mensen die op en af stapten. De meesten beladen met zakken van de Aldi, er is een filiaal in de naburige gemeente. De Aldi is voor arme mensen, zei moeder altijd toen ik als kind vroeg waarom wij er nooit heen gingen. Arme mensen zonder auto. De jongste broer ademde onregelmatig en probeerde zich goed te houden. ‘Ons moeder. Louiza, toch.’ Ik zocht tevergeefs houvast op de rand van de betonnen bloembak die, toen de jongste broer verderging, stroperig werd, als drijfzand. Ik dreigde weg te zinken. ‘Maarten. Met zijn tractor. En moeder, met de auto. Verblind door de zon, zeggen ze.’ * In de keuken zaten de vier broers samen met vader aan tafel. Ze keken naar het tafelblad. Ze keken niet op toen ik ook ging zitten, maar bogen hun hoofd nog dieper. Hun neuzen raakten het tafelblad net niet. Wie niet beter wist, zou de aanblik komisch gevonden hebben. De jongste broer richtte zich op. Hij keek me aan en ik dacht een veeg bloed op zijn T-shirt te zien. Dat hij er als eerste bij geweest was. Dat hij net het erf afgereden was, hij was de maaier komen halen, het gras op het stuk land aan de Wissel stond zo hoog. Daar, aan de Wissel, in de bocht… Moeders auto stak half in de gracht. De tractor van Maarten was er half over gegaan. Dat hij erbij was toen ze… Dat hij de deur eerst niet open kreeg. Hij had haar gordel losgemaakt, haar uit de auto gehaald. Ze had iets gezegd, maar hij begreep niet wat. Dat alles zo snel ging. Dat Maarten haar niet gezien had. Dat Maarten daar stond. Gewoon stond. Godverdomme, de klootzak. Ik haastte me naar mijn kamer. * ‘Zusje, het is net zo druk nu. Kun je niet pas tegen de avond terugkeren? Ze komen materiaal leveren voor de nieuwe stal en vader is niet thuis. Ik ga me te erg moeten haasten. Kun je echt geen trein later nemen?’ ‘Nee, ma, dat kan ik niet. Ik vertrek nu naar het station. Ok?’ * Maarten vraagt om langs te komen op de boerderij. Maar men wil Maarten niet zien. Men wijst hem met de vinger. Het is zijn schuld. De politie komt enkele keren langs en er passeert ook een verslaggever van de krant, maar niemand wil met hem praten behalve een loslippige buurvrouw. In de krant heeft men het over een tragisch ongeval en over Maarten D. (39), een bekende van de familie, goed bevriend met de vier zonen van het slachtoffer. Dat hij mij om de twee weken de hersenen uit mijn kop neukt, heeft de verslaggever er niet bij vermeld. Dat het niet de eerste keer is dat de jonge boer een ongeval veroorzaakt. Alleen niet eerder met zo’n tragische afloop. Het slachtoffer was een liefhebbende echtgenote en moeder van vier zonen en een dochter. Lid van de KVLV. Een hardwerkende boerin, die haar boerderij met trots bestierde. Maar ik moet Maarten wel zien. Ik klop op de achterdeur en vind zijn ouders in de keuken. Ze zitten aan tafel en veren op wanneer ik binnenkom. Een klamme hand, enkele woorden van medeleven en verder niets. Boeren zijn harde werkers, geen praatjesmakers. ‘Hij is bij de kalveren,’ zegt zijn vader ten slotte. Toonloos. Mijn tong plakt tegen mijn verhemelte. Ik trek de achterdeur geruisloos achter me dicht. Hij staat werkloos naar de eerste kalverhut te staren, een emmer met melk in zijn rechterhand. Ik schuifel met mijn voeten in het stro, zodat hij wel moet omkijken. Hij ziet me, maar hij mijdt mijn blik. Hij zet de emmer neer en veegt zijn handen af aan zijn overall. ‘Louiza.’ Dan pakt hij de emmer weer op, gaat voor de tweede kalverhut staan en giet wat melk in het drinkbakje. Het kalfje begint meteen gulzig te drinken. ‘Ik heb haar niet zien komen,’ zegt hij. Hij gaat in de richting van de derde kalverhut. Het kalfje komt nieuwsgierig dichterbij, likt in afwachting aan de tralies. Ik sla mijn armen om zijn grote, logge bovenlijf. Hij houdt de emmer nog steeds in zijn hand. Zelfs wanneer zijn tranen in mijn hals beginnen te druppen. Mannen huilen niet, wil ik zeggen. De broers huilen niet. Vader ook niet. Dus waar haal jij het recht?

Valerie Tack

78 2

cafégesprek

-Eerlijk gezegd ben ik heel bescheiden.-Je meent het.-Echt waar. We zijn toch vrienden onder elkaar, af en toe is het nodig de dingen te zeggen zoals ze zijn. Ik ben heel bescheiden. Altijd al geweest.-Inderdaad.-Of vind je van niet?-Mmm... ik vind het moeilijk om te antwoorden.-Om eerlijk te antwoorden, bedoel je?-Ik denk het.-Maar jij bent toch een heel oprecht persoon, bovendien ben je mijn vriend, zeg dus maar wat je vindt. Eerlijk.-Maar ik wil je gevoelens niet kwetsen door te eerlijk te zijn.-Je zal me niet kwetsen, man. Ik heb liever dat je me de dingen recht in het gezicht zegt.-Oké, ...-Vooruit, doe je best.-Euh, ik vind je niet bepaald bescheiden. En bovendien ben je het al helemaal niet meer van zodra je beweert van wel.-Ach zo.-Ik ben eerlijk geweest.-Ja, natuurlijk… En dat is goed. Eerlijk gezegd ben ik jaloers op je.-Hoezo?-Als ik zie hoe eerlijk jij bent, zo zonder scrupules, dan word ik jaloers, begrijp je?-Maar...-Nee, nee, ... echt. Ik moet toegeven dat ik dat zelf heel moeilijk vind.-Eerlijk zijn?-Ja.-…-Eerlijk gezegd ben ik gewoon een bescheiden leugenaar.

LL Rigby

17 0

Jade

Inleiding: Volwassen worden doe je door te groeien. Niet enkel met je lichaam, ook je geest moet mee. Maar hoe makkelijk is dat groeien wanneer liefde je totaal heeft verblind? Is het kiezen van je eigen weg dan nog een evidentie? Jade heeft alles op het moment dat ze Justin ontmoet. Ze kiest voor hem en het leven dat daarop volgt. Groeien is vanaf dat moment onmogelijk. Na een aantal verschrikkelijke gebeurtenissen, begint Jade te twijfelen aan de weg die ze is ingeslagen. Moet ze kiezen voor het bekende afgeknotte leven of moet ze in het onbekende groeien? ‘Jade’ is een hedendaagse bewerking van het alom bekende ‘Medea’-verhaal. Waar Medea in haar tijdsgeest weinig keuzes had, liggen voor Jade in onze moderne tijd alle opties open. Maar hoeveel opties hebt je wanneer niet enkel rede maar ook emotie meespeelt? Synopsis: Jade is een zondagskind. Als knappe dochter van wereldberoemde rockzanger Mick, ligt de wereld aan haar voeten. Ze bouwt een carrière uit als topmodel en is ongelooflijk succesvol. Op relationeel vlak is Jade een beetje een laatbloeier. Ze is al begin de 30 wanneer ze op het verjaardagsfeestje van Madonna de veel jongere Justin tegenkomt. Hij is een aantrekkelijk jeugdidool die net zijn zangcarière heeft gestart. Jade valt voor hem als een blok. Het duurt dan ook niet lang of ze vormen een veel besproken celebrity koppel. Na een jaartje gelukkig samen zijn, trouwen ze en volgt de geboorte van hun tweeling. Jade leeft op een roze wolk. Dan gebeurt er iets wat niemand had kunnen voorspellen: niet veel nadat ze getrouwd zijn, begint Justin langzaam maar zeker Jade’s leven de te domineren. Ze mag niets meer. Justin dwingt haar te stoppen als topmodel en haar sociaal leven legt hij drastisch aan banden. Financieel maakt hij zijn vrouw totaal afhankelijk van hem. Psychologisch boort hij haar helemaal de grond in en ook een mep hier en daar schuuwt hij niet. Jade laat zich doen, nog steeds verblind door liefde. Het gaat van kwaad naar erger. Justin laat Jade’s vader Mick tegen wil en dank opnemen in een luxe resort voor oudjes. Daarna zorgt hij ervoor dat de arme maar ietwat excentrieke man ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard. Jade is als enig kind beheerder van zijn fortuin, maar aangezien ze met Justin in gemeenschap van goederen is getrouwd, is alles wat zij bezit ook van hem. Micks fans zorgen er echter voor de Jade en Justin niet van hun luxe leven in LA kunnen genieten. Al snel volgt er dus een verhuis. Het koppel trekt naar New York. Justin heeft daar zijn zinnen gezet op de post van CEO van een grote platenmaatschappij. Via een list zorgt hij ervoor dat de baas van die maatschappij, Jay-Q, van fraude wordt beschuldigd. Jay-Q wordt daarop door de raad van bestuur aan de kant geschoven, waarna Justin zichzelf al snel een weg naar de top van het bedrijf baant. Justins imperium is nu groot en veel bevallige dames werpen zich aan zijn voeten. Jade die al haar zelfvertrouwen is verloren, ziet het oogluikend aan. Ze vlucht in jet-set feestjes, drank en drugs. Op een dag komt Justin Tiger-Lily tegen. Zij is de veel jongeren vrouw van Jay-Q. Deze laatste is ondertussen door alle vernedering in een depressive gesukkeld. Jay-Q verwaarloost daardoor zijn bevallige vrouw. Tiger-Lily is een jong opkomend top model. Ze is fris, knap en ongelooflijk sexy. Dat ontgaat ook Justin niet. Al snel zet hij zijn zinnen op Tiger-Lily en zoals altijd krijgt hij wat hij wil. Jade komt er achter de affaire van Justin. Eerst verdringt ze het gegeven en blijft ze naïef geloven dat het wel goedkomt. Ze verliest zich in het afschuimen van feestjes en geraakt zichzelf steeds meer kwijt. Wanneer Justin op een bepaald moment de kinderen meeneemt op een weekendje naar Florida met zijn nieuwe vlam, is dat de spreekwoordelijke druppel voor Jade. Ze stelt Justin voor de keuze: zij en de kinderen of Tiger-Lily. Wanneer Justin voor Tiger-Lily kiest, slaan bij Jade de stoppen door. Ze stuurt haar twee kinderen naar een kostschool in Europa en zegt tegen Justin dat ze gestorven zijn in een verkeersongeluk. Jade staat nu op een keerpunt. Ze moet kiezen: alles proberen te vergeten en blijven doorfeesten of volwassen worden, de juiste beslissingen maken en haar leven weer opbouwen. Scène01 regie/scenografie: Het stuk start op het moment dat Jade op een keerpunt staat: blijven feesten of volwassen worden. Deze monoloog is de openingsscène van het stuk. Ze wordt gespeeld door Jade’s geweten: engel en duivel. Ze zitten beiden op een soort schommel die helemaal links en rechts van het podium hangen. De ene is versierd met frisse bloemen en veren in lichte kleuren, de andere met pakjes sigaretten, flessen drank en zwart leer / plastic. Beide personages geven hun visie op de situatie aan Jade. De engel en de duivel zijn geslachtsloos, maar hebben wel uitgesproken kostuums aan. Jade zit ook op scène, pal in het midden op een stoel. Ze staart enkel voor zich uit en reageert niet. Engel: (licht schommelend) Ik zie u daar nog zo staan. Mooie Jade. Het gebeurde op die zwoele zomeravond. Weet ge nog, het verjaardagsfeest van Madonna? Heaven must have been missing an angel. Ge paste er niet. (schuddend met hoofd) Een parel voor de zwijnen. Ge waard…(korte pauze)… anders. Waard ge daar maar nooit heen gegaan. Ik had u nog zo gezegd weg te blijven uit The Valley. Maar ge ging toch, the Hills naar beneden, like a Rolling Stone. Ik ben u altijd en overal gevolgd. Ook die bewuste avond bij Madonna, toen ge Justin leerde kennen. Hij zong de sterren van de hemel. Ja ja, hij was ook een soort van ster, jong en knap. Misschien wel té jong en knap. Maar ja, liefde overwint alles zeggen ze, Ook een te groot leeftijdsverschil. Ik ben er nooit gerust in geweest. Die jongen was slecht nieuws. Een wolf in schaapsvacht. Hij wist wat hij wilde: he saw a red door and he wanted to paint it black Duivel: (zegt alles nogal spottend) De tragedie begon bij die arme drommel, uw vader Mick. Die stopte Justin tegen wil en dank – hopsa- (maakt sprongetje van schommel en loopt richting Jade) in een luxe resort voor rockers op retour. Highway to hell, je weet wel. (lacht kort duivels) De oude excentrieke sok was er kapot van en vele van zijn fans met hem. Niet veel daarna volgde jullie eerste verhuis. Van LA naar The Big Apple. You made a brand new start of it, New York, New York. (grotesk gezegd) Echt Crazy in Love waarde gelle. Haha…(lacht hard, gaat naast haar staan en spreekt nu recht naar Jade) Ge waard zo naïef Jade, trouwen in gemeenschap van goederen. In deze tijd? Komaan zeg, hoe onnozel kunt ge zijn? En ja, al snel waren ook die twee kleine mormels van kinderen er. Toen kon ge al helemaal niet meer weg hé. (heel uitdagend, gaat ook dicht bij haar staan) Wat ging er eigenlijk door u heen toen ge die eerste mep kreeg? Vond ge dat ge ze verdiende? Of vond ge dat misschien plezant? Jade? Wond het u op? Genoot ge van de vernedering? Komaan Jade, geef het toe. (staat nu met zijn mond bijna naast het oor van Jade verheft zijn stem)Of vond ge het gewoon makkelijker om slachtoffer te zijn dan om voor uzelf op te komen? Zwakke geit. (zegt dit vol afschuw en rochelt erna op de grond vlak naast haar) (Engel komt van zijn schommel en jaagt Duivel weg, deze laatste gaat terug naar zijn schommel) Engel: Het is niet uw fout lieve Jade. Het is niet uw fout. Ge waard gewoon verliefd. Goedgelovig, naïef misschien… Het was schoon hoe ge hem altijd zijt blijven steunen. Samen met hem zijn dromen achterna. Justin zag het groots daar in die nieuwe stad Hij zou zich opwerken van new kid on the block naar de new king of pop Dat heeft die goedzak van een Jay-Q geweten. Hij knipperde met zijn ogen en voor hij het wist runde Justin zijn bedrijf. En gij Jade, gij onschuldig schaap. Ge liet u doen. Ge aanvaarde elke klap. Letterlijk en figuurlijk. Terwijl Justin zich verloor aan roem en vrouwen, verloor gij u in de nacht. (gaat naast Jade staan en neemt haar arm vast, Jade blijft voor zich uit staren) Jade, Mijn charmante, sprankelende, ambitieuze Jade. Wat is er toch met u gebeurd? Kijk in de spiegel, Uw ogen stralen niet meer. Waar zijn uw gedachten?(Blijft heel even staan in de hoop op reactie, laat arm los als deze niet komt en gaat weer op schommel zitten) Duivel: (zittend op schommel, zeer neerbuigend gespeeld) Ooit waard ge de ultieme top van de Californische jetset Nu zit ge daar under the bridge. Uit de zevende hemel naar beneden gevallen Pats. (spring tegelijk van schommel en gooit fles tegen de grond en gaat weer naast Jade staan)tegen de grond gesmakt. Ge hebt het zelf gezocht. Ge moest hem per se hebben. En hij? Wat deed hij nadat gij alles voor hem had gelaten? Hij liet u vallen. Hij liet u vallen voor die jonge poes. Als een groot stuk vuil. Aan de kant geschoven als de eerste de beste oude jas. Begrijpelijk, ziet u daar nu zitten, als een soort opgezette mens. Geen greintje zelfrespect meer over. Hij nam u alles af Jade. Alles. Uw geld, uw vrienden, uw leven. Wat ga ge nu doen? Waar gaat ge nu heen? En wat met die kleine mormels van u die ge ver weg op kostschool hebt gedumpt? Die kunnen daar toch niet voor eeuwig blijven? Word toch eens volwassen mens. Ge zijt al 34. Leer nu toch eens instaan voor uw eigen beslissingen. Ge moet kiezen Jade. (Engel komt langs de andere kant van Jade staan) Engel: Ge moet kiezen Jade. Pakt uw leven terug in handen. Ge kunt het. Ik weet het. Ge kunt het. Ge waard efkens verloren, heel efkens van uw pad af. Maar diep in u zit het nog, dat vuur, die passie die goesting in het leven. Kies toch voor de vrijheid. Kies voor één keer voor uzelf. Neem uw leven terug in handen, Jade. Engel en Duivel gaan beiden op hun schommel zitten. Engel en duivel samen: Ge moet beslissen Jade, het moet nu echt. Het licht op de engel en de duivel gaat uit. Er is enkel nog licht op Jade. Jade ontdooit. Jade: (vertelt tegen het publiek) Ik zie mij daar nog zo staan. Het gebeurde op een zwoele zomeravond, Ik weet het nog. Het was op het verjaardagsfeestje van Madonna. Licht dooft. Scène twee.

Ans DB

0 0

Elena (proloog)

Elena. Trojan Wars, elegant fonts. Everybody deserves an Elena. "For text that's meant to be read."However, I don't think Elena wants to be read. She's quick, elusive, ahead of herself. Sand slipping through fingers, time accelerating and disappearing into loopholes of lust and love. Better keep up with this one. The kind of girl that shows you the stars and breaks your heart. An astonishing beauty, a nimble mind. A girl to die for.Well, I wasn't going to die. And neither would she. Elena never dies. Elena is life – and life is what I wanted.Elena wasn't on top of her game when I met her. As if the diaphragm of her camera was on hold too long, giving way to the uncertainties wandering through her beautiful head. She's a photographer, likes to catch the instant – sacrificing the moment, to have a clearer view afterwards. That's the paradox. But she's good with words too, likes to write. One should never delete words. The more you delete, the clearer they're engraved in your heart. "You should move to the other side of the bar", I told her when we first met. She gave me a puzzled look, didn't know who I was. I took her in my arms and turned her around. Just as the fight kicked off. She understood now, walked along with me to the other end. Frightened but grateful, her brown eyes like a velvet veil, slightly touching the edges of my heart. "Thanks ..." she murmured. I looked into her eyes and smiled. Leaving her in the company of the well-dressed man she was with. Girls like Elena – they feel lonely, but they're never alone.

Guy Bourgeois

10 0

Monoloog: De Moeder

(REGIE: Moeder en Kind02 (=meisje) zitten in de woonkamer. Moeder staart naar de familiefoto op de schouw. Kind02 speelt met gsm.)Gelle waard zo schoon toen ge klein waard. Zo schattig. Onze Jef met zijn blonde krullekes en gij met uw twee vlechtjes. Zie ulle hier nu staan: de schoonste kinderen die ik ooit in mijn leven heb gezien. Ge waard zo lief alle twee. Zo aanhankelijk. Allebei graag mijn aandacht trekkend. Onze Jef dat was een echte vedette. Hij kon zo goed mensen imiteren. Gelachen dat wij hebben met hem. Ik zie hem nog zo bezig. En maar genieten. Hij stond zo graag in de belangstelling. Het zijn schoon herinneringen. Weet ge nog? Elke zondagochtend? Ik hoor ulle nog zo roepen van uit ulle bedjes als gelle wakker werd. ‘Moeke, moeke!’ Toen was ik nog alles voor ulle. Ik zou ’t zo graag nog één keer meemaken. Nog één keer zo wakker worden op ne zondagmorgen. Maar da’s voorbij, hé. Da’s verleden tijd. Geen tijd meer voor ulle moeder. Nu zijn er ulle vrienden. Ulle lieven. Onze Jef heeft een lief. Wist ge dat? Ik heb het moeten horen van papa. ‘ t Stond op Facebook zei hij. Facebook. ’t Internet weet altijd alles eerst. Zelfs van uw eigen kinderen. Ik vind dat triestig eigenlijk. Ik heb hem gisteren nog gesmst, onze Jef. Geen antwoord. Zo gaat dat altijd. Ik sms, geen antwoord. Waarom kopen papa en ik ulle eigenlijk ne gsm als ge nooit antwoordt? Is dat hoe wij ulle hebben opgevoed? (REGIE: Moeder neemt gsm) Kijk niks hé. Nog altijd niks. Ik kijk toch niet verkeerd? Zie ne keer.(REGIE: moeder steekt gsm onder neus kind2) Niks toch hé? Onbeleefd vind ik dat. Als iemand u een vraag stelt, dan antwoordt ge toch? Of niet? Of ben ik niet belangrijk genoeg misschien? Quantité négligeable? Ik word daar echt kwaad van. En als ge hier thuis zijt dan doet ge niet anders dan met die gsm bezig zijn. Ge kunt niks tegen ulle vertellen, want ge zit met uw neus op dat scherm. Internetten alsof ulle leven er vanaf hangt. Ge zou zo maar eens iets kunnen missen van wat er in de wereld gebeurt. Dat heeft ne naam hé: FOMO. Fear of missing out. Ja, daar verschiet ge van hé, dat ik dat ken. Marianne van de tekenclub haar kinderen hebben dat ook. Verslaafd aan Facebook. Die hebben zelfs moeten afkicken vorige zomervakantie. Jaja, ge lacht, afkicken, gelijk van den drugs. Een maand zonder hunne gsm. Ambras dat dat daar geweest is. Het heeft wel niet veel geholpen, Een week nadat ze weer op kot zaten was’t toch weer van dat. Het is een vuiligheid, dat internet. Ik vraag me af of gelle nog zonder kunt. Ik vraag me trouwens ook soms af waarom gelle nog naar huis komt in’t weekend. Een ganse week kijk ik daar naar uit, maar als ge hier zijt dan ben ik alleen goed voor de kook en de was. Dat doet zeer zenne. Heel mijn leven heb ik ten diensten gestaan van ulle. Gestopt met werken om voor ulle te kunnen zorgen. Elke woensdagmiddag van hier naar daar. Van hobby één naar hobby twee en terug. Allemaal voor ulle. Niks heb ik gehad aan mijn jong leven. Ik had nog zo veel willen doen. Bijstuderen, een carrière uitbouwen, de wereld zien. Profiteren en kansen grijpen. Maar ‘t was voorbij voor dat ik het wist. En ineens zat gelle op kot en ik hier thuis. Alleen. Voorbijgestreefd en uit de mode. En ik moest het ook altijd alleen zien te rooien. Ulle vader ja… Ulle vader die was gaan werken hé. Geld gaan verdienen. Vergaderingen en recepties. De zakenman uithangen. Zo ging dat vroeger, dat is niet zoals nu. De moderne tijd met haar emancipatie. Dat bestond toen niet. Gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Profiteer er maar van gij als jonge vrouw. Het leven lacht u toe. De wereld ligt aan uw voeten. Geniet er maar van, ge hebt alles. Gij kunt alles doen wat ge wilt. Vrijheid blijheid. En slim, een goei stel hersenen. Binnenkort een diploma. Ge zijt jong en schoon. Ik had ook een goei stel hersenen. De wereld had ook aan mijn voeten kunnen liggen. Ik was ook jong en schoon. En moeder op mijn 20ste. (REGIE: langere stilte) Wat zit ge zo te kijken? Ja. Ja, misschien wel. Misschien heb ik wel spijt. Misschien heb ik wel nooit kinderen gewild.

Ans DB

56 0

Tip

De Biecht

(openingsscène van 'De biecht'. Een oudere man staat op het podium, naar het publiek gericht. Een andere man, de priester, zit op een stoel met hoge rugleuning die weggedraaid staat van het publiek) Man: Ik heb berouw. Vraagt u me niet te biechten, ik ben niet gelovig en had voor vandaag al jaren geen voet meer in de kerk gezet, maar ik moet met iemand praten. Ik heb een slecht geweten, meneer, en ik moet het aan iemand kwijt. U oordeelt niet, toch?Kan ik erop vertrouwen dat wat ik u zeg, onder ons blijft?Ik weet het, het is niet fair van u te verwachten dat u zwijgt als ik dat zelf niet meer kan, maar een gedeelde last weegt minder zwaar, zo is het toch? Het is allemaal al zo lang geleden, een mens zou denken dat ge de dingen dan vergeet, dat ze wazig worden op zijn minst, maar niets is minder waar. Ik zie alles nog steeds voor me alsof het gisteren was, hoewel het gisteren alweer 55 jaar geleden was. Het kwelt me eerwaarde, ik moet het kwijt. Aan wie kan ik dan beter vertellen dan aan u? U bent een luisterend oor voor alle mensen, toch?U kunt mij helpen. Dat hoop ik. Om de dingen in perspectief te plaatsen. Ik ben oud, mijn geheugen verslijt, maar de onaangename dingen blijven knagen. Kan ik spreken, eerwaarde?En als ik spreek, luistert u dan? Priester Spreek maar zoon, hier zijn uw woorden veilig.

Rinke R.

7 0

Le nord

‘k was het verloren. Daar op het moment, zomaar ineens. Hield me van het domme, immer een rol dat ik perfect inkleed; Kleine idiote nar. Echter, ik bleef zwijgen als vermoord. Schitterend hoe niemand me verdacht en ik hen kon verdenken verdacht te wezen. De stilte sneed en zweet parelde op m’n huid. De standaard bleef ik wijselijk ophouden friemelde onhandig aan mijn oorbel. De blonde dame komt op me af. Haren dansen bij elke stap, het ritme van heupen. Ik vang de zomergeur dat ze verspreidt en droom even weg bij het getik van naaldhakken op kille marmer. Instinctief ga ik op de toppen van m’n tenen staan. Kleine idiote nederige nar. Ze loopt me straal voorbij en ik zucht. Misschien verloor zij het ook? Verloren we het hier allemaal? Reken maar dat haar fysiek aspect de toespelingen gaat beïnvloeden. ‘k nip aan de fluit en instant vormt de vloeistof kristal in mijn mond. Blozend slik ik door. De man nadert en verlegd pijnlijk traag zijn blik. Aangezien bij voordien schaduwen volgde verdroeg ik z’n aanwezigheid zwijgend maar nu ...komt hij iets te dicht. Hij laat zijn hand op mijn schouder rusten. “we weten...weet je” z’n fluistering laat me huiveren en ik sla mijn ogen neer. Ik ben het verloren, bliksemsnel. Echter het was nooit van mij.

Lily May Parker

19 0

Stemmenregen

Ik zou het kunnen zeggen, maar ik wil niet, omdat ik bang ben van de gevolgen van dit spel bij welk ik alles op een kaart zet in afwachting van wat komt. Ik wacht, en er komt niets, of toch wel? Het wiel draait zich altijd in de verkeerde richting en laat enkel diegene winnen die zich zeker is, nooit diegene, die niet weet hoe hij moet spelen. Hoewel men in mijn kaarten kan kijken. Het staat op mijn voorhoofd geschreven en toch ben ik onzichtbaar of tenminste transparant. Daarom zou ik het kunnen zeggen, maar ik wil niet, omdat men een zucht in de wind niet serieus neemt. Zelfs al is het een orkaan die huizen omver veegt. In zijn oog heerst stilte. Ja, om die stilte te vullen heeft men een stemmenregen nodig, die langzaam voor zich heen kabbelt. Dan vermengen zich tranen en regen tot een koude plens. En misschien zwemt de zware last weg, de last die zo zwaar op me weegt. Neemt me de spraakwaterval. Woord voor woord. Zin voor zin. Ik zou het kunnen zeggen, maar ik wil niet. "Ik hou van jou". Wat heb je gezegd? Ik kan je niet horen. Ik neem nog maar een nipje dan, aan mijn gin tonic. "Santé".

Sonja Blondé

0 0

Over onthaasting

Een motelletje langs een desolate snelweg tussen twee grootsteden. Gevoel: tussen komische smart en vrolijke miserie. Een stel huppelt tussen weinige auto's door op zoek naar -wat was het nu weer- kamernummer honderddrieëntwintig. Vraagteken. Zij is thirtysomething (babyboomyuppie lookalike), Hij lijkt wel zestig. Uitroepteken. Waarschijnlijk denk ik dat omdat hij rookt, want rokers met baard zien er steevast ouder uit. Afgeleid. Eigenlijk gaat dit hier om: een jongeman in een monovolumewagen (Peugot 807 automatic) met bebloede windels rond zijn knokels. Fak. Bedenking: is een hotel langs een steenweg eigenlijk wel een motel? (to be continued)

koersekwie

12 1

Realistische dromer 'Carpe Diem'

Mijn droom ‘Les Colombiers ‘ werd realiteit Een dag als deze, met schrijnende nood voor opvang van personen met een psychische beperking, deed me ontwaken uit mijn droom en werd realiteit. Op de verkeerde plaats, verkeerd behandeld, verkeerd begrepen, verkeerd bekeken… Ik zou, wou en moest deze groep van, als kwaad afgeschilderde personen, onder mijn vleugels nemen. Met een doel: Hulp en steun aan mensen met een psychische of andere beperkingen, aan te bieden. Opdat ze zich opnieuw beter voelen, in begeleid wonen, aanvaard, bemind, gerespecteerd… Begrip voor sociaal 'zwakkere' mensen, aan hen die niet in staat zijn om zelf de kost te verdienen, een gebrekkige gezondheid hebben, zich in financieel zwaar weer bevinden en weinig of geen steun ondervinden van familie. Nu 25 jaar later, tussen en met deze personen, in mijn project te hebben doorgebracht, Droom ik van een groot eiland, om al de vriendschap die ik van hen krijg, samen daar te planten, weg van onbegrip, van benadeling… Het lukte mij ooit, om hen in een juiste omgeving te plaatsen , met de juiste mensen. Waar hun nieuwe geluk en hun terug gevonden zelfvertrouwen, weerspiegelen kan, zoals in een immense zee. Een eiland zonder tralies, uitzicht op vrijheid , begeleid door zonnestralen… Helaas zijn er nog steeds enorm veel onbegrepen mensen met een psychische beperking , die men letterlijk en figuurlijk in hokjes plaatst. Mijn levenswerk, gegoten in boekvorm, zou er iets prachtiger bestaan? NEE! Tijd en geld te kort, om mijn boek te realiseren .. Niks kan me weerhouden, in woorden uit te drukken, wat de “zonder beperking levende’ maatschappij NIET wil zien, lezen, horen…. Bronnen: carpediem.bredene@gmail.com https://sites.google.com/site/carpediembredene www.facebook/pages/carpe-Diemvzw

Carpe Diem

44 0

de informaticus

Informatici, ik blijf het vreemde mensen vinden. Alsof ze er zijn en niet zijn. Uitblinkers in afwezige aanwezigheid. In elk geval: je lijkt hen altijd te storen, dat staat vast. Ook al ga je pal voor hun neus staan, op hun schermpje is altijd iets veel interessanters gaande.Het komt eropaan behoedzaam de inbelverbinding naar hun brein te activeren en hoopvol af te wachten of er links en rechts iets begint te zoemen, te piepen en op te lichten. Als je daarin slaagt en eindelijk hun aandacht krijgt, beginnen de problemen pas. Dat is niet verwonderlijk, want een informatica-probleem is in hoofdzaak een informaticus-probleem. Problematiseren is hun vak. Het is niet omdat informatici eruitzien als robots, dat ze ook zouden kunnen vervangen worden door robots! Hoe preciezer je vraag dus, hoe vager, onduidelijker en mysterieuzer hun antwoord. Ook als je gewoon een batterij voor je laptop wil bestellen.De verkoper-informaticus aanhoort mijn vraag, draait zijn scherm weg, t.i.k.t. iets in en staart. En staart ..."Oei, er is een probleem" luidt het na ettelijke minuten.Dat is natuurlijk geruststellend, een probleem betekent dat de informaticus wel degelijk aan het werk is. Van contentement begin ik mee te staren. De leegte in, de toendra op, de mysterieuze nevel van de tijd tegemoet. Staren. Klikken. Staren. Staren ..Uiteindelijk weerklinken de verlossende woorden: "Ja, er is wel degelijk een probleem ..."Niets overhaasten nu, even laten bezinken ... "O ja, welk probleem?" vraag ik voorzichtig.Staren. Staren ..."Het is nogal duur", luidt het antwoord."O ja", zeg ik, en samen staren we nog wat verder. Dit is immers niet het moment om de informaticus uit zijn concentratie te halen. Doe je dat wel, dan is de kans groot dat hij je vraagt wat je vraag nu eigenlijk alweer was.Staren ..."Ik zal het dan gewoon thuis zelf online bestellen" zeg ik ten slotte."O ja, dat kan je doen", zegt de informaticus aangenaam verrast. Tevreden staren we allebei voor ons uit."Hartelijk bedankt voor de service, meneer", zeg ik ten slotte."Graag gedaan, meneer, daar zijn we hier voor", zegt de informaticus.

Guy Bourgeois

27 0

Zeven lagen Echternach

merggevoel, Ulrike snijdt het liefst frietjes uit verlaten fruit vuurwerk, bommetjes in haar tas de Betlehemse sterrenchef, hij snoert een boutje lam terwijl ik driedimensionele debielen zie in een voertuig met vier wielen wereldsmoel mensengewaad wat goud, twee kettingen zij die dubbele dagen zonder meer verdragen kunnen lokken we in een tentje vol ijs, nietsnootjes, winterslaap voor een ritueel ik ben de liefde Echternachromantiek met veenbessen Plato bij de breuklijn lacht het beest van de bevrediging heeft lompe poten als een beer die toastjes smeert, paté van ronde varkens, everstaart en niemand die het merkt hoe dagen sterven kunnen in een glas doorheen gipskarton hoort men wel eens het smekken van verzadigde vetten een vrouwenpruim druppelende ellende, mans gedoe ik zing de nacht wel uit om bij het krieken wat te staren naar het kruis besneeuwde dorpskern, vredig leeggedronken Kneipe Ulrike, voor straks zijn zeven lagen ondergoed wat veel hoity-toity-truitje kan volstaan om tepeltuintjes te verhullen voor de misdienaar die ik niet ben onzin alles verzonnen zwijgen ligt me zoveel beter dan het spreken over nachtmerries, beschaving hybride autos zonder kleverige achterbanken alles verzwegen over die automaat antikinderfolieïndevormvaneenbanaan over de kansen, wonderen voor Jos, mijn Kalashnikov, Trotsky, Armani zijn soms bijnamen des anderendaags geen koffie, zuivere keramiek, zwarte mannen zullen resten rapen, voelen aan de zak, weten hoe de warmte werd verwekt kom, geschifte dromer want zij is het brein, ze wenkt dat het tijd is voor die rode kerst op het kleine plein uit de reeks 'Waanhoop'

Bernd Vanderbilt

31 0