Zoeken

Pokkenwijf

Ik wil haar kop in een Berenklauw wrijven en haar opsluiten in een isolatiecel waar het enige vocht die ze kan drinken het vocht uit haar veretterde blaren is. Ze kan een rietje krijgen als ze dat wil. Ik wil haar zien wenen, een uit de hand gelopen waterlek in haar beide oogkassen. Ik neem een luchtmatras en dobber rond op de zilte tranen waarmee zij haar put vol jankt. Ze is een vuil serpent, een pokkenwijf. Ze zou één maal, twee maal, drie maal de waterpokken moeten krijgen. Ze zou haar vel eraf mogen krabben en zich rusteloos liggen wentelen in bloed en wondvocht. Ik wil dat ze eindeloze jeuk voelt. Pijn is niet voldoende, het moet ook nog op haar zenuwen werken. Ik wil dat ze haar mentale gezondheid verwerpt en de leegte die de losse vijs naliet omarmt. Ik wil haar met haar jeuk in een dwangbuis stoppen en genieten van de mensonterende tirades die ze uitkraamt terwijl haar verstand zich verenigt met het eindeloze niks. Het is een vuil pokkenwijf en ze verdient liefde noch compassie.

Wat is het?

Slijmerig stuk kadaver. Glibberig, glad, niet te grijpen. Ranzig, gevild en bloedeloos. Plakkerig en vochtig. Zonder bot, zonder pees, zonder leven en zonder vrees. Lekker gebakken met rijst. Rubber, de textuur van een gom. Kleine brokjes aarde, niet weg te schrobben. Glibberig, ze schieten tussen je tanden door als je erop kauwt. Occasioneel knabbel je op een dode kabouter. Slijm om te slurpen. Zeesnot in een schelpje. Onterecht veredeld, een afrodisiacum voor de verdoken blubberfetisjist. Groene propjes fletse pus. Zachtgekookt tot ze moespap vormen. Voeding voor tandgebrekkigen. Platgekookte flauwe zetmeelbrokken. Water om op te kauwen, voor zover dit nog nodig is. Smakeloos, vooral te danken aan de kookwijze. Platte gesuikerde flappen. Rond. Wordt je hele kindertijd lang door je strot geramd tot je gelooft dat wafels, ijsjes en andere soorten desserts een mythe zijn. Onbereid, er zit precies nog een beetje leven in. Spartelend op je bord, neersteken met stokjes helpt niet. Er zwemt eentje weg, de rest ligt opgerold in zeewierpapier en rijst zoals men in een dwangbuis gedraaid kan worden. Pure horror voor zeemeerminnen. Vloeibare prut vol feestende darmbacteriën, schijnt heel gezond te zijn. Men draait er regelmatig gemixte pillen in, soms wat zachte fruitbrokken. Overroepen ziekenvoeding. Afvoersysteem van een zwijn, gereinigd maar nog steeds wansmakelijk wegens de herinnering aan de functie ervan. Wordt soms opgevuld met ander vlees wat het onherkenbaarder en appetijtelijker maakt. Op zich niet te vreten. De voormalige eigenaar zal niet meer kunnen kauwen. Wordt in een stoofpot gegooid en zachtgekookt. ‘Inception’ tijdens het diner aan de eettafel. Beroofde toekomsten in een blikje. Schijnt een delicatesse te zijn, lijkt me vooral een verbloemde manier om overbodig geld in het water te gooien als statussymbool. Gestolen uit een vers opengesneden dierenschedel. Was oorspronkelijk nuttig maar het beest in kwestie heeft er in het hiernamaals toch niks meer aan, tenzij het richting de Duat zou vertrekken maar een beest met een specifieke religie moet ik nog steeds tegenkomen.

Op de bovenste plank

Wat ik hebben wil bevindt zich op de bovenste plank. Helaas ben ik niet groot genoeg. Ik leer lopen op stelten en sla stereotiepe basketspelers tot moes uit pure jaloezie. Een zonde want de plank ligt nog te hoog. Ik neem een ladder maar deze valt om, wat me enkel kneuzingen en blauwe plekken bezorgt. Ik bouw een stelling maar deze zakt in, wat me enkel nog meer kneuzingen en blauwe plekken bezorgt. Ondertussen zit hetgeen ik wil nietsvermoedend op de bovenste plank, onbereikbaar voor eentje van gemiddelde lengte maar zonder vleugels. Ik slik groeihormonen en beplak mijn muren met posters over reuzen en cyclopen en giraffen en wolkenkrabbers en alles wat groot en almachtig is. Ik benijd hen die de lichaamslengte bezitten om de bovenste plank te bereiken en te kunnen pakken wat ik hebben wil, daar vanboven op die plank. Ik draag stiletto’s maar breek mijn enkels. Ik probeer te springen maar helaas ben ik geen kangoeroe. Ik vecht wel als een kangoeroe maar daarmee geraak ik de hoogte niet in. Wat ik hebben wil maar niet roepen kan blijft zitten op de bovenste plank, buiten mijn bereik en zich volledig onbewust. Zou het naar beneden kunnen klimmen als het wist dat ik het zocht? Ondertussen probeer ik te groeien en volg ik een cursus polsstokspringen. Misschien levert het iets op en blauwe plekken heb ik toch al. Alles voor hetgeen op de bovenste plank.

Stendhalsyndroom

Zorgvuldig geplaatst op een maagdelijk wit canvas. Delicate lijnvoering, vrouwelijke curves sieren het doek zoals een boeket bont gekleurde lentebloemen een tafel opfleurt. Gepositioneerd alsof het spontaniteit zou kunnen zijn maar gecontroleerd genoeg om dat net niet te zijn, te spotten door het ervaren oog, verborgen voor een naïeve blik. Grillige textuur, tastbaar en tactiel en sterk. Niets is toeval, alles is doordacht. Enkel een mens met een stevig IQ kan zo’n wonderbaarlijke prestatie neerzetten. Een werk van onschatbare waarde, zo ontroerend dat zelfs een beul een traantje laat. Wat een finesse! Wat een schoonheid! Rechtstreeks uit de tube en zonder nodeloze bemoeienis. Zoals een onbezoedelde tuin in volle bloei. Eén kleur zegt alles. Eén beweging en één actie. Eén glanzend hoopje droogt langzaam aan de lucht. Echte kunst vraagt geen talent.

Schreeuw

TRILLINGEN BEVEND WURMEN ZE ZICH MIJN OORSCHELP BINNEN ZE HAMEREN OP MIJN TROMMELVLIEZEN WANT ZE NEMEN DE TROMMEL IN TROMMELVLIEZEN NET IETS TE LETTERLIJK ZE RAMMEN HELSE KLANKEN GEWELDDADIG MIJN BEWUSTZIJN BINNEN HELP HELP HELP VEEL TE LUID EN VEEL TE HEVIG SCHEL EN SCHETTEREND SCHANDALIG EEN SCHANDE VOOR ALLES WAT ZICHZELF EEN GELUID KAN NOEMEN EEN STEMGELUID KOMT VOORT UIT STEMBANDEN DIE LANG GELEDEN AL PLATGEREDEN ZIJN STOP ER ALSTUBLIEFT EEN KURK IN IK TREK HET NIET MEER DE HEKS UIT DE KLEINE ZEEMEERMIN WIST PERFECT WAAR ZE MEE BEZIG WAS HELP IK STUUR EEN S.O.S. IK ZOEK REDDING MIJN OREN BLOEDEN ALS EEN RUND DAT ONDERSTEBOVEN HANGT LEEG TE BLOEDEN EN WAARVAN DE KEEL NET DOORGESNEDEN IS HELP SLA HET DOOD WANT HET VERDIENT NIET TE LEVEN MET ZO EEN STEMKLEUR HET DOET ALLES WAT OOIT SCHOON KLONK ZICH OMDRAAIEN IN ZIJN OF HAAR OF HUN GRAF IN ONS COLLECTIEVE GEHEUGEN HELP HET VERMORZELT MIJN GEHOOR IK WORD ER DOOF VAN HOEWEL DOOFHEID MOMENTEEL ALS EEN GODSGESCHENK ERVAREN ZOU KUNNEN WORDEN WANT DEZE KLANKEN VERMORZELEN MIJN ZIEL TOT DIE NIET MEER TE IDENTIFICEREN VALT ZOALS HET LICHAAM VAN EEN OORLOGSSLACHTOFFER GEDOOD DOOR EXPLOSIEVEN DE KLANKEN ZIJN ALS EXPLOSIEVEN IN MIJN OREN ZE ONTPLOFFEN ZE DOEN ME PIJN ZE MOETEN HUN MOND HOUDEN OF IK NAAI DIE DICHT MET PRIKKELDRAAD EN ZOEK DE RUST OP IN EEN ISOLATIECEL WAAR IK VERLOST BEN VAN DIE SCHREEUWENDE HELLEVEGEN DIE HET LEVEN LUIDRUCHTIG MAKEN HELP HELP HELP

Ocharme

Je bolletje roomijs glijdt van je hoorntje en pletst op de grond, een feestmaal voor de mieren maar weggesmolten geld voor jou. Ocharme. Was het maar je hoofd die van je nek gleed, je opgevulde schedelpan die de grond raakt. Je roze massa die vergrijzend leeg sijpelt zodat het bloed zich kan vermengen met de aarde. Aarde zo vochtig dat de regenwormen verward naar boven kruipen om opgegeten te worden door enkele hongerige mereltjes. De cirkel van het leven gaat over verorberen en verorberd worden. Jij eet een ijsje, of dat probeerde je toch, en ik eet jou op. Uiteindelijk slurpen de vlinders van je resterende bloed en wanneer mijn tijd komt, eten de nakomelingen van diezelfde wormen van daarnet mij op. Iedereen zal eten behalve jij, want je ijsje ligt op de grond. Triestig mormel dat je bent.

Nectar van de goden

Je bent triest, je drinkt. Je verveelt je, je drinkt. Je wordt gekweld door God moge weten wat, je drinkt. Je zoekt ambiance, je drinkt. Je zoekt verlichting, je drinkt. Je zoekt de liefde, je drinkt. Je zoekt, je drinkt. Je zoekt. Je zoekt ouderlijke bescherming in een lege fles, warmte, een omhelzing. Of je bent een houten plank uit de kast geplukt en op de dansvloer gegooid, zoals Eva verbannen uit haar tuin. Je zoekt vergetelheid maar in die zoektocht vind je enkel herinnering. Uiteindelijk vind je de vloer. Een bewonderenswaardig saaie vrouw raapt je op en staakt je zoektocht. Jij hebt er geen zeggen over, jij moet gehoorzamen. Je hebt te veel gezocht en te weinig gevonden. En wanneer de vrouw huiswaarts keert en helder te helder is, herneem je je zoektocht. Je zoekt, je drinkt, je zoekt. En zoeken zal je, maar vinden nooit, want wat de godendrank je geven zal, zal ze ook weer nemen, en besef dat ook jij te oud wordt voor een oppas. Besef dat wanneer er niets meer te nemen valt, de godendrank jou zal nemen. De vrouw deert het niet, zij verleent haar diensten wel aan een ander.

Legeschedelsyndroom

Beste patiënt Na een grondige analyse van voorgaande onderzoeken kwam ik tot de conclusie dat u last hebt van het legeschedelsyndroom. Dat houdt in dat de wind dwars door uw schedel vliegt, het ene oor in en het andere oor weer uit. U zal een fris briesje voelen maar er verder niets achter zoeken. Het houdt in dat u filosofie studeert aan de hand van HLN-commentaren en de ochtendwijsheden van alcoholverslaafden aan de toog van het lokale volkscafé. Ook zorgt het syndroom ervoor dat u spreekt zonder te denken want denken lukt u niet, dus veel zinnige dingen hebt u niet te zeggen. Dit zorgt er dan weer voor dat uw sociale kring geen positieve groei ervaart want elke intellectueel verdoet zijn/ haar/ hun tijd niet met u, en elke mededommekloot vormt helaas geen waardevolle verrijking voor uw leven. De diagnose lag echter voor de hand: men ziet de dode blik in uw ogen en men weet al genoeg. Medicinaal valt er niet veel tot helemaal niets aan te doen, maar hier zijn enkele creatieve manieren om u uit de nood te helpen en vooral ook om de maatschappij van u te verlossen: - U kan met een aardappelmesje de slagaders in uw nek doorsnijden. - U kan gaan joggen op het treinspoor, gelieve vriendelijk te zwaaien naar de treinbestuurder zodat die zich na het voorval iets beter voelt. - U kan op zondagnamiddag een tukje doen in een gesloten auto op de parking van de Delhaize wanneer het buiten 34 graden Celsius is. - U kan uw polsen in een stevige blender stoppen. - U kan met een vork in het stopcontact zitten koteren terwijl je net uit de douche komt. - U kan uw hoofd in versgegoten beton doppen en blijven zitten tot het droog is. - U kan uzelf in prikkeldraad wikkelen en van een berg rollen, pas echter op bij het toepassen van deze techniek want die is niet altijd dodelijk. - U kan een paringsdans gaan uitoefenen met een zilverruggorilla in de zoo. - U kan uzelf met een gespreid rectum bovenop een spiets placeren en langzaam doodbloeden. - U kan met een voorwaartse saltotechniek van de trap springen en ervoor zorgen dat u op uw nek belandt. Dit kan mogelijks ook eindigen in enkel verlamming. - U kan accupunctuur uitoefenen op uw wekedelengebied met verroeste metalen brochettestokken. - U kan een fles wasverzachter drinken, die uitkotsen en dan een fles bleekwater drinken. - U kan uzelf ingraven in het aardappelveld van de lokale boer wanneer het tijd is om de grond om te ploegen. - U kan uw dagelijkse cornflakes verwisselen voor lekkende alkalinebatterijen. - U kan Dokter Bibber spelen op uzelf. Wordt dikwijls gedaan op spelletjesavonden met vrienden en familie erbij. - U kan gaan bungeejumpen met een tuinslang vanop een kerktoren. - U kan solliciteren voor een job als assistent van een bejaarde stuntman met motorische problemen. - U kan uw typische spaghetti bolognaise vervangen door sliertjes gebakken oude fietsband met olijfolie, brokken asfalt en knoflook. - U kan uw organen aanbieden op de zwarte markt en uw adres erbij plaatsen. - U kan uzelf ophangen met uw dikke darm. - U kan uw pas gestorven nonkel na 3 weken opgraven en zijn vlees op de BBQ gooien als je honger hebt. - U kan aan rioolratten gaan likken. - U kan een week onder de zonnebank gaan liggen en dan je huid scrubben met gemalen brokstukken uit Tchernobyl. - U kan een oude bloedzak uit een container voor medisch afval halen en die leegslurpen met een rietje. Als u dit doet op halloween, hoeft u ook geen verwarde blikken te incasseren. - U kan uzelf laten vierendelen door 4 monstertrucks. - U kan uzelf villen met een scheermesje en daarna een bad nemen met extra veel, welriekend badzout. - U kan blijven eten tot u 300 kilo weegt en daarna in het kanaal springen. - U kan uw gehele voorraad korte drank opdrinken en daarna een brandende kaars proberen inhaleren. - U kan in bad kruipen samen met uw autobatterij. - U kan uw voeten afzagen en een marathon gaan lopen. Let wel op, deze techniek is ook niet altijd dodelijk. - U kan Tarzan spelen met een hoogspanningskabel. - U kan in een winkelkarretje een steile berg afrijden. - U kan uzelf bij het nekvel laten grijpen door de roedel hongerige chihuahua’s van uw pas gestorven nonkel. - U kan uzelf opgeven als bloeddonor voor hobbyvampiers en liegen over hoe vaak je dit per dag doet, zodat ze u onbewust helemaal leegslurpen. - U kan gaan kamperen in een testgebied voor Noord-Koreaanse kernwapens. - U kan een buffet van verschillende soorten schimmel en rotte zaken degusteren, zoals bijvoorbeeld oud en bedorven vlees. Ook rauw slachtafval is een goede keuze. Qua schimmels kan u kiezen voor beschimmeld fruit of beschimmelde boterhammen. Alles wat oud en bedorven is voldoet. Slik op voorhand enkele Motiliums zodat u zeker alles binnenhoudt. - U kan een blinde uw borsthaar laten verwijderen met een grasmaaier. - U kan uw ledematen in mootjes hakken en uzelf verkopen aan de lokale slager. - U kan dagelijks 6 liter espresso drinken om slaap te vermijden tot u vanzelf doodvalt. - U kan in de diepvries kruipen en uzelf invriezen. - U kan de beerput van uw lepralijdende overbuur uitlepelen. - U kan microplastics injecteren in uw bloedbaan tot uw aders verstopt geraken. - U kan dode kwallen van het strand rapen en hier carpaccio van maken. Zoals u ziet zijn er tal van manieren om van uw problemen af te geraken. Indien u kiest voor een van de hierboven vermelde opties, is het wel sterk aangeraden om ervoor te zorgen dat u uw testament en andere officiële zaken eerst in orde brengt. Indien dit u niet lukt, wat hoogstwaarschijnlijk zal blijken wegens uw medische aandoening, dan kunt u hier ook hulp voor krijgen via de notaris. Indien u nog vragen of twijfels heeft, kan u mij altijd contacteren via onderstaande e-mail adres: megaprofessionele.dokter@gmail.com Met vriendelijke groet, Dokter De Cock

Ik ben een deugniet

Met de toernavies van mijn vader steek ik uw banden plat. Met mijn moeders dissolvant vergiftig ik uw koffie. In uw brievenbus stop ik een zakje vol hondenkak tussen uw rekeningen en mijn hond laat ik in uw kuiten bijten tot hij er genoeg van gegeten heeft om heel de week verder te kunnen. Bij belletje-trek blijf ik staan en breek uw neus, daarna loop ik weg. Bij tikkertje gebruik ik een taser, bij verstoppertje sluit ik u op en steek uw huis in brand. Bij trefbal gebruik ik een bowlingbal en op 1 april bel ik je om te zeggen dat je moeder dood is. Ik forceer het slot van uw voordeur en vertel elke ex-gedetineerde met kleptomanie in de omtrek dat je de Lotto hebt gewonnen en al je cashgeld in je badkamer verstopt hebt. Ik stop naalden in je haarborstel en verwissel je intieme zeep met geconcentreerd salpeterzuur. De deur van je slaapkamer zet ik op een kiertje en wanneer je moe bent na een lange werkdag en wil gaan slapen, valt er een emmer kokend pek op je hoofd. Ik stop een rol aluminiumfolie in je microgolf en offer een geit aan Satan in je living. Ik laat houtwormen je dak opvreten. Ik plaats in jouw naam de advertentie “Wellustige vrouw op zoek naar nachtelijk gezelschap” en ben heel benieuwd naar de reactie van je arme slungel die zich vast en zeker erotisch onbekwaam zal wanen. Ik ben een deugniet en jij deugt niet, wat wij samen hebben is speciaal.

Gladiator

Het begint bij een paar afgehakte benen. Het linkerbeen behoorde tot een vrouw die zichzelf creatief waande en het normaal vond om haar pupillen te vernederen tegenover hun klasgenootjes. Ze kon vlechtjes maken in haar okselhaar en plastieken kerstdorpjes ondersneeuwen met het roos uit haar haren. Ik nam haar linkerbeen en gooide de rest in het zuur bad in mijn kelder om te verteren en te verdwijnen. Het rechterbeen behoorde tot een andere vrouw die zichzelf geniaal waande en het ook normaal vond om haar pupillen te vernederen tegenover hun klasgenootjes. Haar decibels varieerden evenveel als haar gemoed, nu komt er niet veel geluid meer uit. De roodgloeiende ogen van een medewerkster uit een frietkot nestelen zich nu in iets anders dan haar oogkassen. Het laatste wat ze gezien hebben toen ze nog huisden in de schedel van hun voormalige eigenaar is een glanzende soeplepel en een boze klant. De kleuterjuf die één specifieke kleuter haatte; zij mocht oogsten wat ze gezaaid heeft, en dat zonder haar pezen en haar tenen. Vanaf nu schreeuwt het ook via de geïmplanteerde stembanden van een radiopresentatrice die bij elk zinloos gesprek medelijden en pijn verheerlijkt ten bate van goedkoop entertainment. Nu heeft ze medelijden met zichzelf, maar dit gebeurt in stilte. Elke dasjesman uit de sekte van de Vlaamse Leeuw mocht betalen met een arm. Nu is er een collectie van 26 armen, niet minder en niet meer want mijn kapmes ging stuk. Een zekere barista uit de Starbucks mist nu een hoofd, de scherpte van haar jukbeenderen paste perfect bij het paar roodgloeiende ogen uit het frietkot. Haar eigen ogen mocht ze houden voor zover ze er nog iets mee kon aanvangen. En een willekeurige sporenloper uit een bende van vervloekte sporenlopers mocht zijn zonden afbetalen met z’n intacte romp. De diepvrieskast ziet er gruwelijk uit wanneer deze uiteindelijk leeg achterblijft. Bevroren bloed en ijskristallen vergezellen de vrieskou, een herinnering aan stabiel vlees. Wanneer ik oog in oog sta met mijn huisgemaakte wrokmonster denk ik aan hoe ik haar het leven gegeven heb. Ze zou mijn dochter kunnen zijn maar dat is ze niet. We cirkelen rond elkaar in een arena van eigen maak en we bestuderen, we wachten af. Ze weet dat ik haar gecreëerd heb om opnieuw te sterven en dat ze boeten zal voor wat ze is of was. Dit wist ik maar al te goed toen ik besloot om nauwkeurig met naald en draad elk stukje vlees uit mijn collectie rotmensen te assembleren tot één verschrikkelijk opperrotmens. Botten heeft ze om te breken, spieren heeft ze om te scheuren, bloed heeft ze om te lekken en een bewustzijn heeft ze om af te kunnen zien. Ze stormt op me af met die lompe benen die nog aan wandelen na de dood moeten wennen maar ik ontwijk haar eerste aanval want degene die de eerste slag slaat schijnt altijd in het nadeel te zijn. Dus ik ontwijk en de kop is eraf. Figuurlijk dan. Een mes in de rug is al lang niet origineel meer, dus plant ik heel lenig mijn rechterschoen tussen haar schouderbladen waardoor ze frontaal op het grind valt, enkele kiezels hebben zichzelf nu tussen haar tanden geplaceerd. Wanneer kiezels en tanden naar me grijnzen overvalt me een lichte vorm van angst en realiteitsbesef. Haar benen leren snel en ze rent me tegemoet vol spierkracht en toewijding en anarchie tegenover haar lot. Zeven van haar linkerarmen stuwen hun vuisten voort met de snelheid van molenwieken tijdens een storm. Ik buk en rol eronderdoor en tijdens het proces van instinctieve beslissingen ruk ik twee van haar armen af. Ik hoor die radiostem schreeuwen en moet toch toegeven dat het zeer muzikaal klinkt. Die vier seconden plezier komen me duur te staan wanneer ze een derde arm afscheurt en deze richting mijn hoofd slingert. De horizon schommelt even maar wanneer er drie linkerarmen en zes rechterarmen op mij afkomen duik ik vooruit om mijn monster te rugbytackelen. Nu het op haar rug ligt spring ik recht om meteen een trap op haar gezicht te geven maar voor ik dit kan verwezenlijken grijpt een krachtige rechterarm me bij mijn enkels en gooit me naar de overkant van de arena. Ze recht haar harige mannenrug, imiteert een dominante zilverruggorilla en is nog kwader dan voordien. Met haar aan sneltempo ontwikkelende dijbenen stormt ze op me af, ze scheurt nog een rechterarm van haar torso en springt een tweetal meter de lucht in om met haar afgescheurde arm mijn schedelpan kapot te proberen slaan. Als ik een vlieg was, dan was zij de vliegenmepper. Helaas voor haar doet er zich een ander scenario voor wanneer ik vliegensvlug aan de kant spring om daarna nog een paar van haar armen af te scheuren en haar hoofd te sandwichen tussen twee pezige maar taaie handpalmen. Door de klap is ze even volledig gedesoriënteerd, een voordelig paar seconden voor mij. Ik grijp een handvol zand en kiezelstenen en lanceer de hele zooi in haar lelijk samengestelde gezicht. Haar roodgloeiende ogen zien nog roder door de rommel die zich op haar netvliezen vastgehaakt heeft. Nu is het weer mijn beurt. Verdwaasd staat ze te stuntelen op kiezels, zand en dieprood glanzend bloed. Ik sla mijn linkervuist met een brede, krachtige zwaai tegen haar rechterkaak. Ze wankelt even op haar benen waardoor ze mijn rechtervuist in vliegende vaart niet ziet aankomen. Deze raakt succesvol haar linkerkaak die even een krakend geluid maakt, wat mij een serieuze dosis dopamine oplevert. Ik stomp mijn linkervoet frontaal in haar maag en wanneer ze razend op haar rug valt ,trek ik er met al mijn macht een been van af. Verbazingwekkend lenig, voor een aan elkaar genaaid monster met enkele ontbrekende armen en een afgescheurd been, springt ze weer recht en grijpt me bij de haren om me zoals de propeller van een helikopter aan hoge snelheid rond te zwieren. Ik moet even mijn maaginhoud legen maar laat het hier niet bij. Ik spring recht, hoewel ik sterretjes zie, en lanceer mijn stalen vuist tegen haar kin. Ze noemen dit een uppercut, en deze blijkt heel effectief te zijn aangezien haar schedel aan een hoge snelheid naar de overkant van de arena vliegt, rechtstreeks het publiek in, en het gaat helemaal los. Ik ben mij volledig bewust van mijn spontane overwinning en groet vrouwe Victoria met nog een laatste afgescheurde arm. Wanneer ik de arena in volle glorie verlaat, glijd ik uit over een plasje vers bloed en land frontaal op mijn afgematte tronie. Met een bloedneus, twee zwart geklopte ogen en een ontwricht kaakbeen blaas ik de aftocht. Om mijn moment van pure catharsis te kunnen afronden neem ik een tuinslang, sluit deze aan op een benzinepomp en spuit de hele arena onder. Inclusief het publiek. Ik neem een lucifertje en brand de volledige boel plat tot het assen regent. Nu zijn er geen rotmensen meer.

Een zekere fobie

Lelijk plastieken serpent, met de flexibiliteit van een overrijpe banaan. Medische tweelingbroer van een wespensteek, vervuiling in mijn rivier. Ongenode gast, konijn in het verkeerde hol. Inbreker in mijn lijf. Reddende engel. Als jij een nek had, dan nam ik die beet met de krachtige greep van een vier meter lange boa constrictor. Als jij breekbaar was, dan nam ik een knots. Als jij een mond had, dan propte ik die vol exotische pijlgifkikkers. Als jij ogen had, dan pinde ik je oogleden vast met punaises en perste pikante rode ajuinen leeg op je netvlies. Je bent waardevol. Je bent van levensbelang. En toch wens ik je een luchtembolie toe, jij langwerpig stuk miserie.

Duivelsgebroed

Van het ei tot de lucht, ik zal u haten. Ik zal u vervloeken met elke cel in mijn lichaam. Ik bekijk u als mijn mindere want ik ben beter. Beter dan u. U bent onderontwikkeld. Uw debiele kraaloogjes dood als een steen. U steelt, u schijt, u vlucht. U krijst en u vervuilt de lucht. Uw aanwezigheid jaagt mij op stang. Stik in de calamares die niet van u zijn en u ook nooit rechtmatig zullen toebehoren. Uw mottig gevederte kan u niet redden. Ik haat u, ik haat u, ik haat u. Moge de duivel u aan het spit rijgen. Vuil rotbeest.

Doppelgänger

Ik weet u wonen. Ik ken uw bankgegevens. Ik weet welke crèche uw kinderen bezoeken. Ik weet welk ondergoed u koopt. Ik weet welke brokken uw huisdier krijgt. Ik weet waar je werkt. Ik communiceer met uw baas. Ik weet waar je je volgende vakantie geboekt hebt. Ik weet dat je naar de sauna gaat. Ik ken uw waterstanden. Ik krijg uw facturen, uw documenten, uw gegevens, uw leven. Het interesseert mij allemaal geen bal. Dus, liefste naamgenote, leer alstublieft uw e-mail adres eens juist schrijven.

Deegbal

Mijn rammelende maag smacht, dus ik gehoorzaam. Mijn voeten dragen mijn uitgeputte lijf naar het take-away restaurant waar ik verzadiging zoek. Het goddelijks dat pasta heet, verrijkt met wat een hemelse saus zou moeten zijn. Maar mijn traankanaal schiet in overdrive wanneer ik de eerste, al betaalde, hap verorber. Overgekookt deeg, zacht als Play-Doh. Zacht als de bovenarmen van iemand die te veel pasta eet. En waar is de saus als ik die het meest nodig heb?

De vrouw met de diepe bilspleet

Je gelaat in mijn blikveld voelt als een veiligheidsschoen die in mijn gezicht trapt. Je hebt de naturel van een stikkende goudvis op een middelmatig warme teppanyakiplaat. Je halve bilspleet doet de Grand Canyon samentrekken. Je bittere gemoed wint de talentenjacht der onrijpe pompelmoezen. Je ontmoedigt, je preekt, je zaagt, je hurkt vlak voor mijn neus en ontneemt mij m’n eetlust. Je hebt geen vat op de realiteit maar spreekt alsof jij deze gecreëerd hebt. Je hebt het kleurenpalet van een plasje kots uit een uitgaansbuurt. Je begeleidt je gesprekspartners rechtstreeks naar een depressie. Je eet grijze regendagen als ontbijt. Je hebt evenveel enthousiasme als een lijk dat te lang in het mortuarium gelegen heeft. Je hebt de toonaard van een eensnarige cello. Je beweegt je voort als een 57 jaar oude plastic zak in de Marianentrog. Je hebt de uitstraling van de uitwerpselen van een galsteenpatiënt. Je kleedt je als een jutezak met een existentiële crisis. Je hebt de levensvreugde van een vampier met een hopeloos vitamine D-tekort. Je stemkleur evenaart die van een geïntubeerde kaketoe. Je hebt de vormelijke kwaliteiten van een uitgeknepen tube aambeienzalf.

De Dievegge

Wee uw gebeente, jij knikkend scharminkel van bot en vlees en bloed op vurige stiletto’s. Mogen ze uw hielen doorboren. U klik-klakt door de gangen alsof ze de uwe zijn, alsof uw portemonnee ze betalen kan. Een barones uit de achterbuurt bent u. Van vergeten asfalt en kruimelende krotten. Gezag is al wat u resteert, machtsmisbruik en de illusie van superioriteit. Uw brood en water, het geklik-klak van uw hakken. Oorverdovend paradeert u rond en speurt u naar wanorde om de wanorde in uw eigen leven te compenseren want u bent een triestig scharminkel met een historie en door het ordenen van andermans wanorde waant u zich God in een goddeloze wereld. De fronsrimpel op uw door ouderdom gedehydrateerde voorhoofd waarschuwt al wie hem aanschouwen mag dat u bovenaan de hiërarchie staat en geen tegenspraak zal dulden. Maar mettertijd, beste barones, krijgt iedereen rimpels. Ik zal de Robin Hood in uw Nottingham zijn wanneer ik uw gezag ondermijn. De fictieve hiërarchie die u zo zorgvuldig vormgegeven hebt zal sterven onder mijn schoenzool. Het stelen van mijn waterkoker onder het mom van veiligheidsmaatregelen was er te veel aan. U wekte het beest en nu is het oorlog.

Blijf van mijn fraisen!

Pak je kleverige poten en scheur ze eraf, je bent een minuscuul klein rozijntje nu. Mijn aardbeien krijg je niet, over mijn lijk en ik ben niet te doden, ik dood en jij sterft want zo gaat het nu eenmaal tussen ons. Je bent geverfd met de gal van de duivel, jij gifgroen kutmormel. Je bent vergezeld door klonen alsof je besef hebt van wat je bent en dat heerlijk vindt. Je krijgt er niet genoeg van, dus ik stel voor dat jullie elkaar verorberen want met elk hapje dat je afknabbelt word je nog meer jezelf door minder van jezelf over te laten en hoe minder er van je overblijft hoe gelukkiger ik word. Je staart me aan maar waar zitten je ogen zelfs? Moet ik mij geïntimideerd voelen hierdoor? Ik stamp moeiteloos je hele volk plat. Je moeder incluis. Je ene verzuurde breincel had jou nooit mijn territorium in moeten leiden. Er zijn honderden verschillende manieren om pijnlijk naar het hiernamaals te moeten vertrekken en er zijn honderden kleine soortgenootjes van jou om creatief mee te kunnen zijn. Helaas kan je niet schreeuwen maar aan de andere kant ben je de tinnitus niet waard. Wanneer ik klaar ben met je zullen de psychiaters mentale hulp nodig hebben en de zangers nooit meer zingen. Leed wordt je zuurstof en slachten de mijne, aan andere hobby’s zal ik geen behoefte meer hebben. Ik ben het die de cirkel van je leven zal afronden. Mijn monoloog stopt hier, laten we beginnen.

Begluurd

Ze ontwaakt een vijftal minuten voor haar smartphone begint te krijsen. Een echte rebel is haar wekker altijd voor. Zij en haar scheef geslapen rechterwang dalen samen de trap af op platgetrapte Kruidvatpantoffels, een hete kop thee tegemoet. Ze ruilt haar pantoffels in voor sneakers met gaten en verlaat haar slapende woonst. Flink steekt ze via het zebrapad de straat over om bijna omvergereden te worden door een rokende oelewapper in een Camaro. Ze vraagt zich af of ze zou moeten baden in gele fluoinkt om te kunnen overleven in deze wereld. Ze neemt een trein, ze neemt een tram. Ze zijn beiden overbevolkt zoals gewoonlijk, dus overweegt ze biowapens en natuurrampen om zeteltjes vrij te kunnen maken. Ze schildert, ze luistert, ze lacht, denkt, doet en spreekt. Soms denkt ze voor ze spreekt en soms spreekt ze terwijl ze schildert en wanneer ze ‘s avonds voldaan haar platgetrapte Kruidvatpantoffels naast haar bed plaatst, droomt ze van een helder blauwgroen plasje gletsjerwater op een kokend hete zomerdag. Benzine, zebrapaden en trams kunnen haar gestolen worden.

Boreas

Zijn woede breekt boomstammen en gooit ze tegen de vlakte. Hij doorkruist het land als een pletwals en hij is koud. Het regent dakpannen, het regent steengruis. Het regent ook druppels hemelvocht want de wolken zijn bang. Het regent dat het giet en het vliegt alle kanten op. Hij vliegt voorbij, hij stormt en raast en stormt nog wat meer. Hij is de schrik van de bloeiende bloem, in al haar fragiliteit. Hij rammelt aan mijn rolluik en hij hamert op de voordeur. Hij hamert op elke voordeur in de straat maar niemand doet open. Hij gooit met ijs en slikt al wat hij vindt en spuwt het weer uit in je gezicht. Wanneer hij het land verlaat, laat hij een ravage achter, en zijn woede blijft achter in elk wie hem aanschouwen mocht. Tot de volgende, woesteling. Tot de volgende.

Zwart blad

een vlek schaduw zit op de bank schuif je wat op? op de vlek verdraag ik de warmte ze hangt in de lucht in de bomen waarbij de beuk met zijn zwart blad mijn blik vangt in een net twee identieke vlinders spelen verstoppen zich niet onder de bank wel honderd peuken het vies trekt mijn neus op hoger in de lucht waar de fiere vogels hun parklied zingen het doet me denken aan een volkslied gezongen door bonte kleuren hoor ik een nest op het water drijven?