Zoeken

Nieuws

Zes tips om je te verlossen van je writer’s block

Nieuws

Zes tips om je te verlossen van je writer’s block

NIKS IS NOG ALS VROEGER

het is niet meer als vroegernee, niks is nog hetzelfdehet is nog nauwelijks te herkennen iedereen is de pedalen kwijten dat is toch wel even wennen vroeger leek me zoveel betermaar op een dag leek alles andersik voel mij opgesloten tussen plexi-glazen wandenje raakt me niet meer aan en ik begroet je zonder handen (Gaia antwoordt …)ik ben niet meer als vroegerik ben niet meer dezelfdeik ben nog nauwelijks te herkennenik ben zoveel schoonheid kwijtdat is voor mij ook even wennen vroeger was ik zoveel mooier maar gaandeweg werd alles andersik voel me niet meer happy en ik kraak in al m’n voegenik kan het amper aan, ik bloed uit vele wonden ik slenter futloos door te lange dagen, ik ben onredelijk, ongeduldigik stel steeds weer dezelfde vragen waar liep het mis, wie is er schuldig vragen wij teveel als wij verlangen naar een streling of een zachte zoenom in de pub (nog eens) te blijven hangen en naar een doodgewone fuif, net als toen ik wil lachen, spelen, zingenik wil knuffelen, ik wil een dansje doenweer genieten van de doodgewoonste dingen en ook onnozel geven …. van katoenmaar ik verjaag m’n donkerste gedachtenik schilder op m’n mond een lachen zo zal ik geduldig wachten op normale dagen wanneer alles mag (Gaia antwoordt …)ik was gul, maar jij was veel te gulzigzeg maar egoïstisch in ’t kwadraaten nu vraag jij : wie is er schuldigis dat niet een beetje laat ik kan je toch niet eeuwig blijven vragen om te luisteren naar wat ik vroegwaarom blijf jij je zo misdragen waarom heb jij nog altijd niet genoeg wanneer je alles verder blijft verminken voor je beurs- en groei-idolatriezal je luxe-bootje heel snel zinken de natuur sluit nooit een compromismaar ik verjaag m’n donkerste gedachtenik geef je graag een laatste kansmisschien gebeurt het onverwachte en ontspring je nog de dans …

Paul Vagant
14 0

Pardon, dolle Josefien

Josefien, Josefien ik smeek aan u vergeet mijn man  Josefien, Josefien neem hem niet in bedwang  Uw schoonheid is, al gevreesdJe haar dat is, nog nooit verweesdJe huid dat is, ongescheerd en in je ogen zijn nog nooitnog nooit iemand, aangemeerd Josefien, JosefienIk smeek aan u, vergeet mijn manneem hem niet, ook al weet jeweet je, dat je kan. Een glimlach van de lente Een stem van geweldeMijn hout is van een ander soort gefrezenIn zijn slaap vernoemt hij steeds uw wezenNoch met katers, noch met bloeddorst ik zijn wanen, noch mijn tranen zoet Hij brult steeds uw naamJosefien, ik wil u, niet vervangenik wil u, niet meer zijnmaar hij, is de mijnJosefien,o Josefien,ik smeek u, ga weg, verlaat mijn dromenge vermaakt u reeds, in andere oordenik smeek u, josefien Geen zomers zijn, aan uw vel gelijko josefien, waar verstop ik bestwaar verstop ik bestuw lijk...  

Kakofoon
27 1

Leven als een rijm (Good Vibes)

Nee, normaal schrijf ik niet Over de goede dingen in dit leven Maar met de zon die schijnt En het gezang van de vogels melodisch nazinderend in mijn hoofd De bladeren van de bomen groen gekleurd En de lucht fantastisch blauw Is precies hoe ik me voel Ik voel me in harmonie met de lente En mijn gevoelens nemen me mee Naar gloednieuwe plekken Ik dans in een tuin vol bloemen En eindelijk weet ik hoe Ik mijn ziel wil versieren Geen controle meer Ik hoef de verbroken verbindingen niet te repareren Ik spring door de gebroken schoonheid van het leven En tenslotte zing ik de liedjes die ik wil zingen "Good vibes", zing ik en lach in de regen Ik verbind me met alles En dat is zowel een zegen als een vloek Ik maak verbinding en ik controleer En soms verlies ik het allemaal Maar in de donkerste uren Slechts voor een moment Verlies ik mijn krachten Ik weet dat ik nog steeds kan leunen op jouw schouders Dus dans ik naar het duisterste kantje van mijn ziel En zing voor haar alle liedjes die ze nodig heeft  "Good vibes," roep ik hardop als ik door de storm heen lach Ik dans in een tuin vol bloemen En eindelijk weet ik hoe Ik mijn ziel wil versieren Geen controle meer Ik hoef de verbroken verbindingen niet te repareren Ik spring door de gebroken schoonheid van het leven En tenslotte zing ik de liedjes die ik wil zingen "Good vibes", zing ik en lach in de regen Op en neer gaat mijn humeur En mijn veerkracht werkt niet altijd Dan schijn ik het voorgoed op te geven Maar ik weet het tenslotte Dit leven is als een rijm En alles daar tussenin   En als het leven me op een zware weg brengt Herinner ik me dit lied nog steeds En deze stemming En ik weet dat ik alles aankan Eindelijk op mijn best, voorgoed

Zonsondergangdromen
27 0

Liefde op z'n laatst

Je handen trillen, hoe verfijnd, bliezen zij vroeger mijn zorgen weg als een storm  in een glas   water,   valt om, druppels doordrenken het droog papier van je laatste wil, niet wat je wil.   Het blijft kwetsbaar, om te zien, hoe jij je laatste loodjes  langzaam loslaat, het leven ziet als op eieren   lopen,   Je schuifelt meer, je kuiert, kleine meters nog, tot in lengte  van dagen en je mijlenver  bij mij vandaan,   voor altijd bij mij weg zult gaan.

Annemagenta
23 1

Connecties: waar wegen splitsen

"Vooruit," fluisteren ze Maar het is mijn manier om vast te houden  "Laat los," schreeuwen ze Maar mijn hoofd herinnert zich nog Elke kleinigheid die ze deden   Je snakt naar verbinding Andere dagen verstop je je Je leeft in jouw hoofd Terwijl jouw balans op sommige dagen  de goede kant van het leven lijkt af te wegen Je leeft gewoon En dat is hoe je het meest van jezelf houdt 'Op je best'   Manieren om je vast te houden aan de dingen waar je van houdt Het leven lijkt een manier te hebben om enkele paden in zijwegen te snijden Je verliest er wat onderweg, rondlopend op deze aarde   Gisteren heb ik jullie twee ontmoet, opnieuw Hij kwelde me en het kan me gewoon niet schelen Hij wilde dat ik in zijn ogen keek maar ik weet wat hij wilde zeggen Zonder een woord uit te spreken Zijn verlangen naar mij Ik ken hem en voelde waar ik onze wegen doorsneed   En jij, ik voelde waar de wegen waren gespleten Door weg te lopen zonder afscheid te nemen ook al kwam je dichtbij Er is nog steeds een vonk Maar dat is alles Het brandt na verloop van tijd wel op (Ik geloof het niet)   Manieren om je vast te houden aan De dingen waar je van houdt Het leven lijkt een manier te hebben om enkele paden in zijwegen te snijden Je verliest er wat onderweg, rondlopend op deze aarde   Mijn moeder zei tegen me: "Verbroken connecties worden vervangen door nieuwe, met tijd" Dat is gewoon hoe het leven werkt Ik heb altijd de gewoonte gehad om het leven te buigen naar mijn wil Net zoals lucht verander ik met de wind Ik herinner het me met mijn hart Hoewel mijn hoofd een winnaar is   Zelfs al geef ik er met heel mijn ziel om En leek je me te vangen zonder het te weten, als ik wil groeien is het tijd om los te laten Dat is waar de wegen zich splitsen.

Zonsondergangdromen
71 0

Als je

Als je me morgen voor het eerst zag staan, zou je dan nog voor me gaan? Als je gisteren dat ander pad had genomen, zou je me dan zoeken en terug naar mij toe komen? Als je vandaag zou weten dat de dood de prijs is die je betaalt om te leven, zou je me dan nog steeds zoveel liefde geven? Als je zou weten dat ik altijd, waar ook in dit oneindige heelal van je houden zal, zou je me van daarboven dan echt geloven?

CasaSara
8 0

Mijn vogel

Mijn vogel lief, mijn liefwaar ben jij als ik zoeken ga,als ik je niet vinden kan,dan heb jij mij al gevonden al. Want jij bent nooit ver weg,jij bent altijd dichtbij,als ik denk je zoeken moet,dan heb jij mij al gevonden snel. Als ik merk, je zit weer in de lucht,dan kwetter jij al vlug,’t was koud zo aan de grond,dus nam ik maar de vlucht. Ach vogel, waarom jijwaarom zo ver van mij,verloren pluim, sneeuwpoothet leven lijkt wel dood. Een wolk, ze dreef voorbijeen hond, die keek naar mijeen kind, dat zocht een balmaar vinden lukte niet. Acht vogel, hartendiefde wind, die stal mijn liefdoch treuren hoef ik niet,je zit gewoon naast mij. En als je weer eens vliegen gaat,mij in de steken laat,dan schijnt voortaan de zon,in mijn hart waar alles begon.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
11 1

Geheim

In deze tijden van stress spring ik voor jou in de bres in deze tijd zonder tijd ben ik tot alles bereid ik doe het graag traag maar liefst niet vandaag ik heb eeuwen van tijd en uren van traagheid Refr. Dit is een geheim dus het blijft onder ons Vertel het niet voort want ik ben ja ik ben : een slons Wanneer niemand het merkt  doe ik alles beperkt voor mij komt het niet nauw ik heb liever tijd voor jou dan voor ajax en dreft dus wat mij betreft geef ik je eeuwen van tijd en uren van traagheid Dit is een geheim dus het blijft onder ons vertel het niet voort want ik ben ja ik ben : een slons

DqM
0 0

AFSPRAAK MET…

Een man (A) van middelbare leeftijd komt aangejogd . Hij hijgt heel erg en pakt naar zijn borst en zet zich op het bankje. Het is vroeg in de ochtend, er is nog weinig beweging in het park. Of is er toch nog iemand? A            Hijgt en kreunt  B            Manman,  dat klinkt niet goed! (praat erg beschaafd) A            Jesus! Ge doet me verschieten!  Ben ik blij dat gij hier ook zijt, ik dacht effe dat ik hier alleen was B            Eigenlijk is een mens nooit alleen… A            Zoude gij  voor mij naar de 112 kunnen bellen want ik voel me niet heel goed en ik heb geen gsm bij… B            Dan moet u mij verontschuldigen, want ik ben niet in het bezit van dergelijke toestellen… A            Kunt  ge dan misschien ‘ergens’ hulp gaan halen, ik voel me echt niet goed… B            Waar zou ik op dit onchristelijk uur hulp moeten vinden? Trouwens, het feit dat ik hier ben, zal u helpen… A            Bent u dokter? God zij dank…ik denk dat het mijn hart is, ik heb zo’n druk… B            Neen, geen dokter…Daar zou u trouwens op dit punt niet veel meer aan hebben A            Meent ge dat nu? Wat scheelt er eigenlijk met u? B            Met mij scheelt er niks, met u daarentegen… Hoe oud bent u eigenlijk? A            65, waarom? B            En u dacht, laat ik eens wat aan mijn conditie doen…? A            Is daar wat mis mee misschien? B            U merkt toch zelf ook wel dat daar wel degelijk iets mis mee is! A            Maar wat bedoelt u? B            Wat ik zeg, zo, ondoordacht beginnen joggen is voor een man van uw leeftijd, onverantwoord! Toch? A            Man, zit daar niet zo te prediken! Haal hulp alstublieft! B            En dan ook nog op een moment dat het erg onwaarschijnlijk is dat u iemand zal tegenkomen die u kan helpen… ttt A            Ik ga zelf wel…Auw…staat op maar valt dadelijk weer neer B            Komkom, geen domme dingen doen, daar is het te laat voor… A            Maar wie zijt gij eigenlijk? Wat doet ge hier op dit uur? B            Laat ons zeggen dat ik hier ben voor u… A            Voor mij? Hoe wist ge dat ik hier zou zijn? B            Intuïtie? A            Maar waarom helpt ge me dan niet? B            Maar, dat doe ik wél, mijn vriend A            Vriend?  Ik ken u niet eens! B            Maar ik ken u beter dan u kan vermoeden … bijna beter dan dat ik mezelf ken… A            Ge spreekt in raadsels man! B            Ik heb al een tijdje een oogje op u! A            Meent ge dat nu? Ik lig hier te creveren en gij gaat me zitten opvrijen of wat? B            Oh neen, sorry, u begrijpt me verkeerd! Niet zo’n oogje! Moeilijk uit te leggen… A            Oh man, ik heb verschrikkelijk veel pijn op mijn borst…als u niets doet… B            Ik doe alles wat in mijn macht is om uw pijn te verzachten, om het zo gemakkelijk mogelijk te maken voor u. A            U schijnt hier een macaber genoegen in te scheppen! B            Laat ons zeggen dat het bij de job hoort… A            auwauw B            Kom leg uw hoofd op mijn schoot A            man kreunt en legt zich neer B            Mooi zo, zo moeilijk was dat niet…luister naar het ontwaken van de dag, uw laatste dag A            Neen, ik … B            Geef u over…het is mooi geweest…misschien niet zo lang als u had gehoopt maar het bobijntje waar u mee geboren bent is volledig afgerold… A            kreunt B            SStt, stil maar, het is zo voorbij, vecht niet meer… A            doodsreutel B            Laat de rest nu maar aan mij over… …           naderende voetstappen C            Meneer, meneer, gaat het met u? Oh mijn god, die man is dood…

Suzette
14 0

AMERIKA, DAT IS VER

  Mathilde (A), een dame van vrij hoge leeftijd (80) zit op een bankje. Een jonge vrouw (Laura) (B) met kindje komt aangewandeld. De dame kijkt naar het kindje in de kinderwagen. A            Maar toch, wat een schoon kindje! Hoe oud is ze? B            Dank u! Ze is net 3 maand geworden! A            En hoe heet ze? B            Jeanne, naar mijn grootmoeder! A            Dat is schoon! Uw grootmoeder zal fier zijn op haar achterkleinkind! B            Dat zou ze zeker geweest zijn maar ze is een maand voor Jeanne haar geboorte overleden. A            Oh sorry…Toch niet aan… B            Ze zeggen dat het Corona was, het is heel snel gegaan… ik …snikt A            Maar kindje toch, Het zijn al zo’n moeilijke tijden en als je dan nog iemand verliest… B            Ik heb geen afscheid mogen nemen! Ik was zwanger, het risico was te groot zeiden ze…Voor Corona ging ik minstens één keer per week naar haar. Op woensdagmiddag, dan maakte ze altijd mijn lievelingsslaatje. We aten samen en we babbelden tot een eind in de namiddag. A            Daar zal ze zeker erg van genoten hebben! Dat zijn schoon herinneringen, die kunnen ze u niet afpakken! B            Neen, dat is waar. Is het goed dat ik me even bij u zet A            Dat is zeker dat! Ik babbel ook graag! B            Ge doet me op de één of andere manier aan haar denken! Hebt gij ook kinderen? A            Ik heb één zoon maar die is op zijn 45° gestorven aan een hersentumor… B            Dat is verschrikkelijk! A            Ja, ik kan niet zeggen dat dat niet waar is…Mijne zoon, dat was mijn alles, zo een schone vent en zo lief voor zijn moeder! B            Een kind zou niet mogen sterven voor de ouders! Dat is gewoon tegen de natuur! Ik vind het heel erg voor u! Hebt ge nog contact met uw schoondochter? A            In ’t begin was er nog een warm contact met mijn schoondochter, we konden bij elkaar terecht met ons verdriet. Maar gaande weg pakte zij de draad terug op, ze kreeg een nieuwe relatie en alhoewel dat ik haar dat van harte gunde, ik heb haar dat ook dikwijls gezegd: Ge zijt nog jong, ge moogt niet alleen blijven…Toch voelde ze zich precies schuldig tegenover mij en het contact is stilaan uitgedoofd. Dat was alsof mijne zoon voor den tweede keer doodging… B            En had ge dan niemand meer om dat verdriet mee te delen? Uwe man? A            Mijne man lijdt aan jong dementie, het was al bezig als onze Robert stierf en zijn dood heeft er geen goed aan gedaan. Ik heb lang zelf voor hem kunnen zorgen maar een paar jaar geleden werd de zorg zo zwaar dat ik hem heb moeten laten opnemen… met heel veel spijt in mijn hart, want, ook al kent hij mij al lang niet meer, ik voel nog altijd dat hij mij graag ziet en ik hem. Ik ga alle dagen op bezoek, ook al maakt het voor hem geen verschil, het doet mij goed om er op die manier toch nog voor hem te zijn… B            Amaai mevrouwtje, dat is heavy allemaal… A            Zeg maar Mathilde! Ach ’t lijkt nu precies of heel mijn leven is een tranendal geweest en dat is niet zo hoor! Ik heb een schoon jeugd gehad, buiten den oorlog dan maar daar weet ik niet veel meer van. Ik kom uit een kroostrijk gezin, we waren met 8 kinderen thuis. Ik was de jongste, een achterkomerke! B            Het kakkernestje zoals ze zeggen!  Verwend door al uw broers en zussen! A            Ja echt, ik had meer dan één moederke! En mijn broers verdedigden mij met hun leven! B            Ik heb maar één broer en dat was tot enkele jaren geleden een grote pestkop! Maar nu komen we goed overeen! Nu we elk ons eigen leven hebben…hij is peter van ons Jeanneke! A            Het nadeel van de jongste te zijn is wel dat ge ze één voor één ziet gaan…Ik was ook maar 30 als mijn moeder en vader al dood waren…Ze waren dan ook al tegen de 50 als ze mij kregen… B            Dat is spijtig natuurlijk…als ik zie wat mijn moeder nu nog allemaal voor mij doet en voor ons Jeanneke…Trouwens, had uw zoon geen kinderen? A            Jaja toch wel, ene zoon! Thomas heet hij, slimme gast, heeft voor advocaat gestudeerd! B            En ziet ge die vaak? A            Zag… B            Dat meent ge niet, die is toch ook niet… A            Neenneen! Gelukkig maar! Hij is getrouwd met een heel lief vrouwtje en ze hebben sinds kort een zoontje, ja ik doe in jongens, ons Jackske! B            Waarom zegt ge dan ‘zag’? A            Omdat ze, vlak voordat ze zwanger was, naar Amerika verhuisd zijn! B            Oei, da’s ver… A            Da’s heel ver! Toen hij het kwam zeggen heb ik hem proficiat gewenst…het was, hoe zei hij het: An offer you can’t defjoes, oma! B            Refuse! Een aanbod dat hij niet kon weigeren! A            Zoiets ja, hoe gaat dat, ge zijt jong en ge wilt wat hé… avontuur…ik begrijp dat wel… maar als hij weg was heb ik me een oog uitgebleit! Mijne kleinzoon, mijn enige lichtpuntje! Naar de andere kant van de wereld! B            Ocharme! Als het mocht, zou ik u eens goed vastpakken! A            Dat zou deugd doen! Het is al lang geleden dat iemand mij heeft vastgepakt! B            En hebt ge veel contact met uw kleinzoon? A            Hij heeft voor hij vertrok voor mij een smartphone gekocht! En een internet abonnement! B            En kunt ge er goed mee overweg? A            Belange niet! Ik moet altijd de hulp van een neefje of nichtje inroepen om mij te helpen als ik wil bellen naar Amerika. En als hij belt dan krijg ik dat spel niet opgepakt! Sleuren zijn het! B            Het is niet hetzelfde als in ’t echt maar toch leuk dat ge ze regelmatig kunt zien hé! A            Natuurlijk wel! En ze stellen het daar goed! B            Waar is het ergens in Amerika? A            In Los Angeles! Altijd goed weer, ze wonen ook vlak bij de oceaan! Ze sturen veel foto’s, dat vind ik heel plezant! B            Zullen we eens een selfie van ons 2 nemen, hier op dat bankje? A            Een wat? B            Gewoon, een  foto die ik zelf maak, van ons 2! Kom een beetje dichter! A            Lachen heeft niet veel zin met dat masker hé… B            Lach toch maar, ge ziet dat aan uw ogen!           Zo, we staan er op! Precies Oma en kleindochter! Geef me uw telefoonnummer, dan zal ik de foto doorsturen! A            Oei kindje, die weet ik niet van buiten hoor! Wacht, ik heb hem hier in mijn agenda staan. 0485269547 Bliep B            Voilà, hij staat op uwe What’s app! Ge kunt direct mijn nummer ook opslaan, ge weet nooit dat ge me eens nodig hebt… A            Een nummer opslaan…hoe moet ge dat doen? B            Mag ik? A            Ja, graag! Maar ik ga hem voor alle zekerheid ook opschrijven in mijn agenda! Zeg eens… B            0496235689 A            en uw naam? God ja, ik zit hier maar over mezelf te jengelen en ik heb uw naam niet eens gevraagd! B            Laura! A            Dat is een schone naam, voor een schoon meiske! B            Zijn dat fotootjes in uw agenda? A            Ja! Lisa, het vrouwtje van onze Thomas maakt elk jaar voor mij zo een foto agenda. Wilt ge eens kijken? B            Ja graag! A            Dat is Thomas en Lisa, schoon koppeltje hé! Die waren al samen als ze nog maar 16 waren! En dat is onze kleine Jack! B            Maar toch, zo een tof ventje! Wanneer is hij geboren? A            22 april! Toen ze me dat zeiden aan de telefoon, dat er een achterkleinkindje op komst was, heb ik gebleit, tegelijk van blijdschap maar ook van verdriet! B            Dat begrijp ik! Ge wilt daar graag bijzijn hé, dat buikje zien groeien, dat kindje vastpakken… A            Ach meiske, het had allemaal zo schoon kunnen zijn… B            Hebt ge er nog niet aan gedacht om eens naar daar te gaan? A            Hoe graag ik dat ook zou doen, dat is onmogelijk…ik kan George, mijne man, hier niet voor een maand of zelfs nog geen week, achterlaten! En zo alleen naar Amerika vliegen, dat durf ik precies toch niet. B            En wanneer komen zij terug? A            Normaal gesproken was ze hier komen bevallen! Maar met die Corona konden ze daar niet weg… B            Ja, Corona…het zet alles op zijn kop hé! Maar ik geloof dat het nu wel aan het beteren is! Binnenkort zullen ze wel eens op bezoek kunnen komen! A            Dat hoop ik… Zeg maar, hebt gij geen zin om eens bij mij te komen eten, op een woensdagmiddag? Ik heb feitelijk niemand in mijn bubbel. B            Eu, ja denk ik, dat zou wel fijn zijn! A            Ik kan heel goed slaatjes maken!           

Suzette
8 0

Cursus

Liedteksten schrijven

Start op 27 feb. 2021

Regio Online

Cursus

Liedteksten schrijven

Start op 27 feb. 2021

Regio Online

Wicked are the birds

  There is nothing here.. but dust. There is nothing here.. to lust It is a failure  Maybe, we should endure There might be,.. yet a cure but it's a..  ..failure   The men all live,with fearand the enemy,is near we have to go now bring the shovels and your gunsthe devil has our smell.. and.. it.. is.. raging.   The coal is burning hot the fire,can't be stopped it.. is.. a.. failure   Hopeis for the foolsthe roads ahead,..are all obscured wicked are the birds who are..caged..in..   ow now, cry no moredefeat walked into an open doorand together, we endured..until.. we are..gone..now..   wicked.. are the birdswho, were caged..in..   There is nothing left but dustThey were nothing left, no lust we are the birds the birds who(never)gave.. in.. ...   wicked are the birds wicked are the birds .. that we've been     -----------------

Kakofoon
19 0

VERZIN nieuws

Schrijf je eigen Belpopsong

VERZIN nieuws

Schrijf je eigen Belpopsong

VERZIN nieuws

Vind de juiste proeflezer

VERZIN nieuws

Vind de juiste proeflezer

Maxime Boel

Stagiair

Waar denk je aan?

Waar denk je aan? Aan de bloem die je nog even zag meevliegenmet de vlinder die hem verliet?Aan de zeilboot die je aan de horizon zag wegvarenals een streling over water?Aan de lantaarnpaal die 's avonds aarzelendzijn gezicht voor jou ontstak? Waar denk je aan? Denk je aan de kus die langzaam over je lichaam uitdeinde?Er klonk toen in jou wilde zigeunermuziek onder het licht van de maan.Denk je aan de twee geliefden uit die film die je zo raakte?Aan de man en de vrouw die de liefde bedreven alleen maardoor elkaar aan te kijken terwijl ze zacht wiegendelkaar op de heupen bleven werken. Waar denk je aan? Aan de absurde zeldzaamheid van het leven in dit deel van het heelal?Aan iets uit je kindertijd, een verre schittering in je geheugen?Aan de tijd die vlekken schildert op je huid?Aan alles waar je niet meer in gelooft?Aan alles waar je nog steeds naar verlangt? Waar denk je aan? Wát zeg je? Je spreekt zo stil ...Ik ook, ik denk ook al lang niet meer aan jou.     Deze tekst is geïnspireerd op 'Tu penses à quoi', een chanson van Léo Ferré. Een bijzonder ontroerende vertolking van dit lied valt via deze link te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=Lf5it-Yyt4Y   

Andreas Raven
24 2

Dan dansen we

Ik heb vannacht gedanst op een feest. We dansten met elkaar op de lambada. Het was warm. Ik zag mensen lachen echt genieten vrij verliefde koppels zwierende rokken opzwepende tonen. We verloren onszelf in de muziek en in elkaar. Het was zo aanstekelijk als een virus ging het plezier rond. Weet je nog, die tijd waar we niet met elkaar konden dansen? Dat was toch zonde. Ik val nu terug in slaap. Kom maar met me mee dan dansen we.

CasaSara
10 0

Verloren gelopen

Soms verspert de mist De weg van je dromen Ben je al dagen vermist In een bos vol bomen   Loop je verloren In je gedachten te dwalen Zoekend naar sporen In vreemde talen   Het kompas wijst de weg Doorheen de straten Wat heb ik een pech Mijn kaart vol gaten   Waar moet ik nu heen? In deze eindeloze strijd Een pad verscheen Iemand die me bevrijdt?   Hulp is er gekomen Na al dat wachten Niet meer verloren In mijn gedachten #'T kwijnend leven   Soms heb je van die dagen dat het denken moeilijk gaat, dat alles tegenzit en de heldere gedachte vergaat.    Kijk naar mijn profiel voor meer!!! Want samen kunnen we alles aan!!!

'T kwijnend leven
5 3

Wedstrijd

De Woordsmeedse

Deadline 28 jan. 2021

Wedstrijd

De Woordsmeedse

Deadline 28 jan. 2021

Laad meer ...