Zoeken

Gebroken vleugels

Als een vogelgevangen in een gouden kooiwil ik de kogelwant alles en niets mooi Met gebroken vleugels opstijgenalleen zo kunnen roofdieren me niet krijgen Het proberen pilaar van de prachten vereist veel kracht Terwijl ik de klokken hoor luidentrek ik naar het zuidenfladderend om niet te vallenen onderweg terug te kunnen knallen Vertrokken met een zwermom te overleven hou ik me fermik zal niet eindigen in de berm Ook al zijn we vogels van dezelfde soortmet mijn eigen vleugels moet ik voort Zij in het licht van de zondachten dat het niet konmaar net als de maan volg ik mijn eigen baan

Sofia Becka
3 0

Op volle snelheid

De wereld lijkt op volle snelheid te draaien Mijn hoofd, dat draait lustig mee De gedachten die zich daar vormen: het zijn er niet honderden Nee, het zijn er duizenden (wie weet zelfs miljoenen) Het leven was ooit simpel Met opgroeien; vallen en opstaan veranderde dit vredig patroon   En plots kom ik opnieuw mezelf tegen Niet door het leven dat me weeral eens wist te vloeren Nee, door jij, die me op volle snelheid wist te kruisen Met je onrust en rust, hand in hand, kruis je me in jouw volle levensvaart   We staan stil - al is het maar voor een moment En daar blijven we even staan Totdat we vandaag besluiten onze cirkel te verlaten en verder te stappen, vooruit te gaan Samen?   Het leven op deze wereld gaat opnieuw vooruit Alsof er nooit - of ooit - echt iets verandert Er verandert zoveel - elke dag Dat maakt leven net zo boeiend      

Poetic Sunset Dreams
17 1

Cursus

Inktvis - samen schrijven met jouw zintuigen op scherp

Start op 6 okt. 2021

Regio Online

Cursus

Inktvis - samen schrijven met jouw zintuigen op scherp

Start op 6 okt. 2021

Regio Online

Chaos

Chaos in mijn ogende diepte ben ik ingevlogenonderweg veel bogennaar mijn beste vermogenalles en niets gelogen Chaos van de zoektochtvertraagd vanwege vochtbij een mistige bochtaanvallende achterdochtdie ik meemaken mocht Chaos voor mijn ogennog nooit zoveel bewogenwant wel overwogenvecht ik met mijn ellebogenvoor rechtlijnige regenbogen Chaos in het bosbetekent groen in de chaos

Sofia Becka
0 0

Smeltend ijs

Zonnestralen zomaar bemindregendruppels redelijk aanvaardtot ze raken aan het kinddat is onweer van een andere aard Je ziet alle lichten verdwijnenin de duisternis tastendwezenloos wegkwijnenbelachelijk belastend Alleen in de drukte je voelt de stilte van het kabaalzwijgend spreken in een andere taaldat is waarvoor je bukte Die eindeloze oorlogniet elke veldslag onmogelijkmaar je herinnert het je nog Het komt in vlagendie druilerige dagendus nooit verslagen Door stekelige struikeneven het uilskuikendaarna diep duiken Dromend van een paradijssteeds smeltend ijsdat is de prijs  

Sofia Becka
3 0

Mijn schat

Alles begon op een mobielmet dat ene profielplots alles en niets stabieltoen ik verdwaasd vielvoor je zeldzaam zalige ziel Nu zie ik je gezichtmet prachtige parels van ogende tikkende tijdbom vervlogenmijn deur gaat niet meer dichtwant jij bent mijn licht Nu zie ik de krachtige kleur van je haarde waarde ervan onschatbaarwant waanzinnig weerbaarvoor mij onweerstaanbaar Nu kan ik op sterke schouders huilennergens wil ik ze voor ruilenwant aangemoedigd wil ik niet meer schuilen Nu zie ik je hart als de zonwelbemind warmtekanonmijn levensbron Nu ken ik de codes van de alarmenen kan ik me thuis verwarmenveilig in je armen Nu dringt het tot me doorjij bent alles wat ik hoorsamen speuren op het speciaalste spoorlachend leven we ervoor Nu hebben we de moeden alles komt goed

Sofia Becka
2 1

Nummer zeven

Vroeger leek alles heel gewoonhelemaal niets schoon Niet meer dan een schitterende schijnhet kan niet echt zijntot het volledig breken van de lijn Traan vervangen door lachgenietend van elke dagsinds ik het eindelijk zag Langs dat groot gebouw wandel iknaar een kleurrijke toekomst Langs die kleine straatjes wandel ik naar een nieuw leven Langs het warme water wandel ik naar een gouden gloed Samen met de zonneschijn zit ikop dat houten bankje Samen met de kaarsen zit ikaan die gezellige tafel De muren van steendoor merg en beenmaar nooit alleen Nu is alles hiervol van plezier Eindelijk nummer zevenik ga ervan bevendit is leven

Sofia Becka
10 1

Marathon

Hij was de boot aan het bouwendoor het langzaam overnemen van de touwenmet opgerolde mouwenvol vertederend vertrouwen Ik was aan het rondsjouwengraag de touwtjes in handendus ik bleef het ademloos aanschouwennooit gedacht dat ik hier zou belanden zalig zwevend over stralende stranden Alsof ik naar de hemel vluchtgevreesd gevaarlijk geruchtreden waarom ik zuchtze verwachten voedzame vruchtwat een klucht Sinds het begonverzot op de zonwou dat het eeuwig duren konmaar middenin massieve marathon  

Sofia Becka
4 1

Vuurkolken

Onontkomelijk onrustig onweer in de ovenrazende regen rovenongelofelijke onzin die ze belovenwazige wegen leiden niet naar bovenlucide lichten dovenniets meer om te gelovenvallen verleidelijk in die klovendwalend door doolhoven Wanneer ik de zonneschijn trefna een trage tochtblijkt het noorden niet wat ik zochtik vond de juiste bochten dan kwam het besef Zon schijnt door wolken donker doolhof nu kleurrijk kasteelverdomde vrees voor vuurkolkencrapuleuze code circuleert crimineel Dag vecht tegen nachtslechts eentje die lachtdat zorgt voor de prachtdus behandel me zacht

Sofia Becka
2 1

Koala

Zilveren ziel zwaarbewolkt verdriet veilig verborgenrotsvaste rol verbazend veerkrachtig vertolktzoemende zorgen zegelen morgen Vandaag vertrouwd en verbondenlachen en langzaam leven voor evenvormloze vierkantjes klevenhet zijn geen zondenze helen net alle wonden Koninklijke koala kijklustig in een kathedraal krassende koude kotsbeumet kristallen krachtkinds koesteren als komische kroon Wees niet bang voor de vraaghet maakt je geen zaagzelfs al gaat het soms verschrikkelijk traagof lijkt het misschien vaagzit er niet mee in je maagwant leven doe je vandaag En weet dat ik je draag want ik zie je graag

Sofia Becka
2 0

Schitterende schaduw

Jij en ik, twee magnetenuitzichtloos aantrekken en afstotenpassioneel paradijs en donkere gevangenisgemaskerd gewonnen geven Jij en ik, zotte zin zonder zonlevendige littekens en vurig verlangengouden grenzen en brandende blokkadeoorlog in de schaduwen Jij en ik, cirkel zonder begin of eindemagische muntjes in de fonteingiftige goesting in de waardeloze watervaltrieste tweestrijd in een verhaal van verliezers Koppige keuze voedt vastberaden vleugelsbloedend beertj nog slechts een tijdelijke traanIk, koningin van de duistere kracht

Sofia Becka
0 0

Nomaad

Vandaag ben ik hier, ik verbuig mij in verschillende huizen altijd op weg.   Dit nomadenbestaan leert me houden van tussenpozen, tijd ademt.   Ik stippel je uit als een landkaart, hier liep ik ooit verloren. Met het topje van mijn duim wijs ik op een zonnevlekje.   In jouw tuin kan ik uren wonen.   Ik zoek je nog elke dag ontdek ik verborgen kamers.   Ik hoor je in de polsslag van de drum.   Haak mij vast, hakken op verweerde dallen, elke stap een zuchtje dichterbij. Weef mij   tussen vingerhoedskruid, dikke duiven met knikkende koppen. Kijk me na tot ik een punt ben op het einde van je zin.   Je glimlacht voorzichtig als knisperend hout, onzeker of je de stilte wilt breken.   Ook hijgende honden spreken zonder woorden. Onze taal is liefde.

Elfi Vandenabeele
3 0

Ladder

Hoe vertel ik ze hoe ik me echt voelwant dan wordt alles koel Hoe vertel ik ze wat ik echt wilzonder te lijken op een ijskoningin zo kil Hoe vertel ik ze dat ik het antwoord zelf niet weetwant ik heb de kronkels hier vanbinnen niet altijd beet Hoe vertel ik ze dat mijn ladder beklimmen niet gemakkelijk iswant ik val telkens als ik een hoge trede mis Hoe vertel ik ze dat ik misschien liever hier op de grond blijfals de pijn van de zoveelste val teveel wordt voor mijn lijf Hoe vertel ik ze dat ik blijf zitten met zeeren tegelijkertijd steeds snak naar meer Hoe vertel ik ze dat ik altijd probeer te blijven hopen en er tegelijk van wil weglopen Hoe vertel ik ze wie ik benals ik mezelf niet herken Uiteindelijk is wat ze mij vertellensoms het enige waarop ik kan tellen  

Sofia Becka
0 0

Belsignaal

Een tijd van heerlijke herinneringen makengeen zorgen moeten maken over talloze taken Maar de speeltijd is bijna gedaaneen vingerknip, zo snel is het gegaaner is gewoon geen ontkomen aanmag ik er dus nog even bij stilstaanwant ik hoor het belsignaal bij het kraaien van de haan Terugkeren voor vooruitgang is een hele opdrachten die vraagt veel aandacht en veerkrachtik de enige met de macht En ja nu zijn er terug limietenwat ons niet meteen verandert in bandietenals we soms ook eventjes genieten

Sofia Becka
1 0

Deel van mij

Als brillendrager ben ik vertrouwd met glasdat kan breken door een krasmaar dan steek ik de scherven in mijn tasdenk aan hoe het vroeger wasen zorg dat ik me aanpas Mijn hoofd is een witte wolkwaarin donkere gedachten steken als een dolk Ze maken mij moeen ik snap niet hoemaar ze zijn een deel van mij wat ik ook doe Ik heb er echter vrede meewant ze zijn net als de golven in de zee Klein of grootal dan niet veroorzaakt door een bootzij zijn breekbaar als een nootdus zo overwonnen met een vloot Ik ben maar een mensdie de dingen ziet door haar eigen lens En ik geef gerust toe dat mijn lens vaak focust op het zwartja, het is heel apartmaar met een rood hartsta ik toch telkens aan de start

Sofia Becka
0 0

Mijn strijd

Alles en niets is zoals het wasen ook ik ben van een ander ras Ik zal een dromer zijn tot de dag waarop ik sterfdus ik zie de realiteit soms als een verderf De wereld rond mij is toeen de wereld in mij is moe Moe van het slenteren op een nieuwe wegzonder dat ik ook maar iets zeg Moe van het schrijven zonder woordenradeloos op zoek naar andere oorden Tegelijkertijd heb ik meer energie dan ooit tevorenen kan het leven me bekoren Want buiten schijnt de zonwat ze vroeger niet meer kon Want nog steeds is er de regenwaardoor bloemen ontstaan die ertegen opwegenwat ik nu kan zien als een zegen Dit alles heb ik al gezienmaar nu pas kan ik ook verder tellen dan tien Ik ging terug in de tijdgeen risico dat ik mijdwant dit is mijn strijd

Sofia Becka
0 0

sterfijzers

Zoals met allesom je alle ellendete besparen, allevervelende klusjesdoe je best eerstben je er vanaf;eens je geboren bentis het het bestezo vlug mogelijk te sterven   dat ik mij bij mijn geboorte niet onmiddellijk opgehangen heb in mijn moeders navelstreng is omdat de intelligentie mij ontbrak op dat moment   dat het nu pas begint te dagen (mijn hersenen zijn sedert zeer geruime tijd absoluut groot genoeg) is louter omdat inzicht verwerven toch wel enige voeten in de aarde had   ik ben een nogal late laatbloeier namelijk bijna was dit inzicht helemaal niet meer nodig geweest (zie ook hoeveel ruimte dit behoeft alsof mijn synapsen zeer ver uit elkaar liggen)   maar momenteel wachtik nog even met het stervenmijn voorraad sterfijzerszijn op, alsook ander sterfgereedschapontbreekt het me aan op het moment en trouwens vind ikde kisten nogal duuren wacht ik liever nog eventot ik niets meer aan mijn geld hebna mijn dood misschienkan ik eventueel wel sterven

Manuel Van den Fonteyne
5 2

Onbegrip

I Ik verlies de strijdIk verlies mijn gripbuiten westen op de grondmijn vuist omklemt de dorre takmijn laatste houvastdie niet plooidemaar BR  AK II Ik sta hier alleenDe wind verjaagt mijn krachtom te blijven vechten voorom niet te barsten onder druken de illusie vanonvoorwaardelijkgeluk III Ik kan langer niet sprekenmet leugens op mijn tongleg het laken over mijn hoofdschuil voor het bewindslapen kan ik nietwant in merust een stervend kind

Het Verdwaalde Schaap
8 2

Dame Onrust (II)

Onrust die in mij berust, haar klauwen op mijn buik schrijft en mijn zwaktes spelt   Ik doe er alles aan om er niets te kunnen tegen doen   Zij is het bed waarin ik wakker lig en mijn gedachten zijn haar luifel als het stiltes in haar onweert   zij is de nauwte waarin ik word geleefd   (S.C.)

S.Crusener
0 1
Tip

Even ...

Wie zijn jullie,om mij toegang te weigeren?Willen jullie ruilen misschien?In mijn land heb je hagelwitte stranden,wuivende palmbomen,zuiderse vruchten en aroma’s.Waarom ik dan hier ben?In dat land zijn oorlogen en hongersnood, begonnen toen jullie er zijn wegtrokkenna jarenlange uitbuiting.Dat hebben mijn ouders mij gezegd,maar die kunnen het niet meer navertellen.Ze werden afgeslacht als wilde dieren.Ik ben ontsnapt en tot hier geraakt.Nu kom ik jullie rekenschap vragen.Jullie enige antwoord is “Ga weg, wij hebben hier niets voor je.”Kijk dan, kijk dan diep in mijn ogen.Weten jullie wat wanhoop is en pijn?Weten jullie wat ontberen is en hunker?Kunnen jullie het lezen in deze kijkers van mij?Ze zijn zwart, zwart als mijn toekomst, tenzij…Tenzij, jullie mij een sprankeltje hoop geven.Je onverschilligheid laat varen.Even ...

Vic de Bourg
32 4
Laad meer ...