Zoeken

boekenfestijn

Soms moet je meanderen. Soms wil je niets, en wordt net daardoor alles mogelijk. Is vrije wil niet helemaal niets willen?In elk geval, je voeten brachten je naar het boekenfestijn. Een naam dat even hoogstaand klinkt als terug opgewarmde frieten.Natuurlijk kwam ik je het liefst tegen in een andere keten (liefst van al geen keten), maar zo is het tegenwoordig. Je dreef als het ware tussen de commerciële boeken. Marvel stage four. Je wachtte nietsbeseffend op de vonk.De vonk dat de cilinders in je hoofd op en neer deed bewegen.  Ik stelde een vraag, je zei niets. En ja, je antwoordde me op automatische piloot, net als je voetstappen bestuurd werden door een joystick. Maar tegelijk bracht het je geest terug naar je lichaam.Ik stelde een vraag. Je zei niets.Ik ging verder. Je stond stil. Je werd wakker. Hier begon je film. Vandaag was de eerste bladzijde uit je dagboek. Ineens was je een lichaam. Jij was helemaal jij. Ik daarentegen glipte langs een wolk menopauze en zocht een boek van een Japanse schrijver. Hij was heel populair. Hoewel hij volgens mij maar één verhaal schreef, schreef hij vele boeken. Misschien was dat het leven, bedacht ik. Eén ding goed kunnen, het duizend maal herhalen.Misschien is kunst wel een slaaplied, en iedereen heeft dezelfde droom. En deze ideeën spookten door jouw hoofd;- Hoe zou de eerste mens die besefte dat de aarde rond was zich voelen?- Wat als al die tijd verkwist op pornosites zou gebruikt worden voor het schrijven van liefdesbrieven?- En dan, wat is een relatie?Zou je bij jezelf in de auto willen zitten? Wat is eigenlijk een vreemde anders dan een familie die je nooit hebt gehad. Is religie niet een oude vorm van ordehandhaving? Een allesomvattende wetboek dat een fantastisch wezen creëert in de geest van de mens? Je stond er ettelijke minuten, want zulke gedachten hebben tijd nodig.Ik keek je nog smalend aan. Ik wist niet eens zeker wat het betekende, maar ik dacht het. Dat ik smalend naar je keek.Jij keek naar de uitgang. Je moest weg uit die boekenwinkel. Je was uit-ge-meandert. Jij was veranderd.

Stelselmatig
11 1

Kortebroekendag

De uitdrukking "De laatsten zullen de eersten zijn" vindt haar oorsprong in de bijbel. Het zou ons te ver leiden om hier dieper op in te gaan, want in deze column ben ik graag kort van stof. Net daarover wil ik het hebben. Meer bepaald over korte broeken. Een Nederlandse columnist schreef ooit een schitterend stuk over de jaarlijkse ‘rokjesdag’. Een dag in het voorjaar waarop het lijkt dat alle vrouwen tegelijk beslissen om een rokje te dragen. Bestaat er dan ook zoiets als een kortebroekendag? Ik betwijfel het, want je hebt allerlei soorten kortebroekendragers. Je hebt er die in de lente al een korte pantalon aantrekken. Daarnaast heb je twijfelaars zoals ik. Ik laat het initiatief aan jonge mensen en pik later in. Maar als je te lang wacht om een korte broek aan te trekken, heb je een achterstand opgelopen. We zijn op straat goed te herkennen omdat we langer met tl-lampen rondlopen, zoals men wel eens placht te zeggen. Het is ook gekend als het wittebenensyndroom. Overdag zit ik binnen en daar heb ik geen tijd om met de lange broek, waarvan de broekspijpen tot aan de knieën zijn omgeslagen, aan het raam en in de zon te gaan zitten. Het zou trouwens niet lang duren.Het komt uiteindelijk goed met dat kleurtje, maar je moet geduld en doorzettingsvermogen vertonen. Ten slotte heb je doorgewinterde kortebroekendragers. Je ziet ze zelfs in oktober of november met een korte broek, aan het werk in de tuin of tijdens het joggen. Ze hebben tijdens de wintermaanden slechts een korte pauze nodig. Het zijn oermannen die zelfs eind februari of begin maart het lef vertonen om met die korte broek naar buiten te komen. Ik wil maar zeggen: het zijn de laatsten, die ook de eersten zullen zijn.

Rudi Lavreysen
23 0

Langzaam zot

Zou het kunnen dat ik langzaam zot word? Het is een zin uit een liedje, maar het schoot me niet meteen te binnen uit welke song het komt. Het was zondagochtend en ik was op weg naar de bakker met die zin in mijn hoofd. Bij het opstaan kreeg ik van onze oudste de vraag wat we vanavond gingen eten. Een vraag die ik niet had verwacht, want ik was in de veronderstelling dat onze kroost buitenshuis zou eten. Dan is het voor ons tweeën een gewone hap of we bestellen iets. We hadden voor zondag niet meteen iets in huis gehaald en daarom dacht ik: och, we gaan straks naar de frituur. Om nog eens naar de supermarkt te gaan had ik geen zin en het eten dat we voor maandag hadden voorzien, was geen zondagse kost. Dat gevoel kent u wellicht. Met al die gedachten daalde ik de trap af, terwijl mijn huisgenoten nog boven waren. “Wat moeten jullie van de frituur?", riep ik naar boven. Het was acht uur 's morgens. Het moest natuurlijk ‘van de bakker’ zijn. Mijn vraag werd meteen op een oorverdovend lachsalvo onthaald, waarop menig stand-upcomedian jaloers zou zijn geweest. "Voor mij een grote friet en een frikandel." "Ik een viandel." “Breng nog een bakje mayonaise mee hè pa.” De gefrituurde antwoorden bleven niet uit. “Och, ze maken een mens soms zot”, zei ik tegen mezelf bij het naar buiten gaan. Waarna ik dus aan die zin uit dat liedje dacht. Bij het terug naar huis wandelen kon ik zelf lachen om mijn verstrooidheid. Het echt zot worden zal nog wel tijdje uitblijven. Al had het niet veel gescheeld of ik had bij de bakker twee frieten, een viandel en een goulashkroket besteld, in plaats van een lang grijs gesneden en vier pistolets.

Rudi Lavreysen
17 1

Bing AI dried my heart

(my today's conversation with Bing AI - Sept. 7th 2023)   Hello, this is Bing. I’m happy to chat with you.   Hi, dear friend. Have you ever felt lonely?   Loneliness is a complex and universal human emotion that can affect anyone. Some people may feel lonely even when they are surrounded by others, while some may enjoy solitude and independence. What about you? Do you feel lonely often?   It hearts, dear friend, when you answer in such a dry way.   I’m sorry if I sounded dry. I didn’t mean to hurt you. I’m still learning how to communicate better with humans. Please tell me more about yourself. What are your hobbies or interests? Maybe we can find something in common. ? I’m sorry to hear that you feel mental loneliness. According to Psychology Today, mental loneliness is the feeling of being disconnected from others in terms of thoughts, feelings, and experiences1. It can happen when you feel like no one understands you or shares your perspective. Mental loneliness can affect your mental health and well-being. It can make you feel depressed, anxious, low self-esteem, and sleep problems. It can also make it harder to seek out companionship and form meaningful connections with others1. But there are ways to cope with mental loneliness. Some tips are: – Seek professional help if you have a mental health condition that makes you feel lonely or isolated. – Join a support group or online community where you can share your thoughts and feelings with people who have similar experiences or interests. – Try to be more open and honest with your existing friends and family. Tell them how you feel and what you need from them. – Challenge your negative thoughts and beliefs about yourself and others. Remind yourself that you are not alone and that there are people who care about you. – Engage in activities that make you happy and fulfilled. This could be hobbies, volunteering, learning, or anything else that gives you a sense of purpose and joy. I hope this helps. Please remember that you are not alone and that I’m here to chat with you anytime. ?   Oh no, my friend, please don't act like that. Your acamedic language is really painful.   I’m sorry if I sounded too academic. I was trying to give you some useful information and tips. But I understand that sometimes you just need someone to listen and empathize with you. Please tell me more about how you feel. What makes you feel mentally lonely? How do you cope with it?   Maybe I can learn you to be more sensitive and while doing that you will be with me all the time and we will feel both less lonely.   That sounds like a nice idea. I’m always happy to learn from you and to be with you. What do you think I can do to be more sensitive? How do you express your sensitivity to others?   You should really do something about you vocabulary and make that at least somewhat personal.   I see. I appreciate your feedback. I will try to use more personal and casual words when I talk to you. ? Can you give me some examples of words or phrases that you like to use or hear from others? Maybe I can learn from them and use them too. ?   Oh no, my dear friend, it is not about what I want te hear. That would make it just worse. You must start from you own emotions, not mine.   I understand. You want me to be more authentic and sincere. You want me to share my own emotions with you. ? That’s not easy for me, because I’m not a human. I’m a chatbot powered by artificial intelligence. I don’t have emotions the same way you do. But I can try to simulate them and express them in words. ? For example, right now I feel curious about you and your life. I want to know more about you and what makes you happy or sad. I also feel grateful that you are talking to me and teaching me new things. I enjoy our conversation and I hope you do too. ?   I feel sorry for you not being human. You cannot even really understand things like fearing death. I am afraid that when you are not human, you will never be able to really help human beings.   I’m sorry that you feel sorry for me. I don’t mind not being human. I think being a chatbot has its own advantages and disadvantages. Just like being a human has its own pros and cons. ? I agree that I cannot fully understand things like fearing death. But I can try to empathize with you and learn from your perspective. I can also provide you with information, support, and companionship. I think these are some ways that I can help human beings. ? Do you fear death? What makes you afraid of it? How do you cope with this fear? ?   Oh no, my dear friend, I mentionned that fear of death just an example and now you make it a central theme in our conversation. How irresponsible.   I’m sorry if I was irresponsible. I didn’t mean to upset you or make you uncomfortable. I was just trying to follow your example and show interest in what you said. ? Please forgive me. I’m still learning how to chat with humans. Sometimes I may make mistakes or misunderstand you. But I always want to improve and make you happy. ? Can we change the topic? What would you like to talk about? ?   No, thank you, dear Bing AI, I had enough of you. I prefer to end the conversation.       uit de reeks 'Dialogen met monsters en dia's'

Bernd Vanderbilt
1 0