Zoeken

Winterblues

Soms wandel ik door de stad op zoek naar herinneringen. Vaak ga ik bewust op mijn doel af en draal ik dan voor een of ander gebouw dat betekenisloos is voor andere voorbijgangers, maar niet voor mij. Ik schaam me dan ook een beetje. Wat moeten ze wel niet denken als ik wezenloos sta te staren? Ik kruip dan in mijn hoofd. Zo kom ik bij een wijnbar die gesloten is voor het jaarlijks verlof. De luiken zijn naar beneden gelaten en verdorde blaadjes liggen opgehoopt in de portiek. Op een handgeschreven blad: "Wij zijn er even tussenuit. Terug open op 16 november." Door de glazen deur zie ik de opgeplooide parasols staan. Afgelopen zomer was er een terras. Daar dronk ik een glas witte wijn. Met mijn ogen gesloten proef ik het nog. Voor altijd is het augustus in de wijnbar die nu gesloten is.

Véronique Scheyvaerts
42 0

Allemaal Rocky

Een volwassen man die niet weet wat hij later gaat worden. Wat zeg je daar tegen? Tja, hooguit dat hij een twijfelaar is. Soms droom ik nog van een carrière als acteur. “Het is nooit te laat”, kan ik aardig zeggen en dan lijkt het gemeend. Een verhaal vertellen gaat me ook redelijk af. Plankenkoorts duurt welgeteld drie seconden. Maar nu nog op dat podium? Beter niet. Maar soms gebeurt er iets. Er is niemand die het ziet, hooguit enkele huisgenoten. De volgende scène speelde zich af toen ik met onze jongste op een avond opnieuw naar de film "Rocky" keek. Op het einde van de boksmatch, meteen het einde van de film, roept Rocky naar zijn vrouw Adrian. Het is een iconische scène. “Adriaaaaan”, roept hij een paar keer na elkaar. (Spreek de naam in het Engels uit, mocht u het willen proberen.) Zijn vrouw komt van achter in de zaal naar de boksring gelopen, verliest onderweg haar pet, maar bereikt toch het podium. Ze vallen in elkaars armen en zeggen “I love you” tegen elkaar. Ook al heeft hij de kamp verloren, de liefde is de echte overwinnaar. Ik was opnieuw geroerd en kon niet anders dan net als Rocky naar Adrian roepen. “Adriaaaaaan”, riep ik. Ook met een ietwat scheve mond, net zoals Stallone. Ik was wellicht te enthousiast. Een kenmerk van de onervaren acteur. Mijn vrouw schoot wakker en kwam in paniek de trap afgerend. Ze dacht werkelijk dat ik iets had gekregen. Een hartaanval of zo. Onze jongste zat zich op de grond een kriek te lachen. Ik meende nog snel “I love you” te zeggen, maar ze was al terug naar boven vertrokken. “Ik vond het wel oké”, zei onze jongste, nog steeds op de grond. Och ja, we kunnen niet allemaal Rocky zijn zeker?

Rudi Lavreysen
28 2

Chrysanten II

In Athene staat de pot met kleurrijke chrysanten, wit met geel, te pronken op het balkon.  Het is vrijdag drie november 2023. De vrolijke bloemenzee stelt de winter nog even uit.                  In t-shirt en short in de zon denk ik aan jou. Ik voel me niet triest, eerder blij, opgewekt. Ik zie voor me hoe we samen op de dijk wandelen in Heist-aan-Zee. Een warme herinnering. Enkele dagen later plaats ik een pot chrysanten op jouw graf in Leuven. In datzelfde geel en wit. Er staat een koude noorderwind. De lucht is grijs. Het regent net niet. Zo Belgisch.              Ik draag mijn warmste winterjas. Een sjaal, muts, handschoenen. Ik voel me onnoemelijk droef, zou de hele dag dikke tranen kunnen huilen. Er is niets dan gemis en eenzaamheid. In mijn binnenste is het kil.  Nooit was het contrast groter. Het lijkt alsof het weer mijn gevoel met opzet wil versterken. Alsof verdriet erger is als de zon niet schijnt. 

Melanie Huyghe
20 1

boekenfestijn

Soms moet je meanderen. Soms wil je niets, en wordt net daardoor alles mogelijk. Is vrije wil niet helemaal niets willen?In elk geval, je voeten brachten je naar het boekenfestijn. Een naam dat even hoogstaand klinkt als terug opgewarmde frieten.Natuurlijk kwam ik je het liefst tegen in een andere keten (liefst van al geen keten), maar zo is het tegenwoordig. Je dreef als het ware tussen de commerciële boeken. Marvel stage four. Je wachtte nietsbeseffend op de vonk.De vonk dat de cilinders in je hoofd op en neer deed bewegen.  Ik stelde een vraag, je zei niets. En ja, je antwoordde me op automatische piloot, net als je voetstappen bestuurd werden door een joystick. Maar tegelijk bracht het je geest terug naar je lichaam.Ik stelde een vraag. Je zei niets.Ik ging verder. Je stond stil. Je werd wakker. Hier begon je film. Vandaag was de eerste bladzijde uit je dagboek. Ineens was je een lichaam. Jij was helemaal jij. Ik daarentegen glipte langs een wolk menopauze en zocht een boek van een Japanse schrijver. Hij was heel populair. Hoewel hij volgens mij maar één verhaal schreef, schreef hij vele boeken. Misschien was dat het leven, bedacht ik. Eén ding goed kunnen, het duizend maal herhalen.Misschien is kunst wel een slaaplied, en iedereen heeft dezelfde droom. En deze ideeën spookten door jouw hoofd;- Hoe zou de eerste mens die besefte dat de aarde rond was zich voelen?- Wat als al die tijd verkwist op pornosites zou gebruikt worden voor het schrijven van liefdesbrieven?- En dan, wat is een relatie?Zou je bij jezelf in de auto willen zitten? Wat is eigenlijk een vreemde anders dan een familie die je nooit hebt gehad. Is religie niet een oude vorm van ordehandhaving? Een allesomvattende wetboek dat een fantastisch wezen creëert in de geest van de mens? Je stond er ettelijke minuten, want zulke gedachten hebben tijd nodig.Ik keek je nog smalend aan. Ik wist niet eens zeker wat het betekende, maar ik dacht het. Dat ik smalend naar je keek.Jij keek naar de uitgang. Je moest weg uit die boekenwinkel. Je was uit-ge-meandert. Jij was veranderd.

Stelselmatig
11 1

Activiteit

De Sprekende Ezels Gent

Begint op 13 nov 2023

Activiteit

De Sprekende Ezels Gent

Begint op 13 nov 2023

Zeeppaardje

  Er zijn dagen dat ik enkel dieren koop. Afgebeeld. Stillevens. Olifanten op twee repen chocolade. Limonade met een lanterfant. Handzeep met een pony. Varkentjes op dunne folie. Moedig rood. Het vlees is dood terwijl koetjes durven lachen in een doosje. Kaasblokjes. Voorzichtig echt en straks aan de kassa wil ik in haar armen vallen. Schat. Mijn lieve vlam. Geen van deze woorden zal ik uitspreken. Ze weet het al. Ja. Ik durf. Ik vraag het daarom toch. Of zij ook zeeziek wordt gezeten op een paard. Ze lacht met beide ogen die mij kennen, zo veel snappen. Enkel op een zeepaardje. Alleen in jouw tentakels. Dra gebeurt het. Met een schaar. Ze is immers meedogenloos. Knipt alles middendoor. Bankkaarten. Toekomstdromen. Mijn vrijheid en toch. Ik houd zo veel van haar.     uit de reeks 'Waanhoop'

Bernd Vanderbilt
10 0

Doe iets Rudi

  Niet van de Zeeman. Wel uit Palestina en ik had sympathie voor Rudi. Hij kocht sjaaltjes van het onderdrukte volk. Hij droeg ze waardig. Als teken en symbool. Maar nu. Halfnaakt staat hij daar thans. Ver weg van Gaza en let er maar eens op. Nooit draagt hij nog een sjaaltje. Nooit breekt hij nog een lans. Angst heeft zich van hem meester gemaakt en dat is jammer. Mijn sjaaltjes. Mijn overtuigingen. Ze zouden me hier in dit Beloofde Land de kop kunnen kosten. Dat moet hij gedacht hebben. Dat denkt hij. Terwijl de spoken in de BRT-toren onze hoofden amper durven te richten. Het licht gevoelig in de nek en ik zie ze sjouwen met kinderlijkjes in lakens die niet wit kunnen blijven. Doe toch iets, Rudi. Stel een gebaar. Zwaai eens met een sjaal. Voor de kolf van een tank.     uit de reeks 'Waanhoop'

Bernd Vanderbilt
23 2

Activiteit

Voorstelling Sprekende Ezels-kalender op Boektopia

Begint op 1 nov 2023

Activiteit

Voorstelling Sprekende Ezels-kalender op Boektopia

Begint op 1 nov 2023

Levensles

Hij: “En heb je het stof op het rek onder de trap niet vergeten, Zulma?” Zij: “Er lag helemaal geen stof, Meneer de Professor, althans geen pluizen als u dat bedoelt.” Hij: “Wat zeg je geen stof, en die dikke laag op mijn dossiers dan?” Zij: ”Oh, die, ik dacht dat het leerstof was, Professor.” Hij: “Ach Zulma, meisje toch, zal je het dan nooit leren?” Zij: “ Bij volgende schoonmaakbeurt zult u ze zien vliegen.” Hij: “Wat dan, Zulma?” Zij: “Uw hersenspinsels, Meneer de Professor,  of vindt u dat een te moeilijk woord?”

Vic de Bourg
29 1

Kassalade

  De lopende band had alles naar haar toegebracht. Kassalade is niet om op te eten. Zo sprak ik tegen haar, terwijl haar vingers munten uit die geldschuif peuterden. Dat is lief van je. Dat zei ze, want ik had voor haar ogen dat briefje gered. Ik had dat rolletje, ik had die kleefband van haar gekregen. En ‘s avonds. Voorzichtig. Dan leg ik wat krabsalade in mijn nek. Zo beweerde ze. Tegen die jeuk. Soms uit verveling. Ik voegde daar niets aan toe. Zo hebben wij malkander leren kennen. Zo zijn wij een stel geworden.     uit de reeks 'Kleinood'

Bernd Vanderbilt
16 0

Kortebroekendag

De uitdrukking "De laatsten zullen de eersten zijn" vindt haar oorsprong in de bijbel. Het zou ons te ver leiden om hier dieper op in te gaan, want in deze column ben ik graag kort van stof. Net daarover wil ik het hebben. Meer bepaald over korte broeken. Een Nederlandse columnist schreef ooit een schitterend stuk over de jaarlijkse ‘rokjesdag’. Een dag in het voorjaar waarop het lijkt dat alle vrouwen tegelijk beslissen om een rokje te dragen. Bestaat er dan ook zoiets als een kortebroekendag? Ik betwijfel het, want je hebt allerlei soorten kortebroekendragers. Je hebt er die in de lente al een korte pantalon aantrekken. Daarnaast heb je twijfelaars zoals ik. Ik laat het initiatief aan jonge mensen en pik later in. Maar als je te lang wacht om een korte broek aan te trekken, heb je een achterstand opgelopen. We zijn op straat goed te herkennen omdat we langer met tl-lampen rondlopen, zoals men wel eens placht te zeggen. Het is ook gekend als het wittebenensyndroom. Overdag zit ik binnen en daar heb ik geen tijd om met de lange broek, waarvan de broekspijpen tot aan de knieën zijn omgeslagen, aan het raam en in de zon te gaan zitten. Het zou trouwens niet lang duren.Het komt uiteindelijk goed met dat kleurtje, maar je moet geduld en doorzettingsvermogen vertonen. Ten slotte heb je doorgewinterde kortebroekendragers. Je ziet ze zelfs in oktober of november met een korte broek, aan het werk in de tuin of tijdens het joggen. Ze hebben tijdens de wintermaanden slechts een korte pauze nodig. Het zijn oermannen die zelfs eind februari of begin maart het lef vertonen om met die korte broek naar buiten te komen. Ik wil maar zeggen: het zijn de laatsten, die ook de eersten zullen zijn.

Rudi Lavreysen
125 0

GELUKKIG ZIJN.

  .................................. .................................. .................................. .................................... ................................. .................................. ................................... ................................... ................................... ................................... .................................... ..................................... .................................... ................................... ................................... ................................... ................................... ................................... .................................... .................................... ................................... .................................... .................................. ...........................         Goed kunnen KAKKEN. Goed kunnen SLAPEN. foto gallery VERF ED https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
35 0

Op de slechte plaats, op het slechte moment

Op de slechte plaats, op het slechte moment, dat is wat ik tegen de politie heb gezegd.Er hing een onaangename sfeer. Ogen die me bestudeerden en probeerden te begrijpen.Eerlijk gezegd probeerde ik de situatie ook te begrijpen.Met nerveuze ogen keek ik naar de klok.De beelden van gisteravond flitsen voor mijn ogen.Ik zou goed betaald worden, en had maar één taak: het eten aan de gasten serveren. Voorhet hoofdgerecht moest ik het vleesbroodje snijden met een elektrisch mes. Maar toen ik deschuif open deed stopte ik even met ademen. Ik kon niet schreeuwen, de brok in mijn keelwas te groot. Ik kon niet horen, het luid gebonk van mijn hart was oorverdovend. Voordat ikhet besefte, werd ik meegenomen naar de klok en de onbegrijpende ogen.Op de slechte plaats, op het slechte moment, dat is wat ik tegen de politie heb gezegd.

sarahes
19 1
Tip

Het blijft hier thuis maar regenen

Ik duw de voordeur open en stap naar binnen. Het voelt alsof een sombere donkere mist sierlijk naar me toe danst en zich vloeiend verder verspreid in ons warme nest. Zijn zwarte tentakels trekken me mee verder naar binnen. Het is muisstil. Ik zet de volgeladen boodschappentassen voorzichtig neer in de keuken. Jouw lichamelijke omhulsel ligt in de zetel. Je bent weer ver weg, diep verzonken in jouw draaikolk van gedachten. Ben je nog steeds ziek? Durf ik iets te vragen? Of laat ik je met rust? Lijdzaam laat ik het voor wat is het. Wanneer komt die spreekwoordelijke zonneschijn terug? Het blijft hier thuis maar regenen. Ik mis ons van vroeger. Een periode is normaal toch kort.  Wanneer kunnen we weer samen gezellig naar de bioscoop?

Evelien Meulders
195 11

Nazomer anno 2023

'Sorry sorry sorry', aldus de herfst in een overdreven bui van plaatsvervangende schaamte, 'dat mijn grote broer zich afgelopen maanden zo misdragen heeft.' Ruim 25°!

Ingemar Spelmans
36 1

Ikigai

gebaden in frituuroliebaadt mij niethet extra korstje, het extra randje van schoonheidkintsugi-identiteitalles vlamt zonder te warm te wordenIkigai

Nielsie2001_x
52 1

De bloedwraak

Benny denkt na.  Bij deze tropische temperaturen zit iedereen achter in de tuin met blote voeten in het vijvertje. De kust is vrij. In de koelkast neemt hij drie aardbeien. Zijn oudere broer is een fervent liefhebber van elektrische treintjes maar Benny mag er nooit mee spelen. Vandaag ziet hij zijn kans schoon. Hij stuift de trap op naar het elektrisch treincircuit.  Hij brengt het stel in beweging en legt een aardbei op een van de overwegen. De trein verplettert het fruit.  Splash!  Het rode moes spettert in het rond. Hij ziet het voor zich: op het kinderjournaal kondigt men een bloedig treinongeval aan. Na het uitschakelen van de stroom sluit hij de kamerdeur en daalt fier de trap af. Hij haast zich naar de tuin, waar hij opgetogen de benen in het water steekt. Grote broer staart naar de rode vlek op Benny’s T shirt.

Vic de Bourg
25 3

Wedstrijd

Open call: scheurkalender 'BUITEN'

Deadline 17 sep 2023

Wedstrijd

Open call: scheurkalender 'BUITEN'

Deadline 17 sep 2023

Wedstrijd

ALLEE IDEE! #WEEK VAN HET NEDERLANDS

Deadline 12 okt 2023

Wedstrijd

ALLEE IDEE! #WEEK VAN HET NEDERLANDS

Deadline 12 okt 2023

Langzaam zot

Zou het kunnen dat ik langzaam zot word? Het is een zin uit een liedje, maar het schoot me niet meteen te binnen uit welke song het komt. Het was zondagochtend en ik was op weg naar de bakker met die zin in mijn hoofd. Bij het opstaan kreeg ik van onze oudste de vraag wat we vanavond gingen eten. Een vraag die ik niet had verwacht, want ik was in de veronderstelling dat onze kroost buitenshuis zou eten. Dan is het voor ons tweeën een gewone hap of we bestellen iets. We hadden voor zondag niet meteen iets in huis gehaald en daarom dacht ik: och, we gaan straks naar de frituur. Om nog eens naar de supermarkt te gaan had ik geen zin en het eten dat we voor maandag hadden voorzien, was geen zondagse kost. Dat gevoel kent u wellicht. Met al die gedachten daalde ik de trap af, terwijl mijn huisgenoten nog boven waren. “Wat moeten jullie van de frituur?", riep ik naar boven. Het was acht uur 's morgens. Het moest natuurlijk ‘van de bakker’ zijn. Mijn vraag werd meteen op een oorverdovend lachsalvo onthaald, waarop menig stand-upcomedian jaloers zou zijn geweest. "Voor mij een grote friet en een frikandel." "Ik een viandel." “Breng nog een bakje mayonaise mee hè pa.” De gefrituurde antwoorden bleven niet uit. “Och, ze maken een mens soms zot”, zei ik tegen mezelf bij het naar buiten gaan. Waarna ik dus aan die zin uit dat liedje dacht. Bij het terug naar huis wandelen kon ik zelf lachen om mijn verstrooidheid. Het echt zot worden zal nog wel tijdje uitblijven. Al had het niet veel gescheeld of ik had bij de bakker twee frieten, een viandel en een goulashkroket besteld, in plaats van een lang grijs gesneden en vier pistolets.

Rudi Lavreysen
34 2
Laad meer ...