Mijn eerste lijk
'T was op den houtachterop de fietsik telde 4 of 5en van lijken kende ik nog niets
ze zeiden het al jaren't is daar een gevaarlijke baangrootmoeder was verwoed aan 't trappenrichting rerum novarumlaan
links zag ik het gebeurenmaar kijken mocht ik nieteen meisje en een autoplots had oma veel verdriet
veilig thuis aangekomenin de keuken stonden wijwe wisten dat ze het niet gehaald hadmaar het is nu gelukkig voorbij.
Mijn tweede lijk was dichter bij huisik ben een jaar of 20mijn vriendaan een touwop de ganghet rijmen is me intussen vergaan
ik kuste zijn koude en dichtgeplakte mondde koelingsmotor begon te brommen, ik schrok opeen trillende dode, terug tot leven gekomenwat een duistere grap
ik heb de sleutel om je te bezoekenzolang je daar nog ligtvoor het eerst in je leven in kostuumoh wacht
mensen schrijven hun naam in je kistik schrijf je naam op mijn lichaamje bleke wangen als leder opgespannen in een kuilvoor eeuwig door mijn blik gebrand
aderen lopen doorheen krijtkleurige oogledenhet verschil tussen dag en nachtzonder een zielgeen electriciteitde stekker eruit
een lijf wordt een lijkeen echtgenote wordt een weduweeen lief wordt niets.
Uit mijn derde lijk kwam ik voortmijn opa was mijn enige paje was mijn grootste vijand en beschermerzoals alle mannen in mijn leven dat zouden zijn
jouw strijd duurde langmaar onze strijd duurt langerik neem je met me meeen vind het moeilijk om mijn liefde te vinden
je bent hier nu niet meer om je te verdedigendus je vrouw mag het weer allemaal oplossenzoals toen je er nog wel waszoals toen jullie verhuisden, weet je nog
maar je leerde me veeldat liefde uit plicht niet voldoende voeltdat je alles eerst moet opzoeken in een encylopediedat haar en nagels stinken als je ze bakt in de pandat melk en limonade niet samen smakendat ik geld win als ik raad dat er een stuk zeep in je borstzak zit
dat ik niet om hulp mag roepenals er niet echt iets is
dat ik mij moet schamen voor alles wat ik benomdat jij je schaamde voor alles wat je wasen niet mocht zijn
ik leerde je dat ik van je hou, dat het mij intens verdiet doet te denken dat als ik ooit kinderen krijg ze jou of jullie nooit gekend zullen hebben
ik zei dat je mag gaan, ik hou van je, ga maar
zonder jouw bescherming ben ik ten prooi gevallenof was het net door wie je wel was, of niet waswie zal het zeggen(mijn psycholoog zal het zeggen)
je leerde me dat 'het idee' en 'de idee' allebei correct zijnje leerde me dat ik niet alles weetik leerde dat je heel slim bent, maar ook niet alles weetik leerde dat kanker iemand minder kritisch kan makenik verloor langzaam mijn respect voor jouik ben bang dat dat je pijn heeft gedaan
ik begrijp je wel, van waar je komt, wat je smart was, waar je voor vochtdat je van je land, van je volk bent. dat je ons wou beschermenik kan de folklore ervan wel appreciërenmaar het is een andere tijd nuje bent dood nuik hoop dat je ideeën ook langzaam mogen sterven.
Een tijdje lang verlangde ik vurigdat mijn vierde lijk mijn naam zou dragenmijn lichaam zou zijnmaar het gaat beter nu, ik voel me prima nu,ik ben weer tot het leven gekomen
laat mijn vierde lijk nog maar even wachtenhet ligt daar goed, zo in de toekomst. Daar heb ik mijn lijken het liefste.
