Zoeken

Tussen de werelden

laat eerst de wind in de luchtje waardig uitkledenwater zal je helder makenen vuur verwarmt je innig trek dan de huid aan die je wiltmeetrillend met het momentgeef je natuur een vormwaarmee je uitreikt naar het universum geef jezelf een plekin een andere huid, een ander huisin een andere ruimtetussen de werelden als dromen, maar dan echtbreng de bovenwereld aan het lichtdiep de onderwereld opin de tussenwereld komen we samen laat de aardeje dan even waardig en teder kleden gidsen zullen je sierenje wordt uitgekozendoor krachten en boodschappersop het ritme van een drum als je het kan dromen, kan je het doen:schep je verschijningsvormvolg daarbij de beelden die rijzenga ver kom thuis in een verlangenlaat het vuur innighet water helderde wind hoe ze waait en laat de aarde tussen de wereldenje dan even waardig en teder belichamen

Jill Marchant
9 1

Joggers

Voorbijsnellende joggers dragen al minder - lente in aantocht

Bert Depoorter
6 2

Sneeuw

geen stoeprand meer, geen lijn die nog leidt, alleen sporen in de sneeuw    geen stoepranden meer, geen lijnen om te volgen - stappen in de sneeuw 

Margaretha Juta
3 2

Oorlog

Stop allemaal, met ruzie en babaal.   Bommen hier,  en bommen daar. Met oorlog voeren zijn ze nog lang niet klaar!   Zoveel mensen "groot en klein". Allemaal met verdriet en pijn.   Macht daar draait het allemaal om. Machtstrijders zijn "zo dom".   Met als bom, der dommigheid. Heel veel woorden van rouw en spijt.   Als dit dan echt gemeent zou zijn; dan deden ze de mensheid niet zoveel pijn.   Daarom wil ik een nieuwe wetgeving bepleiten. Die oorlog uit het leven kan mijden.   Vernietig de wet dat oorlog maken mag. En voer op een andere manier gezag.   Een mensengroep leiden naar vrede op aard. Is veel meer dan de moeite waard.   Voor u geschreven door de kleine rijmelaar Virenza Gregoir

Virenza Gregoir
7 1

Cursus

Shut Up & Write Gent #4

Start op 20 feb 2025

Regio Oost-Vlaanderen

Cursus

Shut Up & Write Gent #4

Start op 20 feb 2025

Regio Oost-Vlaanderen

Brieven aan Layla (7)

  ik ben gelijk een sombere kastanje slapend in een bolster die mij amper kent   bleek ben ik gebleven er was geen zon geen blik die mij hier zag   die wereld echo's dat gelach zijn weggeēbd er was geen moer die mij begreep   Layla schat, hier kruipt mijn zijn hopeloos voort moed diep in mijn ziel vergaat   misschien komt straks jouw hart dat mij ontwaart dit bloed  zomaar verdraagt   binnenkort omdat kiemen dat zo vroegen groeit het koren torenhoog ik zal jouw ogen moeten missen   het is een kwakkelboer met varkens roze zwijnen die alles heeft verpest   was dit ook land maar overgroeid door planten  het verlangen zoekt ergens een broedplaats weg van haar die wrede stad   te laat allicht, mijn lieveling die zon zij heeft je nooit verteld waarom zij op de wangen van de onschuld scheen   gauw en heel misschien verwent een zomer al wat diepgevroren slaapt ik loop alweer gelijk altijd te dolen aan de overkant van de verlegen stroom terwijl die droom mij weer verlaat niets meer verwacht is er bij nacht een maan die hoopt dat warmte echt bestaat     uit de reeks 'Majnun, het gebrabbel van een gek'  

Bernd Vanderbilt
3 0

Ijsprinses in hete short

  is er nog iets dat smelten kan weerstand zekering een hart   misschien een ijsprinses in hete short een lavamond vermomd als frisse grond twee poolkappen die iets verbergen   ik ken ze wel die dwergen uit het noorden echt mijn longen voelen goed dat warmtefront ze zeggen dat een lente komt   is er nog iets dat overblijft zich niet zomaar gewonnen geeft   de hemel grolt de aarde beeft wat in mij leeft geeft nog niet op de grap die mij ooit werd verkocht betrof een grof bestaan met zuur   straks komt hij aangewaaid de gier met blote kop en roze vel   overal zal het vergaan zoals verwacht wie dacht dat iets niet plooien zou is hard als sneeuw die zo van ijzel houdt   mijn schat, ik weet nog niet hoe heet jouw tong aanvoelt en toch ik wacht ik weet dat alles wat ik proeven zou mij veel te snel verlaat     uit de reeks 'Over eelt en zurkelteelt'

Bernd Vanderbilt
0 0

Samen

In grote onregelmaat stapt de klas op de stoep toch samen voort

Bert Depoorter
2 0

Wit

witter en witter tot de zon zelfs verdwijnt - felle sneeuwstorm   

Margaretha Juta
3 0

Wedstrijd

VLOED - Schrijfwedstrijd voor vernieuwende makers

Deadline 1 mrt 2025

Wedstrijd

VLOED - Schrijfwedstrijd voor vernieuwende makers

Deadline 1 mrt 2025

Wedstrijd

Open Call: de VONK25

Deadline 1 apr 2025

Wedstrijd

Open Call: de VONK25

Deadline 1 apr 2025

Aan de slag

De bouwvakkers zijn al weer vroeg aan de slag - ons  huis stort net niet in

Bert Depoorter
2 1

Gast

de buitenlichten  springen steeds aan - de wind op bezoek  

Margaretha Juta
8 1

krenten

KrentenBruine bonen, uien en rapen.Dampende stoofpottenvoor hongerige soldaten.Een nerveuze maagd kotsteen golvende brij papmet krenten over het rosarium uit.Frankfurters en Weense worstjes,fruitplukkers en een injectiespuitvoor de schimmelvoetenvan de aanstaande bruid.De dienstmeid ligt op haar knieënde rotzooi op te ruimen.Haar kont steekt omhoog.Een argeloze veldwachter heeft wel trekmaar de dominee wil ook.Het feest gaat niet doorwant de dame is een potKabouters en kerelsze beuken de ballen uit de kroegenEen nieuwe orde van bazigeeigen buiken is geboren. Hoog in het zadel, Frei Herr von Böckhofen.Rochelende hangwangenpaars van bevelend vuur.Kogels door lijven pletten roodtegen de bakstenen muur.De officier haat de potten.Kreunend rijdt hij langs de stille poppen.Knokige paarden en karren die krakenDoffe geluiden klinken opuit de zich vullende massa graven.De dominee zegent het huwelijk in.En het halleluja klinkt uit de mondenvan de soldaten.

Krasslanskyp0⁰
12 0

Warm en koud

De voorjaarszon op mijn winterse handen - warm en koud tegelijk

Bert Depoorter
3 1

laatste bloei

ik lig in het doorzichtige dat uit mijn takken vloeit een lange wind stolt het laatste hars uit mijn gevelde stronk borrelend asfaltpuin vult mijn holtes  - het huis van een zwarte specht, boommarter, lentebloesems -   ik voel het bos over mijn rug vertrekken  

Pieter Kesselaers
13 0

Hand

hij telt drie vingers aan opa’s knoestige hand - handschoen met gaten

Margaretha Juta
3 0

voor de eerlijke vlinder

er is geen bestaansbewijs gevonden voor uw vroegtijdige aanwezigheid, eerlijke vlinder terwijl ik nog altijd op mijn noodlot wacht de ramptoeristen staan aan hun opgehoogde kaai van verwachting te attenderen op verdienste het blijft een constructief verhaal over misdaad waarin je iets positiefs kan vinden en het daarna terug opeten alsof het niets was hoe moet ik dan aan de natuur van de mensen dit fenomeen toedichten, vanuit hun perspectief ben ik al lang verloren in de specifiteit van een geval door hun stilstaande voorbijgang ik zie tenminste nog de singulariteit van een plant in nee, als ik zou praten tegen een plant zou het inderdaad een plant worden in plaats van die mooie orchideester in welke ik nu hun laatste achterdocht zie verschijnen ze kunnen niet de avond van mijn dauwlippen verlangen terwijl ze zelf op hun woorddorst staan te wachten  dit voor de eerlijke vlinder omdat de mens mij opgemerkt heeft in een tweedeling waardoor hij nu deel uitmaakt van mij en zij van zichzelf    

Robijn Bodijn
10 1

Zonnen

de weerkaatsing van de zon in het water - twee stralende zonnen

Bert Depoorter
6 0

's ochtends op 't perron

's ochtends op 't perron een meeneemkoffiezoals die meisjes  in de plaats een platte banden een vastgevroren rem   foto: @tamarabellis

Lazy Midday
22 0
Laad meer ...