Zoeken

Kinderharten kleuren bloos

Varkens roos. Slachten loos. Aardbei boos.

Hij zag af.

Het was het glas dat in zichzelf keek en de storm in zijn water zag. Hij die bleek, maar dubbel gelaagd voor de dag verscheen terwijl de wereld verder draaien mag. En als een draaitol zou hij tot de rand vol tegen de grond gaan, schuivend uit de hand van hij die bleef staan en enkel hopen kon dat het glas geen sneeën gaf nu al zijn thee verspild op de grond lag. Maar de drank nam het schervengraf als een bloedbad dat hij nooit gewild had. En hij zag af.

Prozaly

0 0

Moed noch klank

Zoet zonder vrucht. Pit zonder woorden.

Kakofoon

22 0

Schrijftaal ? spreektaal ? dialect ? ( ge meugt gerust zen )

Hedde tal gehoord? Verleden dinsdag zat ik bij Chantal int café. Ineens loept daar een grote rat de frituur van dikke Guy langs achter buiten recht het café binnen. Dat was daar een gekweek en gedoe. Een geroep en een getier. De Laenen zat er me nen borstel achteraan. Chantal die wier zot. Ze dacht da speelt dieje nooit kleer. Het succes was novenant. Aloïs begon al lelijk te doen. Die zijn keers was bijna uit. Tripel van Westmalle die kunnen daar niet tegen. Zuiver voor de commerce. In café ‘in de Volksvriend’ daar worden ze opgedaan. Da was geen aardigheid in diejen tijd. Ge meugt gerust zijn. Lachen dat die dee. Da’s iet aarig ze, een rat. Goe zat allemaal. Dieje is er afgevallen. Da was t’een en t’ander. Just op tijd. Gustje was ze weer aant plagen. Da gezaag zal sebiet wel gedaan zen, zei ze. Toen wast vat af. Genne De Keuninck nie meer. Chantal belde naar Louis van café ‘ De Pelikaan’ Wulle met dat leeg vat naar den overkant. Rolt er nie mee of ge ga wa voorhebben zei Louis. Dieje loempe van de vakbond van z’n kloten maken Veul te zwaar. Dieje is dan ook geboren op 1 april. Alleman zat. Den dag van heden mag da allemaal. Op ne werkdag lopen ze al van t’een café naar tander, oep ne werkdag hè. Goe gelachen wel. Iet anders. Ik heb ne nieve caravan. Als k het kraantje in da keukentje openzette begon toilet te lopen.. Da darmpke zal verkeerd. Iet later stond de schuif onder de poempbak, met bestek, ge weet wel, helemaal vol water. Vloeken jongen, vloeken. Na zat er een ander darmpke los. Veel gezever mee gehad. Dieje verkoper stamp ik onder zenne put da de ballen in’t rond vliegen. Da’s veel beter dan een Rapido plooicaravanneke. Na moet ik wel naar de keuring want de nieve is meer dan 700 kilogram. Chance da we in Hühnerscheid genne regen hemme gehad. Da’s Luxemburg nie ver van Bastogne. Kelly had voor niks greppeltjes gegraven. Hoe loemp kunde zen? Veurige keer hadde we regenweer. Niks dan modder. Klote weer en problemen met gasvuur. Een steekvlam van zeker drei meter. Da darmpke zat geplooid. Bekan heel de voortent weg. Da’s nylon, hè da zeil. Nog nooit zoveul sigaretten meegebracht. Die camions konden allemaal aan de kant. Met ne caravan konde gewoon door. Den Opel Vectra is wel aant verslijten. Di van ons zegt dat geld op is. Ik hem gehoord dat de Léon bekan met visbak en al de vort ingeduikelt is. Voorover, recht erin, bekan. Die kan nie vissen met den haak. Neen, neen ne meerval. Genne snoek. Verkeerd aas. Hoe loemp kunde na zen. De miserie van een ander daar zijn we nie mee gediend. Da maakte mij nie wijs. Ja, ja, café Arizona was om drei uur nog open. Ge meugt gerust zijn.

Hubert Grimmelt

0 0

Zielig boekje

Zielig boekje Hier lig ik dan op de boekenbeurs: een magere paperback, vodje papier van niemendal, met kleine letters, beduimeld en gescheurd door een zeldzame malloot die gretig mijn eerste bladzijde monsterde, om me daarna onverschillig op de stapel broertjes te gooien. Liever had ik dwarsligger willen zijn. Zo’n ding van sigarettenpapier dat je op de trein vergeet terug in je zak te steken. Maar mijn schrijver is wars van populisme. Ik had hem ingefluisterd mij niet in eigen beheer uit te geven, maar nee, hij moest en hij zou. Het heeft hem nog veel geld gekost, met mijn uitdagende cover in kleurendruk. Mijn vrouwenbeen met afgezakte panty, zodat de huidkankervlekken goed tot hun recht komen, moest het doen. Maar helaas, het publiek kan zijn grapje niet smaken. Jaren heeft mijn geestelijke vader gezwoegd aan elk woord mijner zinnen, totdat niets zinnigs meer overbleef; toch een must om literair te wezen tegenwoordig. Branden van jaloezie doe ik, op die dikkerd van Lize Spit, waarvan nu 80.000 collega’s ergens op een Ikea-kast vertellen dat de eigenaar trendy is. Hoe ze het heeft klaargespeeld met een gestolen idee zoveel kitsch te verkopen, stoot mij tegen mijn ongebonden rug, maar ja, wie ben ik? Het product van een onbekende debutant. Zijn pen bleef onaangeroerd tijdens de signeersessie en hij heeft mij intussen verlaten om troost te zoeken in de drank. Zo heeft hij tenminste het gevoel iets gemeen te hebben met Jeroen Brouwers. Maar ik, kijk, daar word ik nu vreselijk onzeker van. Beter was ik iets steviger uitgevoerd: ingebonden met een harde kaft en een gouden biesje eromheen. En zo’n lintje eraan, zodat de lezer tenminste weet waar hij gebleven is. Dat doet het altijd. Maar nee, het moest chiclit-goedkoop. Ik word daar depressief van. Mijn roemloos lot is devaluatie, opgekocht worden voor 2 euro door de Markies, of erger nog de Slegte en hopen dat een gefrustreerde, slechtziende eenzaat mij koopt voor mijn pittige buitenkant. Tussen mijn letters voel ik de boekenhel al opdagen: een rommelmarkt of een derderangs antiquariaat, waar ik jaren zal liggen muffen tot mijn papier vergeeld en mijn schrijver vergeten is dat hij dankzij mij de onsterfelijkheid betrachtte. Volgende keer ga ik digitaal, zeker weten.

LUDO DELBON

36 0

Als het huis slaapt

Als het huis slaapt laat ik de letters stiekem binnen. Dan zeg ik: “Welkom. Neem plaats in dit gedicht.” In het begin komt er geen zinnig woord uit. De o’s rollen met de ogen v’s en w’s klappen dicht een Griekse y loopt wat verloren b’s en d’s maken zich dik een k staat wankel op zijn poten twee m’en roepen om hun mama de q wil zijn plaats verloten een ontzette z verkoopt wat drama één p en drie f’en beginnen te zuchten de a zet zich op de h en denkt na enkele letters kunnen elkaar niet luchten drie x’en dromen van erotische proza. Gelukkig heb je nog de i’s en de j’s die steken de koppen bij elkaar want schrijven is lijden met lange ij en voor je het weet krijg je een gedicht voor mekaar.

Antony Samson

22 0

Tip

Onverzettelijke traagheid

Ik keek naar mijn overbuur, de Berg. Hij lachte zijn flanken bloot. Van uitbundigheid was geen sprake, die was al geruime tijd geërodeerd. Ik voelde dat hij op me neerkeek. Boven hem hing een wolk van een middelvinger. De Berg liet me verstaan dat ‘de jaren van verstand’ niet bestaan als je alleen opkijkt naar je eigen bergwand. Dat bedoelde hij uiteraard metaforisch. Wie anders dan de Berg heeft het recht om te grossieren in beeldspraak. Hij vertelde me ook dat je gerust naar de hemel mag reiken, maar dat anderen altijd hoger zullen grijpen. Er bestaat immers een limiet op grenzen verleggen. Dat is wat zijn bovenste bomenrij mij wilde zeggen. Maar wat de Berg vooral in mijn hoofd wilde prenten, is dat je kan groeien door stil te staan. Ik keek dus naar mijn overbuur, de Berg, en besloot wat langer te blijven staan. Ik lachte terug, omdat hij zo vriendelijk was zijn onverzettelijke traagheid met mij te delen. Ook al ben ik maar een zucht in zijn ondoorgrondelijke leven.

Antony Samson

35 0

Doe-het-zelf

Den idioot in den Brico geeft mij een glasplaat van 39 op 40 mee i.p.v. één van 40 op 40.

Casper Hoogenboezem

26 1

geloosberust.

GELOOSBERUST. Ik ben zo gerust rusteloos.Zo loos gerust ben ik. Beetje rust geloosd.Te-rust-loos bewust.Bijna bewusteloos gerust. Loos zonder veel rustLoosbewust.Of is het loosgerust?BeloosrustOf liever geloosberust Niet rust, zo loos ik bewust. Miss Blue Sky. (C) tekst/beeld: hanneke van de kerkhof

Miss Blue Sky.

0 0

productief

Productief. Wil ik wat ik wil Denken gedachte de dromen Kraken botten bij zoveel gewicht Een hoofd vol geschreeuw Roestig schraapt het gevoel Meegezogen door het leven De dag, strakgespannen rond mijn middel Opstandig, jong en roekeloos Niks te maren Het doel verloren Elke dag is een leugen Ik los op in overbodige details Vergeten wat ik moest weten Altijd productief? Miss blue sky. (C) tekst/beeld: hanneke van de kerkhof

Miss Blue Sky.

0 0

Verloren dochter

Papa, ik ben jouw dochter niet. Dat recht raakte je verloren toen je mij verliet. Nu sta je hier, met spijt, aan mij vragend: "Ben ik mijn dochter kwijt?" Spijt komt altijd te laat. Nee, papa, ik ben niet kwaad. Niet meer, papa. De woede is gesleten. Ik ben je zelfs al een tijd vergeten. Heb ondertussen twee nieuwe papa's versleten, op weg naar het worden van een vrouw. Papa, ooit was ik je wel trouw. Zat op zaterdagochtend, tweewekelijks te wachten, mezelf te versmachten, in de hoop op een teken van liefde of leven van jou. Maar jouw liefde is kapot, papa. En ik heb geen liefde meer over voor jou, want papa, ik ben jouw dochter niet. Nog een kans? Nee, dat verdien je niet. Je hebt er al te veel verkeken. Nu sta je hier met spijt, want jij bent jouw dochter kwijt. Spijt komt altijd te laat, papa.

Voguish

11 0

Toekomst

We denken de toekomst te wetenof op z’n minst enkele opties uit te kunnen sluitendoor plausibele aannemelijkheden voor zeker te nemenen blind te zijn voor het onzinnig ogende,maar dat onmogelijke is zulks zeker niet wanneer het ter sprake kwam in een gesprek dat misschien gevoerd is tussen gekkenmaar het blijft nog altijd een mogelijkheid als onzin in hun zinnen zin heeft gevonden.We verwachten bijna het onverwachtebinnen het interval van wat valttussen de mazen van het te fijne netdat onze gedachten geworden zijn,de onacceptabele optie wordt dan toch aangedurfdwant voor sommigen lag het net anders geschakeerden waren de mazen volslagen omgekeerd. We vallen uiteindelijk allemaal in de valkuilvan wat de wereld geworden is:fout, in mijn ogen die afgeschermd wordenvoor wat mijn gedachten niet willen zienfout, in mijn gedachten die afschermen wat mijn blik opvangt en mij doet denken,die ronddwalen maar nooit verdwaald zijn,die een nieuwe weg ontdekken, maar de weg nooit kwijt zijn.Mijn voeten zullen me naar de valkuil leidenen dan zal een net mij opvangen,het net waardoor we kijken en gedachten gefilterd worden,als het geruis langs de randen van mijn gehoor.Het zal dat net zijn dat mij opsluitin de valkuil die ik zelf gegraven heb.

Liesa Vosch

3 0

Mijn stilte

Ik wil geen woorden vinden, Ik laat de letters liggen. Ik ben blind, blind voor de gevolgen van wat woorden zeggen maar eigenlijk niet bedoelen. Blind voor wat er bedoeld wordt maar toch niet uitgesproken wordt. De lettergrepen grijpen nergens naar, De klank tussen jij en ik wordt klankloos. De stilte er tussen is onherroepelijk. Zoals het onherroepelijke wat ik net niet zei niet verwoord zal worden, zoals mijn gelaat spreekt en geen omekeer vind, zo zal de stilte het jou vertellen zonder te spreken.

Lieteke

0 0

Onafgemaakte Speech voor Europa

Zittend in een of andere ondertussen internationaal bekende keten doe ik een poging na te denken over het onderwerp waarover men mij gevraagd heeft een speech te schrijven. Wellicht ken ik over dit onderwerp al evenmin als de verschillende mensen zittend rondom mij, al even inter- en cross-cultureel als de muziek die op de achtergrond speelt. Weet u beste mensen? In alle bescheidenheid weet ik bitter weinig over de Europese unie, haar ontstaan, haar functie, haar voortbestaan en vraag me al zeker niet om iets te vertellen over haar toekomst. Slecht nieuws dacht ik bij mezelf aangezien dit de gehele opzet is van deze speech. Weet u, mijn kennisdomein beperkt zich als beginnend psycholoog bescheiden tot het proberen begrijpen van mensen in verbinding. Over de Europese Unie kan ik u weinig vertellen. Mijn voordracht zou met deze zin kunnen eindigen, maar wellicht is de kans klein dat ik daarom uitgenodigd werd en wellicht is de kans groot dat u dan de kern van mijn boodschap ontgaat. Ik koester voorzichtig de hoop u iets meer te kunnen vertellen over diegenen die de Europese unie vorm geven. Neen, dan heb ik het niet over de hardwerkende beleidsmensen, maar dan heb ik het over diegenen die vaak niet gezien worden. Dan heb ik het over zij die nauwelijks weten wat er beleidsmatig aan de hand is. Dan heb ik het hen die nood hebben aan steun en in sociaal isolement verzeilen. Dan heb ik het over geziene en liever niet geziene oorzaken hiervan. Dan heb ik het over mensen zoals u en ik. Wellicht heeft alles wat ik u zo meteen ga vertellen geen zin en ik raad u dan ook ten zeerste aan het zo snel mogelijk opnieuw te vergeten, hoewel ik voorzichtig de hoop koester samen een licht aan te kunnen steken. Een licht van ons allemaal. Beste mensen, ik richt me vandaag tot de mens in ieder van u die zich niet laat vastzetten in financiële verdiensten, academische successen en etnische afkomst, maar zich kan terugvinden in verbinding. Wat een complexiteit denkt u mogelijk bij zichzelf. Wees gerust, die gedachte herken ik op momenten wanneer ik een poging doe om het Europese bestel te doorgronden. De rariteiten die hier dan ook de revue passeren zijn mogelijk waardeloos, ik raad u dan ook aan om de oren te sluiten en deze verbinding te verbreken van zodra ze te bedreigend wordt.

Immanuel di Fiore

0 0

Zinnig.

Wanneer ga je nou iets zinnigs doen met je leven? Mijn vader aan de telefoon. Zinnigs, het klinkt mooi, zin...igs. Toch klinkt mijn vaders zinnigs, negatief. Afkeuring van mijn niet bestaande leven. Actief wachten, dat is wat ik doe. Doe nu maar gewoon de mensen dingen. Sta op als de wekker gaat, ga geld verdienen, kook, kijk tv, vrij (eventueel) en ga slapen, zo iets. Hoe moeilijk kan het zijn. Het lijkt zo simpel. Te simpel. Alle dagen zijn een lege belofte. Elke dag een begin van iets dat nog niet begonnen is. Van een zinnig leven. Misschien. De zon klimt zo hoog dat ze over het muurtje kan schijnen. Ik ontwikkel mezelf tussen het dons en graaf me diep naar het donker. Genietend te verdrinken in een overvloed van niks. c: hanneke van de kerkhof tekst en beeld www.missbluesky.be

Miss Blue Sky.

0 0

Een vergeten negatief.

Wist je, ze zeggen dat ik ben gestopt met leven op de dag dat ik geboren werd. Mijn leven is bedoeld om achterstevoren te leven. Inwendig gil ik mijn leven door. Ik ben een nooit ontwikkelde foto. een vergeten negatief. De dag dat ik stopte met leven was een vrolijke dag. Vader blij. Was vader blij? Wist hij veel dat ik juist vandaag gestopt was met leven. Na die eerste gil begon ik te groeien. Vaag werd helder. Binnenstebuiten. Omgekeerd. Tegendraads. c: hanneke van de kerkhof tekst en beeld www.missbluesky.be

Miss Blue Sky.

0 0

woordenschat

Sterke woorden, zwakke zinnen, onzinnen. Ongelimiteerd te ontginnen, combinaties zijn de basis. Dansen met klanken, zingen met woorden. Nee, dat is te cliché. Bezint eer ge begint. Wanneer ge uw gevoel vindt, ge u onderdompelt in het taalbad, en gevat uw woordenschat samenvat. Bezint eer ge begint. Als ge taal vat. Uw wereld niet groter is dan een A4. Oneindig, opgeslagen in een hoop papier.

Bibliofiel

1 0

Doorgetikt

Aan het soppen in de monden, terwijl dat het bloeden niet doet stoppen Porren de poriën open, van nachtmerries, die nog uit moeten komen Krabben de korsten weg die net gegroeid zijn, om dan weer nat bloed te zien stromen, gelogen? Ik spreek uit mijn ogen, ik zie verdriet, verbittering en mensen die hun eigen leugens gelove, zien soms spoken en raken in hun eigen labyrint verloren Spelen verstoppertje met problemen, wie niet weg is is gezien Krijgen Rode wangen als ze rilatine of antipsychotica zien Terwijl ze zelf leven in wanen Op straten in staten die in de realiteit zelfs niet bestaan Verbeelden zichzelf gezond in het leven te stappen Vallen van trappen, in de valluiken gevallen Doorgetikte tikkende getikten Die beweren te weten wat normaal en wat getikt is Gek genoeg zijn zij de geschiften De shizofreen waar niemand naar durft om te kijken Huilt in bed denkend of hij nog normaal kan blijven Komt thuis drinkt een fles en hoopt dat de stemmen in zijn hoofd wegblijven Het meisje dat altijd maar lacht Sterft vanbinnen van eenzaamheid De angst voor het mislukken deed de student verdrinken in luiheid Wanneer die in het Donker met de muziek meebeent Verdoofd nog enkele lijnen neemt Dagen niet geslapen dagen niet naar de les In plaats van nu te pennen Schreef hij nu enkel met een mes Van borderline naar geweld Van agressie naar drugs Van drugs naar psychopathie en dan weer helemaal terug Van angst naar depressie Van depressie naar manie Van duizend huilbuien Naar ik ken de wereld nie Van zelfmoordpoging tot poging Door doping tot verdoving Van tabak naar shisha Van shisha naar weed Van weed naar harddrugs Pillen paddo's md speed Lsd XTC enkel spuiten deed em niet Mensen zoeken obsessief compulsief naar antwoorden Terwijl het bijna staat te lezen op hun voorhoofden Help help help mij Biedt me steun, vriendschap en hou van mij Luisterend oor nergens te bekennen Lachen het weer weg zeggen: die wordt wel weer hoe dat we hem kennen Terwijl hij op de rand van verval zit Trillend nog zijn laatste zinnen op papier zet Men denkt hun problemen te verzinnen Terwijl sommigen ten onder gaan aan Stemmingswisselingen Bipolair de polariteit van de populariteit van stoornissen we denken het is zijn eigen schuld Maar we kunnen ons ook vergissen Daar loopt er weer zo iemand... Er ging weer vanalles mis Stoor je je aan een stoornis ? Weet dat DAT enkel de stoornis is Doortikkend op de lijnen Hou gezonden en gekken gescheiden? Heb schijt aan alles wat ze schrijven Leer dat ook jij gek bent En dat zult blijven

Anna Borodikhina

37 0

Lavendel

Een omhelzingZo zoet als lavendelVeegt al mijn zorgen wegAls smeltend ijs in warme regenZo koud als ijzer, verkoel je mijOp dagen, warm, als de brandendeKersen van sigarettenZo heet als vers geschonken theeZo pittig als gember voor mijn keelAls brandnetel aan mijn voetenZetelt jouw hand zich knusOp de bodem van mijn hartEn onze lippen zwegenAls een kamer, zonder radio of klokZo verzegelden we stukjes onsTussen onze knieënSlechts voelbaar als ze zich plooienNaar de vormen, van onze huid

Anna Borodikhina

3 0

Exit Machina

Hey, hopelijk heb je vandaag een betere dag. Ik ga straks zwemmen. Fingers crossed dat het niet te druk is. Groetjes Sammy Het was niet druk, dat was fijn. Misschien moeten we volgende keer samen gaan zwemmen - vraagteken - knipoog Heb ik iets fout gedaan of gezegd - vraagteken – grt - S Gemiste videochatoproep WAAROM NEGEER JE ME - vraagteken - vraagteken – uitroepteken – vraagteken Gemiste oproep Vraagteken Droevige emoticon Fijn weekend - kus Ik ween nogal vaak op openbare plekken. Geen idee waarom. Geen idee waarom ik apathisch voor me uit blijf staren wanneer het noodlot Jack en Rose treft (hoewel ik erbij blijf dat Rose Jacks hand wel zeer gemakkelijk loslaat) maar dat ik om een of andere vreemde reden mijn tranen niet kan bedwingen wanneer ik me in de openbare ruimte bevind. Als ik op een publiekelijke plek vertoef en er loopt iets mis, iets kleins, iets groots, iets van middelbare grootte, het zoveelste iets, kortom iets dat niet mis had moeten lopen, dan klem ik telkens mijn tanden zo stevig mogelijk op elkaar in de hoop mijn opkomende woedetranen toch nog tegen te houden. Uiteraard lukt zoiets niet om zeer gefundeerde fysiologische redenen en zet de eerste traan al gauw zonder gêne zijn lange nederdaling in. Onder het motto ‘eentje is geentje’ volgt er een ontketening van losgerukte tranen. Tranen die ik had moeten laten toen Rose ervoor koos om Jack niet op haar plankje te laten drijven, maar haar onmogelijke Titanicromance 3 uur en 15 minuten lang gretig met de rest van de wereld wil delen. Tranen die ik had moeten laten toen X!nk het Junior Eurovisiesongfestival niet won hoewel ik ervan overtuigd was dat de vriendschapsband het ultieme winnaarsnummer was. Tranen die ik had moeten laten toen ik thuiskwam van zeeklassen en niet meer omver werd gesprongen door mijn kwijlende vierpotige huisgenoot. Tranen die ik had moeten laten toen mijn ouders aankondigden dat ze gingen scheiden. Tranen die ik had moeten laten toen mijn leerkracht Lichamelijke opvoeding mij buisde omdat ik niet over de plint kon springen, wat meteen mijn allereerste onvoldoende was. Tranen die ik had moeten laten toen ik eindelijk over diezelfde plint kon springen, maar dat er ondertussen verwacht werd dat de leerlingen met een hazesprong over een plint konden springen, dus opnieuw gebuisd was. Tranen die ik had moeten laten toen ik ontdekte dat mijn biologische moeder mij helemaal niet wou en me heeft afgestaan. Tranen die ik had moeten laten toen ik niet goed genoeg was. Niet goed genoeg als dochter, als lief, als vriendin, als kandidaat voor het nieuwe seizoen van de Mol (fuck you Woestijnvis), als student, als sollicitant, als burger, als eender welke rol. Toch wordt die onuitputtelijke zoutlozing telkens gestopt door een redder in nood. Een persoonlijke deus ex machina. Een mannelijke deus ex machina. Een mannelijke deus ex machina van middelbare leeftijd die me wil troosten met een ongemakkelijk schouderklopje nadat hij zijn zakken tevergeefs heeft afgetast, zoekend naar een onvindbare zakdoek. Een deus ex machina die vaak iets wil gaan drinken… om me te troosten. Vervolgens zijn gsm kwijt speelt waardoor ik hem niet moet troosten maar moet bellen. Een deus ex machina die zich niet langer aan zijn rol wil houden en een grotere rol opeist. Ik ween nogal vaak op openbare plekken, ik weet nog steeds niet waarom, maar alstublieft lieve mannelijke medegebruikers van de openbare ruimte: negeer mijn tranen. Loop mij en mijn overstroomde zoutwaterkanalen voorbij. Stop met mijn deus ex machina te spelen, anders blijft mijn leven een persoonlijke tragedie on repeat. Ik dank u!

Liessah

12 0

Laad meer ...