Zoeken

Ik vermoed en ik verraad

  Ann Lemmens is gestorven en Veronique De Cock. Zij twijfelt nog. Straalt haar achternaam iets culinairs uit. Is het toch veeleer een ordinaire fluit. Net gelijk die anderen. Helden. Danig populair. Volop die promotie voor hun zieke kop of tieten. Alles is voorzien. Botox. Implantaten. Echte borsten of een openbarend brein. Desalniettemin. Geef ik dat voordeel aan de twijfel. Pleit ik voor de vrije verkoop. Drugs voor hem. De Zweedse kok. Losse gedachten. Boules de Berlin mag ook. Op zonnige dagen. Dwaalt de trein naar Oostende. Overal mag men zich laten gaan. Streef. Geloof. Zelf hoop ik. Helemaal niets, dat dit ik gewoon hallucineer. Doch. Intussen. Zit hij daar toch maar. Verscholen onder cowboyhoed en gouden aureool. Ik vermoed en ik verraad. Dat hij het weer probeert. Daar in dat biechtkotje. Zijn eigen ballen leeg te zuigen. Want. Hij moet zijn inspiratie immers ergens vinden. Christophe Vekeman hij wil het. In zijn boek verkondigen dat hij iets gevonden heeft. Oogkleppen. Een blad voor elk verlegen kruis. Een spotlicht voor die duistere onzekerheid. Ik weet niets. Wel dat het allemaal behoorlijk scheef zit. Silicone kan gaan zakken. Hemeltjes vergaan en de banaan van Heer Christophe. Wel. Ik zeg het U. Vermijd die nonsense al dat ziek gedoe en gekrakeel. Het gareel van dit bestaan. Je hangt het beter aan die haak. Gewoon daar naast het kiekenkot. Waar zij zich weer eens uitstallen. Het dode, schijnvertoon, die necrofiele parodieën. Ik ruik ze van zeer ver. Ze doen alsof zij nog een beetje leven, hoop op faam, dat vuil succes nog ademt. Zij geloven echt. Dat Lazarus als een bezopen god voorbij zal komen. Willen zij zich weer eens lekker laten naaien door dit schele zijn. Echt. In maak slechts wat notities. Voor die nieuwe bijbel. Man. Christophe. Jij Oppergod. Kom mij toch eens helpen want jouw boek. Ik kan dat toch niet zomaar lezen. Op een vrijdag of gedurende een etmaal vol met zonde. Op die mesthoop. In mijn vrije tijd.     uit de reeks 'Duivelsverzen'

Bernd Vanderbilt
7 0

Broodsnijmachine

  Zolang het brood zich niet te zot vermenigvuldigt, hoopt dit ding. Goudvissen zijn bovendien gemakkelijk te klonen. Elke bokaal die wat bescheiden is, hoopt dat het niet gebeurt. Geestelijke rijkdom leeft het best in bliktrommels die zich niet vullen met alwetendheid. Intussen kan ik lezen. In de Fabeltjeskrant. Die ene God die nimmer eenzaam is omdat er links en rechts steeds iemand. Wel. Toch droomt hij daar nog van. Godinnen kunnen immers veel creëren. Kinderzielen baren om ze dan aan touwtjes neer te laten in talloze kribben. Wezens te begeisteren. Zo schoon. Van bovenaf. Ik zou het nog geloven ook. Toch na een Duveltje of drie. Intussen. In dat hoekje zit hij weer te piekeren. Jozef denkt na. Hoe en waarom. In bijbels allerhande, muffe boekjes staat zeer weinig over die geslachtsziektes. Of het misschien daaraan heeft gelegen dat zijn zoon zich vreemd en goddelijk gedraagt. Uitermate wijs. Dat zijn ze plots. Die koningen gekomen uit het Oosten, moeten alles kracht bijzetten. Aristoteles. Hij kende al die trucjes van de foor. Het bulkt in al die Boekjes van het Vals Betoog. Morgen komt ze langs. De Winkeljuffrouw heeft zo'n netje en twee ogen. Zuiver. Oh zo schoon. Immers en tenslotte. Ze mogen eens gevangen worden al die goden en verzinsels. Zolang de motten, echte vlinders voor een liefdesbuik gespaard blijven. Ja, dan is het goed en straks steek ik een bisschop in die snijmachine. Die Winkeljuffrouw. Echt. Het is een Schat. Wij zullen alles samen opdweilen, die schijfjes brengen naar een Zoo. De leeuwen zullen daar niet twijfelen en ginds, in dat hoekje, zit hij weer. Te piekeren. Gedacht wordt er misschien een Einde aan te maken. Wegen die vernedering. Zo immens groot en uit diezelfde broodsnijmachine zullen ze komen. Sinaasappelschijfjes. Aan frisheid kan mijn Winkeljuffrouw zich heerlijk laven. Ik geloof dat en daarenboven. Dat ding is een echt multimedium. Het kan zelfs functioneren zonder dat men stemmen meent te horen uit de hemel na een lang gebed. Zolang de 's' van Kattenpis zich nooit die rechte lijn zal wanen. Dan is er eigenlijk zo veel niet aan de hand. Het is pas als de twijfel sterft, de uitleg zich onfeilbaar heeft verklaard. Dan mogen ze gaan branden. Flikkerlichtjes ginds in de Alarmcentrale van Bescheidenheid. Onwetend. Zo ben ik blij. Ook als die seconde mij dan toelaat haar de ommgen in te kijken. Zij heeft trouwens een zeer verlegen mond. Toch spreekt zij en ze vraagt of ik dat nog zal doen. Dan zet zij. Emmer. Dweil. Zuiver water. Alles al gereed. ik voel het al gebeuren. Want. Morgen zal ik met haar vlinders vangen. Daarna. Alles. Eindeloos bevrijden.     uit de reeks 'Duivelsverzen'  

Bernd Vanderbilt
6 0

VOIL Jeanet VOIL MAKAK.

  soms zei hij tegen mij"VOIL Jeanet"waarna ik hem toeschreeuwde"VOIL MAKAK"soms ik tegen hem...... zolang we er kunnen mee lachenzolang de belediging onze ziel niet raaktdoor het schild van onze vriendschap raaktzolang dat we spontaan in lachen uitbarstenzolang zullen we weten dat we vrienden zijn maar moest een blik bevroedendie angst/haat uitstraaltdan weet ik zekerhet is gedaande magie is niet meer maar in deze testdie we op de meestonmogelijke momentenen plaatsenop elkaaruittesttenschoten we altijdin een warm en spontaan gelach de omstanders verwachtenniet die uitslag maar ons wat kon het ons schelenonze lach was onze giftde lach was onze banddie nooit nimmer is verbroken soms zei hij tegen mij"VOIL MAKAK" waarna ik hem toeschreeuwde"VOIL Jeanet"   FOTO GALLERY verf ed https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/   Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST
7 0