Zoeken

Jenever (een dronken kever)

Een depressieve kever dronk constant van een fles oude graanjenever Dag in, dag uit nooit stond hij droog Dat hij niet lang meer zou leven hoefde dus geen verder betoog De kever dronk uit pure nood en even later lag hij daar dood in de goot! Want jenever is slecht voor een kever Na autopsie bleek dat hij cirrose had aan zijn keverlever Hij had zich maar moeten aansluiten bij de “Bond der Anonieme Alcoholische Kever” Dan leefde hij misschien nog en zat hij niet meer aan de jenever Drank lost de problemen echt niet op steek dat maar es in een keverkop!

Pascal C.

6 0

Hij kan niet meer schrijven

Verantwoording is tijdelijk zei de dichter

Robijn Bodijn

Cursus

Gratis online kennismakingsworkshop helend schrijven

Start op 6 sep 2024

Regio Online

Cursus

Gratis online kennismakingsworkshop helend schrijven

Start op 6 sep 2024

Regio Online

Vroege ochtend

vroege ochtendzon de stam van de witte den kruipt over het gras

Margaretha Juta

7 0

Onze pupillen weten het

toen de krabsporen in je ogen te lezen waren, bleef de lach op je gezicht spelenmet krullende spiertjes naast je mondhoekenik acteerde blind, wierp een vachtrond mijn leugen, flemendalsof mijn woorden als pluizige kussentjes over je heen wilden strelenjouw beeld wachtte, observeerde,en sloeg stilzwijgend toeik vluchtte maar ik wou niet vluchten. onze aardse dromen, een genoegenvoor oppervlakkige prooien,verstopten sluw, en onontkoombaar onze klik onder een rafelige mat. ik sproeidete laat, maar de zelfverzekerde jagerheeft je, en begeleid je in rust naar wat ik niet kon kriskras trippel ik buiten mijn territorium, klim ik schuwhogerop, de verveling de ambitie voedendin de schaduw loer ik in harmonie met de verborgen fuga van mijn jammerlijk klaaglied,naar die kleine kier die ons weer zou verslinden

Mainscript

10 0

Het sneeuwrooslied

Warmbloedspringpaardjes, springend over een bevroren meer als dwaalgeesten met een kaars in de winter kinderen steigerend door een zilveren storm zo gloeiend warm en toch zo kwetsbaar zwak Pluizig grijze muizen in een winterslaap, knus bij het gouden vuur allemaal samen binnen, als behoeders voor wie buiten is ouderen achter de ramen, tussen winterrozen en rook ronde en boom vol met lichtjes, een fonkelende ster in het donker Sneeuwuilen izen de wereld langzaam verdwijnen in een koude mantel van witte dons postbodes bezorgen brieven aan de wereld, met van die mooie rode letters over wijsheid en welzijn, over winter en warmte het sneeuwrooslied

2 0

Witte nachten

Donkere dagen in een verstild decor waar het schaarse licht een stervende liefde laat uitdoven Witte duiven zweven tussen wolkenzeeen Treinen verdwijnen in een verzilverd station Vreemdelingen vervagen in elkaars koude handen Grauwe dagen vervolgen besneeuwde schemeringen De nachten gekleurd in wit Jouw schaduw is wit Vaarwel

Blauwdruk

Een geheel wit blad Een zuiver hard blauwe woorden vol passie en woede met de hoop van de wind verlaten inktloze handtekeningen een blauwdruk zonder twijfel en vergeten stemmen zonder klank

Trekvogel

Ik heb te snel herinneringen verzameld van een kleinschalig verleden die nog snel paste in mijn geraas en verdriet Voordat ik wegvloog naar het noorden kort landde in het zuiden mijn vleugels spreidde naar het oosten en mijn koffers pakte voor het westen We draaien in de wind naar bestemmingen waar we verwacht worden zal het verdwijnen als we langer wachten? wordt het vergeten, gewist uit onze gedachten? Lege stoelen aan eettafels deuren gaan open en dicht het nest loopt leeg mijn broeders gaan vliegen Toch zal de zandloper zichzelf omdraaien vogels vliegen vanzelf terug naar het noorden volgens de eed die ze zichzelf hadden gezworen

Afscheid

De zee vervaagt meeuwen verdwijnen de haven slaapt Ik sta op drijfzand herinner me niet veel meer maar ik weet dat het stil gebeurde Warrige haren als wimpels in de wind kleren lossen op in de kleuren van de horizon een stip die ik langzaam achterliet In de stilte

Tuin van dode rozen

Als verloofden wandelen ze in een tuin van dode rozen Zonder kleur en zonder geur Gevangen tussen de doornen van angst de angst om eenzaam te zijn Want ze zijn als doornen in je vel pijnlijk om te verwijderen Maar ze weten het wel ze zullen blijven bloeden als ze bij elkaar blijven In de winter zullen hun blaadjes vallen en ook al valt er een zwarte schaduw in de lente groeien de rozenblaadjes weer en komen man en vrouw terug de rozen plukken Als vrienden

De laatste walvis

Zwevend onder verborgen koraalriffen verduisterd door vele schaduwen de zeer oude zingen, waar de golven fluisteren ik verzegel mijn stem, tot de laatste zucht de stroom zal het voor me openen als de jongste wavis zijn hymne zingt van alle klanken die hij ooit heeft gekend

Papa's tentoonstelling

Als de nacht valtsluit de galerij heel even zijn ogenDoodstil, wachtend op dat enedat ooit zal komen Het ademen van de tijdtrekt zachtjes een spoorin geschilderde tintenvan onbekende levensstille verhalen Spoorloze wegenvoorbijgangers blazen stilhun stemmen wegen de maan laat me blozen Als de nacht valten ik met trotseen hereniging van schilderijen zievan vergeten verhalenvoor zij die onbekend zijn Maar niet voor mijEn niet voor haar

Tweede, derde en vierde versie

Tweede versie Onvoorstelbaar, Zo schrijf ik zoals ik ben met woorden die zomaar naar mij zijn toegewaaid stamelend komt het gedicht op gang zo ben ik al begonnen voor ik al begonnen was het is geen gesloten lijn als een gloeiende nullijn die niet wilt uitdoven wie hier terugkeert ziet een vervolg Passie Derde versie 't zijn gesprekken met mezelf die ik schrijf op papier gebroken zinnen geschrapte woorden tot de rode lijn zichtbaar wordt Vierde versie Een woord wordt een zin een zin een tekst een foto een tekening een droom wordt op zwart wit gezet bestempeld met lagen inkt tot mijn gedachten worden verspreid

Portret 3

Ook op zondag stond hij vroeg optrok hij zijn donkere jas aanmet gekleurde vlekkendie er niet thuis horen Zijn gedachten laten hem niet loshij verteld ze opnieuw en opnieuween vergissing of correcthij drinkt koffie en is klaar wakker Ik geef het opapril een teder briesjezijn woorden waaien wegmijn gedachten zijn bij mezelf Als een schilder in de stadopzoek naar kleurenmet ogen als grauwe stratenen haren als bleke wolken Hij ziet ze niet Maar als de muze hem aanraaktwandelt hij op blote voeten in het appelblauwzeegroene watermet zijn rode haren in de wind

4 0

amour

De chaque portrait qui a été peint c'est l'émotion du peintre Qui me fait pleurer Par ta beauté Mélancolique Ce n'est qu'a travers tes paroles que je pensais que j'étais jolie quand la lumière s'est éteinte en vain