Zoeken

Mist

Een grijze wolk vol gedachten                                                                                                        bedekt mijn mistige hoofd                                                                                                                 het prikt mijn ogen open                                                                                                             die half gesloten waren  Een schijnsel in de verte                                                                                                                van het wegenloos vervoer                                                                                                            in de indistruele rook                                                                                                                      waar getoeter zich mengt met geschreeuw                                                                                      en het gefluit van vogels vervaagt voetstappen in de nevel                                                                                                          geleid door goud en kroon                                                                                                            naar het vochtige universum van de aarde                                                                                  vol onmisbare dieren                                                                                                                  zwemmend in pikzwarte olie De damp verspreidt zich verder                                                                                                        naar onze bossen en wouden                                                                                                          waar dartelende herten nu zoekend schuifelen                                                                                fladderende vlinders zich vastgrijpen aan takken                                                                             en madeliefjes hun blaadjes dichtzegelen Ik wandel door het verdriet                                                                                                            van de mensen die ik niet meer kan horen                                                                                    ze schreeuwen dat het niet meer gaat                                                                                          maar wandelen toch door de mist                                                                                                  en volgen blindelings de route van het beleid Rampspoed

Anna.M
0 0

Eindeloos dichtbij

Ik zal je een verhaal vertellen over het meisje in het lokaal                                                            Een vermoeide ziel die haar gedachten gebruikten als een houvast                                            ze vertelde hoe ze de kinderen kon horen die wilden passeren                                                  maar ze bleven maar botsen tegen een hoge muur Het meisje kon het gelach horen in de ruimte                                                                                van kinderen ide elkaars hand grepen en naar de lucht sprongen                                              als sprinkhanen onder een laag dak                                                                                                als vogels zonder vleugels Ze bleven maar botsen tegen een hoge muur                                                                                terwijl er trage weken en weke dagen voorbijgingen                                                                    alsof er enkel herfstmaanden bestonden                                                                                      en oneindig lange uren  Om hun dagen te vullen gebruikten ze de muur                                                                            ze schilderden het vol met hun dromen als prachtige kleuren                                                      Pruisischblauw om kapitein te worden van een groot schip                                                           of goudgeel om mensen beter te maken, als dokter Maar ze konden niet voorbij die muur                                                                                            Ze waren moe, moe van het klimmen                                                                                            en ze waren moe, moe van het schilderen                                                                                want ze bleven maar schilderen tot het doek weer wit was

Anna.M
5 0

Dagen zonder zus

                                  Tussen zussen                                                                                                  Het is gewoon hoe ik het me herinner                                                                                          het gras, de lucht, haar stem                                                                                                         naast elkaar kijkend naar de wolkenillusies Het station, met de passagiers van dag en nacht                                                                          in het eenzame hoekje boven aan de trap                                                                                    samen kijkend naar een schilderij in beweging                   Het theaterplein op een vrije dag                                                                                                  met vermoeide mensen die lopen om niets                                                                                     en een loopster die ik achterna fiets met een ridicuul gezicht Het is gewoon hoe ik het mij herinner                                                                                             wanneer ik kijk naar mijn doos vol met brieven                                                                                met korte zinnen en telkens het zelfde slot Tot vrijdag 

Anna.M
0 0

Cyclus

Een grijs eendje, tussen de witte zwanen                                                                                        Een klein meisje tussen de grote vrouwen                                                                                    Een meisje met een grijs kleedje dat nat wordt door tranen                                                          Een eendje met dezelfde kleur ogen vol vertrouwen  Als een spiegel botsen de twee hoofdjes                                                                                        ze lachen en staren                                                                                                                          ze lijken op elkaar Een vriendelijke eend, tussen de valse zwanen                                                                              Een attend kind, tussen de gemene vrouwen                                                                                Een kind met een rood kleedje dat nat wordt door tranen                                                            Een eendje met dezelfde kleur ogen vol wantrouwen  Als een spiegel botsen de twee hoofdjes                                                                                       ze lachen en staren                                                                                                                         ze lijken op elkaar Een sneeuwitte zwaan, in het blauwe water                                                                                    Nu een prachtige vrouw, in de koude wind                                                                                    Een vrouw in haar witte jurk die nog altijd nat wordt door tranen                                                Een zwaan met aan haar zijde een begrepen kind

Anna.M
0 0