met gesloten ogen op elk kantelpunt
Misschien is het je al opgevallenen zie je hoe ik traag uit mijn vorm loop,met zijtakken en haarvatenonbeslist vloeiend te mogen bestaan,in een platgelopen doolhofmet een raaskallende waterval tussen mijn slapentracht ik al jaren de regen van de drup te onderscheiden
maar in de zon van dit momenthoeft er niets een naam te dragenzo blijft wat onbenoemd is, onaangetast en puurwe laten de mysteries op onze huid brandenen voelen hoe verstoken woorden hun weg onder de grond vinden
ik dacht in kringetjes te lopentot iemand zei dat het spiralen zijnnu is mijn tred anders, maar de paden nog hetzelfdeop de verharding die vergeten is dat ze iets bedektvraag ik jou ten dans, blootsvoets in scherpe bochtenen met gesloten ogen op elk kantelpunt
* foto van Lieven Herreman©
