Verwonderende wolken
Ik nam een tijdje elke dag een foto van de wolken. Zonder doel of aanleiding, gewoon voor mijn plezier. Ik vind het namelijk bijzonder dat ze telkens in andere vormen komen. Ook als ik er helemaal niets in zie kan ik blijven staren. Ik kan mezelf tot op zekere zin vergelijken met wolken. Elke dag voel ik me anders, en de gebeurtenissen tijdens de dag beïnvloeden mee dat gevoel, hoe ik me ga gedragen en eigenlijk ook hoe ik over dingen ga nadenken in de toekomst. Dus elke dag 's ochtends vroeg voel ik me een blanco wolk. Nog niet gevormd naar de dag, klaar om besprankeld te worden met indrukken. En de kleuren van de lucht vormen het kader waarbinnen mijn wolk zich voortbeweegt.
