Zoeken

De Brug van Vergeving

Vergeving groeit niet uit het niets,het is een zaad dat stilte zoekt.In de schaduw van oud verdrietontkiemt de kracht die harten boekt. Een beek begint, troebel en klein,kronkelt door velden, langs scherpe stenen.Het water klaart, zacht en fijn,het leegt zijn pijn, het vult de venen. Hoe vergeef je onrecht dat blijft,de kogelregen, de stem die zwijgt?De aarde scheurt onder strijd en macht,mensen ontheemd, hun dromen verkracht. In Oekraïne weergalmt een schreeuw,in Palestina snijdt een oude pijn.In China en Taiwan dreigt een eeuw,van broederstrijd onder een valse lijn. Zuid-Amerika zoekt hoop voorbij de muur,een land waar honger dromen voedt.En elders verdrinkt een boot vol toekomst,waar niemand helpt, waar niets meer goed. Myanmar, Noord-Korea, stemmen stil,vluchtelingen trekken, gedragen door wil.Geen keuze, geen thuis, een grens zonder hart,en toch een verlangen naar een nieuwe start. Eerst het aanvaarden, de wonde zien,zonder te vluchten, zonder te vlijen.Een spiegel die eerlijk en scherp ontleent,waar emoties kolken en woorden rijen. Dan het loslaten, als bladeren in de wind,geen ketens meer, geen muren van spijt.Wie vergeeft, vindt zichzelf bemind,een zucht van vrede, een stap naar tijd. Niet zwak is hij die vergeeft,maar moedig, een bouwer van bruggen.Hij tilt de last die fouten geeften kiest voor hoop, kiest voor ruggen. Vergeving stroomt als een heldere stroom,spoelt het verleden, maakt ruimte vrij.De toekomst wacht, de liefde droomt:Hier is vrede, wees eindelijk blij.  

Guy Van Damme
10 0