De essentie
ik herinner me plaatsen waar iknooit ben geweest. het restaurantaan de rand van Rome waar ikNoorse zalm heb genoten. Roomsevrouwen staarden me hemels aanmaar let op, vergis je niet in mij
ik blijf mijn meisje uit Koksijde nabijnog danst ze door mijn dronken hoofddoldwaas draaiend als donkerrode wijnbij een sprakeloze zee klikten onze blikkenin elkaar als laatste stukjes van een puzzeldie onoplosbaar leek, met al dat blauw
we keken toe hoe traag het zandopschoof. onze handen naar elkaar‘t maakte me blind en doof en stiltussen hoop en vrees ligt een oceaanvan groot gemis. wie nooit verdamptkomt niet verder dan wat tastbaar is
