Begin
Ge hebt net een paar weken geleden iemand leren kennen, en het is iemand die op alle juiste momenten op alle juiste knoppen duwt. Ze lacht met uw niet zo goede mopjes. Hij kijkt op een schuinse manier naar uw lippen wanneer je een verhaal vertelt. Ze legt 's avonds wanneer jullie in haar zetel liggen net de juiste plaat op. Hij die nooit lacht, glimt zijn tanden bloot met dat ene verhaal van je werk waarvan je weet dat het eigenlijk niet zo'n goed verhaal is.
En dan is het moment daar. Ge zit samen aan tafel bij een of andere veel te hippe Italiaan die denkt dat spaghetti Bolognese tegenwoordig een combinatie van smaakvolle spheres en rookwerk moet zijn. En ge kijkt elkaar aan en ge beseft dat ge daar alletwee zo snel mogelijk weg wilt om gewoon samen alleen te zijn.
En ge vertrekt.En ge gaat samen wandelen langs de meest romantische plekken die uw stad u te bieden heeft. En die plekken doen er niet toe. Ge doet uw best om romantisch langs de noorderkaaien en de scheldebocht te waggelen, maar ge zou evengoed aan het containerpark van het kiel kunnen gaan zitten. Wat maakt het uit? Ge hebt elkaar!
En uiteindelijk belandt ge samen in bed. Alles klopt, heel dat nieuwe lichaam dat ge bij u hebt moet ge harder verkennen dan een pasgeborene op zoek naar de borst van zn moeder. Ge wilt gewoon elke hoek, elke bocht, elk haartje, elke bult, elk vlekje, alle zachte plekken, alle harde plekken, de krul van de mondhoek, de binnenkant van de dij, de grote teen, de oorlel, de wenkbrauw, de onderste rib, de welving van de kuit, de borsten (oh god, herejezus, de borsten) de lippen, de tong, het verdrinken in de kus, het verdrinken in de ogen, het gevoel van haar handen op uw borstkast, haar onwelriekende ochtendadem, haar alles. Zijn alles. Het is nieuw, het is spannend, het is alles wat ge op die moment wilt.
Maar het mooiste moment is wanneer je op die wolk de dag erna wakker wordt en beseft dat je nog altijd op die wolk zit.Je wordt wakker op een ontieglijk vroeg uur, op een uur waar volwassen mensen zonder kinderen niet horen wakker te zijn. En het wordt zowat roos buiten en de zomer loopt z'n eigen ten einde.
Maar daar ligt ze.Perfect te wezen in haar eigen wezen.Met haar mond halfopenTe kwijlen op uw kussenEn het is het mooiste dat ge ooit hebt gezien.Zij! Zij ligt in uw bed!En ze prevelt wat in haar slaap en ge vraagt u af wat, terwijl ge naar buiten kijkt en beseft dat het veel te licht is om straks nog met een fris gemoed naar uw werk te trekken, maar wat maakt het uit? Want zij ligt naast u?!?En zij ligt daarTe kwijlen op uw kussen.En ze draait zich om.En half haar gezicht staat vol met strepen van uw kopkussen
Slaapstrepen
Je hebt je plezier kris in mijn huid gekrastEn nu hou je slapend mijn blikken vastHoe je daar zoet zacht ligt In het eerste verlegen lichtJe lippen maken een puntkomma met je mondAls een gefluisterde zin waar nog een vervolg op komtVerken ik snoezend de kreuken in uw dijMijn vinger raakt nauwelijks de streep van je hals tot je zij
En ik bewonder
De hand-tekening van mijn kussenSpiraaltjes, strepen, lussenEen geometrische dansVan toevallige kans