Oer #novembervers
Soms scheurt de lucht aan mijn omhulselalsof ik te groot ben geworden voor mijn vorm.Mijn adem krabt langs mijn tanden,zoekt een uitgang —een oerkreet die blijft steken in vlees.
Onder mijn borst beweegt iets,niet vreemd,maar ouder dan ik.Mijn rug trekt krom,de wervels tellen zichzelf.
Ik ruik aarde, zweet,het trage ritme van bloed.Er kruipt een naam in mijn keeldie geen mensentaal verdraagt,en ik beantwoord hemmet huid.
Mephis (aka) Evelyn Mérida
