overroepen
wat een heisa, zei ik,
om die zintuigen van ons
kleine bolle kijkdoosjes;
trommelvel dat echoot, wat verderop de lucht bewoog;
een prettig (!) kop-tot-teen touchpad, dat wel;
en een keukenstel fletse geur- en smaakreceptoren
bijeen, een grofmazig vlindernet
dat niet eens het gros aan info vangt,
daar moeten we het mee, ons brein doet wat het kan,
het bakt er wel wat van — ik denk spontaan
aan Nero in de jungle: kompas vergeten, landkaart-op-zijn-kop,
knullige tropenhelm, muskietengaas vol gaten
zó vaak van het pad geweken
de weg terug al opgegeven
dan puur per toeval bij het doel beland —
zij het reddeloos verloren, en al wat telde kwijt
de banen naar het hart
en dat laatste restje buikverstand
© Marc Terreur, Sint-Niklaas, 5-7 september 2024
