Zoeken - Creatief Schrijven

De creatie van een zeelegende -#NovemberVers2024-

De boot met passagiers die meer van dieren dan van mensen houden drijft driftig langs de kust. De reizigers voelen zich buitenstaanders die er bij willen horen. Ze willen de grijze lucht met alle handen klaren en kleuren. Dit verhaal laat veganisten tranen trekkend achter met de vingers op het vel van zeedieren. Terwijl een pauwblauwe hemel zich open plooit hebben ze de zee nodig om te ademen. Ze speuren met hun sombere hoofden naar de boeg om de weerstand van het water te verminderen. Ze strelen hun jaren van angst en woede tot ze deze van zich afschudden. De bodem valt even weg maar ze zwemmen en kruipen uit de put. Ze zoeken de nabijheid van dierengeluiden tot ze hun lichaam voelen lachen. De veganisten vechten vruchteloos voor hun ideeën in dit antropoceen. Ze willen het mensdom heropvoeden tot alles op zijn plaats valt als een grote wereldliefde. Tot ze met hun liefdeslegende verder varen omringd door vliegende vissen. Ze koesteren hun ruggenwervels zodat ze rechtop naar de volgende boot kunnen lopen om ook de overbevissing te slopen.

Geert Herregodts

6 0

Warme herfstdag

jongen op de fiets - in beide handen houdt hij een ijsje vast…

Margaretha Juta

2 0

Sint-Joost-ten-Node

Verkiezingsuitslagin Sint-Joost nietig verklaard.Emir Kir ten Node? #haiku#haiga#novembervers2024

Arabella Rosée

3 0

Hoop

twee honden blaffen elkaar toe 't is echter tevergeefs hun baasjes trekken hen met zich mee tot zij weer zwijgen alle twee

Bert Depoorter

4 1

Interview | #NovemberVers2024

Geef mij een papieren zakdoek als een briefje monopolygeld De transactie is pas compleet als het bord in tranen overstroomt

Minerva Cerridwen

0 0

maanbrieven

'Een moedervlek', zeg je, 'die groter wordt' als bij een olieramp op een stille oceaan, maar dan dodelijker en niet alleen pijnlijk voor mantelmeeuwen en soepschildpadden. We gaan samen de mist in, jij en ik die denkt dat wanneer het mistig wordt maanbrieven ongeopend kunnen blijven.  Vloeibaar geel, tinten paars en donkerzwart verdonkeremanen het stille blauw. De nacht blijft achter matglas, verborgen herinneringen fonkelen als glanzende vruchten aan een bezaaide hemel.

Pieter Kesselaers

11 1

Pestkop

Uithalen en verlammen. Vermaken. Giftanden had je lach. Steevast belust op mijn geloofwaardigheid. Heb je wroeging?

Sarah

3 0

dienaars van de pulppers

ze blazen alles op gefaalde oorlogen van onbekenden gestrande huwelijken van bekenden vroeggeboortes laatgeboortes geboortes met roze wangen, geuren van drogende krantenkoppen op de verwarming raadsels metaforen als puzzels het weer dat nog nooit zo slecht was het weer dat nog nooit zo goed was ze blazen alles op tot pulp

Pieter Kesselaers

8 0

Een verleden met een toekomst -#NovemberVers2024-

Je bent geen navelstaarder. Je gaat gulzig je karakter vijlen tot het schuren je angsten en onzekerheden verwoest. Je bent verlamd door de wreedheid ervan. In jouw zinnen ga je op zoek naar een gedeeld geheugen. Maar met wie? Misschien met de doden toen ze nog op zoek waren naar leven. Jij wil je redden uit een zee van spijt waarin je in volle schroom dreigt te verdrinken. Soms ben je op zoek naar de vrijheid van het isolement. Vast geriemd in een dwangbuis blijven de gedachten nog vrij. Een dag voelt dan wel aan als een jaar en je wordt gedwongen rustig te worden. Passieve agressiviteit en stress en overspannenheid is het resultaat. Ze spuiten je plat. Je leven is een puinhoop. Puin zonder hoop. Je wil dan wel je verleden omarmen maar je armen zijn vast gebonden. Je wil wel maar je kan niet pulken aan je kwetsbaarheid. Je gaat in overlevingsmodus op zoek naar enig zelfbehoud nadat je je zelf verloor in de sporen van de schaamte. Je ego is zo klein dat je er in verdwijnt als een zandkorrel op het strand. Je ging op zoek naar een mal om jezelf te slijpen en te slijten. Het werd een vent zonder haar op zijn tanden die water naar de zee droeg om er kolen uit te winnen. Je ging behoedzaam om met je gecreëerde beeld. Jij ging er mee om als was het een pas geboren baby. Langzaam groeide in jou de persoon die jij was. Je verdrong de gemiste kansen en kneedde ze tot mooie dagen die nooit leken te eindigen.

Geert Herregodts

2 0

Heilige boom in Jogi

oude knuffelboom - rond zijn stam past makkelijk een compleet gezin De heilige boom in de Jogi-tempel is een indrukwekkend en gerespecteerd symbool binnen het tempelcomplex. Deze eeuwenoude boom, vaak aangeduid als een shinboku (heilige boom), wordt beschouwd als een manifestatie van de goddelijke geest of als een verbinding tussen het menselijke en spirituele rijk. Bij de Jogi-tempel staat de heilige boom centraal in de rituelen van vele bezoekers. Mensen bidden bij de boom voor gezondheid, bescherming of om hun wensen uit te laten komen. Ook wordt de boom geknuffeld. De indrukwekkende grootte en ouderdom van de boom symboliseren niet alleen kracht en stabiliteit, maar geven ook een gevoel van eerbied voor de natuurlijke en spirituele kracht die hij vertegenwoordigt. De aanwezigheid van zo’n heilige boom versterkt de serene en spirituele sfeer van de Jogi-tempel en is een geliefd herkenningspunt voor pelgrims en bezoekers die er tot rust komen of een moment van reflectie zoeken.

Margaretha Juta

2 0

Poedersuiker

Poedersuiker, dwarrelend Een zacht, hoopgevend deken Kinderen, dartelend Een veelzeggend teken Warme nabijheid Ingezette dooi Voor de beperkte vrijheid Van de machtige zooi De verhitte discussies Uit koude kilte Zacht verdriet en illusies De harde afstand en stilte Kwetsbare naïviteit In zoete vlokken ten strijd Tegen groot egoïsme Gebroken idealisme Tegen ijzige stilte Die grootse bomen Bevriezen En zilte Tranen beperkt te stromen Zachte Sneeuw Gebroken Ijs Poedersuiker blijft niet plakken Gehard in de levensreis

Troja!

4 0

Wazig

Het vage licht gedroeg zich als een trage knipperbol waar mijn woorden wegkropen in schaduwen, terwijl er geruisloos vingers over mijn lichaamsdelen speelden alsof ze poppenkrullen waren en mijn huid werd was. Er echode een manische schreeuw terwijl ik wegzonk in de diepte. Ik droomde over een geblakerde zwaan waarvan zijn vleugels me overdekten in zwarte stilte. Vierentwintig uur later spartelde ik langzaam naar bewustzijn op een koude matras en mijn kledingstukken lagen als geplukte veren verspreid in de zwijgzame kamer.

Mainscript

30 0

Vriestuin | #NovemberVers2024

Vastgevroren buikvinnen Mijn stem is weggegleden Meestal is het licht te scherp maar vandaag klaarde ik op Wier weerkaatst het oppervlak Blad ritselt in mijn slapen De vijver glad gerimpeld tot de roofvogel verkleumt.

Minerva Cerridwen

2 0

Knuffel

Robuuste knuffel. - De gedachte - aan 'n beer.

Sarah

2 0

harder leven

Geloof niet dat iemand je begrijpt. We geven krachten uit aan mensen. Uiteindelijk hebben we niets bereikt. Van de resoluties die we wensten. Hoe ben ik geïsoleerd opgegroeid? Spreek ik meer over de harde levens? Ben ik ooit groter dan dit uitgebloeid? Spuug verachting over medewezens. Carpe diem is een kut uitspraak. Niet meer verlangen naar het lijk. Van hem die zich met die quote vermaakt. Naar het harde leven streven we reeds gelijk. Tegenwoordig valt de verslaving te vinden. Een emotie in de haat die ik vroeger droeg. Nu in geluk te ontginnen. Is dit het harder leven waar ik om vroeg?

Tess12

1 0

Vader van de gedachte

Als ik voor jou kies En jij kiest voor mij Zijn wij dan eindelijk vrij?

Elle Hart

9 0

#NovemberVers2024 Maanschat

vriendschap is een straat in Parijswaar de lampen flikkerenniet van vergankelijkheid, maar van verwachting.de maan hoog aan de horizon,vol als een gedachte die geen antwoord zoektschijnt over de stad die nooit stil iswe spreken zonder woordenalleen de stilte tussen ons is gevuldalsof de lucht zelf begrijpt Mephis (aka) Evelyn Mérida

Mephis

9 0

DIES FUGIT (novembervers)

zoals de magnolia haar bloemen verliestzo verlies ik mijn dagenéén voor één vallen ze van me afnog voordat ik ze ten volle heb geleefdin de plas zie ik jaarringen rond mijn ogenmijn kruin is vele takken verlorener drijven steeds meer wolken voor de zonben ik in de herfst van mijn leven?waar liefde ongrijpbaar is als regenwaar tijd van me afglijdt als een zijden jaswaar bloemen geen tijd hebbenom ten volle het licht te zien? #NovemberVers

Lennart Vanstaen

6 1

Boekendokter -#NovemberVers2024-

Ik bracht mijn woorden naar de boekendokter Hij zette zijn leesbril op en snoof dat mijn nachten nooit schenen te eindigen dat ik praatte als een rivier in meanderende zinnen die langs de oevers van de taal gleden Hij ontdekte dat verdriet schuilging achter het geluk van vroeger als van een prooidier waar op gejaagd wordt door vraatzuchtige veelvraten Hij pelde het vlees van mijn letters omdat veganisten de wereld overnamen Hij achterhaalde en ontraadselde de achterliggende betekenis van mijn schrijven tot op de blootliggende zenuw Hij zag een gekwelde man in zijn zwerversleven door hard labeur ontworteld uit de grond Mijn tong ging er van dansen op het kabbelende ritme van de poëzie De dokter kuchte en knikte instemmend Hij schreef me een langdurige schrijfresidentie voor in Rivierenland om de stroom en zijn stroming verder te ontleden

Geert Herregodts

3 0

Wedstrijdje

na het voetballen - wedstrijdje wie het meeste herfstblaadjes vangt

Margaretha Juta

3 0