Happy
Na de seks liggen Happy en ik naakt en onbeschaamd naast elkaar en naar elkaar te kijken in de grote spiegel die aan het plafond hangt. Je moet het maar doen om tegen de wet van Newton in een gigantische, loodzware spiegel op het plafond te plakken.
'Ik wou dat we altijd bloot konden zijn,' zegt Happy zacht. Ik antwoord iets dat het midden houdt tussen een woord en een kreun. Ze lacht naar me met die zwarte kijkers van haar.
'Vroeger liepen alle mensen altijd naakt rond,' zeg ik. 'En tijdens de eerste Olympische spelen in het oude Griekenland. Toen sporten de atleten in hun blote. Maar dan konden de toeschouwers niet zien wie welke atleet was. Daarom hingen ze kleine vlaggetjes van hun land aan hun piemels.'
Het is niet altijd seks. En wanneer het geen seks is dan communiceren we. We spreken met elkaar. Zij praat en ik luister. Ik zeg iets en zij lacht. Haar lach buldert dat de kamer ervan gaat beven. Maar ik spreek Groenlands en zij Antarticaans of zoiets en ik dreig verliefd op haar te worden. En dat is niet goed. Nu niet meer. Nooit meer.
