Strak voorwaarts
Ik kon niet meer terug, enkel strak voorwaartsde omgekeerde wereld leek het.
Al leefde ik een visioen of een onderdeel van een ritueelde wind keerde toch en ik kon niet meer terug.
Ik worstelde de waarheid overhoopstond oog in oog met de bakovendraaide aan knoppen, drukte de vingers verrot.
Ik kon gewoon zijn, als ik was waar ik wasmaar een dappere aasde op uitgebreidere uitrustingenals voor opkomende ceremonies
en een oorlogshemd aantrok ik.De berenklauwen duwden me tot het jachtveldde tooi van adelaarsveren me in een heldenrol.
Maar de bakoven wilde ook watbleek voor een eeuwige plundertocht vertrokken.
Naar de knoppen - schertste ik nog - geen ritueel keerde omrestte enkel een wereld van dappere schijven koekendeegoog in oog met de verrotte waarheid.
De berenklauwen duwden strak voorwaarts naar de eeuwige jachtvelden - aasde ik nog.De helden riep ik niet meer terug.