COLRUYT
Het duurt niet lang of na mij schuift een oudere man aan. Het geronk van zijn ademhaling en de geur van bedorven tandvlees doen mij vermoeden dat ik liever niet achterom kijk. De moeder met baby in de rij naast mij, heeft vandaag duidelijk al iets te veel gejongleerd met het moederschap, haar carriëre, en het updaten van haar sociale media. Ze werkt vermoeid haar veel te hoge hakken af tot groot jolijt van de behaarde man achter haar. Die heeft meer oog voor haar derrière dan voor het voortduwen van zijn winkelkar, maar wordt af en toe aangespoord verder te rijden door twee kleuters die een andere kar tegen zijn enkels duwen. Het aanschuiven gaat tergend traag. Minuten gaan voorbij, de verveling slaat toe. GSM’s worden bovengehaald en er wordt schaamteloos naar elkaars boodschappen gestaard.
Maar dan ineens komt een kassierster met vastberaden tred door de deur waarvan niemand weet wat erachter schuilt. De harige held ruikt naast zijn eigen zweetgeur als eerste onraad, gevolgd door de nauwkeurig in het pak geduwd, licht neurotische zenuwpees die vermoedelijk als enige nauwgezet de pijltjes volgde in de gangen van de winkel.Zijn tikkende vingers wakkeren de alertheid van de moeder aan. De indommelende baby op haar borst wordt dooreengeschud door haar toenemende hartslag. De man achter mij rochelt nog harder dan voordien en alhoewel het theoretisch onmogelijk is, gezien de kar tussen ons, lijk ik nu ook zijn adem in mijn nek te voélen. De temperatuur stijgt aanzienlijk, en door de verdampende zweetparels op menig voorhoofd stijgt ook de luchtvochtigheid. Winkelkarren worden vastgegrepen, de wielen reeds in de juiste richting gemanoeuvreerd.
Kassa 3 wordt geopend. De behaarde man krijgt zijn volle lichaam en gezwollen enkels net iets te traag in gang en moet het onderspit delven tegen de man in kostuum die nooit zijn concentratie verloor. Die passeert op zijn beurt gezwind de tussenliggende rij, maar blijft helaas met de voorwielen haperen aan de uitgespeelde hakken, die de moeder daar bij nader inzien strategisch had neergelegd. De spanning stijgt nu ook bij de andere rijen die nog niet goed door hebben wat er aan de hand is, maar die als kuddedieren de voortrekkers volgen richting kassa 3. En dan… de moeder maakt haar baby los van haar lichaam en duwt hem met gestrekte armen zo ver mogelijk van zich af, schreeuwend dat hij niet meer ademt en daarmee terrein winnend. De baby komt, geholpen door de volle luier, als eerste over de eindmeet en wint nietsvermoedend maar kerngezond de strijd.
De ongeschreven regel dat de winst ten allen tijde moet geaccepteerd worden, doet de afkeurende blikken teniet. De rust herstelt zich, blikken en wielen worden terug afgewend, rijen hervormd. Ik wacht geduldig verder tot de man aan de kassa mijn boodschappen inscant, ze netjes ordent en ze tot mijn grote verbazing ook perfect in daarvoor geschikte dozen gepuzzeld krijgt. Ik betaal en stap naar buiten. Bij het inladen van de wagen merk ik dat de moeder iets verderop staat te vloeken. Ze werd zonet ondergekotst.Karma
