Op zoek naar wiet, drank en pillen
‘Nancy,’ zei Guido tegen het blonde grietje aan kassa drie bij de Lidl in de Langestraat van Poperinge, ‘ik ben op zoek naar wiet, drank en pillen.’ Het meisje nam een komkommer van de rolband, scande het etiket, keek terloops naar mijn banaan en fles Chateau De Paupe uit 2012, trok haar geëpileerde wenkbrauwen op en legde de komkommer in de metalen ‘gescande artikelen’ bak. Ze krabde met een slanke wijsvinger met drie zilveren ringen aan haar bovenlip, controleerde de vingertop of er lipstick aanhing, keek naar Guido en glimlachte met haar blauwe ogen. ‘Guido,’ zei ze en tikte met diezelfde wijsvinger op het naamplaatje op haar boezem, ‘Ik heet Naëma.’ Iedereen in Poperinge kende Guido. Guido bewoog zijn hoofd dichter naar het naamkaartje en deed alsof hij het trachtte te lezen, staarde naar haar boezem en hoopte door de Lidl-blouse heen te gluren. Uiteraard. Naëma was als het liefdeskind van Claudia Schiffer en Bradley Cooper of de vrucht van passioneel fleppen van David Beckham met Bella Hadid. Of nee, schrap dat tweede voorbeeld. Beckham blondeert zijn haren en Bella’s haar is zo zwart als Nelson Mandela. Naëma was beeldschoon, af, perfect, mocht er niet geprutst zijn op haar lijf. Waarom besloot Naëma ooit Tattoo Bert binnen te stappen en te roepen: ‘Ik wil een wolk sterretjes op mijn perfecte kop en een ratelslang die van mijn schouder over mijn rug, langs mijn hals, naar mijn kin sist? En waarom vond Bert dat ‘een prachtig idee’ en Naëma een geschikt canvas om uit testen of tatoeëren iets voor hem was?
Een casting directeur voor catwalks, een Miss Universe rekruteerder of een regisseur van miljoenenblockbusters had haar zonder die verminkingen al lang van de Lidl-kruk getrokken, rechtgezet, van kop tot teen bekeken, schaamteloos gevraagd of ze lingerie aanhad en indien ze ja knikte, die afgrijselijke Lidl-blouse van haar ranke schouders gerukt. Om dan te fluiten en, luid, zodat iedereen het kon horen, haar te complimenteren, ‘Milaan, Japan, New York èn Dubai’ beloven, een bundel papieren uit het kostuum toveren en haar het exclusiviteitscontract doen tekenen. Die man, of vrouw, dat kon ook natuurlijk, rukte haar microfoontje uit de kassa, riep ‘Jos aan kassa drie gevraagd’ waarna Jos naar kassa drie huppelde, hij, of zij, de arm over Naëmas schouders vleide en zei: ‘Jos, ik neem Naëma mee. Kijk nog eens goed want als je dit juweeltje volgend jaar in de krant ziet blinken, en je “Ahmaneezeg, da’s ons Naëmaatje van kassa drie, hoe ist mogelijk?” tegen je vrouw roept. Je wijf de krant uit je poten sleurt, Naëma bewondert en zegt dat ze een ferm schoon kind is. Salut Jos! Kom Naëma, we zijn weg!’ Allemaal niet gebeurd, door Bert met zijn klungelige hand. Guido hing met zijn lijf over de kassa, wiebelde, grabbelde naar zijn kar maar miste en zat bijna met zijn tronie tegen haar borsten. Hij snoof alsof hij aan de onderkant van een meloen de rijpheid peilde en veerde terug in de normale ‘aan de kassa’ pose. Hij veerde te vlot, te sierlijk voor een grijze vijftiger, maar veerde zoals je kon verwachten van een yogateacher. Waarom vroeg Guido, de joga guru, naar wiet, drank en pillen? Hier in de Lidl? De Lidl staat vol met liters Jupiler, kratten Veuve Clicquot, rosé á volonté maar iedereen weet toch dat je wiet en pillen hier niet kan krijgen? Vroeg hij misschien in codewoorden naar oudemannenpampers? Of werd Guido seniel?
Gunther zei er gisteren niets over aan de bar van Café Sport na het kleiduifschieten. ‘Hoe ist nog met uwe pa?’ vroeg ik. ‘Goed,’ zei Gunther, ‘onze guru heeft weeral een nieuwe vlam.’ We lulden nog wat over hoe hij alles van zijn pa geleerd had om iedereen in bed te praten en welke specimen hij laatst scoorde. Gezwans, gezever en allemaal lulkoek, Gunther zat elke nacht te programmeren aan zijn Tinder clone, maar zei niets over gele druppels in zijn pa’s onderbroek. ‘Drie euro twintig,’ zei Naëma, ‘spaart u zegeltjes, Guido?’ Haar neus en naamkaartje wipten. ‘Wie spaart er nog zegeltjes?’ zei Guido, krabde met zijn rechterhand aan zijn bil door zijn joga pantalon en legde zijn andere hand op de rolband. Hij wilde zijn pose standvastig doen lijken. Mocht Naëma met haar voet op het knopje drukken die de rolband activeert, joga Guido zou omvallen, opnieuw naar zijn kar grabbelen en slungelig tegen het plexiglas bonzen. ‘Als je iets gratis bij elkaar kan sparen, kan je niet snel genoeg vreten om de spaarkaart tijdig vol te plakken,’ zei Guido, ‘en als je er wel in slaagt genoeg zegels af te likken en ze binnen de lijntjes in dat boekje te duwen, betaal je nog teveel voor prul dat je nooit wilde kopen.’ Hij legde zijn bankkaart op de betaalterminal en tuurde opnieuw naar haar naamkaartje. Of haar borsten. De terminal piepte tweemaal als teken dat de betaling gelukt was. ‘Trouwens, … Naëma… ,’ ging hij verder, ‘Naëma is geen naam voor een blondje met blauwe ogen. Alice, Lilly, Ella, Wilma, Maja of zo iets Zweeds, Noors of Deens past beter . Agneta bijvoorbeeld. Of Nancy, vandaar mijn verwarring. Ach ja, wat zou het, daar kan je zelf niets aan doen. Je kiest je naam niet zelf. Verwachtte je moeder een mulatje? Dacht ze dat na het slippertje met Big George, zijn zwarte zwemmers de oorlog met je vaders soldaten onmogelijk kon verliezen?’ Guido werd gemeen. ‘Verleidingstruc numero uno uit Guido’s Grote Verleidersboek’ volgens Gunther. Mooie meisjes verleid je niet met complimenten, want dat weten ze al. ‘Je pa liep al weg voordat jij uit je moeder floepte, hé?’ vroeg Guido. ‘En met George is het ook niets geworden, die gozer werkt bij Rode Mien.’
Naëma keek plotsklaps anders naar hem. Ze snikte en knikte traag haar hoofd. De sterretjes bewogen mee. Haar blik rustte op de komkommer. ‘Het is niet jouw fout, Nancy’ zei Guido, legde zijn linkerhand op de hare en streelde met zijn rechterhand de komkommer. ‘Jij bent ook op zoek naar wiet, drank en pillen. Kom met me mee!’ Maar allée, Guido flipte. En dat voor een jogaleraar? ‘Drank met hopen hier te koop, ouwe,’ zei ik. ‘Wiet kan je krijgen bij de Groene Boerenjongens, en je Viagra haal je bij Apotheek Fillemon.’ Naëma en Guido staarden me aan alsof ik net uit een vliegende schotel sprong en de weg naar het toilet vroeg. Wist ik veel dat Wietdranq Ken Pillen in Poperinge op tournee was. U weet wel, die befaamde yoga guru.
