Theevisite
Rita komt met een dienblad de huiskamer in en plaatst het op de salontafel. Ze stalt twee porseleinen mokken, twee schoteltjes en een kleine fles met honing uit.
'Zo, dan kunnen we lekker een kopje drinken, terwijl jij je gedichten voordraagt.' Zeefjes trekken een bitterzoet mengsel in gekookt water. Ze brengt het dienblad weg.
'Thee die je in Parijs gekocht hebt?' vraagt Raymond. Zij komt uit de keuken, knikt en gaat in een leren lichtbruine feauteuil zitten, schuin voor hem. Raymond neemt een doorschijnende plastic map met gele bedrukte vellen van een bijzettafeltje en staat op. Rita sopt enkele keren haar zeefje in het water, taxeert hem en legt het mengsel op een schoteltje.
'Wat vind je van dit vers? De elegante vindt terecht haar buik
en dijen dik. Zij praat zich uit de fuik.
Zij eet gezond en sporten kan haar loopbaan
bekorten. Smoezen in haar taalgebruik:
ik merk dat ik patat en mayo ruik.'
'Wel grappig. Gaat het over Marguerite, die je zo lang aan het lijntje gehouden heeft?' Zij neemt de honing en knijpt in het flesje. Raymond perst zijn lippen samen en geeft zijn hoofd een kort snokje naar beneden.
Hij kijkt voor zich uit en negeert haar blik. Hij ziet haar keurig aangelegde tuin, die een hulpje elke maand komt trimmen. Hij heeft niet de behoefte zijn thee erg warm te drinken, maar van een sterk aftreksel houdt hij niet. Daarom haalt hij het zeefje uit zijn mok.
'Je gebruikt woorden die gewone mensen raar in de oren klinken: 'bekorten'. Wat betekent 'zich uit de fuik praten'?'
'Zich eruit lullen.'
'Hoe kan sport je carrière in de weg zitten? Hoe gezonder je leeft, hoe groter de kans dat je langer kan werken, niet? Rare bloem, die Marguerite. Ik snap nog altijd niet wat je in haar zag.
Ja, jullie konden samen naar toneel, concert en film. Maar lichamelijk voelde je je niet aangetrokken. En zij hield niet van tederheid, toch?'
'Zij vond samen stappen en thuis eten klaarmaken liefde. Tederheid of intimiteit kon ze niet geven. Het bijdehandje stopt haar schriele borst
en uitgedijde buik en benen weg
in dure kleren. Ik weerleg:
niet daardoor raak ik aardig van de leg,
maar meer nog: bier en wijn is wat zij torst.'
'Zij zal vroeg last van de menopauze gehad hebben. En ze heeft zich laten gaan. Elk pondje gaat door 't mondje.
Ik leefde vroeger ook bourgondisch. Maar ik raadpleeg een diëtist, ga met OKRA wandelen en ben op yoga. Als je wil, dan kunnen we op de atletiekclub van Bonheiden gaan hardlopen.
Wat vind je van mijn lijn? Ik kan weer in mijn jurkjes. En ik eet gezonder: minder brood.'
'Je ziet er goed uit. Beslist. Beter dan zij ... Ik heb er nog een:
Of heeft zij toch een reden om te klagen?
Haar lichaam maakt te weinig stoffen aan.
Vertering stremt en kilo's zwaar om dragen
verstoren haar humeur. Enzymen slaan
lichtzinnig toe. Gebrek is onbehagen.'
Hij neemt weer op de zitbank plaats en nipt van zijn kop.
'Nou, je hoeft met haar geen medelijden te hebben! Ik heb gezien hoe slecht je erbij liep toen je haar kende. Ik leefde met je mee. Gelukkig ben je weer de oude Raymond.'
Zij kijkt hem strak aan. 'En ik ben opgelucht. Eerst dacht ik dat je met de elegante mij bedoelde.' Zij schiet in een lach.
